Λεονταρισμοί με τσαρούχι, φούντα, φέσι…

Γράφει
ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

Αυτή η ιστορία που ξαφνικά και χωρίς κανένα λόγο «ηλέκτρισε» την ατμόσφαιρα στις ελληνοτουρκικές σχέσεις είναι ένα ακόμη δείγμα του ανερμάτιστου που κυβερνά τον τόπο. 

Στο «ξεκούδουνο», ο Πάνος Καμμένος  αντί να είναι στο υπουργικό συμβούλιο που συνεδρίαζε πήγε εκδρομή στα νησιά. Κι άρχισε να κάνει δηλώσεις ότι θα συντρίψουμε τους Τούρκους και άλλα παρόμοια. 

Κι ύστερα, ακολούθησε τον λόγο του

ο αρχηγός ΓΓΕΘΑ που

προαλείφεται για υπουργός Άμυνας αν κι όταν …παραιτηθεί ο νυν για το… Σκοπιανό….

Προσέξτε:

Παρ’ ότι ο Υπουργός Άμυνας και ο αρχηγός ΓΕΕΘΑ είπαν σχεδόν τα ίδια, η κυβέρνηση μέσω Κατρούγκαλου ουσιαστικά «άδειασε» μόνο τον πρώτο.

Για τον Καμμένο είπε ότι «Δεν έχουμε κανένα λόγο να επενδύουμε στην κλιμάκωση της φραστικής ρητορικής», ενώ  για τον αρχηγό του ΓΕΕΘΑ είπε ότι «έχουμε απόλυτη ταύτιση με τον αρχηγό»!

Πώς γίνεται, αφού είπαν ταυτόσημα πράγματα, ν’ αδειάζει τον ένα και να ταυτίζεται με τον άλλο, μόνο ένας Κατρούγκαλος και μια κυβέρνηση με έφεση στο ανερμάτιστο μπορούν ν’ απαντήσουν.

Το βέβαιο είναι ότι τα εθνικά μας ζητήματα, επηρεάζονται βαθύτατα από τις σχέσεις των δυο κυβερνητικών εταίρων. Επηρεάζονται από την αγωνία του Τσίπρα να μη «πέσει» και από την αγωνία του Καμμένου να διασωθεί πολιτικά.

Προσέξτε:

Ο Αλέξης Τσίπρας αναγκάστηκε να εκδιώξει τον Κοτζιά στην αντιπαράθεσή του με τον Καμμένο. Κι ανέλαβε ο ίδιος το υπουργείο Εξωτερικών. Αφενός επειδή στις τάξεις του κόμματός του δεν υπάρχει ούτε ένα πρόσωπο κατάλληλο για τον συγκεκριμένο θώκο κι αφετέρου επειδή δεν ήθελε να διακυβεύσει τις εσωκομματικές του ισορροπίες.

Όμως, αφενός δεν έχει γνώσεις περί εξωτερικής πολιτικής (όπως και σε πλείστα άλλα ζητήματα) κι αφετέρου δεν έχει χρόνο ν’ ασχοληθεί με το συγκεκριμένο υπουργείο.

Άρα, το υπουργείο Εξωτερικών είναι ακέφαλο σε μια περίοδο που όλα –μα όλα- τα εθνικά θέματα είναι ανοικτά.

Προσέξτε:

Την ίδια στιγμή ο Καμμένος ψάχνει σωσίβια για να σώσει τον εαυτό και το κόμμα του. Και τα ψάχνει  παίζοντας μικροπολιτικά παιγνίδια στη βάση των εθνικών μας θεμάτων.  Ως επικεφαλής ενός κρίσιμου υπουργείου, επιχειρεί ν’ ανεβάσει την εθνική λίμπιντο των πάλαι ποτέ οπαδών του μη τυχόν και του συγχωρέσουν τις παλινωδίες στο Σκοπιανό. Όπου, αν και μπορούσε να σταματήσει την εξέλιξη στην αρχή, εκείνος έκανε …δηλώσεις ότι θα το πράξει στο τέλος…. Όταν, όλα είναι χωρίς επιστροφή…

Προσέξτε:

Την ίδια ώρα που συμβαίνουν αυτά, η στρατιωτική ηγεσία δείχνει να παίζει «stratego»!

Μόνο και μόνο για να μάθουμε το όνομά της εν όψει της επόμενης ημέρας και της διαφαινόμενης νέας –πολιτικής- καριέρας.

Όμως, η ηγεσία του στρατεύματος δεν υφίσταται για να αμολάει κορώνες και να απειλεί.

Πολύ περισσότερο, αφού, όταν τα κάνουν οι Τούρκοι τα στηλιτεύουμε και μας ενοχλούν.

Η στρατιωτική ηγεσία οφείλει να ετοιμάζει το στράτευμα να είναι σε ετοιμότητα για να αποτρέψει οποιαδήποτε εχθρική ενέργεια. Οφείλει να προστατεύσει την ελληνική βραχονησίδα πριν από οποιαδήποτε εχθρική ενέργεια κι όχι να την ισοπεδώσει εκ των υστέρων, όπως είπε ο αρχηγός ΓΕΕΘΑ. Οφείλει και κάτι ακόμη: Να διδάσκεται από το παρελθόν. Όπως τότε στα Ίμια, όπου οι ένοπλες δυνάμεις είχαν εντολή ν’ αποτρέψουν την κατάληψή τους κι απέτυχαν… Με γνωστή σε όλους τη συνέχεια και τις επιπτώσεις…

Δεν έχουμε κανένα εθνικό συμφέρον ν’ ακολουθούμε την Τουρκία στην άσκηση πολιτικής για εσωτερική κατανάλωση. Ούτε εμείς είμαστε μιλιταριστές σαν τους Τούρκους.

Εμείς έχουμε ως εθνικό συμφέρον την οικονομική, κοινωνική και κυρίως την ηθική ανασυγκρότηση της χώρας. Κι όχι τα συμφέροντα του κάθε Καμμένου ή τις αδυναμίες του Τσίπρα.

Εν κατακλείδι.

Βιώνουμε μια απολύτως παρακμιακή κατάσταση, από μια κυβέρνηση που άλλα λέει ο ένας εταίρος κι άλλα ο άλλος. Κι αυτό κοστίζει στην χώρα. Όχι μόνο επειδή αυτή η παρακμή αντανακλά στα εξωτερικά μας θέματα, αλλά επειδή υπονομεύει τόσο την Οικονομία όσο και  την πολιτική σταθερότητα.

Αλήθεια, κατανοούν εκεί στην κυβέρνηση ότι με τέτοια καμώματα σαν του υπουργού Άμυνας και του αρχηγού ΓΕΕΘΑ, ουδείς επενδυτής θα έρθει σε μια χώρα που καλλιεργεί πολεμικό κλίμα;

Ας τελειώνουμε λοιπόν.

Όπου ανακατεύτηκαν τα έκαναν ρόιδο….