Αναφανδόν με τη Βάνα Νικολαΐδου

 Γράφει ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

Ο φασισμός στους χώρους των Πανεπιστημίων εξακολουθεί και σκιάζει τα πάντα. Η Αριστερά και τα τάγματα εφόδου της, τρομοκρατούν εξακολουθητικά όποιους δεν συμφωνούν μαζί τους και συνεχίζουν με πραξικοπηματικές παρεμβάσεις να επιχειρούν να επιβάλλουν τις θελήσεις τους.

Το ζήτημα που κυριαρχεί τις τελευταίες ημέρες είναι αυτό με την περικύκλωση του γραφείου της Βάνας Νικολαΐδου, προέδρου του τμήματος Φιλοσοφίας στη Φιλοσοφική σχολή του ΕΚΠΑ. Θεωρούν ότι χαρακτήρισε  «φασίστες» τους διαδηλωτές για τα Τέμπη κι ότι εξ αιτίας της… «στοχοποιούνται οι μαζικές λαϊκές διαδηλώσεις», ότι εκείνη «παλεύει με νύχια και με δόντια να μην αποδοθούν ευθύνες για τη δολοφονία στα Τέμπη»!

Η αλήθεια είναι ότι η καθηγήτρια στη σελίδα της στο FB αναδημοσίευσε ένα

Θέλει πρωθυπουργό τον εαυτό του;

 Γράφει ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

Το ΠαΣοΚ εδώ και πολλά χρόνια είναι ένα κόμμα χωρισμένο στα τρία. Δυο κομμάτια του έχουν διαχυθεί σε Νέα Δημοκρατία και ΣΥΡΙΖΑ και το τρίτο αναπολεί μεγάλες εκλογικές στιγμές, τη στιγμή που «κλαίει» διηγούμενο κλέη.

Η αλήθεια είναι ότι το ΠαΣοΚ δεν έχει μόνο διαχυθεί στα δυο μεγάλα κόμματα, αλλά κυρίως στην κοινωνία, έχει δημιουργήσει ανεξίτηλη κουλτούρα και βρίσκεται ριζωμένο σ’ όλους τους τομείς της δημόσιας ζωής. Το είδαμε και στα πρόσωπα των υπευθύνων στα Τέμπη, το βλέπουμε καθημερινά στις συμπεριφορές συνδικαλιστών,

Νεόγερος!

 

Γράφει ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

Είναι σαφές από την πρώτη ημέρα που ο Νίκος Ανδρουλάκης ασχολήθηκε με την πολιτική, ότι αποτελεί «προϊόν» παραχθέν από κομματικό σωλήνα που η ημερομηνία λήξης του έχει παρέλθει εδώ και πολλά χρόνια. Όποια παρέμβαση κι αν επιχείρησε ουδένα συγκίνησε σ’ επίπεδο μεγάλων κοινωνικών στρωμάτων, ενώ ουδένα έπεισε ποτέ και για ηγετικά χαρακτηριστικά του.

Βεβαίως, κάποιος που πέφτει από τον ουρανό σ’ αυτή τη χώρα, μπορεί ν’ αναρωτηθεί: Αφού είναι έτσι, πώς έγινε πρόεδρος του ΠαΣοΚ; Η απάντηση δεν είναι δύσκολη. Οι οπαδοί και ψηφοφόροι

Ένα συλλαλητήριο για την αξιολόγηση στο Δημόσιο πότε θα κάνουμε;

 Γράφει ο Μιχάλης Δεμερτζής

 Οι διοργανωτές του συλλαλητηρίου στη Θεσσαλονίκη για το δυστύχημα στα Τέμπη δήλωσαν δυσαρεστημένοι την περασμένη Πέμπτη. Ο λόγος ήταν, όπως είπαν, ότι η προσέλευση του κόσμου ήταν μικρή για ένα τόσο σοβαρό ζήτημα. Το αυθόρμητο ερώτημα που προκύπτει ωστόσο εδώ δεν είναι πόση ακριβώς ήταν η προσέλευση, αλλά από πού αντλούν το δικαίωμα οι διοργανωτές να αισθάνονται δυσαρεστημένοι...

Για να είμαστε ακριβέστεροι, το ουσιαστικό

Σταυρό ΜΟΝΟ σ’ εκείνους που σήκωσαν τον σταυρό

 Γράφει ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

Μου έλεγε προχθές φίλος μου – μετριοπαθής Κεντρώος – που προτίθεται να ψηφίσει ΝΔ για να μη διακυβευτούν όσα έγιναν από αυτή την κυβέρνηση, ότι δεν θα «σταυρώσει» κανέναν από τους μεγαλοσχήμονες βουλευτές, υπουργούς και λοιπούς «μεγαλοπαράγοντες», που εξαφανίστηκαν στα δύσκολα της κυβέρνησης μετά τα Τέμπη. Μα και παλαιότερα στον Έβρο, στην πανδημία  ή στα άλλα μεγάλα προβλήματα που αντιμετώπισε η κυβέρνηση, οι περισσότεροι παρέμεναν

Στο μυαλό του Τσίπρα ζει το πνεύμα Πολάκη

 Γράφει ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

Εδώ και  χρόνια ο πολακισμός αποτελούσε μια επίσημη συνιστώσα του ΣΥΡΙΖΑ, με βασικά χαρακτηριστικά τον κουτσαβακισμό, το λουμπεναριό,  τις ύβρεις εναντίον των πολιτικών αντιπάλων ή όσων εκείνος έβλεπε ως τέτοιους και γενικά την απόλυτη κατάπτωση του όποιου πολιτικού διαλόγου.

Ο Πολάκης διέθετε μια ακατανόητη ασυλία στον

Τα Τέμπη, η ΑΔΕΔΥ κι η μονιμότητα

 Γράφει ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

Έχουμε αναφερθεί πάρα πολλές φορές στο ερώτημα περί μονιμότητος στο δημόσιο και ποιοι πρέπει να την απολαμβάνουν. Έχουμε αναφερθεί πολλές φορές στο ερώτημα περί του αν το Κράτος πρέπει να είναι επιχειρηματίας. Έχουμε αναφερθεί επανειλημμένως στην εν πολλοίς χυδαία εργαλοποίηση της μονιμότητας και τη συνδικαλιστική ή και κομματική ασπίδα σε εργασιακές κουλτούρες σαν εκείνες των ανθρώπων που βρέθηκαν ή την είχαν κοπανίσει ( από τη σημαία) στο σταθμό της Λάρισας.

Τα ερωτήματα είναι διαχρονικά, μα επανέρχονται πάλι.

Γιατί πρέπει να είναι δημόσιος υπάλληλος ο

Αριστερίλα και κρατισμός

 Γράφει ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

Είναι σαφές ότι τα περισσότερα στραβά που βιώνουμε στη χώρα μας, δεν έρχονται ξαφνικά κι από το πουθενά. Είναι μοιραία αποτελέσματα ενός κράτους που αν και μας κοστίζει 97 δις ετησίως, εξακολουθεί να είναι αναποτελεσματικό, οκνηρό, τεμπέλικο, διεφθαρμένο, ποτισμένο στη σήψη. Κράτος ποτισμένο και με κάτι ακόμη: Αριστερίλα! Με μια κοινωνία εθισμένη στον αμοραλισμό, στον λαϊκισμό, στην άρνηση να ενηλικιωθεί, στην αγένεια, σε οτιδήποτε αντίθετο με τη Δύση και βεβαίως στην αμορφωσιά και στη ρηχή σκέψη. Με πολίτες  που έκαναν πρωθυπουργό έναν καταληψία και σταθμάρχη έναν …αχθοφόρο! Χώρια που ψήφισαν σε ποσοστό 62% την καταστροφή της χώρας στο δημοψήφισμα του 2015!

Όσο κι αν ο εκσυγχρονισμός του κράτους προχώρησε με

Ο κρατισμός, οι αποκαλύψεις, η διαστρέβλωση κι η ανεπάρκεια

 

Γράφει ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

 Η αποκάλυψη ότι η το ηλεκτρονικό σύστημα τροχοδρόμησης λειτουργούσε στη Λάρισα –έστω και για πέντε χιλιόμετρα- προκαλεί απορίες και προβληματισμούς για ποιον λόγο δεν έγινε αμέσως γνωστό. Γεγονός που θα έπειθε περισσότερους για το ανθρώπινο κι εγκληματικό λάθος που προκάλεσε το μοιραίο δυστύχημα. Που δεν ήταν ένα λάθος, αλλά πολλά και σε συνδυασμό.

Για ποιον λόγο ο Κώστας Αχ. Καραμανλής δεν είπε αμέσως ότι η Alstom παρέδωσε το εν λόγω σύστημα το 2022 και λειτουργεί άψογα; Κι ότι δεν

Υστερική & υποκριτική Αριστερά

 Γράφει ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

 

Μαθαίνουμε, ακούμε, αγανακτούμε. Ναι μπορεί να μας φταίει η καθυστερημένη εγκατάσταση της τηλεμετρίας, μα κυρίως μας φταίει ο κακός μας ο καιρός. Η άγνοιά μας. Η αμορφωσιά μας. Το κράτος βολεμένων που φτιάξαμε. Ο φίλος του φίλου, που ψήφισε το φίλο. Το άθλιο σύστημα του κρατισμού, η ανευθυνότητα, η ατιμωρησία, η έλλειψη ελέγχου. Το «Πάμε κι όπου βγει». Τα συμφέροντα. Οι μίζες, όλο το