Η σαλάτα του Δούκα...

 

Γράφει ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

Αυτές τις πιο χαλαρές ημέρες (τρόπος του λέγειν), βρήκα την ευκαιρία να «μαζέψω» το αρχείο και να κατανείμω αλφαβητικά το υλικό, για πιο εύκολη αναζήτηση και χρήση. Κι έφτασα στο «λήμμα» Δούκας, με τις κατά καιρούς τοποθετήσεις του για το ΠαΣοΚ.

Ο άνθρωπος, είναι περιβόλι. Η βασική του θέληση είναι η πτώση Μητσοτάκη και η μη συνεργασία του ΠαΣοΚ με τη ΝΔ. Την οποία θέλει να επιβάλλει στη Χαριλάου Τρικούπη μέσω απόφασης του συνεδρίου του ΠαΣοΚ!

Δεν είναι μόνο το απονενοημένο της υπόθεσης. Δεν είναι μόνο ότι με κάτι παρόμοιο η χώρα μπορεί θα βρεθεί ακυβέρνητη, με ότι σημαίνει αυτό. Είναι το παράλογο της υπόθεσης. Δηλαδή, συμφώνως με τις θέσεις του, μπορεί να πάει μαζί όλη η Κεντροαριστερή και Αριστερή αντιπολίτευση, προκειμένου να υπάρξει… προοδευτική αλλαγή! Τουτέστιν, ΠαΣοΚ, με ΣΥΡΙΖΑ, με τους υπουργούς Τσίπρα (Νέα Αριστερά), με Κωνσταντοπούλου, με Τσίπρα, με Καρυστιανού, Βαρουφάκη και… βλέπουμε.

Πόσο ρεαλιστικό είναι κάτι τέτοιο; Πόσο  συγγενές πολιτικά; Πόση σχέση έχει,

επί παραδείγματι,  η Κωνσταντοπούλου με το ΠαΣοΚ; Το ΠαΣοΚ με τον Χαρίτση και τον Σακελλαρίδη ή τον Τσίπρα; Τόσο είναι το πολιτικό αισθητήριο του Δούκα, ώστε να οσμίζεται συνεργασίες και συγκυβερνήσεις με όλους αυτούς και δη με συνεκτικό κρίκο τον έρποντα «αντιμητσοτακισμό» τους;

Το πρώτο ερώτημα που προκύπτει, είναι μάλλον εύλογο: Ποιος μπορεί να εμπιστευθεί έναν άνθρωπο που προτείνει μια… «τουρλού -τουρλού σαλάτα» για το μέλλον της χώρας;

Το δεύτερο ερώτημα που προκύπτει είναι: Με το τοπίο που προδιαγράφεται στις δημοσκοπήσεις, πώς το ΠαΣοΚ μπορεί να είναι σοβαρή εναλλακτική, αν υιοθετήσει τις απόψεις Δούκα;

Το τρίτο ερώτημα, ανάμεσα σε πολλά, είναι αν κατανοεί ότι έτσι το ΠαΣοΚ καθίσταται ένα περιθωριακό κόμμα, ένα κόμμα πτωχών συγγενών που δεν μπορούν ή δεν θέλουν να είναι ρυθμιστικοί παράγοντες υπευθυνότητας;

Το τέταρτο ερώτημα είναι κι αυτό εύλογο: Πόσους πέραν κάποιων μεμονωμένων του ΣΥΡΙΖΑ και άλλων περιθωριακών πέριξ των Εξαρχείων, μπορεί να καλύπτει ο μαξιμαλισμός του δημάρχου, πλην του μικρόκοσμου που ασκεί μικροπολιτική, εντός κι εκτός Χαριλάου Τρικούπη;

Πόσο μίζερα είναι όλα αυτά; Πόσο εκτός λογικής κι εποχής; Και πόσο παράλογα;

Εκτός αν πείσει ο Δούκας την κοινωνία, ότι η δημοσκοπική καθήλωση του ΠαΣοΚ οφείλεται στο γεγονός, ότι δεν συνομιλεί …προοδευτικά με την Κωνσταντοπούλου και τον Βαρουφάκη…

Μ’ αυτά και μ’ εκείνα, είναι απορίας άξιο πώς κάποιοι άνθρωποι θεωρούν ότι διαθέτουν υπερπολλαπλάσιο μπόι απ’ όσο διαθέτουν…

Εν κατακλείδι: Μπορεί να πάρει κάποιος σοβαρά τον δήμαρχο και τις απόψεις που εκφράζει;

Νομίζω ότι αν σκέπτεται τη χώρα, όχι δεν μπορεί. Αν στοχεύει στην αμφισβήτηση του Ανδρουλάκη, ναι μπορεί. Θα λένε όλοι μαζί ότι δεν νίκησε τον Μητσοτάκη επειδή δεν εφάρμοσε τη…σαλάτα του Δούκα…