Βγήκαν τα μαχαίρια στο ΠαΣοΚ

Και στη Νέα Δημοκρατία

...χτενίζονται

με την εσωστρέφεια

Η περίοδος των ενδεχόμενων εκλογών με λίστα παρήλθε και πλέον

 ανοίγουν τα στόματα, κυρίως στο ΠαΣοΚ.

Αφού προηγήθηκε η σφοδρότατη επίθεση της Βάσως Παπανδρέου στον Γιώργο Παπακωνσταντίνου, οι τόνοι ανέβηκαν ακόμη περισσότερο, με τις τοποθετήσεις – επιθέσεις εναντίον του «τσάρου» και της κυβέρνησης, από τους βουλευτές Κώστα Γείτονα και Παναγιώτη Κουρουμπλή.

Ο Κώστας Γείτονας,  βουλευτής της Β΄ Αθηνών, έκανε σφοδρή επίθεση στο επικοινωνιακό επιτελείο της κυβέρνησης.

Τόνισε, ότι η κυβέρνηση έχει χάσει το επικοινωνιακό παιχνίδι παρότι σε αυτόν τον τομέα υποτίθεται ότι έχει τρεις υπουργούς αρμόδιους για την επικοινωνία.

Ακόμα πιο σκληρός, ήταν ο βουλευτής Αιτωλοακαρνανίας Παναγιώτης Κουρουμπλής, ο οποίος προειδοποίησε τον κ. Παπακωνσταντίνου, ότι η κατάσταση στην κοινωνία και στην κοινοβουλευτική ομάδα δεν είναι όπως  πέρσι, που εφάρμοζε της αποφάσεις του μνημονίου χωρίς καν να ρωτάει τους βουλευτές και φέτος για να περάσει το ενδιάμεσο πρόγραμμα σταθεροποίησης θα πρέπει  να ενημερώσει εγκαίρως τη Βουλή και να αποσπάσει τη συναίνεσή της.

 Όπως ανέφερε χαρακτηριστικά, «δεν είμαστε κυβέρνηση υπό κατοχή και αν χρειαστεί θα πρέπει να ξαναπάμε σε επαδιαπραγματεύση του μνημονίου», κάτι που είχε αφήσει να εννοηθεί και η Βάσω Παπανδρέου νωρίτερα.

Αναφορικά με την χρηματοδότηση των τραπεζών, είπε ότι «εγώ δεν μπορώ να δώσω την ψήφο εμπιστοσύνης μου στις τράπεζες χωρίς να ξέρω νωρίτερα που πάνε αυτά τα λεφτά», ενώ χαρακτήρισε τους επιτρόπους που έχει τοποθετήσει το Υπουργείο Οικονομικών στις τράπεζες για να ελέγχουν τη διαχείριση των 28 δις ως «χειραγωγούμενους που δεν δημιουργούν εμπιστοσύνη ότι εκτελούν σωστά το έργο που τους έχει ανατεθεί».

Οι δηλώσεις αυτές, χαρακτηρίζουν πλήρως το κλίμα δυσφορίας και θυμού στην κοινοβουλευτική ομάδα του ΠαΣοΚ, τόσο εις βάρος του υπουργού Οικονομικών, όσο και εις βάρος ολόκληρης της κυβέρνησης.

Την ίδια ώρα, αντί η Νέα Δημοκρατία να εμφανίζεται συσπειρωμένη σε συγκεκριμένες θέσεις και λύσεις, διακρίνουμε στις τάξεις της μια έντονη αντιπαράθεση μεταξύ στελεχών και επιδιωκομένων πολιτικών, με αλληλοκατηγορίες, πισώπλατα μαχαιρώματα και αντιδράσεις που δείχνουν ότι δεν υπάρχει ανοχή μεταξύ των τάσεων του κόμματος.

Κι η κοινωνία παρακολουθεί με απορία, όλους εκείνους, που αντί να εργάζονται για την εξεύρεση εποικοδομητικών και ρεαλιστικών λύσεων, επιχειρούν να ξεκαθαρίζουν τις διαφορές τους – ακόμη και προσωπικές – και να δείχνουν ότι δεν αντιλαμβάνονται την κρισιμότητα των περιστάσεων.