Ή τώρα ή ποτέ για μια παραγωγική Ελλάδα

Γράφει

 ο Παναγιώτης Γεννηματάς*

Μέσα στην καταλυτική συγκυρία της δημοσιονομικής χρεοκοπίας που διανύουμε, η ελληνική οικονομία και η ελληνική κοινωνία υφίστανται βάναυσες διαρθρωτικές μεταμορφώσεις.

Η βία των πραγμάτων τείνει στη διαμόρφωση ενός

νέου οικονομικού και κοινωνικού τοπίου, που θα διαφέρει ριζικά από αυτό που ζήσαμε στο πρόσφατο γενναιόδωρο παρελθόν.

Δεν νομίζω, όμως, ότι και πλέον διορατικός από εμάς είναι σε θέση να περιγράψει το νέο τοπίο εκ των προτέρων.

Και τούτο γιατί η αναδιάρθρωση αυτή, σαφέστατα βίαιη και από την ευρύτερη λαϊκή πλειοψηφία οπωσδήποτε εμφανώς ανεπιθύμητη, δεν είναι πολιτικά ελεγχόμενη.

Η αναγκαία πολιτική καθοδήγηση απουσιάζει.

Οι σαρωτικές εξελίξεις συντελούνται μέσα σε απόλυτο πολιτικό κενό, χωρίς κανενός είδους προνοιακό σχεδιασμό, χωρίς στοιχειώδεις στρατηγικές στοχεύσεις και προμελετημένους χειρισμούς, οι οποίοι θα έτειναν, μέσα από την αποικοδόμηση του παλαιού, φθαρμένου και αντιπαραγωγικού μεταπολιτευτικού οιοοδομήματος, στην οικοδόμηση ενός νέου, επιθυμητού παραγωγικού μοντέλου οικονομίας και κοινωνίας.

Το παλιό καταρρέει παταγωδώς.

Αλλά ακόμη δεν γεννιέται το καινούργιο.

Πορευόμαστε στα τυφλά γιατί οικονομία, κοινωνία και πολιτεία είναι ακέφαλες.

Η κοινωνία και η οικονομία απολαμβάνουν μέχρι στιγμής τα πάθη τους με την ύστερη, κουτοπόνηρη αλλά στην πραγματικότητα απατηλή βουλή ότι όλα αυτά μπορεί να είναι προσωρινά, ενώ ο πολιτικός κόσμος της χώρας παράλυτος και υπνωτισμένος στη βίωση του δικού του παλαιού πολιτικού και ιδεολογικού ημερολογίου, αδυνατεί, αρνείται και κωλυσιεργεί στη στοιχειώδη διεκπεραίωση των μεταβατικών διαχειριστικών καθηκόντων του.

Ο παρασιτισμός σαρώνεται.

Η κρατικοδίαιτη επιχειρηματικότητα καταρρέει.

Τα μεσοστρώματα της κοινωνικής δομής, κρατικοδίαιτα και μη, συρρικνώνονται οδυνηρά.

Νέο απόθεμα εργατικής δύναμης αλλά και παραγωγικά αξιόμαχων στελεχών δημιουργείται, χωρίς ορατή ακόμη διέξοδο παραγωγικής αξιοποίησης.

Ένα σημαντικό μέρος της φθοράς, είναι σαφώς καθαρτικό.

Αλλά κανείς, δεν συζητάει που θέλουμε να πορευτούμε, μέσα από τη συντελούμενη κοσμογονία.

Αν θέλουμε επιτέλους να φτιάξουμε μια νέα παραγωγική Ελλάδα.

Γιατί αν το θέλουμε πραγματικά, τώρα είναι ακόμη η στιγμή να σκεφτούμε και να αποφασίσουμε άμεσα για τις νέες θεμελιώδεις παραγωγικές επιλογές της Ελλάδας.

1. Πρέπει να αναστήσουμε επειγόντως μια νέα επιχειρηματική αγροτική παραγωγή.
2. Πρέπει να αναθεωρήσουμε εξ υπαρχής το αδιαφοροποίητο παραδοσιακό τουριστικό μοντέλο, στ οποίο επί δεκαετίες μηχανικά ολισθαίνει η χώρα.
3. Πρέπει να επαναξιολογήσουμε αδικαιολόγητες παραλείψεις του πρωτογενούς παραγωγικού τομέα (εξορύξεις).
4. Πρέπει να μετατρέψουμε την ανάδειξη και προστασία του περιβάλλοντος σε παραγωγική δραστηριότητα.
5. Πρέπει να ενθαρρύνουμε μια νέα, ευέλικτη ανταγωνιστική μεσοκλίμακα μεταποίησης εις βάρος της ανάπτυξης παρασιτικών, δήθεν υπηρεσιών, που απλώς συγκαλύπτουν αδικαιολόγητη ανεργία και υποαπασχόληση.
6. Πρέπει απαραιτήτως να επισπεύσουμε την ενσωμάτωση υψηλής τεχνολογίας σε όλους τους τομείς και να αναπτύξουμε νέους παραγωγικούς τομείς αιχμής, που θα αποτελέσουν την ατμομηχανή της νέας ανάπτυξης.
7. Περισσότερο απ’ όλα, πρέπει άμεσα να απελευθερώσουμε την Παιδεία και να τη στρέψουμε σε μια ιδεολογικά νέα, παραγωγική, δημιουργική, ανταγωνιστική και ανοικτή αντίληψη ζωής, συμβατή με τον επικαιροποιημένο ευρωπαϊκό διαφωτισμό.

Τώρα είναι η ώρα. Ή τώρα ή ποτέ.

*Ο Παναγιώτης Γεννηματάς είναι Επίτιμος αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων