Η θαλπωρή του "μαζί"!

 Γράφει ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

Τα Χριστούγεννα δεν έρχονται χαμηλόφωνα. Έρχονται σχεδόν πάντα με θόρυβο, με φωνές και εισβάλλουν στη ζωή μας. Άλλοτε αδιάκριτα κι άλλοτε ως μια παλιά ανάμνηση που επιστρέφει χωρίς να ζητά άδεια.

Κάποτε τα καταλαβαίναμε κι από το κρύο, τη σόμπα. Το τζάκι που έκαιγε ολημερίς κι ολονυκτίς. Σήμερα, δεν έχει τόσο κρύο… Μα τα νιώθουμε από τη μέρα που πάει για ύπνο νωρίς, από τα φωτάκια σε βιτρίνες και δρόμους, από τα μελομακάρονα, τις δίπλες και τους κουραμπιέδες που μαζί με τις μυρωδιές του φρέσκου βούτυρου, ταλαιπωρούν  και το μυαλό, μαζί με τους γευστικούς κάλυκες… Ενίοτε γίνονται οι καλύτερες «φιλενάδες» τη νύχτα, τότε που

Η Ελλάδα πήρε το πλεονέκτημα

 

Γράφει ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

Μια παροιμία λέει ότι ο χρόνος τρέχει κι εμείς κοιμόμαστε! Κι αυτό ισχύει σχεδόν για τα πάντα. Ισχύει και για την περίπτωση του Ερντογάν. Πότε πέρασαν κιόλας 22 χρόνια από τη στιγμή που ανήλθε στην εξουσία; Η αλήθεια είναι ότι αυτά τα 22 χρόνια, μπορεί να εκβίασε επανειλημμένως τη Δύση, μπορεί να απειλεί μέρα παρά μέρα την Ελλάδα, μπορεί να καταθέτει συνεχώς αναθεωρητικά σχέδια, μπορεί να κυβερνά αυταρχικά και να στέλνει τους αντιπάλους στα μπουντρούμια, αλλά ουδείς μπορεί ν’ αρνηθεί μια μεγάλη αλήθεια.

Η Τουρκία, έχει κάνει τεράστια άλματα στην πολεμική βιομηχανία της. Έχει φτάσει στο σημείο να εξάγει οπλισμό αξίας 7,5 δις δολαρίων, ενώ περισσότερο από το 70% των οπλικών συστημάτων που χρησιμοποιεί, παράγεται εκεί. Ταυτοχρόνως αγοράζει ευρωπαϊκές βιομηχανίες όπλων, κάνει διακρατικές συνέργειες με τρίτες χώρες, ενώ με τους Ισπανούς κατασκευάζει ένα υπερσύγχρονο ελικοπτεροφόρο!! Μαζί μ’ αυτά οι Τούρκοι, είχαν αγοράσει το πολύ σημαντικό αντιαεροπορικό ρωσικό  σύστημα S-400. Μοιραίο λάθος του Ερντογάν, που εκμεταλλεύθηκε η ελληνική κυβέρνηση και με ισχυρή διπλωματική και πολιτική πίεση κατάφερε κι έβγαλε εκτός την Τουρκία από το

Η Καρυστιανού, ο λογαριασμός & η ώρα της ΑΑΔΕ

 Γράφει ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

Γράφαμε πριν λίγες ημέρες για τις καταγγελίες συγγενών των νεκρών των Τεμπών, ότι δεν έλαβαν χρήματα, από εκείνα που συγκεντρώθηκαν από τα εισιτήρια της συναυλίας που διοργάνωσε η Μαρία Καρυστιανού στο Παναθηναϊκό στάδιο. Και σημειώναμε ότι αυτό το ζήτημα, αφού δεν το διασαφηνίζει η μάνα των Τεμπών, τότε ΜΟΝΟ η ΑΑΔΕ δια των υπηρεσιών της μπορεί να το κάνει. Υπενθυμίζω, ότι η σύμβαση για την άδεια της συναυλίας, προέβλεπε ότι τα έσοδα θα δοθούν στις οικογένειες των θυμάτων.  

Είναι ήσσονος σημασίας  οι επιθέσεις που δεχθήκαμε -κι όσοι άλλοι κινήθηκαν αρθρογραφικά πέριξ αυτού του θέματος- από απύλωτες γραφίδες και στόματα, μπροστά στο γεγονός, ότι κλιμάκιο της ΑΑΔΕ, πραγματοποίησε έλεγχο στα γραφεία του συλλόγου στη Θεσσαλονίκη! Δεν βρήκε κανέναν εκεί κι ανανέωσε τη μετάβασή του για

Τα λεφτά της συναυλίας κι η ΑΑΔΕ

 

Γράφει  ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

 Μόλις προχθές μαθεύτηκε ότι τα χρήματα της περιβόητης συναυλίας που έγινε στο Παναθηναϊκό στάδιο για τις οικογένειες των θυμάτων των Τεμπών, έκαναν φτερά.  Η σύμβαση που είχε γίνει γι’  αυτή τη συναυλία, ανέφερε ότι τα χρήματα θα πήγαιναν στις οικογένειες των θυμάτων, κάτι που δεν συνέβη, όπως αναφέρουν οι συγγενείς.

Ταυτοχρόνως, πληθαίνουν οι φωνές που ζητούν από την κυρία Καρυστιανού να δώσει αναφορά μέχρι και το τελευταίο σεντ, πού πήγαν τα λεφτά της συναυλίας και να υπάρξει πλήρης διαφάνεια.

Πώς θα γίνει αυτό; Ποιος θα ελέγξει αυτή την ιστορία;  Προφανώς, κάποιοι

Το … ηθικό πλεονέκτημα του τζάμπα μπάγκα ή οι μπουνιές με …σταυρό!

 

Γράφει ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

Τα γεγονότα γνωστά. Ένας τραμπούκος ευρωβουλευτής, ο Νίκος Παππάς, πλάκωσε στα μπουνίδια έναν δημοσιογράφο κι εξαφανίστηκε. Τζάμπα μάγκας! Πάντα τέτοιος ήταν, ακόμη κι όταν έπαιζε μπάσκετ. Ακαλλιέργητος βαρύμαγκας! Τον ανακάλυψε κι ο Τσίπρας κι είπε να του δώσει το χρίσμα του υποψηφίου δημάρχου της Αθήνας.  Δύο στα δύο, είχε ο …ευφυής Αλέξης. Από τη μια ο Γεωργούλης, από την άλλη ο Νίκος Παππάς! Το ηθικό  πλεονέκτημα στην κορύφωσή του. Κι όποιον πάρει ο χάρος!

Από την άλλη όμως, μπορεί να τον…ανακάλυψε ο Τσίπρας, αλλά ο Κασσελάκης τον έβαλε υποψήφιο και κάποιες χιλιάδες τον ψήφισαν, ελαφρά τη καρδία! Όπως γίνεται συνήθως με τους επώνυμους, που ψηφίζονται επειδή κάποιοι τους αναγνωρίζουν κι είναι…καλά παιδιά!!!

Πάντα έτσι δεν γίνεται; Άρα, δεν πρέπει να μας ξενίζει, τώρα που έπεσαν οι μπουνιές;

Να προσθέσουμε κάτι; Ο Παππάς, μπορεί να

Πελατειακό κράτος-επιδόματα & τα μαξιμαλιστικά αιτήματα

 Γράφει ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

 Αυτό το ρημάδι το πελατειακό κράτος, το έχουμε πληρώσει άπειρες φορές. Μας έχει στραγγαλίσει, μας έχει διαλύσει, μας έχει χρεοκοπήσει.

Κι όμως, μυαλό δεν βάζουμε. Με την…ευγενική χορηγία των κομμάτων της αντιπολίτευσης και την δέουσα υφέρπουσα αριστερίλα που θεωρεί ότι το κράτος είναι επιχειρηματίας κι οφείλει να μαζεύει τα λεφτά από τα λεφτόδεντρα και να τα μοιράζει…

Η αλήθεια είναι ότι η πολιτική τάξη του τόπου, παραδοσιακά μοιράζει λεφτά -επιδόματα- για να ασκεί κοινωνική πολιτική. Όλες οι κυβερνήσεις της μεταπολίτευσης! Όλες! Ανεξαρτήτως ιδεολογικοπολιτικών χαρακτηρισμών. Τα κόμματα κι οι κυβερνήσεις απεμπόλησαν το

Οι …παπαριές & τα μαξιμαλιστικά αιτήματα…

 

Γράφει ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

Διαβάζω και ξαναδιαβάζω τα αιτήματα των αγροτών προκειμένου να δεήσουν να ξεκινήσουν διάλογο με τον πρωθυπουργό και δεν πιστεύω στα μάτια μου. Λες κι έχουν βγει από μια κομμουνιστική σέχτα του υφέρποντος μπολσεβικισμού.

Το αίτημα με την εγγυημένη τιμή παραγωγού, έρχεται από τα βάθη της Σοβιετίας κι ασφαλώς θα το ζηλεύουν βιοτέχνες, επιχειρηματίες κι ελεύθεροι επαγγελματίες. Σοβαρά τώρα; Τότε, γιατί λαμβάνουν τόσες επιδοτήσεις; Όταν μάλιστα στην Ελλάδα παρέχονται υπερδιπλάσιες του μέσου κοινοτικού όρου στρεμματικές ενισχύσεις;  Κι αφού θέλουν …εγγυημένες τιμές παραγωγού (δημοσιοϋπαλληλίκι, δηλαδή) γιατί δεν ζητούν ν’ αλλάξει ο τρόπος κατανομής των επιδοτήσεων, που δίνονται με στοιχεία του… 2001;

Το αίτημα για  «πλαφόν» ρεύμα, είναι ικανοποιημένο εδώ και δυο χρόνια. Έχουν ρεύμα πιο φτηνό από κάθε Έλληνα, από κάθε επαγγελματία.

Προσέξτε:  Οι περισσότεροι αγρότες που ανήκουν σε συνεταιρισμούς ή σε συνεργατικά

Πάλι ντόρτια ήφερα...

Γράφει ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

Οι τελευταίες εξελίξεις στη χώρα μας, με τα ενεργειακά και την εκλογή του Πιερρακάκη στην προεδρία του Eurogroup, έδειξαν με σαφήνεια την κορύφωση των πολιτικών αυτής της κυβέρνησης. Έδειξαν πόσο πολύ υπολογίζεται πια η Ελλάδα στα διεθνή φόρα και φυσικά διέψευσαν τους εγχώριους… ανησυχούντες. Μαζί με την, κατά πολλούς, συσσωρευμένη σοφία και κρίση τους και φυσικά την προσδοκία τους για την πτώση του Μητσοτάκη.

Δυστυχώς για εκείνους, νομίζουν ότι κυβερνούν ακόμη τη χώρα, αδυνατούν να συνειδητοποιήσουν ότι έχει κλείσει ο ιστορικός τους κύκλος κι έχει συρρικνωθεί στο ελάχιστο το πολιτικό τους ακροατήριο.

Μιλάμε για τον Κώστα Καραμανλή, τον Αντώνη Σαμαρά κι εσχάτως τον Ευάγγελο Βενιζέλο. Μιλάμε για μια ετερόκλητη συμμαχία που ο καθείς

Από το game over στο πηδάλιο…

 Γράφει ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

Ομολογώ ότι αν κάποιος μου έλεγε πριν έξι χρόνια, ότι θα ερχόταν η στιγμή που θα εκλεγόταν πρόεδρος του Eurogroup Έλληνας, θα τον κοίταζα με συμπάθεια και θα τον ρωτούσα με διακριτικότητα …τι πίνει και δεν μας δίνει…

Κι όμως, το βιώνουμε αυτό, με την εκλογή του Κυριάκου Πιερρακάκη  και δη ομόφωνα. Έργο Μητσοτάκη, Γεραπετρίτη, Τάσου Χατζηβασιλείου και φυσικά του ίδιου του Πιερρακάκη, που έχει καταφέρει να απολαμβάνει την καθολική αναγνώριση των ομολόγων του στην Ευρώπη. Για σκεφτείτε: Από το game over της εποχής Τσίπρα, στο τιμόνι του Eurogroup της εποχής Μητσοτάκη.

Ξέρετε κάτι; Μόνο η μιζέρια της αντιπολίτευσης κι ο «φαταουλισμός» ισχυρών επιχειρηματικών ομίλων δεν αντιλαμβάνονται τι

Κοίτα ποιος μιλάει

 

Γράφει ο Δημήτρης Ευθυμάκης  

Ένας πολιτικός άνδρας που σέβεται τον εαυτό του λέει ευθέως και καθαρά την άποψή του, δίχως να πηγαίνει από την πλατεία Κολιάτσου στο Παγκράτι μέσω Λαμίας. Ειδικά όταν ύστερα από ένα μακρύ διάστημα συνειδητής σιωπής αποφασίζει να επανακάμψει στον δημόσιο λόγο, με μια λογοδιάρροια εξίσου ύποπτη με την παλιότερη αφωνία του. Αν ο Κώστας Καραμανλής πιστεύει ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη βαδίζει τόσο λάθος που γίνεται επικίνδυνη, αν φρονεί ότι ο σημερινός πρωθυπουργός είναι συνειδητά βουτηγμένος στα σκάνδαλα ή ότι υπονομεύει τους θεσμούς και υποσκάπτει τα θέσμια της δημοκρατίας μας, τότε έχει την υποχρέωση να το πει ευθαρσώς στον ελληνικό λαό, ως δική του τελεσίδικη γνώμη. Όχι να παριστάνει τον άγνωμο εκφραστή μιας θολής και αόριστης «ανήσυχης» κοινής γνώμης ή τον ενδιάμεσο ανάμεσα σε ένα «ολοένα διευρυνόμενο τμήμα της κοινωνίας, που

Οι απωθητικές μικρότητες κι ο Μητσοτάκης

 

Γράφει  ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

Είναι  τόσο προκλητική η πριμοδότηση των εικόνων ανομίας και των εκδηλώσεων εναντίον της κυβέρνησης από τα ΜΜΕ της ολιγαρχίας, που ξεπερνά κάθε όρια αντικειμενικής προσέγγισης. Εδώ, φτάσαμε στο σημείο να προβάλλονται εικόνες ανθρώπων (;;;) να πετούν κοτρόνες σε αστυνομικούς, να σπάνε ή αναποδογυρίζουν αυτοκίνητα της δημόσιας περιουσίας, να καταλαμβάνουν δρόμους, λιμάνια, αεροδρόμια και οι κρίσεις ουσιαστικά να τους επιβραβεύουν …. αφού …πεινάνε και τα παιδάκια τους….

Είναι τέτοια και τόση η ανυπομονησία των γνωστών επιχειρηματικών κύκλων για να πέσει ο Μητσοτάκης, που βλέπουμε κι ακούμε κορυφαία …άλματα λογικής!

Όλοι μαζί εναντίον του Μητσοτάκη, για να δημιουργηθεί ρεύμα/τσουνάμι αντίδρασης εναντίον του. Να πέσει, να έρθουν

Ο φασισμός των μπλόκων κι ο Τσιάρας ή…τα ξυλόλια που έγιναν …αγροτιάδα!

 Γράφει ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

Αυτόν το φασισμό η Ελλάδα τον ζει χρόνια. Παλιότερα, κάποιος Φωτόπουλος στη ΔΕΗ, κατέβαζε τους διακόπτες του ηλεκτρικού ρεύματος και βύθιζε την Ελλάδα στο σκοτάδι. Έτσι γουστάριζε. Συχνά πυκνά, ναυτεργάτες του ΚΚΕ, καταλαμβάνουν πλοία και λιμάνια κι αφαιρούν από τους πολίτες το δικαίωμα της ελεύθερης διακίνησης. Κάθε χρόνο οι αγρότες με τα τρακτέρ κλείνουν δρόμους με το έτσι θέλω και χωρίς κανέναν σεβασμό στις ανάγκες των άλλων. Μόλις προχθές μάθαμε ότι από τον αποκλεισμό εφέτος του αεροδρομίου του Ηρακλείου, δεν έφτασαν στην Κρήτη τα φάρμακα με τα οποία έπρεπε να κάνουν ακτινοβολίες δέκα ασθενείς. Ποιος νοιάστηκε; Άλλοι πολίτες έχασαν πτήσεις/ανταποκρίσεις, επειδή κάποιοι νομίζουν ότι με αποκλεισμούς θα τιμωρήσουν την εκάστοτε κυβέρνηση. Μα τελικά τιμωρούν συμπολίτες…

Να πούμε κι αυτό. Χρόνια και χρόνια όταν οι αγρότες έστηναν μπλόκα, ζητούσαν διάλογο με την εκάστοτε κυβέρνηση. Λάμβαναν συνήθως την απάντηση, ανοίξτε τους δρόμους κι ελάτε να συζητήσουμε. Εφέτος, η κυβέρνηση τους καλεί σε συζήτηση κι εκείνοι

…εκλεκτά παιδιά μέσα στην πιάτσα…

Γράφει ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

Να και πάλι το αποτυχημένο παρελθόν που ανησυχεί. Μαζεύτηκε όλο μαζί σε εκδήλωση της «Δημοκρατίας», της εφημερίδας του τοξικού λόγου και των θεωριών συνωμοσίας και της εμμονικής  λαγνείας προς τη Ρωσία.

Ήταν όλο το παρελθόν εκεί. Προκόπης Παυλόπουλος, Κώστας Καραμανλής, Αντώνης Σαμαράς, Ευάγγελος Βενιζέλος (έχω τη βεβαιότητα ότι αν είχε γίνει Πρόεδρος δεν θα έδινε το «παρών»), Βασιλική Θάνου, Λάκης Λαζόπουλος, Κώστας Λαλιώτης, Έλενα Κουντουρά, Βύρων Πολύδωρας, Ευάγγελος Αντώναρος, Άρης Σπηλιωτόπουλος, Μάριος Σαλμάς, Χρήστος Σπίρτζης, Φανή Πετραλιά, Νίκος Σηφουνάκης, Γιώργος Λιάνης, Κώστας Ζαχαριάδης (!!!) , Σάββας Καλεντερίδης (!),Βασίλης Κόκκαλης, Γιώργος Βλάχος, και άλλοι…

Δεν έδωσαν σημεία ζωής ο προσφιλής του συγκροτήματος Ρώσος πρέσβης, ενώ δεν έγινε γνωστό αν ήταν παρόντες οι εκπρόσωποι του Μονών του Αγίου Όρους και λοιποί προσκυνητές του …ξανθού γένους.  

Τους έβλεπε κάποιους όλους μαζί συγκεντρωμένους και νόμιζε ότι υπήρξε μαζική «Ανάσταση Νεκρών», με την

Μπλόκα, επιδοτήσεις κι απορίες

 Γράφει ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

 Φίλος δημοσιογράφος, με χιλιάδες χιλιόμετρα εμπειρίας στις αγροτικές κινητοποιήσεις, που αισίως κλείνουν 50 χρόνια ετήσιων επαναστατικών γυμναστικών, μου έλεγε το εξής:

Πολλοί από τους συγκεντρωμένους καθοδηγητές στα μπλόκα, εξαπολύουν μύδρους κατά της ΕΕ και της  Κοινής Αγροτικής Πολιτικής (ΚΑΠ). Κι ενώ ζητούν να φύγουμε από την ΕΕ και την ΚΑΠ, απαιτούν ταυτοχρόνως επιδοτήσεις!! Τις οποίες, ω του θαύματος,  καταβάλλει  η επάρατη … ΕΕ!

Ταυτοχρόνως, τόνιζε ότι οι  αγρότες δεν μπορούν ποτέ να είναι ενωμένοι, επειδή δεν έχουν ενιαία προβλήματα. Άλλα ζητήματα αντιμετωπίζουν οι φρουτοπαραγωγοί, άλλα οι μελισσουργοί, άλλα οι καπνοκαλλιεργητές, άλλα οι βαμβακοκαλλιεργητές, άλλα οι κτηνοτρόφοι κλπ. Το μόνο σημείο που τέμνονται οι απαιτήσεις/κινητοποιήσεις, είναι τα επιδόματα, οι επιδοτήσεις.

Η αλήθεια είναι ότι οι επιδοτήσεις δεν

Αλήθειες που δεν τολμούν να πουν στους αγρότες

 

Γράφει ο Κώστας Στούπας

Για άλλη μια χρονιά, οι αγρότες εκβιάζουν την κοινωνία - και μέσω αυτής την κυβέρνηση - ώστε να αποσπάσουν κρατικές και ευρωπαϊκές ενισχύσεις που επιτρέπουν τη διαιώνιση ενός πρωτογενούς τομέα καθηλωμένου στο παρελθόν. Πρωθυπουργός και κόμματα, εγκλωβισμένοι στους κλειστούς δρόμους και στις ψήφους της υπαίθρου, εξαγγέλλουν εκατοντάδες εκατομμύρια σε νέες ενισχύσεις. Στα μπλόκα συνωστίζονται οι αρχηγοί της αντιπολίτευσης, διατρανώνοντας τη συμπαράσταση στην ερήμωση της υπαίθρου - στο όνομα δήθεν της «στήριξης των αγροτών».

Κανείς δεν τολμά να πει την αλήθεια: ο ελληνικός αγροτικός τομέας έχει μείνει μισό αιώνα πίσω και δεν πρόκειται να ανακάμψει με το σημερινό μοντέλο. Μετατράπηκε σε μαύρη τρύπα της οικονομίας. Όσα δισεκατομμύρια κι αν πέσουν, η παραγωγικότητα θα συνεχίσει να υποχωρεί.

Τα μπλόκα δεν διεκδικούν μετάβαση στο μέλλον - διεκδικούν παράταση ζωής στο χθες: φθηνότερο πετρέλαιο, περισσότερες ενισχύσεις, παρατάσεις χρεών, προστασία από τον ανταγωνισμό. Τίποτε από αυτά δεν

Την κοπάνισε από τον ΣΥΡΙΖΑ, με τον ΣΥΡΙΖΑ παρόντα

 

Γράφει ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

Σ’ αυτή τη χώρα κατοικοεδρεύουν ένα σωρό Μεσσίες. Πολιτικοί που θ σώσουν τον κόσμο, την υφήλιο, τη χώρα, έστω και τη γειτονιά τους. Μόνο αυτή την περίοδο έχουμε μπόλικους στη Βουλή, ενώ ετοιμάζονται κι άλλοι να μας σώσουν, έστω κι αν έχουν αναφορά μόνο στο παρελθόν κι αυτή ζοφερή.

Θυμάμαι παλαιότερα τον Γεράσιμο Αρσένη, έκανε και κόμμα να αλλάξει τα πάντα. Τον Αντώνη Τρίτση, τον Δημήτρη Τσοβόλα, τον Κωστή Στεφανόπουλο, αργότερα τον Αβραμόπουλο, τον Καρατζαφέρη, τόσους και τόσους. Η συντριπτική πλειοψηφία αυτών, είτε δεν έφτασαν στην κάλπη είτε κολύμπησαν στα ρηχά νερά της πολιτικής εξαφάνισής τους.

Στις μέρες μας, δυο πολιτικοί από το πρόσφατο παρελθόν, αδυνατούν να κατανοήσουν ότι η κοινωνία τους έστειλε σπίτια τους κι ετοιμάζονται -με χοντρή βοήθεια- να μας σώσουν πάλι….. Τσίπρας και Σαμαράς. Ο πρώτος μάλιστα,

Ο Πιερρακάκης κι οι «πράσινες» περιδινήσεις

 

Γράφει ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

Συζητούσαμε με φίλους για την περίπτωση Πιερρακάκη, που ο Μητσοτάκης διέβλεψε την τεχνοκρατική και πολιτική του ικανότητα και ουσιαστικά του έδωσε τη δυνατότητα να αναδειχθεί και να αποβεί ένας χρήσιμος κι αποτελεσματικός υπουργός της κυβέρνησής του. 

Είχε προλάβει να παρουσιάσει τεράστιο έργο ως διευθυντής ερευνών του ανεξάρτητου, μη κερδοσκοπικού οργανισμού ερευνών «διαΝΕΟσις», με κορύφωση στα ζητήματα δημόσιας πολιτικής, καινοτομίας, τεχνολογίας και οικονομικής στρατηγικής. Δηλαδή, ένας τεχνοκράτης με όλη τη σημασία της λέξης. Ειδικά σ’ έναν πολιτικό ορίζοντα που αλλάζει με την ταχύτητα των ψηφιακών νεφών. Κι όταν κάποιοι αναζητούν απαντήσεις σε σκονισμένα εγχειρίδια άλλων εποχών. Κι αυτό κάνει τη διαδρομή του Πιερρακάκη ακόμη πιο ενδιαφέρουσα.

Το περίεργο ήταν, ότι ο Πιερρακάκης είχε «βουτήξει»

Με κλειστούς δρόμους δεν υπάρχει δίκιο για τους αγρότες

 Γράφει ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

Έχει περάσει μισός αιώνας από τότε που ξεκίνησαν οι ετήσιες κινητοποιήσεις των αγροτών, αρχικά εναντίον της κυβέρνησης του Κωνσταντίνου Καραμανλή. Ήταν στα 1975, όταν το ΚΚΕ υπέθαλψε τις κινητοποιήσεις. Ζητούσαν τότε, να πληρώνουν ελάχιστη φορολογία και ταυτοχρόνως να θεσπιστούν εγγυημένες τιμές στα προϊόντα τους!!!

Έκτοτε, πότε στην περίοδο συζήτησης του εκάστοτε προϋπολογισμού (Δεκέμβριο) και πότε στην περίοδο του Φεβρουαρίου, η επαναστατική γυμναστική κατέστη κάτι ως αγαπημένη συνήθεια.

Κάθε φορά, κάθε χρονιά ζητούσαν τα ίδια και τα ίδια και κάτι παραπάνω. Μιλάμε για παραλογίες, όπως επί παραδείγματι η… αναπλήρωση χαμένου εισοδήματος!! Ή την

Πιερρακάκης από το μέλλον!

 

Γράφει ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

Ο Κυριάκος Πιερρακάκης, στα 42 του χρόνια, εισέρχεται σε μια κορυφαία περίοδο της πολιτικής του πορείας.

Με αφετηρία την Ιρλανδία, ξεκινά περιοδεία σε ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, αναζητώντας στήριξη για την εκλογή του στην προεδρία του Eurogroup στις 11 Δεκεμβρίου. Η μάχη είναι δύσκολη, καθώς η διαδικασία απαιτεί τουλάχιστον 11 ψήφους – έναν αριθμό που αποδεικνύεται καθοριστικός για τη μελλοντική κατεύθυνση της οικονομικής διακυβέρνησης της Ευρωζώνης.

Ο θεσμός του Eurogroup, διαδραμάτισε επί χρόνια κεντρικό ρόλο στις μεγάλες