Τρέμει σαν το ψάρι στην κυρά του μπρος… ή ποτέ πια κανένας μόνος!

 

Ένα χρονογράφημα

του Νίκου Σακελλαρόπουλου

Τη σκηνή την είδε όλη η υφήλιος, την είδε ο Λιάγκας, την είδε κι ο Ευαγγελάτος που κατσικώθηκε στο αεροπλάνο για να μας διαφωτίσει. Η Μπριζίτ, η σύζυγός του Μακρόν που του ρίχνει καμιά 25αριά χρόνια, τον πλάκωσε στις μπούφλες, λίγα δευτερόλεπτα πριν ανοίξει η πόρτα του αεροπλάνου κι εκείνος ως γνήσιο αρσενικό την πιάσει από το χέρι για να τη βοηθήσει να κατέβει τη σκάλα.

Μιλάμε για γερό…. γερομουτζοχάστουκο! Ο Μανόλης είπε τον δεσπότη Παναγιώτη! Ο ήχος ακούστηκε από το Ανόι μέχρι το

Παρίσι και τη Μόσχα. Τον άκουσε κι η Ζαχάροβα ταπεινοβλεπούσα, λέμε τώρα… Κι ο γλυκούλης ο Μανώλης που κατάλαβε ότι τη σκηνή είδε όλος ο κόσμος, στάθηκε όρθιος, κύριος, λεβέντης, αληθινός Κουταλιανός που μασάει σίδερα, αλλά τρέμει σαν το ψάρι στην κυρά του μπρος….

Μα έτσι είναι. C’ est la vie, Μανόλη μου! Οι σχέσεις, οι μεγάλες και παθιασμένες αγάπες έχουν και τις μεγάλες δικές τους στιγμές! «Όλα για σένα κούκλα μου, να μου τα φας πλανεύτρα, τι αξίζουν τα παλάτια και τα κάστρα, μπροστά στα μάτια σου Μπριζίτ μου ξελογιάστρα»… Τσαπ, πάρε την ξανάστροφη να έχεις να θυμάσαι…

Πάντως, μια μεγάλη αλήθεια είναι, ότι επί ΠαΣοΚ κι Ανδρέα δεν γινόντουσαν τέτοια. Κατέβαιναν τις σκάλες των αεροπλάνων με διαφορετικό τρόπο. Να τα λέμε κι αυτά.

Χώρια ότι παντού και πάντα κάνει κουμάντο η κυρά. Κι αυτή την κυρά ο Μανόλης την έχει κορώνα στο κεφάλι. Δασκάλα του ήταν άλλωστε, έχει φάει μπούφλες και κατακεφαλιές…

Ο Μανόλης όμως, απέδειξε ότι το αρσενικό, όσο κυρίαρχο κι αν είναι, μπορεί να υφίσταται κι εξευτελισμούς για το αντικείμενο του πόθου του. Κι αυτό ισχύει ανεξαρτήτως πολιτικής ορθότητας και θυμικού. Το αρσενικό τσαλακώνεται ενίοτε, μα ποτέ ο Μανόλης θα έλεγε στη γραία…ήσουνα τι ήσουνα μια παξιμαδοκλέφτρα κλπ κλπ. Θα της έλεγε όμως …σ’ αγαπώ γιατί είσαι ωραία. Σ’ αγαπώ γιατί είσαι εσύ… Μπορεί να τον κλείδωνε κι έξω κι εκείνος να της έλεγε… «πέφτουν της βροχής οι στάλες κι εγώ κάθομαι στις σκάλες… Ποτέ δεν θα της έλεγε… άνοιξε μωρή σκύλας γέννα μη τη σπάσω και σε κάνω μαύρη…

Πάντως, είναι απορίας άξιο, όπως λένε πολλοί, τι θα είχε συμβεί αν το γερομουτζοχάστουκο είχε πέσει από την αντίθετη μεριά. Μα η απάντηση είναι απλή. Ο Μανόλης θα είχε παραιτηθεί από πρόεδρας και θα έκανε ήδη βόλτες μόνος του στις όχθες του Σηκουάνα. Θα ψιθύριζε κιόλας… ζω πια μοναχός χωρίς αγάπη κι όλα γύρω μου είναι σκοτεινά.

Όμως, ο Μανόλης δεν θα ήταν ποτέ από την αντίθετη πλευρά.  Δεν θα μπορούσε ποτέ να χαστουκίσει μια γραία. Όσο κι αν τον έπιανε από τα μούτρα.  

Μα είναι και το άλλο. Ο Μανόλης έγινε μπροστάρης, σύμβολο. Σύμβολο του νέου κινήματος που απλώνεται αστραπιαία στον κόσμο για να στηρίξει την σωματική ακεραιότητα των ανδρών. Ναι, δεν είπε τίποτα, δεν αντέδρασε, μα είναι ήρωας. Φανταστείτε τι μπούφλες του ρίχνει η δασκάλα κεκλεισμένων των θυρών…

Και τι μπορεί να πει κάποιος αλληλέγγυος στον Μανόλη και στους ομόφυλους; Ποτέ κανένας μόνος! Ποτέ κανένας μόνος! Όλοι οι καταπιεσμένοι και παντοφλιασμένοι στο …αρσενικό me too! Τα γυναικεία ρινγκ δεν είναι πια ανεκτά.

Κάτι τελευταίο που δεν θέλω να πιστέψω. Λέγεται μετ’ επιτάσεως ότι αιτία του γερομουτζοχάστουκου ήταν μια εφόρμηση της Μπριζίτ στο τηλέφωνο του Μανόλη. Όπου βρήκε, λέει, μήνυμά του στη Ζωζώ Σαπουντζάκη….