Κλέφτες συνθημάτων

Γράφει
ο Σταύρος Θεοδωράκης

Στο Σύνταγμα προστέθηκε τις τελευταίες ώρες ένα τεράστιο πανό με σύνθημα: «Κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη».
Ωραίο είναι , εύηχο είναι και είναι τοποθετημένο στην αριστερή, όπως κοιτάμε τη Βουλή, γωνία.
Τις επόμενες μέρες ίσως κάνει και σουξέ.
Κάτω από το πανό μια κυρία, εξηγούσε σε μια τηλεοπτική κάμερα – αγνώστων λοιπών στοιχείων – ότι
«δεν θα πληρώσει τα ληστρικά τους δάνεια».
Αναφερόταν σε ένα δάνειο κατοικίας που είχε πάρει αλλά για να προσδώσει κύρος και αγωνιστικό περιεχόμενο στην άρνηση της, χρησιμοποιούσε πληθυντικό («δεν θα πληρώσουμε»)!
Στο πλάι της, κρατώντας την αγκαζέ, μια κοπελίτσα – κόρη της μάλλον, 15, 16 το πολύ 18 - πρόσθετε : «Δεν θα πληρώσουμε όπως δεν πλήρωσαν οι Αμερικανοί μέχρι που αναγκάστηκε ο Ομπάμα να τους χαρίσει τα δάνεια».
Αυτό το τελευταίο δεν ξέρω πού το βρήκαν, πιθανόν είναι μια από τις «αποκαλύψεις» του ελληνικού ίντερνετ.

Είναι φανερό ότι μες την αναμπουμπούλα των τελευταίων εβδομάδων, ο καθένας προσπαθεί να χώσει, στις πλατείες, ό,τι μπορεί.
Και οι υπόλοιποι «Αγανακτισμένοι» - αλλά και όλοι οι πολίτες – είναι υποχρεωμένοι να συμφωνούν ή να κάνουν πως συμφωνούν με όλες αυτές τις… τερατογενέσεις.
Χαρακτηριστική είναι η μαρτυρία του Απόστολου Δοξιάδη στην Καθημερινή της Κυριακής, για τα «διόδια» που έπρεπε να καταβάλουν όσοι ήθελαν να κινηθούν στην πάνω πλευρά του Συντάγματος. «Μουντζώνεις περνάς – δεν μουντζώνεις δεν περνάς» ήταν  η σύσταση μια ομάδας  μπρατζωμένων μεσήλικων. Για να αποφύγουν μάλιστα την πιθανή έκρηξη των αληθινά «Αγανακτισμένων πολιτών» έχουν εμφανιστεί παραλλαγές του τύπου : «Αποφασισμένοι πολίτες», «αγωνιζόμενοι πολίτες» και πάει λέγοντας.
Και όλοι για να αποκτήσουν ακροατήριο χρησιμοποιούν λίγο από τα αγωνιστικά «χάι λάιτ»  των περασμένων δεκαετιών.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα το σύνθημα «ψωμί παιδεία ελευθερία – η χούντα δεν τελείωσε το 73», που έχει υψωθεί ακριβώς απέναντι από το κοινοβούλιο.
Πήραν το τιμημένο «ψωμί παιδεία ελευθερία», αναζήτησαν μια κατάληξη σε «ια» και κατέληξαν στο «η Χούντα δεν τελείωσε το 73».
Μικρή σημασία έχει το γεγονός ότι ούτε η ιστορία δεν συμφωνεί μαζί τους, καθότι όντως η χούντα δεν τέλειωσε το 73. Το 73 έγινε το Πολυτεχνείο, ακολούθησε η «απόσυρση» του Παπαδόπουλου και η άνοδος του Ιωαννίδη. Η Χούντα έπεσε το 74 μετά τα εγκλήματα στην Κύπρο (και ως εγκλήματα δεν εννοώ μόνο την εισβολή των Τούρκων – αλλά αυτά δεν είναι του παρόντος).
Το καταπληκτικότερο παράδειγμα κλοπής συνθημάτων είναι πάντως η γαλαζιοκόκκινη αφίσα που θα βρεις σε όλες τις κολώνες στο Σύνταγμα (αλλά και στα Εξάρχεια, στο Κολωνάκι, στο Γκάζι).
Έχει έξι συνθήματα και τα έξι κλεμμένα: «Όχι στους κατακτητές, τους τοκογλύφους, τους κερδοσκόπους». Μην βιαστείτε να βγάλετε συμπέρασμα (δεν πρόκειται για αντιευρωπαϊστές). Σύνθημα δεύτερον : «Δεν πουλάμε - αγωνιζόμαστε». Εδώ είναι σαφής ο συνδικαλιστικός … ρεαλισμός  (αλλά κρατήστε και μια πισινή).
«Να φύγει η κυβέρνηση της υποταγής» (σύνθημα 3ον, ουπς! λές νάναι αριστεριστές;) – «ανατροπή τώρα» (σύνθημα 4ον).
Και εκεί που κοντεύεις να πιστέψεις ότι είναι κάτι σαν εθνική φράξια του ΚΚΕ έρχεται το 5ο σύνθημα να σε αποτελειώνει. «Η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες». Έτσι ακριβώς, όπως το φώναζε ο Ανδρέας το ‘80.
Αλλά δεν τελειώσαμε, σύνθημα 6ον : «Ουστ κυβέρνηση – τρόικα». Γηπεδικός τσαμπουκάς στην ολοκλήρωση. Ποιος τα υπογράφει όλα αυτά; Η Δημοκρατική Ανεξάρτητη Κίνηση Εργαζομένων.
Και επειδή ούτε αυτό θα σας λέει τίποτα (όλοι «δημοκράτες», «ανεξάρτητοι» και «κινηματίες» είμαστε σε αυτή τη χώρα), σας λέω ότι πρόκειται για την περιβόητη ΔΑΚΕ.
Ο συνδικαλιστικός βραχίονας δηλαδή της Νέας Δημοκρατίας μας καλεί να πούμε ουστ στους πράσινους της υποταγής για να γυρίσει η Ελλάδα στους (γαλάζιους ανυπότακτους)  Έλληνες!
Γι αυτό σας λέω, μέρες που 'ναι, να είσαστε υποψιασμένοι ποιος φωνάζει δίπλα σας.
Εν ανάγκη κάντε και καμιά ερώτηση: Εσύ που ήσουνα στο «πάρτι»;

Πηγή: Protagon