Το αξέχαστο 2020

 Γράφει η Βάσω Μακρυγιάννη

 Λέμε όλοι να φύγει και να μη ξανάρθει αυτή η θλιβερή χρονιά που μας αποχαιρετά  σε λίγες ημέρες. Να φύγει και ει δυνατόν να διαγραφεί από τη ροή των χρονολογιών.

Μα αυτή η χρονιά δεν θα ξεχαστεί ποτέ. Ούτε από τους ανθρώπους ούτε από την  ιστορία. Πώς να ξεχαστεί η αναθεματισμένη χρονιά που χάθηκαν περισσότεροι από 1,5 εκ. άνθρωποι από τον φριχτό ιό; Πώς να ξεχαστεί η θλιβερή χρονιά που

εκατοντάδες εκατομμύρια άνθρωποι έχασαν τις δουλειές τους και τα όνειρά τους γκρεμίστηκαν; Πώς να ξεχαστεί μια χρονιά που όλοι μας μαθαίναμε τα νέα από τη Κίνα, τις ΗΠΑ, τη Βρετανία, την Ιταλία, την Ισπανία και κλαίγαμε; Πώς να ξεχαστεί μια χρονιά που δεν πήγαμε θέατρο, κινηματογράφο, συναυλία και κλειστήκαμε σπίτια μας τόσους μήνες; Που δεν φιλήσαμε τον καλό ή τη καλή μας, που οι τα νέα παιδιά δεν ερωτεύθηκαν, δεν μύρισαν την Άνοιξη ή δεν είδαν τα κίτρινα φύλλα του φθινοπώρου;  Που τα παιδιά μαθαίνουν γράμματα με τηλεκπαίδευση και χωρίς την οσμή του σχολείου ή της σκανταλιάς ή και της κοπάνας; Ή και της αγωνίας του διαγωνίσματος;

Διαβάζω παντού αναθέματα για το 2020. Δικαίως! Αποφράδα χρονιά που αν την προσωποποιήσεις θα της πεις απροκάλυπτα «άει σιχτίρ κάργια»!

Είμαι, είμαστε παρέα κι υποκλινόμαστε σ’ όλους αυτούς τους ανθρώπους που παρήγαγαν ανθρωπιά, επιστημοσύνη και «φως»! Τους λοιμωξιολόγους, , τους φαρμακοποιούς αλλά και τους ψυχολόγους, ερευνητές, γενετιστές και φυσικομαθηματικούς. Όλους αυτούς που «πέθαιναν» καθημερινά για εμάς κι άκουγαν και τα σχολιανά τους! Πώς να ξεχάσουμε τους γιατρούς των ΜΕΘ, τους γιατρούς των νοσοκομείων και τους νοσηλευτές με τα σημάδια στα πρόσωπα και στο κορμιά τους από τις μάσκες; Πώς;

Θα πάει στα κομμάτια το 2020 μα δεν θα το ξεχάσουμε. Όπως δεν θα ξεχάσουμε τους ευσυνείδητους καθηγητές και δασκάλους.  Μα και τα κοπρόσκυλα τους συνδικαλιστές που είναι από μόνοι τους ιοί και πανδημία. Δεν θα ξεχάσουμε και τους υπαλλήλους των σούπερ μάρκετ, τους αστυνομικούς, τους αξιωματούχους του κράτους κι όλους όσοι με αξιοπρέπεια και βαθύ αίσθημα ανθρωπισμού τίμησαν τους εαυτούς τους κι εμάς…

Θα πάει στα κομμάτια το 2020 μα δεν θα το ξεχάσουμε αφού είχε και το καλό του: Μας δίδαξε πόσο μικροί κι ανυπεράσπιστοι είμαστε. Μα ταυτοχρόνως και πόσο δυνατοί! Άλλωστε, εμείς οι άνθρωποι φτιάξαμε το μεγάλο δώρο του νέου έτους, το εμβόλιο απέναντι στην σκληρή και παντοδύναμη φύση. Εμείς φτιάχνουμε και τη νέα εποχή που θ’ αλλάξουν πολλά στην τεχνολογία, στους υπολογιστές, στο click away, στο ηλεκτρονικό εμπόριο, στην κατάργηση επαγγελμάτων που απαίτησαν σκληρή σπουδαστική δουλειά. Το 2020 θα το θυμόμαστε ως χρονιά καταλύτη και σ’ αυτά.  Θα το θυμόμαστε κι επειδή είναι βέβαιο ότι γίναμε ήδη λιγότερο υπερφίαλοι κι αλαζόνες….