tag:blogger.com,1999:blog-2858985453225249396.post7847061139450196406..comments2023-10-20T18:35:29.463+03:00Comments on GR POST: EYAερα: «Ιαματικός τουρισμός σε… ίαση»Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλοςhttp://www.blogger.com/profile/04464113374905393550noreply@blogger.comBlogger2125tag:blogger.com,1999:blog-2858985453225249396.post-12218953989310640502017-09-17T23:48:26.125+03:002017-09-17T23:48:26.125+03:00Ευχαριστώ! Κι εγώ δεν ήξερα ότι ήταν χερσόνησος κι...Ευχαριστώ! Κι εγώ δεν ήξερα ότι ήταν χερσόνησος κι όχι νησί. Επίσης, η αυγουλίλα υπάρχει ακόμα... :)Anonymoushttps://www.blogger.com/profile/17355519506471282966noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2858985453225249396.post-88699970410817863502017-09-16T09:11:37.864+03:002017-09-16T09:11:37.864+03:00Όσο αναφορά τα Μέθανα- Πέθανα (εύστοχο) Δεν ήξερες...Όσο αναφορά τα Μέθανα- Πέθανα (εύστοχο) Δεν ήξερες δεν ρώταγες;. Τα χαρακτηριστικά των κατοίκων του έτσι ήταν ...εξ επανέκαθεν ( ! ). Μουντρούχοι και αφιλόξενοι. Η τραυματική μου εμπειρία τη μία και μοναδική φορά που τα είχα επισκεφτει παιδάκι (π.Χ. δηλδ.) με τη γιαγιά μου για να κάνει τα μπάνια της στη βρωμολίμνη (ντοπια) ονομασία των λουτρών) ήταν για χρόνια η οσμή της αυγουλίλας (θειάφι)της περιοχής. Πήρε χρόνια να την αποβάλλει η μνημη της όσφρησής μου. Ασε που μετα 30 χρονια (τι ντροπη...) έμαθα ότι δεν ήταν νησί. Η γιαγιά πάντα πηγαινε με πλοίο από Πειραιά. Και του χρόνου Αγαπημένη!Anonymoushttps://www.blogger.com/profile/17913814075422670383noreply@blogger.com