Αλλαγή εκλογικού νόμου ή ακυβερνησία και περιπέτειες;

 

Γράφει  ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

Όποιος παρακολουθεί, έστω και κατ’ ελάχιστο, τα πολιτικά μας δρώμενα ή τις συνεδριάσεις της Βουλής, δεν μπορεί να μη συνειδητοποιεί ότι ο τόπος κινδυνεύει να μείνει ακυβέρνητος μετά τις επόμενες εκλογές, με τα δημοσκοπικά δεδομένα να δείχνουν κατακερματισμό και απουσία καθαρής πλειοψηφίας αυτοδυναμίας. Παρακολουθούμε πολιτικό ακτιβισμό κι όχι πολιτική. Παρακολουθούμε να εκτοξεύεται η τοξικότητα και να ακούγονται εκφράσεις που σε άλλες εποχές –όχι πολύ μακρινές- θα συνιστούσαν λόγο αποβολής από την αίθουσα της Βουλής. Ίσως όχι μόνο.

Είναι σαφές ότι αν οι ψηφοφόροι του Μητσοτάκη (όχι της ΝΔ)  που έχουν σήμερα παρκάρει στην κολώνα των αναποφάσιστων, δεν επιστρέψουν να τον ψηφίσουν και πάλι, τότε

SAFE: Όταν το αφήγημα του ΠαΣοΚ αυτοκτονεί

 

Γράφει ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

Δεν έχουν περάσει πολλές εβδομάδες,  από τότε που το ΠαΣοΚ  κρεμούσε στα μανταλάκια τον Μητσοτάκη και την κυβέρνηση, επειδή κατά τη γνώμη των ιθυνόντων της Χαριλάου Τρικούπη, η Ελλάδα απουσίαζε από το χρηματοδοτικό «εργαλείο» SAFE και δεν αξιοποιούσε τις δυνατότητές του, όπως κάνουν άλλες χώρες αλλά και η Τουρκία. Είναι χαρακτηριστικό μάλιστα ότι ο Ανδρουλάκης, σε μια μεγαλοπρεπή έξαρση αμετροέπειας, κατηγόρησε τον Μητσοτάκη ότι επέτρεψε στους Τούρκους να μπει στην ευρωπαϊκή άμυνα.

Το ΠαΣοΚ, για μια ακόμη φορά, έχασε τη μπάλα. Μόλις προχθές, ο πρωθυπουργός

Ο Μητσοτάκης και οι άλλοι

Γράφει ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

 Δεν ξέρω αν το έχετε συνειδητοποιήσει, αλλά πορευόμαστε στον έβδομο (7ο) χρόνο θητείας του Μητσοτάκη ως πρωθυπουργού.  Επτά χρόνια! Ταυτοχρόνως, , διανύουμε τον ένατο (9ο) χρόνο της ηγεσίας του στη Νέα Δημοκρατία. Πρόκειται για πολιτικά χρονικά ορόσημα, όχι μόνο για τον ίδιο αλλά και για τη χώρα συνολικά. Για μια χώρα, που με όλες τις αδυναμίες και τις παραλείψεις, είναι αισθητά διαφορετική από εκείνη του 2019.

Το βέβαιο είναι ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει αρχίσει να «γράφει» πολιτική παρακαταθήκη – και όχι ως διαχειριστής, αλλά ως πολιτικό φαινόμενο. Είναι ο πρώτος και

Ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος, με νοσταλγία στα χνάρια του Αντώνη Καλογιάννη

 

Γνώρισα τον Αντώνη Καλογιάννη από τον Μάριο Τόκα, όταν ηχογραφούσαν τα «Μικρά Ερωτικά», αρχές της δεκαετίας του ’80. Θυμάστε, «Σ΄ αγαπώ σαν τον ήλιο του Μάη» (με την υπέροχη Μαρινέλλα), «Αννούλα του χιονιά», «Έφυγες», «Σε περιμένω» και τόσα άλλα. Ένας δίσκος κόσμημα, σε στίχους του «αδελφού» Σαράντη Αλιβιζάτου. Ερχόταν συχνά στο ραδιόφωνο, είτε στον Πειραιά (Κανάλι 1), είτε στους στύλους του Ολυμπίου Διός (Αιγαίο FM) και συνήθως μου έκανε παρέα στο ραδιοθάλαμο. Σπάνια έβγαινε στον «αέρα», συνήθως επιλέγαμε μαζί τραγούδια, συζητούσαμε… Ενίοτε, ειδικά μετά την εκπομπή, η παρέα μεγάλωνε… Πότε ο Αντώνης

Εμείς πληγώνουμε τη Δημοκρατία, όχι εκείνη εμάς…

 Γράφει ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

 Στο Προεδρικό Μέγαρο, προχθές, εορτάσθηκε —όπως κάθε χρόνο— η αποκατάσταση της Δημοκρατίας. Πενήντα ένα χρόνια μετά το 1974. Μια τελετή με φόντο κήπους, σημαίες και εκείνη τη γνώριμη αστική ευπρέπεια, που τόσο πασχίζουμε να προσποιηθούμε πια.

Κι όμως, αυτή η Δημοκρατία, που τότε εμφανίσθηκε σαν νεοφερμένη απόγονη του Διαφωτισμού, μοιάζει σήμερα περισσότερο με ηλικιωμένη θεία που ξεχνούν τα ανίψια. Μερικοί την περιγελούν. Άλλοι την καταριούνται. Οι περισσότεροι, απλώς την αγνοούν. Όχι επειδή έπαψε να τους αφορά, αλλά επειδή βαριούνται να τη σκεφτούν.

Και κάπως έτσι φτάσαμε σε εκείνη τη δημοφιλή συνήθεια

Φαιοκόκκινος φασισμός ΚΑΙ στη Σύρο

 

Γράφει ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

Να πούμε τα πράγματα με τον προσήκοντα ρεαλισμό, ίσως και κυνισμό. Όταν το Ισραήλ είναι η μοναδική χώρα της περιοχής μας που αποδεικνύει συστηματικά ότι είναι σύμμαχος της δικής μας χώρας κι εχθρός των εχθρών μας, τότε δεν μπορεί εμείς να πλακώνουμε στο ξύλο Ισραηλινούς πολίτες και να τους απαγορεύουμε να επισκέπτονται τη χώρα μας.

Αυτά που έγιναν προσφάτως στην Αθήνα, ο προπηλακισμός νέων παιδιών στη Ρόδο που

Μια χώρα υπό πολιορκία – εκ των έσω!

 Γράφει ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

Κάποιοι, ασήμαντοι/τελειωμένοι από την πολιτική σκηνή, αλλά κι άλλοι εξαιρετικά σημαντικοί από την αδηφάγα ολιγαρχία, υπονομεύουν συστηματικά τον Μητσοτάκη. Όχι επειδή είναι κακός πρωθυπουργός –αν ήταν, θα τον άφηναν ήσυχο– αλλά επειδή δεν ενδίδει στις απαιτήσεις τους.

Μπροστάρηδες οι δεύτεροι, εκτελεστές οι πρώτοι. Πολιτικοί που η ίδια η ζωή κι η κοινωνία τούς έχουν δείξει την έξοδο, αλλά εκείνοι αρνούνται να την αποδεχθούν.

Μαζί τους και τα πολιτικά ρετάλια τριτοτέταρτης διαλογής, που κάνουν ό,τι μπορούν

Το ΠΑΣΟΚ στον καθρέφτη & η σιωπή που «ουρλιάζει»

 

Γράφει ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

Η υπόθεση του ΟΠΕΚΕΠΕ προσγειώθηκε ως «μάννα εξ ουρανού» στο πολιτικό οπλοστάσιο του Νίκου Ανδρουλάκη. Ένας σκάνδαλο με γαλάζιο περίβλημα, γεμάτο ευνοημένους, κολλητούς και πολιτικές πλάτες: ιδανικό έδαφος για το ΠΑΣΟΚ του 2025, που επιχειρεί να θυμίσει τον παλιό καλό αντιδεξιό του εαυτό. Μόνο που αυτή τη φορά, ο θόρυβος περισσεύει και η ουσία απουσιάζει.

Ο πρόεδρος του κόμματος διαλέγει τον γνώριμο δρόμο του καταγγελτικού λόγου: αναθέματα για τη «Δεξιά», ηθική αγανάκτηση σε

Η …επιστροφή του Τσίπρα & οι Δούρειοι ίπποι της…λήθης….

 Γράφει ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

Το τελευταίο διάστημα παρατηρείται μια συντονισμένη προσπάθεια εξωραϊσμού των γεγονότων του 2015, που οδήγησαν στην υπογραφή του τρίτου και σκληρότερου μνημονίου, με την υπογραφή της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ και προσωπικά του Αλέξη Τσίπρα. Η ανάγνωση αυτή επιχειρεί να εμφανίσει εκείνη την περίοδο ως μια δήθεν «ηρωική» διαπραγμάτευση, που απέφερε ουσιαστικά οφέλη για τη χώρα, όπως τη ρύθμιση ή ακόμη και διαγραφή χρέους.

Η αλήθεια είναι διαφορετική. Τον Ιούλιο του 2015, η χώρα βρέθηκε στο χείλος της χρεοκοπίας, οι τράπεζες τέθηκαν υπό καθεστώς capital controls, ενώ ο επιχειρηματικός

Ο βούρκος της Χίου & η ντροπή σε… θεσμική συσκευασία

 

Γράφει ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

Στον Δήμο Χίου, ο διορισμένος Γενικός Γραμματέας ντροπιάζει όχι μόνο τον θεσμό που υπηρετεί, αλλά και την έννοια της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Και δη ανενόχλητος. Ο τύπος αυτός, δεν δίστασε να ευχηθεί δημόσια να… πάνε στον πάτο 10χρονα και 12χρονα παιδιά, επειδή – ω, μέγα έγκλημά τους! – φορούσαν σκουφάκια του Παναθηναϊκού σε αγώνα παιδικού πόλο.

Κι όχι μόνο αυτό. Έγραψε και την επιτομή του χουλιγκάνικου συνθήματος… «λαγέ όπου σε βρω θα σε πονώ». Μαγκιά καταγωγίου! Προφανώς, το ήθος διοίκησης

Ασθμαίνει ακόμη και στον κατήφορο!

 

Γράφει ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

Νάτος πάλι ο Ανδρουλάκης με τον ΠαΣοΚ. Απέδειξε ότι δεν μπορεί να παίξει ρόλο σοβαρής εναλλακτικής διακυβέρνησης.  Όχι μόνο δεν εκμεταλλεύεται τις αστοχίες της κυβέρνησης, αλλά ακριβώς το αντίθετο, με αποτέλεσμα να βάζει το ένα αυτογκόλ μετά το άλλο.

Προσέξτε: Στην πρόσφατη και κρίσιμη ψηφοφορία για τις τροπολογίες σχετικά με τη διαχείριση αιτήσεων ασύλου και τις επιστροφές μεταναστών, το ΠαΣοΚ διάλεξε τον

Η μάχη των βουνών της ασημαντότητας

 Γράφει ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

 Βλέπουμε τις τελευταίες ώρες τη διαμάχη της γραφικότητας!, της πολιτικής ασημαντότητας. Αντώναρος εναντίον Κασσελάκη.

Ο πρώτος από την αγκάλη του Κώστα Καραμανλή και τη λατρεία στον Τσίπρα, βρέθηκε συνοδοιπόρος του Κασσελάκη, σε μια σχέση που ξεκίνησε ως πολλά υποσχόμενη.  Άλλωστε, ποιος δεν θα μπορούσε να αντιληφθεί και στηρίξει την προσπάθεια των δυο αυτών πολιτικών ογκόλιθων να απαλλάξουν την Ελλάδα από τον Μητσοτάκη και τη Δεξιά;

Ο Βαγγέλης, ο πρώην αυλικός του Καραμανλή, που κάποτε

Τσίπρας αγοράζει με leasing… Δημοκρατικό καπιταλισμό!

 Γράφει ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

 Το είχαμε γράψει όταν ακόμη ήταν φρέσκο το μελάνι της υπογραφής του Κασσελάκη: ο Τσίπρας δεν τον έβαλε αρχηγό. Τον «φυτεύει,» σαν πρόχειρο σκιάχτρο, για να κάνει τη βρόμικη δουλειά. Να ξεπαστρέψει όσους θεωρούσε εσωκομματικούς υπονομευτές, να διαλύσει τον ΣΥΡΙΖΑ εις τα εξ ων συνετέθη και μετά εκείνος –ως  Μεσσίας της πολιτικής απελπισίας– να επιστρέψει. Παράκλητος! Με φωτοστέφανο! Σαν τον Ορφέα που κατεβαίνει στον Άδη να σώσει την Ευρυδίκη. Μόνο που στην περίπτωσή μας ο Άδης είναι το ίδιο του το παρελθόν.

Και τώρα; Πληθαίνουν οι προφητείες: Ο Αλέξης θα

Ο «σταυρός» που σταυρώνει τη διαφάνεια και τη δημοκρατία

 Γράφει  ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

 Εδώ και πολλά χρόνια, στην κοινωνία των σκεπτόμενων ανθρώπων, υπάρχει ένα πλειοψηφικό ρεύμα που αντιτάσσεται στο φθοροποιό- αν όχι καταστροφικό σταυρό προτίμησης. Αποτελεί μνημείο διαφθοράς, εθίζει πολιτικούς και ψηφοφόρους στο αλισβερίσι προσωπικής εξυπηρέτησης, σε συνδυασμό με την εξασφάλιση εκλογής. Κάνε μου, να σε ψηφίσω,  ψήφισέ με να σου κάνω…

Πολλοί, θεωρούσαν ότι τα παραδοσιακά ρουσφέτια -αλητείες πολιτικών από τα χρόνια

Από την μπογιά στο πογκρόμ με τον Χρυσοχοΐδη θεατή

 Γράφει ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

Υπάρχει άραγε κάποιος λογικός που να πιστεύει ακόμη ότι ο Ρουβίκωνας είναι «συλλογικότητα» ή «ομάδα παρέμβασης»; Δύσκολο. Είναι μια σκληροπυρηνική οργάνωση που ασκεί συστηματικά πολιτική τρομοκρατία με την «κάλυψη» ενός κράτους που φαίνεται ότι έχει παραδώσει τα όπλα. Οι μπογιές, οι εισβολές, οι απειλές, οι «παρεμβάσεις» σε πρεσβείες και υπουργικά γραφεία, δεν είναι ακτιβισμός. Είναι βία οργανωμένη, προσχεδιασμένη, στοχευμένη – με όλα τα χαρακτηριστικά πολιτικού χουλιγκανισμού με φασιστικό αποτύπωμα.

Και όλα αυτά με το υπουργείο Δημόσιας Τάξης να

Στο μοδιστράδικο της θείας Μαρίκας

 

Ένα χρονογράφημα

του Νίκου Γ. Σακελλαρόπουλου

 Είχα πάει προσφάτως μια βόλτα στην Ακράτα και περπάτησα σ’ όλες τις γωνιές που οι μνήμες των διακοπών της πιτσιρικαρίας, είχαν στήσει χορό. Είδα και το σπίτι του θείου Ανδρέα, της θείας Μαρίκας. Ολόκληρο αρχοντικό, δυο πατώματα αναμνήσεις, μαζί με τη θεόρατη σκιά τους.

Δεν χρειάζεται να πω ότι η καρδιά μου κτύπησε πιο γρήγορα. Πιο δυνατά! Εκεί, σε μια γωνιά του ισογείου, δίπλα στην επιβλητική ξύλινη εξώπορτα, ήταν το μοδιστράδικο της

Από τη Σαχάρα στην Κρήτη για ένα …κρουασάν;

 Γράφει ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

Το ζήτημα είναι σαφές. Όλοι όσοι αποβιβάζονται στην Κρήτη, το κάνουν λαθραία, χωρίς χαρτιά κι ουσιαστικά δια της βίας. Βία είναι να κάνεις κάτι, όταν γνωρίζεις ότι ο απέναντί σου δεν μπορεί να αντιδράσει. Υπό αυτή την έννοια, τα μέτρα της κυβέρνησης με τις κλειστές δομές, κινούνται σε σωστή κατεύθυνση. Κι ας κραυγάζει στη Βουλή και στα social media η ημέτερη Αριστερά με

Ο Παναγιώτης, η μπούκα τα ρούβλια, οι δραχμές κι ο Αϊνστάιν!

 Γράφει ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

Ήμουν στη Γ’ Γυμνασίου, όταν άκουσα από την έδρα (Πόλυ Βερυκίου, φιλόλογος , Β’ Γυμνάσιο Πειραιά. που θα ευγνωμονώ εσαεί για όσα μου δίδαξε) να λέει: «Η διαφορά μεταξύ ευφυΐας και βλακείας είναι ότι η ευφυΐα/ιδιοφυία, έχουν όρια». Ομολογώ ότι η φράση μου εντυπώθηκε, όταν μας είπε ότι είναι του Αϊνστάιν. Μα την κατάλαβα πολλά χρόνια αργότερα, όταν συνειδητοποίησα ότι αυτή που δεν έχει όρια είναι η ανοησία, η βλακεία. Είναι απεριόριστη!

Το σκεφτόμουν αυτό μετά όσα (ξανά)θυμηθήκαμε με αφορμή το

Στρατηγός, φύλαρχος και κατσαπλιάς…

 Γράφει ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

Το προχθεσινό διπλωματικό επεισόδιο στη Βεγγάζη, όπου η λιβυκή κυβέρνηση της Ανατολής χαρακτήρισε ανεπιθύμητη την ευρωπαϊκή αποστολή, αποκαλύπτει τη δυσκολία συνεργασίας με τις αντίπαλες πολιτικές οντότητες της χώρας. Ειδικά τώρα, που η Λιβύη προσπαθεί να εξομαλύνει την 14ετή πολιτική κρίση, η Ανατολική και η Δυτική πλευρά ανταγωνίζονται για διεθνή αναγνώριση. Φύλαρχος εναντίον φυλάρχου! Ο ένας αναγνωρισμένος από την Ευρώπη, ο άλλος στο…ψάξιμο και δη με παράνομες πράξεις

Χοντρό ξέπλυμα!!

 Γράφει ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

Το τελευταίο διάστημα ακούμε και ξανακούμε απεγνωσμένες προσπάθειες ΜΜΕ της ολιγαρχίας  αλλά και ξεπερασμένων πολιτικά και δημοσιογραφικά προσώπων, να «αποκαταστήσουν» τον Τσίπρα. Κοινώς να τον …ξεπλύνουν!!  Να μας πούνε ότι έπεσε ηρωικά μαχόμενος εναντίον των κακών της Ευρώπης και να ξεχάσουμε ότι έπεσε λόγω μιας καταστροφικής θητείας με καταστροφικά αποτελέσματα και νεοσταλινικά χαρακτηριστικά. Θεωρούν ότι τους είναι χρήσιμος αφού δεν τους βγαίνει ο Αστραχάν της Κρήτης.  Ασχέτως αν ποντάρουν σε…κουτσό άλογο, που όσο κι αν το ξεπλένεις, δεν

Πολυσυλλεκτικότητα, η απάντηση στο γιατί είναι κυρίαρχος….

 Γράφει ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

Συζητούσα με φίλους προχθές, αναφορικά με την διαφαινόμενη επιστροφή Τσίπρα, την προσπάθεια εκδοτικών και επιχειρηματικών ομίλων να τον ξεπλύνουν και τις συνεχείς κρίσεις -η μια μετά την άλλη, χωρίς ανάσα- που αντιμετωπίζει ο Μητσοτάκης.

Βασικό ερώτημα των περισσοτέρων ήταν, πώς γίνεται ο Μητσοτάκης με τόσα που του «σκάνε» ή δημιουργούνται, να παραμένει κυρίαρχος του πολιτικού παιγνιδιού;  Πώς γίνεται κι απολαμβάνει μια πρωτοφανή πολιτική ηγεμονία, ενώ καλά καλά δεν έχει κόμμα που ελέγχει απολύτως;

Μια βασική διαπίστωση, είναι ότι

Ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος, συζητά με την ποιήτρια Μαριάννα Νικολάου

Πριν από λίγο καιρό έφτασε στα χέρια μου μια ποιητική συλλογή, με τίτλο «Εκ Γυναικός», από τη Μαριάννα Νικολάου. Στο πρώτο ξεφύλλισμα είναι σαφής η εξερεύνηση της γυναικείας ύπαρξης. Η Μαριάννα Νικολάου, με εξαιρετικές  αλληγορικές εικόνες και διεισδυτικούς  στίχους, αποτυπώνει την πορεία της γυναίκας από τη στασιμότητα στην απελευθέρωση και τη δημιουργία. Βαθύ έργο, χωρίς , ρηχά και κίβδηλα στοιχεία εντυπωσιασμού.

Όταν είδα το βιογραφικό της, σκέφτηκα ότι μπορεί ν’ αντικαταστήσει τον τηλεφωνικό

Έπος ανευθυνότητας & τυχοδιωκτισμού

Γράφει o Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

 Συμπληρώνονται σήμερα δέκα χρόνια από την 5^η Ιουλίου 2015, μια από τις πιο δραματικές καμπές της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας – όχι για όσα κατέστη δυνατό να επιτευχθούν- αλλά για το τι θα μπορούσε να έχει αποφευχθεί.

Το δημοψήφισμα που εξήγγειλε και πραγματοποίησε ο Αλέξης Τσίπρας, εν μέσω οικονομικής ασφυξίας και με κλειστές τις τράπεζες, αποτέλεσε κορυφαία στιγμή πολιτικής ανευθυνότητας και θεσμικού τυχοδιωκτισμού. Το μόνο που

Το αύριο δεν κτίζεται με λάσπη στους τίμιους

 Γράφει ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

Τις τελευταίες ημέρες με αφορμή τη βρόμικη ιστορία με τον ΟΠΕΚΕΠΕ, είναι ορατή μια διαχεόμενη εχθρότητα εναντίον των αγροτών και των κτηνοτρόφων. Κι αυτό είναι άδικο, ισοπεδωτικό, ίσως και ντροπιαστικό για χιλιάδες ανθρώπους. Είναι ανθρωποφαγία. Κι οφείλουμε να μην επιτρέψουμε να εξελιχθεί και κορυφωθεί. Η συντριπτική πλειοψηφία των αγροτών δεν κυκλοφορεί σε πολιτικά γραφεία με

Όταν έσκασε η βόμβα στα χέρια του Ξηρού

 Γράφει ο Δημήτρης Καπράνος

 «Εξερράγη ωρολογιακός μηχανισμός έξω από τα εκδοτήρια της Hellas Flying Dolphins, ανέφερε το τηλεφώνημα που δέχθηκα από τον «Θάλαμο επιχειρήσεων» του υπουργείου Ναυτιλίας.

Με νωπή ακόμη την υπόθεση της αυτοκτονίας του Παντελή Σφηνιά και την περιπέτεια της πολύπαθης εταιρείας, η οποία μετά το ναυάγιο του «Εξπρές Σαμίνα» είχε πάρει την κάτω βόλτα, το μυαλό μου πήγε «σε κάτι άλλο».

Τηλεφώνησα αμέσως σε δική μου πηγή, στο υπουργείο Ναυτιλίας και έμαθα ότι «ένα άτομο νοσηλεύεται στο Τζάννειο, η βόμβα έσκασε στα χέρια του και ο μηχανισμός ήταν

Ο ανιψιός, ο ξάδερφος και το Ιερό Ρουσφέτι

 Γράφει ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

 Αν προσεγγίσουμε τα πολιτικά δρώμενα της χώρας εδώ κι δυο αιώνες, θα δούμε εκατομμύρια αλλαγές παντού, εκτός της μοναδικής που ζει και βασιλεύει, αλώβητη αγνή κι ακηλίδωτη: Το πελατειακό σύστημα. Το Ιερό Δισκοπότηρο του ελληνικού πολιτικού πολιτισμού. Το μοναδικό «συμβόλαιο τιμής» που τηρείται ευλαβικά από κάθε κομματάρχη και κάθε αγχωμένο βουλευτή, για να επανεκλεγεί. Με λογής λογής εξυπηρετήσεις, κυρίως παράνομες, αφού αλλιώς δεν θα χρειαζόταν η μεσολάβηση του βουλευτή, με ρουσφέτια, με βύσματα και φράσεις του τύπου «εγώ είμαι εδώ, θα …το κανονίσω».

Όσο κι αν αλλάζουν τα κόμματα, οι ιδεολογίες, οι υπουργοί, οι γενικοί γραμματείς κι οι

Είμαστε λαός διεφθαρμένων;

 Γράφει ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

 Τα «είπαμε» και χθες, ότι για τον ΟΠΕΚΕΠΕ θα είναι καλύτερα να μιλήσουμε αναλυτικά, μόλις φτάσει στη χώρα μας κι η δεύτερη δικογραφία από την Ευρώπη και θα έχουμε πιο ξεκάθαρη εικόνα για το τι συνέβη τα τελευταία χρόνια.

Όμως, είναι σχεδόν βέβαιο ότι δεν θα μας λέει κάτι που δεν ξέρουμε. Δεν θα διαβάσουμε πράγματα που θα μας εκπλήξουν. Δεν μπορεί να γίνει αλλιώς. Θα βρούμε πάλι μπροστά μας λαμόγια, απατεώνες και κοντά τους πολιτικούς που συνέδραμαν ηθικά για να μαζεύουν ψηφαλάκια.

Δεν τα ξέρει αυτά ο Ανδρουλάκης; Δεν τα ξέρει ο Φάμελος που ζητά εκλογές; Δεν τα ξέρουν όσοι υψώνουν

Ζητά πρακτικά που γνωρίζει ότι δεν κρατήθηκαν…

 Γράφει ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

Το σχέδιο «rebranding leaflet» του Αλέξη Τσίπρα, τυπώνεται σιγά σιγά και άρχισε να ξετυλίγεται. Ζήτησε -και καλά- τη δημοσίευση των πρακτικών των πολιτικών αρχηγών υπό τον πρόεδρο της Δημοκρατίας, λίγες ώρες μετά το αστείο δημοψήφισμα στο οποίο ανάγκασε τον ελληνικό λαό. Τότε που εξευτελισμένος μπήκε στη σύσκεψη και πιο εξευτελισμένος βγήκε.

Μα, να ζητήσει δημοσίευση των πρακτικών, όταν ξέρει ότι πρακτικά ΔΕΝ κρατήθηκαν, ούτε υπεγράφη από κανέναν το παραμικρό, ξεπερνά τα όρια του θράσους!

Ναι, δεν κρατήθηκαν πρακτικά