Ο βάλτος της «πράσινης» εσωστρέφειας

 Γράφει ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

Όποιος στη Χαριλάου Τρικούπη ή στα εντός και πέριξ του ΠαΣοΚ, δεν αντιλαμβάνεται ότι έχει ανοίξει ένας κύκλος εσωτερικής συζήτησης, τότε είναι αιθεροβάμων κι ακατάλληλος για την πολιτική.

Γερουλάνος και Διαμαντοπούλου, λένε περίπου τα ίδια. Ο πρώτος ότι δεν υπάρχουν πολλά περιθώρια δημοσκοπικής σταθερότητας. Η δεύτερη ανέφερε ότι ένα κόμμα με τα χαρακτηριστικά του ΠΑΣΟΚ, δεν μπορεί να γίνεται παρακολούθημα της Ζωής Κωνσταντοπούλου και της Μαρίας Καρυστιανού.

Τι σημαίνουν αυτά; Μεγάλη συζήτηση. Μα, ξεκάθαρη, έντιμη. Υγιής. Μιλάνε για παρεμβάσεις επάνω στις οποίες μπορεί να γίνουν βελτιωτικές κινήσεις σε συγκεκριμένη κατεύθυνση.

Από την άλλη πλευρά, ο Χάρης Δούκας ζήτησε να συγκληθεί συνέδριο του ΠαΣοΚ,

στο οποίο να αποφασιστεί ότι…  δεν θα συνεργαστεί με τη ΝΔ, σε περίπτωση που προκύψει ένα τέτοιο μετεκλογικό ενδεχόμενο!!!

Μιλάμε για τη μέγιστη ιδεοληψία. Μιλάμε για κίνηση εκ του πονηρού και χοντρό ατόπημα. Πώς μπορεί να δεσμευθεί ένα κόμμα, τι θα κάνει μετά από δυο χρόνια; Και πώς ξέρει ο Δούκας, τι συνθήκες θα επικρατούν τότε, ώστε να έχει αποκλείσει εκ προοιμίου κάτι που πιθανόν να είναι αναγκαίο;  Και τι θέλει ε περίπτωση που απαιτείται η συμπόρευση; Να μη γίνει και να μείνει ακυβέρνητη η χώρα;

Είναι δυνατόν την ώρα που η Αθήνα βρομάει κι έχει ένα σωρό προβλήματα, να μην ασχολείται μ’ αυτήν και να κτυπά στο μαλακό υπογάστριο του Ανδρουλάκη; Του ανθρώπου που τον ανέδειξε; Λογικές καμαρίλας. Λογική διχασμού και μέγιστης διχόνοιας. Λογική υστερόβουλη! 

Σε πολλούς, εντός ή εκτός του ΠαΣοΚ, υπάρχει η πεποίθηση ότι ο Ανδρουλάκης δεν μπορεί να ξεκολλήσει το κάρο κι η δημοσκοπική καχεξία αποτελεί αποτέλεσμα ΚΑΙ αυτού. Κι η αλήθεια είναι ότι οι σοβαρές μετριοπαθείς εκσυγχρονιστικές δυνάμεις του, ελκύονται περισσότερο από τον Μητσοτάκη. Όμως,  μπορεί να πήγαν στον ΣΥΡΙΖΑ οι δυνατές φωνές του «πράσινου» λαϊκισμού, μα έμειναν πολλές και στο ΠαΣοΚ. Επί παραδείγματι, ο Καστανίδης υπεραμύνθηκε τον λαϊκισμό ως πολιτική φυσιογνωμία του κόμματος, παραπέμποντας τη Διαμαντοπούλου στον Αργεντινό «ιεροκήρυκα» του λαϊκισμού Ερνέστο Λακάου!!! Δηλαδή, τον  ιδεολογικό καθοδηγητή του ΣΥΡΙΖΑ και του…. Βαρουφάκη!

Τα πάγια ερωτήματα επανακάμπτουν: χρειάζεται σήμερα το ΠαΣοΚ, τον λαϊκισμό που εκπέμπει ο κάθε Καστανίδης και τα στελέχη της ομάδας Ανδρουλάκη που «παίζουν μπάλα» μ’ αυτόν; Χρειάζεται σήμερα το ΠαΣοΚ, τις αναχρονιστικές ιδεοληψίες του Δούκα, που αναζητά ρόλο στο πολιτικό σκηνικό; Είναι ψυχή του ΠαΣοΚ η ταύτιση με την Κωνσταντοπούλου και το πεζοδρόμιο;

Η ουσία είναι ότι ο νέος «πράσινος» κύκλος εσωστρέφειας, αποτελεί άλλη μια σκιά στη Χαριλάου Τρικούπη. Κι η κακή σχέση με τον πολιτικό ρεαλισμό κατατρώει τα σωθικά του.

Έχω τη γνώμη ότι με τέτοιες συμπεριφορές και πολιτικές λογικές, το ΠαΣοΚ απεμπολεί τον Κεντρώο χώρο που δεν νοιάζεται για τις κραυγές του Δούκα, του Τσουκαλά ή του κάθε Δουδωνή και Μάντζου. Ενός κόσμου που δεν τον αφορούν τα ανέξοδα συνθήματα, αλλά νοιάζεται για τη σταθερότητα και τον πολιτικό ρεαλισμό. Αυτού του ρεαλισμού που βρίσκει στον Μητσοτάκη. Όχι, στη ΝΔ, στον Μητσοτάκη…

Το κάρο δεν το τραβάνε οι κραυγές. Το τραβάνε οι λύσεις κι οι προοπτικές…Είναι σαφές αυτό, μα ξένο με το ΠαΣοΚ και τον Δούκα…