Τα δοκάρια της μοίρας κι ο Θεός της μπάλας

 

Γράφει ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

Είναι το ποδόσφαιρο, φίλτατοι, που μοιάζει με Θεό. Ό,τι σου παίρνει κάποια στιγμή, στο δίνει πίσω μια άλλη. Όχι πάντα στην ώρα που το θες, αλλά εκεί που δεν το περιμένεις. Κι αν βρεθείς μπροστά του, μπορεί να σε τρελάνει.

Ακούστε:
Πριν είκοσι μέρες στη Γλασκώβη, ο Πελίστρι βρέθηκε ένα μέτρο από το τέρμα. Ένα μέτρο, ούτε μισό βήμα. Και τη στέλνει στο δοκάρι! Ο Παναθηναϊκός δεν έβαλε το γκολ, αποκλείστηκε, και η μισή εξέδρα έφυγε με την απορία «πώς γίνεται αυτό;».

Χθες, στην ωραιότερη πόλη του κόσμου — λατρεμένη Κρακοβία — στο τελευταίο

λεπτό του παιγνιδιού, ο Νεβέρτον της Σαχτάρ βρίσκεται στην ίδια απόσταση από το τέρμα του Παναθηναϊκού. Και… μπαμ! Στο δοκάρι! Αν το είχε «παστελώσει», η πρόκριση θα πήγαινε Ουκρανία.

Δηλαδή, ο Θεός της μπάλας έδωσε στον Παναθηναϊκό ό,τι του είχε πάρει απέναντι στους Σκωτσέζους. Με τον ίδιο τρόπο, στην ίδια απόσταση. Μιλάμε για φωτοτυπία.

Και σαν να μην έφτανε αυτό, έρχεται η ρωσική ρουλέτα των πέναλτι. Εκεί ο Ντραγκόφσκι, που έχει ακούσει τα μύρια όσα από την κερκίδα, γίνεται «ήρωας», βγάζει δύο και χαρίζει δύο match ball στην ομάδα. Το πρώτο το πετάει στα περιστέρια ο Ζαρουρί. Το δεύτερο το παίρνει ο Μαντσίνι — άλλος που έχει ακούσει ό,τι μπορεί να φανταστεί άνθρωπος — και το στέλνει ψηλά, δοκάρι και μέσα. «Ήρωας» κι αυτός, για τρεις πόντους. Τόσο πέρασε η μπάλα κάτω από το οριζόντιο. Τρεις πόντοι πιο ψηλά, και ο Μαντσίνι θα έμενε στην Κρακοβία να κάνει βόλτες στον ποταμό Βιστούλα και να περιηγείται το Άουσβιτς!

Ο Θεός της μπάλας αργεί, αλλά θυμάται. Πριν δύο χρόνια πέταξε έξω τη Μαρσέιγ στα πέναλτι. Πέρυσι, στην ίδια διαδικασία με τον Άγιαξ, διάλεξε το μέρος της ομάδας του Κρόιφ. Φέτος, φόρεσε ξανά το τριφύλλι. Μία-μία το πάει.

Τώρα, όμως, ο Παναθηναϊκός πρέπει να βοηθήσει κι αυτός τον Θεό του. Μεταγραφικά κινείται: μάλλον παίρνει τον Καλάμπρια για δεξί μπακ, μέχρι πρότινος αρχηγό της Μίλαν, είναι κοντά στον 24χρονο Αργεντινό Ταμπόρδα, επιτελικό μέσο της Πλατένσε, έχει ανοιχτό το παράθυρο και για τον Ουνάι. Συν τους Μπακασέτα και Τζούρισιτς που χθες έλειπαν.

Αλλά, γκολ; Ποιος θα τα βάζει; Με Ιωαννίδη στα ρηχά και Τετέ να μοιάζει με τουρίστα που κάνει βόλτα πέριξ της Ακρόπολης, πώς θα γίνει δουλειά; Σε 360 λεπτά κανονικού παιχνιδιού και μισή ώρα παράτασης, οι «πράσινοι» έβαλαν ένα γκολ όλο κι όλο. Νομίζουν ότι ο Θεός θα τους σώζει κάθε φορά;

Να το θυμόμαστε: ο Θεός ανταμείβει την αδικία που ο ίδιος έχει δημιουργήσει σε προηγούμενο παιχνίδι. Αλλά δεν μπορεί να μπει στη φάση, να ντριμπλάρει, να τελειώσει. Αυτά πρέπει να τα κάνει η ομάδα.

Η ουσία προς το παρόν είναι μία: το δοκάρι και μέσα του Μαντσίνι έδωσε βαθιά ανάσα σε όλους — ομάδα, παίκτες, διοίκηση, κόσμο. Κι ο Θεός της μπάλας, που λέγαμε, τους χαμογέλασε ξανά.

Μόνο που αυτός ο Θεός, είναι και λιγάκι πειραχτήρι. Σου φτιάχνει το κέφι σήμερα, για να δει αν αύριο θα μπορείς να το φτιάξεις μόνος σου.