«(Δεν) βγαίνουμε από την κρίση, με την κοινωνία (μετά βίας) όρθια»

Γράφει
ο Μιχάλης Δεμερτζής

Στη συζήτηση για τον προϋπολογισμό την περασμένη Τρίτη, ο απόφοιτος του Ινστιτούτου Αναπτυξιακών Σπουδών του Πανεπιστημίου του Σάσεξ (Institute ofDevelopment Studies) και υπουργός των Οικονομικών της Ελλάδας είπε χαρακτηριστικά ότι το οικονομικό-αναπτυξιακό δόγμα της αντιπολίτευσης που λέει πως «αν δεν μεγαλώσουμε την πίτα, δεν μπορούμε να προστατεύσουμε τους αδύναμους», είναι λάθος.  Δεν λειτουργεί. 

Νωρίτερα κατηγόρησε μάλιστα την αντιπολίτευση

για την εμμονή της με την ανάπτυξη! («Θα λέμε συνέχεια ανάπτυξη-ανάπτυξη-ανάπτυξη;»)

Κατόπιν, παρέθεσε κάποια στοιχεία για την οικονομική-επιδοματική πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ που αφορούν στη στήριξη των ασθενέστερων («αυξήθηκαν τα εισοδήματά τους»), επαναλαμβάνοντας ενδιάμεσα κι αυτός την κασέτα για τη χώρα που βγαίνει από την κρίση «με την κοινωνία όρθια».

Με λίγα λόγια, ο υπουργός των Οικονομικών μας, αφού περίπου ομολόγησε ότι δεν ενδιαφέρεται για την ανάπτυξη, θεωρεί, πρώτον, ότι είναι αδύνατον να βγούμε από την κρίση συντεταγμένα ως κοινωνία πετυχαίνοντας ταυτόχρονα και υπολογίσιμους ρυθμούς ανάπτυξης και, δεύτερον, ότι αυτή τη στιγμή η κυβέρνηση μας βγάζει από την κρίση κάνοντας μόνο αναδιανομή εισοδήματος. Αν συμβαίνει όντως το τελευταίο, δεν μιλάμε για οικονομική, αλλά για μαγική πολιτική. Επειδή όμως δεν ζούμε στα παραμύθια, αλλά στον αληθινό κόσμο, δεν συμβαίνει. Τα στοιχεία στα οποία αναφέρθηκε είναι μόνο ένα μικρό μέρος της όλης εικόνας.

Ας αφήσουμε κατά μέρος τους ξένους με τις «ανάλγητες» αναπτυξιακές συνταγές που μας πρότειναν και τις αριθμολάγνες λίστες τους με δείκτες ανταγωνιστικότητας και καινοτομίας ανά χώρα – στις οποίες πάντα πατώνουμε –, ας αγνοήσουμε τις ψυχρές αγορές που δεν πείθονται από το κυβερνητικό αφήγημα και ας μείνουμε εκεί που θέλει ο υπουργός: στην κοινωνία. Ολόκληρη η εικόνα της δεν είναι ακριβώς αυτό που θα λέγαμε «όρθια». Ακριβέστερο μοιάζει το «ασθμαίνουσα». Για κάθε θετικό στοιχείο που παρέθεσε ο υπουργός των Οικονομικών στη Βουλή, υπάρχει κι ένα αρνητικό, και βάλε…

Ενδεικτικά, λίγα μόνο:

-        Οι έμμεσοι φόροι στην Ελλάδα είναι οι υψηλότεροι στην Ευρωζώνη*. Οι έμμεσοι είναι και οι πιο άδικοι από τους φόρους γιατί πλήττουν κυρίως τους ασθενέστερους, αφού φτωχοί και πλούσιοι τους πληρώνουν στον ίδιο βαθμό. Δεν μειώνεται ο συντελεστής του φόρου όταν αυτός που αγοράζει ψωμί ή κρέας είναι φτωχός.

-        Η περί δικαίου άποψη της κυβέρνησης φαίνεται και στην περιφρόνηση που δείχνει στον ιδιωτικό τομέα. Θα λέγαμε για την επιχειρηματικότητα, αλλά ας μείνουμε στην κοινωνία όπως την φαντάζεται ο ΣΥΡΙΖΑ: Από τα 87 δισ. που εισπράττει το κράτος, τα 52,8 πηγαίνουν σε συντάξεις και σε μισθούς του δημοσίου*, το οποίο συνεχίζει να μεγεθύνεται. Οι υπόλοιποι ας περιμένουν το κοινωνικό μέρισμα…

-        Σε ό,τι αφορά δε την ανεργία, για την οποία η κυβέρνηση περηφανεύεται ότι επί των ημερών της παρουσίασε πτώση, η δυναμική φαίνεται να πηγαίνει ανάποδα αφού το φετινό καλοκαίρι για πρώτη φορά δεν μειώθηκε. Ακόμη χειρότερα, σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία του ΟΑΕΔ, οι εγγεγραμμένοι άνεργοι του Οκτωβρίου του 2018 είναι σε απόλυτους αριθμούς στα ίδια επίπεδα με εκείνα των εγγεγραμμένων του 2014 και ακόμα πιο εντυπωσιακό είναι το στοιχείο πως οι μακροχρόνια άνεργοι του Οκτωβρίου του ‘18 είναι περισσότεροι από τους αντίστοιχους του Οκτωβρίου του ‘14*! Αν μη τι άλλο, αυτό δείχνει πως η πρόσφατη μείωση του ποσοστού της ανεργίας οφείλει πολλά περισσότερα στο γεγονός ότι το εργατικό δυναμικό της χώρας βαίνει ταχέως συρρικνούμενο (μετανάστευση, υπογεννητικότητα), παρά στην αύξηση της απασχόλησης.

-        Επίσης, το βάρος που ρίχνει ο ΣΥΡΙΖΑ στην αναδιανομή θα είχε περισσότερη ουσία αν τουλάχιστον έδινε λίγα παραπάνω στους ανέργους (3,7% των κοινωνικών δαπανών, την ώρα που η Ισπανία, με επίσης υψηλή ανεργία δίνει το 8,1%). Αντ’ αυτού επιλέγει να τα δίνει στους συνταξιούχους (65,1% των κοινωνικών δαπανών). Και επειδή κάποιος μπορεί να πει «και ποιος θα κρίνει πού πρέπει να δώσει περισσότερα;», αυτό ακριβώς είναι ένα πρόβλημα που λύνεται μόνο αν «μεγαλώσουμε την πίτα». Όσο δεν δημιουργούνται θέσεις εργασίας, οι μεν θα ανακουφίζονται σε βάρος των δε...

Αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ εξόφθαλμα δεν νοιάζεται για καμία «πίτα» και για κανένα από όλα αυτά τα στοιχεία. Οι αδύναμοι θα μένουν αδύναμοι, την ώρα που όλοι οι υπόλοιποι εντός συνόρων θα «αδυνατίζουν» κι εκείνοι. «Και αυτοί οι αδύναμοι που ο υπουργός είπε ότι τα εισοδήματα τους αυξήθηκαν;», μπορεί να ρωτήσει κάποιος… Με τη συριζαϊκή λογική, από αυτούς θα αρχίσουμε να βγάζουμε πια τις συντάξεις, τους μισθούς του δημοσίου, τα επιδόματα και τα πλεονάσματα για να πληρώνουμε τα δανεικά, γιατί, ναι, υπάρχουν κι αυτά… Μέχρι να φυτοζωούμε όλοι μαζί παρέα.

Και όλο αυτό το σπιράλ ο ΣΥΡΙΖΑ δεν το βλέπει να καταλήγει σε χρεοκοπία αλλά να απογειώνεται… Ενώ τα εισοδήματα των Ελλήνων πιέζονται σε μία προς τα κάτω εξίσωση, η Ελλάδα ταυτόχρονα βγαίνει από την κρίση, αυτό μας λέει ουσιαστικά η κυβέρνηση.

 Θα μπορούσε επίσης να πει ότι ο πονοκέφαλος περνάει, αρκεί να χτυπάμε το κεφάλι μας στον τοίχο… Το ίδιο είναι.

*Info: ΟΑΕΔ και Eurostat