Περί βάσεων και συντηρητισμού

Μετά την ανακοίνωση των βάσεων εισαγωγής στα ΑΕΙ και ΤΕΙ, ακούστηκαν πολλά και διάφορα, αναφορικά με τις προτιμήσεις των υποψηφίων φοιτητών σε συνάρτηση με το μέλλον τους.

Κάποιοι σχολιαστές και σχεδόν το σύνολο των ΜΜΕ αναφέρθηκαν στην κατακόρυφη άνοδο που παρατηρήθηκε στις στρατιωτικές και αστυνομικές σχολές.

Το έπραξαν, ως συνήθως, επιδερμικά και το απέδωσαν στην οικονομική κρίση που μαστίζει την κοινωνία.

Το γεγονός όμως δεν είναι τωρινό, ούτε

 είναι αποτέλεσμα της κρίσης.

Πολύ απλά επειδή προϋπάρχει αυτής, με κύριο παράδειγμα το 2008 (χρονιά που κάηκε η Αθήνα εξ αιτίας του φόνου Γρηγορόπουλου και της κινητοποίησης των μαθητών με τα περίφημα

sms του ΣΥΡΙΖΑ), που χιλιάδες νέοι άνθρωποι δήλωσαν μετά μανίας υποψηφιότητα για τις αστυνομικές σχολές.

Είναι το αποτέλεσμα του βαθύτατου συντηρητισμού χιλιάδων οικογενειών, που αναζητούν για τα βλαστάρια τους την εξασφάλιση μέσω του δημοσίου, χωρίς κανένα μεγαλεπήβολο όραμα.

Είναι το αποτέλεσμα μιας παιδείας που βγάζει ευνουχισμένα και άβουλα πλάσματα στην κοινωνία, χωρίς καμιά όρεξη για ανάληψη πρωτοβουλίας και εξωτερίκευσης των όποιων τάσεων δημιουργικότητας.

Το ίδιο δεν συνέβαινε παλαιότερα με τα παιδαγωγικά τμήματα, όπου η εξασφάλιση ήταν το κυρίαρχο κριτήριο και όχι η έφεση για μετάδοση γνώσης σε νέα παιδιά; Σε συνδυασμό με την κοινωνική αποδοχή (χωροφύλακας, παπάς και δάσκαλος ήταν οι κορυφαίοι παράγοντες των μικρών τοπικών κοινωνιών);

Το ίδιο δεν συνέβαινε με μεγάλο μέρος των φοιτητών του Παντείου που προετοιμάζονταν (κατά κόρον) για να γίνουν δημόσιοι υπάλληλοι;

Ας μη κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλό μας.

Η μεγάλη πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας, παραμένει δέσμια του άκρατου συντηρητισμού της, του ενδόμυχου κρατισμού που τη διακατέχει και της ανεπάρκειας -αδυναμίας του συντεχνιακού εκπαιδευτικού συστήματος να συνδέσει τη γνώση με την αγορά και τις επαγγελματικές προοπτικές των νέων ανθρώπων.

Αυτών των ανθρώπων που μπορεί να φωνάζουν «μπάτσοι γουρούνια δολοφόνοι» σε διαδηλώσεις και πορείες, που μπορεί να χαρακτηρίζει «καραβανάδες» ή «πιλάφια» τους στρατιωτικούς, αλλά ταυτοχρόνως ενδόμυχα επιθυμούν να εισέλθουν στις τάξεις τους….

Μοιραία οι βάσεις των αντίστοιχων σχολών τραβάει την ανηφόρα.