Φοροδιαφυγή και κράτος

Από την εποχή των κοτζαμπάσηδων –για να μη πούμε από πιο παλιά- ανθούσε σε τούτο τον τόπο το φαινόμενο της φοροδιαφυγής.

Από εκείνα τα χρόνια ήταν φανερή η έλλειψη φορολογικής συνείδησης των νεοελλήνων, που οδήγησε στη δολοφονία του Καποδίστρια –όταν επιχείρησε να δημιουργήσει σοβαρό κι αξιόπιστο κράτος- και φτάνει μετά βαΐων και κλάδων στις ημέρες μας.

Ο Έλληνας μπορεί να
αναρωτιέται ανά πάσα ώρα και στιγμή «πού είναι το κράτος;», αλλά σε κάθε ευκαιρία δεν διστάζει να το κλέψει, είτε με την αποφυγή δήλωσης των εσόδων του είτε με την συστηματική φοροδιαφυγή – φοροκλοπή.

Φωνάζει για τους φοροδιαφεύγοντες, αλλά σπάνια κοιτάζει τον εαυτό του στον καθρέφτη.

Θα πείτε ότι αυτό το κράτος, με τις δομές και τους μηχανισμούς που διαθέτει, το έφτιαξαν ηλίθιοι γραφειοκράτες, βασισμένοι στο δούναι και λαβείν της ψήφου του λαού.

Θα πείτε ότι αυτό το κράτος που συντηρεί χιλιάδες αναχρονιστικές μεθόδους στη διοίκησή του, που πρώτα εκείνο κλέβει και κοροϊδεύει τους πολίτες του, δεν αξίζει σεβασμού.

Θα πείτε ότι δεν μπορεί ένα μέρος της κοινωνίας να εργάζεται για να συντηρεί το κηφηναριό του δημοσίου, άρα με κάθε τρόπο αναζητά τρόπους να πληρώσει λιγότερα.

Μπορείτε να πείτε πολλά. Σε όλα θα έχετε δίκιο.

Όμως, ως εδώ και μη παρέκει.

Την αποφυγή καταβολής φόρων την πληρώνει πλέον όλη η κοινωνία.

Αυτός που φοροδιαφεύγει – φοροκλέπτει, αναγκάζει τους υπόλοιπους να «στενάζουν» διπλά.

Όσο πιο γρήγορα γίνει κατανοητό, τόσο πιο γρήγορα θα έχει οφέλη ο τόπος κι όλοι μας.

Είναι εξοργιστική η είδηση που "έπαιζε" όλο το καλοκαίρι.
Η είδηση της φοροδιαφυγής σε βασικούς και σημαντικούς τουριστικούς προορισμούς.

Στις Κυκλάδες και σε κάποια νησιά τους, η μη έκδοση αποδείξεων για παροχή υπηρεσιών φτάνουν σε επίπεδα του 100%! Η παραβατικότητα ξεπερνά κάθε όριο.

Σε περιοχή της Πελοποννήσου, άνθισε ένα νέο επάγγελμα. Αυτό του «συλλέκτη αποδείξεων», τις οποίες οι επιτήδειοι έδιναν σε πελάτες άλλης ημέρας, άλλης ώρας, ακόμη κι άλλου μήνα.

Στην Κρήτη, στη Χαλκιδική, τα ίδια.

Σε περιοχές που κάποιοι επιχειρηματίες έκλεβαν ασυστόλως κι έφτασε για ελέγχους το ΣΔΟΕ, οι κλέφτες βρήκαν συμμάχους …τους θαμώνες.

Τραγικά πράγματα που άπτονται ψυχιατρικής επέμβασης.

Δηλαδή, να σε κλέβει κάποιος και να σε επιβαρύνει και με τις δικές του υποχρεώσεις κι εσύ να τον…αγκαλιάζεις και να τον περιθάλπεις!

Συναυλίες και «συναυλίες» αοιδών κι αηδών, γίνονταν με εισιτήρια – αυτόγραφά τους. Κι όταν οι αρχές σφράγισαν κάποια καταστήματα, αυτά ξεσφραγίστηκαν προκλητικά από τους ιδιοκτήτες τους και λειτούργησαν, με το κράτος να παρακολουθεί αμήχανα και να επιβάλλει κάποιες αστείες ποινές.

Αυτά και πολλά άλλα είναι φαινόμενα εξοργιστικά, πολύ περισσότερο όταν βρισκόμαστε πια στον τέταρτο χρόνο μιας πρωτοφανούς οικονομικής κρίσης κι όταν τα δανεικά (με τα οποία καλύπταμε τις ανάγκες του κράτους –τέρατος) αποτελούν, πλέον, όνειρο θερινής νυκτός.

Νομίζουμε ότι ο κόμπος έφτασε στο χτένι.

Η ανοχή οφείλει να είναι μηδενική.

Το κράτος κι οι μηχανισμοί του οφείλουν να δημιουργήσουν τους απλούς μηχανισμούς που θα αποτρέπουν την φοροδιαφυγή.

Όχι μόνο με την απαγόρευση επιχειρηματικής δραστηριότητας σε όσους επιχειρηματίες φοροδιαφεύγουν –φοροκλέπτουν. Όχι μόνο με το σφράγισμα καταστημάτων και την διαπόμπευση τους. Όχι μόνο με την ταχύτατη απονομή των προβλεπόμενων ποινών. Όχι μόνο με την φυλάκιση των φοροδιαφευγόντων – φοροκλεπτών.

Αλλά, και με την δική του συμμόρφωση απέναντι στις υποχρεώσεις του.

Το έχουμε πει επανειλημμένως κι έχουμε δεχθεί επικρίσεις για …ιδεολογικές ακρότητες.

Το κράτος οφείλει να είναι μικρό κι ευέλικτο.

Να παρέχει ασφάλεια, παιδεία, πρόνοια κι ισονομία.

Όλα τα άλλα μπορούμε να τα κάνουμε μόνοι μας.

Σε τέτοιο κράτος, που δεν θα είναι εταίρος κάθε δραστηριότητας των πολιτών του, που δεν θα τους επιβάλλει φόρους ακόμη και για τον αέρα που αναπνέουν, είναι βέβαιο ότι κι οι πολίτες του αλλιώς θα συμπεριφερθούν.

Ακόμη και ν’ αποκτήσουν φορολογική συνείδηση.