Το δις εξαμαρτείν κι η ομάδα χωρίς ρόλους

Γράφει
ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

Δεύτερη συνεχής ήττα του Παναθηναϊκού χθες στην Eυρωλίγκα και μάλιστα με το ίδιο ακριβώς σκορ, 78-79. Αυτή τη φορά από την Αρμάνι που ήρθε στην Αθήνα με σημαντικές απουσίες! 

Είχε προηγηθεί η ήττα- έμφραγμα από την Βιλερμπάν στη Γαλλία. Μια ομάδα που είναι ζήτημα αν κάνει συνολικά περισσότερες από 5-6 νίκες στη διοργάνωση.

Τι βλέπουν οι φίλοι του Παναθηναϊκού εδώ και πολλές εβδομάδες;

Μια ομάδα χωρίς αρχή, μέση και τέλος.

Μια ομάδα που δεν μπορεί

να παίξει άμυνα, κάνει πολλά λάθη, μπλοκάρει συχνά επιθετικά και δεν έχει συστήματα για να αξιοποιήσει το εφετινό ποιοτικότατο ρόστερ της. Μ’ αυτά και μ’ εκείνα η εσωστρέφεια εμφανίστηκε από την αρχή της χρονιάς.

Φυσικά οι ομάδες δεν φτιάχνονται από τη  μια στιγμή στην άλλη. Χρειάζεται χρόνος και υπομονή. Αυτό το επιχείρημα χρησιμοποιούν οι ρεπόρτερ του Παναθηναϊκού για να πείσουν την «πελατεία» τους. Μα δεν λένε, ίσως, το πιο βασικό. Ότι ο Αργύρης Πεδουλάκης επανήλθε στον Παναθηναϊκό αλλά σχέδιο ουδέν! Επανήλθε ως ξαναζεσταμένο φαγητό, με καλύτερο υλικό αλλά οι πράσινοι εμφανίζουν εικόνα μιας ομάδας που ψάχνεται. Άρα δεν υπάρχουν δικαιολογίες.

Χωρίς διάθεση υποτίμησης των οπαδών της άλλης ελληνικής ομάδας που παίζει στην Ευρωλίγκα, οι οπαδοί των πρασίνων ξέρουν καντάρια μπάσκετ και δεν μπορεί ουδείς να τους παραπλανήσει ή να τους ταΐσει σανό. Βλέπουν λοιπόν ότι δεν υπάρχουν στοιχεία στο παιγνίδι της ομάδας τους για να αξιοποιηθούν παίκτες όπως ο Φριντέντ, ο Τζόνσον ακόμη κι ο Παπαπέτρου.

Χθες, ο πρώτος αγκομαχούσε να βρει συνθήκες για να κάνει αυτό που ξέρει όσο κανένας άλλος. Να βγει από σκριν (ένα ή αλλεπάλληλα) και να μπουμπουνίσει τρίποντο. Αγκομαχά συστηματικά και σε όλα τα άλλα παιγνίδια αφού δεν είναι ορατά συστήματα για εκείνον.  Είναι απίστευτο για έναν εκ των 2-3 καλύτερων σουτέρ της Ευρωλίγκα!

Το ίδιο ισχύει και για τον Τζόνσον, έναν παίκτη προσωπικότητα του ΝΒΑ. Για τον οποίο έγινε τεράστια οικονομική υπέρβαση αλλά ουδείς γνωρίζει πότε θα εμφανιστεί στο παρκέ. Είναι θέμα δικής του προσαρμογής ή μη αξιοποίησης του από τον πάγκο;

Να πω και κάτι ακόμη.

Χθες ο Παναθηναϊκός είχε 20 προσπάθειες για τρίποντα.

Από αυτά μόνο τα πέντε ήταν ελεύθερα. Τρία ήταν υπό πίεση ή «τρέλες» - ατομικές ενέργειες του Καλάθη. Άρα μιλάμε ΜΟΝΟ για 2 τρίποντα που βγήκαν ελεύθερα από κάποιο σύστημα.

Να μιλήσουμε και για την άμυνα;

Η Αρμάνι είχε 14/23 τρίποντα με τα 10 εύστοχα της να είναι ελεύθερα!

 Πώς μπορεί να γίνεται αυτό από τον Παναθηναϊκό; Ν’ αφήνει, δηλαδή, μια ομάδα με Σέρχι, Σκόλα, Μίτσοφ, Ρολ, Ντελά-Βάλε και Μπρουκς να βρει ρυθμό και να τα μπουμπουνίζει ανενόχλητη; Ποιες οι βοήθειες από τον πάγκο; Όπως πιθανόν τον Μπράουν επάνω στον Ρολ ή στον Σέρχι; Ή πίεσης σε όλο το γήπεδο, δεδομένων και των απουσιών της Αρμάνι στα γκαρντ;

Ξέρετε κάτι; Σκέφτομαι ότι μετά τον Ομπράντοβιτς οι πράσινοι αναπολούν ήδη τον επόμενο προπονητή που τους «ακούμπησε», τον Πιτίνο. Πέρυσι ο Ιταλοαμερικανός έκανε κάτι που «ξευτίλισε» το ευρωπαϊκό μπάσκετ. Τις αλλαγές στα σκριν.

Εφέτος θέλησε να κάνει κάτι παρόμοιο ο Πεδουλάκης αλλά…

Ίσως να μην έγινε κατάλληλη επιλογή ξένων, αφού μέχρι τώρα πείθουν ΜΟΝΟ οι Φριντέντ και Ουάιλι.

Ο πρώτος είναι εκτός συστημάτων κι ο δεύτερος επειδή αξιοποιείται από τον Καλάθη. Οι άλλοι είτε είναι ένα επίπεδο κάτω από την Ευρωλίγκα είτε δεν έχουν βρει ρόλους.

Κάτι συμβαίνει και με τον Παπαπέτρου. Πέρυσι με Πιτίνο σημείωσε ραγδαία άνοδο. Εφέτος εμφανίζεται στο φύλλο αγώνα και σε κάποια μικρά σημεία του παιγνιδιού.

Ε, από ένα τέτοιο παίκτη οι πράσινοι περιμένουν περισσότερα. Πολλά περισσότερα…

Άφησα τελευταίο τον Νικ.

Θα πω ότι τα τελευταία τρία χρόνια είχε 9 ασίστ ΜΟ. Εφέτος έχει…6! Ενώ στα δυο παιγνίδια που χάθηκαν στον πόντο πήρε ανεπιτυχώς τις τελευταίες προσπάθειες…  Σκέφτομαι ότι αναλώνεται υπερβολικά στο κυνήγι (αμυντικά) του καλύτερου αντιπάλου (χθες κυνηγούσε τον Σέρχι) και στο τέλος χωρίς δύναμη και καθαρό μυαλό αδυνατεί να πάρει τις καλές επιλογές. Πολύ περισσότερο που μέχρι τώρα ούτε ο Ράις δείχνει να μπορεί να μπει στα παπούτσια του και να βοηθήσει.

Νομίζετε με όλα αυτά ότι θα πω ότι ο Πεδουλάκης είναι κακός προπονητής;

Θα ήμουν άδικος. Μα σε μια ομάδα μπορεί ο μπροστάρης να έχει την πρώτη και μεγάλη ευθύνη αλλά κι άλλοι δεν είναι άμοιροι ευθυνών.

Η επιστροφή Πεδουλάκη, επί παραδείγματι, μετά τον Πιτίνο, θυμίζει τη γνωστή ρήση περί του… δις εξαμαρτείν...

Πάντως το μεγάλο –μέχρι στιγμής- λάθος του Αργύρη είναι ότι διαθέτει μια ομάδα χωρίς ρόλους, κατευθύνσεις και συστήματα αξιοποίησης των αστεριών του… Μπορεί η περίοδος να είναι μεγάλη αλλά ήδη οι δυο εκτός προγράμματος ήττες κάνουν τον Παναθηναϊκό να τρέχει και να μη φτάνει. Και δη από την αρχή της περιόδου. Ενώ  ακολουθούν δυο συνεχείς επισκέψεις στη Ρωσία (Ζενίτ και Χίμκι) κι υποδοχή της Εφές…