«Κόφτης» στα πανεπιστήμια: Αυτή την Ελλάδα θέλουμε;

Γράφει
ο Μιχάλης Δεμερτζής

Ο τίτλος, απειλητικός: 

«Την επαναφορά του «κόφτη» στους εισακτέους στα Πανεπιστήμια προανήγγειλε η Νίκη Κεραμέως».

Ο υπότιτλος, έως και τρομοκρατικός: 

«Κλειστές τις πόρτες των Πανεπιστημίων θα βρουν χιλιάδες υποψήφιοι τα επόμενα χρόνια καθώς η υπουργός Παιδείας αναμένεται να επαναφέρει “τον κόφτη” στους εισακτέους».

Και το ίδιο το άρθρο, κόλαφος, γράφοντας μεταξύ

άλλων: «…Με πρόσχημα την “ποιότητα στην παρεχόμενη εκπαίδευση” θα μείνουν εκτός Πανεπιστημίων χιλιάδες υποψήφιοι.»

Η εφημερίδα Αυγή (27/08/2019), λοιπόν, δεν χαρίζεται στους κυβερνώντες και μας ανοίγει τα μάτια μπροστά στην αναλγησία τους. Με μία κίνηση που ξεχειλίζει νεοφιλελευθερισμό, θέλουν – αν είναι ποτέ δυνατόν – να υπάρχουν παιδιά που δεν θα περάσουν στο πανεπιστήμιο. Αναλογιστείτε για λίγο τι μπορεί να σημαίνει αυτό για την κοινωνία μας:

Θα έχουμε να κάνουμε με ανθρώπους που δεν έχουν ένα πτυχίο ΑΕΙ… Θα ζουν ανάμεσά μας…! Θα συναλλασσόμαστε με επαγγελματίες που δεν είναι πανεπιστήμονες!

Θα μπαίνετε δηλαδή σε ένα μαγαζί να αγοράσετε παπούτσια κι ο επιχειρηματίας μπορεί να ξέρει μόνο από παπούτσια και επιχειρήσεις. Ένα πτυχίο δεν θα έχει…

Θα ρωτάτε το παιδί που σας φτιάχνει το αυτοκίνητο τι σχολή τελείωσε και δεν θα σας λέει «τελείωσα πολιτική επιστήμη στο Πάντειο» και μετά δεν θα μπορείτε να απαντήσετε, «εκεί μας κατάντησαν οι αλήτες, να μη μπορεί να βρει δουλειά ένας πολιτικός επιστήμων.» Μιλάμε για ξεκάθαρη επίθεση στον πολιτισμό μας. Για να μην πούμε στον πυρήνα της ελληνικής οικογένειας.

Φανταστείτε μία Ελληνίδα μάνα να μη μπορεί να πει με καμάρι «περάσαμε Φιλοσοφική!» (Εννοείται σε πρώτο πληθυντικό.)

Τι φταίει αυτή η μάνα;

Ή το παιδί που θα γράψει κάτω από τη βάση… Τι θα κάνει; Θα πάει σε ΙΕΚ ή σε κανένα ΤΕΙ από αυτά που έχουν εργαστήρια με υποχρεωτικές παρουσίες;

Αν δεν πάει ο μαθητής που έγραψε 7/20 στις Πανελλήνιες σε εκείνα τα πανεπιστήμια με τους κομματικούς πάγκους και τους χομπίστες φοιτητές, ποιος θα πάει; Ο αριστούχος;

Ελάτε, μεταξύ μας μιλάμε, δεν είναι για αυτά η Ελλάδα.

Η Ελλάδα θέλει τον ντελιβερά της να έχει τελειώσει το Οικονομικό Αθηνών και τον οικονομολόγο της το London School of Economics.

Σε θέλει ερασιτέχνη της ζωής μέχρι τα 25 και μετά δημόσιο υπάλληλο. Επαγγελματία σε θέλει μόνο από ανάγκη... Σαν αναγκαίο κακό, γιατί κάποιος πρέπει να δουλεύει και κάπως πρέπει να ζήσεις. Έννοιες όπως καριέρα, αυτοαπασχόληση, δημιουργία, κίνητρο, ιδιωτική πρωτοβουλία εκτελούνται εν ψυχρώ από νωρίς στο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα.

Περνάμε καλά όμως, σωστά; Έξι ξέγνοιαστα χρόνια στο πανεπιστήμιο και μετά δυο-τρία χρόνια προσαρμογή στην ενηλικίωση στέλνοντας αιτήσεις στο ΑΣΕΠ… Μέχρι η ζωή να μας ρίξει 30+ χρονών στην ιδιωτική οικονομία.

Ε, πώς να μην βλέπουμε μετά σαν εχθρούς τις αξιολογήσεις και τις βαθμολογίες και σαν κάτεργο τον ιδιωτικό τομέα;

Και, συνεπακόλουθα, πώς να μην βλέπουμε σαν δικαίωμα την είσοδο στο πανεπιστήμιο ή το διορισμό στο δημόσιο;

Αυτά, η νέα κυβέρνηση προφανώς θέλει να αλλάξουν.

Η αντιπολίτευση, ξεκάθαρα όχι…