Προεκλογικά λεφτόδεντρα

Γράφει
ο Μιχάλης Δεμερτζής

Το ξέρουμε όλοι ότι όποτε έχουμε εκλογές, η δημοσιονομική πολιτική της κυβέρνησης χαλαρώνει. Από επιδόματα και επιπλέον προσλήψεις μέχρι δημόσια έργα της τελευταίας στιγμής και προκαταβολές μισθών και συντάξεων, τα έχουμε δει όλα στην Ελλάδα τις προεκλογικές χρονιές. 

Πάντα αυτό γινόταν…

Αυτό γίνεται και τώρα… Μόνο που

τώρα δεν είναι το ίδιο με «πάντα». Τώρα έχουμε οικονομική κρίση. Τώρα, το ελληνικό χρέος, το οποίο έφερε την απώλεια της εμπιστοσύνης στην ελληνική οικονομία πριν εννιά χρόνια, είναι το μεγαλύτερο, όχι της μνημονιακής εποχής, αλλά από τα χρόνια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου(!) (πάνω από 180% του ΑΕΠ) και ταυτόχρονα, τώρα, έχουμε την υποχρέωση να συντηρούμε ως οικονομία τεράστια ετήσια πλεονάσματα…

Τώρα, επίσης, έχουμε μία κυβέρνηση που για τέσσερα συνεχόμενα χρόνια κυβερνά σαν να έχουμε μονίμως προεκλογική περίοδο, «διπλασιάζοντας» έτσι την κανονική προεκλογική περίοδο από άποψη παροχών και επειδή φέτος η κανονική προεκλογική περίοδος είναι και αυτή διπλή – μία τώρα και μία το καλοκαίρι εν όψει βουλευτικών – πάμε για τετραπλά έξοδα!

Και το θέτουμε έτσι πρόχειρα, γιατί αν βάλουμε κάτω τα νούμερα και τα συνδέσουμε με τη σημερινή κατάσταση της ελληνικής οικονομίας μπορεί τα πράγματα να είναι χειρότερα… Για να έχετε μία ιδέα, η κυβέρνηση μοίρασε «13η σύνταξη» και επιδόματα σε φύλακες, ιατροδικαστές, επιθεωρητές του Υπουργείου Οικονομικών και ελεγκτές και εμπειρογνώμονες του ίδιου υπουργείου, όλα μόνο την τελευταία εβδομάδα!

Οι κυβερνώντες μας βέβαια ισχυρίζονται ότι έχουμε βγει από την κρίση και τα μνημόνια, οπότε ελεύθεροι είμαστε, ό,τι θέλουμε κάνουμε, αλλά, αν κάνουμε ό,τι θέλουμε, γιατί κάνουμε αυτά που υποτίθεται ότι έκαναν οι προηγούμενοι και μας χρεοκόπησαν;

Και μάλιστα, γιατί τα κάνουμε σε χειρότερο βαθμό, αφού τώρα κόβουμε από το λαιμό μας για να συντηρήσουμε το κράτος και να μπορούν να μοιράζονται επιδόματα, ενώ πριν κόβαμε από τα μπουζούκια μας;

Επ’ αυτού, ισχυρίζεται και κάτι άλλο η κυβέρνηση που το ονομάζει «δίκαιη ανάπτυξη», μόνο που όταν τα επιδόματα είναι οριζόντια, δεν είναι καθόλου δίκαιη και σίγουρα δεν είναι ανάπτυξη. Το έχουμε τεκμηριώσει και στο παρελθόν αυτό, αλλά αρκεί να επαναλάβουμε πως όταν πρώτα κόβεις το ΕΚΑΣ, που δίνεται μόνο σε χαμηλοσυνταξιούχους, και μετά μοιράζεις δώρα τα Χριστούγεννα και την προεκλογική περίοδο στο σύνολο των συνταξιούχων, μόλις έχεις δημιουργήσει μία κοινωνία λίγο πιο άδικη από πριν.

Κι επειδή, όπως προκύπτει και από τα παραπάνω, στην Ελλάδα τα προβλήματα τα αντιμετωπίζουμε πετώντας τους λεφτά μέχρι να τα καλύψουμε, μεγαλύτερη αδικία συνεπάγεται και περισσότερα έξοδα… Που συνεπάγονται περισσότερους φόρους και εισφορές, που συνεπάγονται περισσότερους οφειλέτες και περισσότερους πόρους των ιδιωτών προς το δημόσιο, που συνεπάγονται περισσότερούς ανθρώπους που εξαρτώνται από το επίδομα, που συνεπάγονται ανάγκη για ακόμα περισσότερα λεφτά στα ταμεία του κράτους, η οποία ανάγκη μπορεί να συνεπάγεται μόνο ένα πράγμα: Λεφτόδεντρα.

Ένας ανάλγητος τεχνοκράτης νεοφιλελεύθερος φασίστας, βέβαια, θα έλεγε ότι συνεπάγεται «δανεικά», ότι δηλαδή η Ελλάδα θα πρέπει να δανειστεί από κάποιον εξωτερικό παράγοντα είτε αυτός είναι οι αγορές είτε οι εταίροι μας μετά από ένα νέο μνημόνιο, που σημαίνει είτε, στην πρώτη περίπτωση, ότι πρέπει ως χώρα να δείξουμε με κάποιο τρόπο ότι κάνουμε κι άλλα πράγματα εκτός από το να ανακυκλώνουμε φόρους κι επιδόματα είτε, στη δεύτερη περίπτωση, ότι η κυβέρνησή μας δεν θα ασκεί πλήρως ανεξάρτητη τις εσωτερικές πολιτικές της.  Είτε έτσι είτε αλλιώς, αυτά είναι για τους προσκυνημένους, που νομίζουν ότι μπορούν να έρθουν οι ξένοι εδώ να μας πουν πώς θα ζήσουμε. Λεφτόδεντρα, λοιπόν, και πάλι λεφτόδεντρα.

Είναι πολλά, είναι μονίμως γεμάτα και δεν καταλαβαίνουν από καιρό. Ξηρασία-υγρασία, χειμώνα-καλοκαίρι, Μεσοπόλεμο-Μεταπολίτευση, κρίση-ξεκρίση, δεν πεθαίνουν ποτέ. Σαν την Ελλάδα…