Υπευθυνότητα και ιδεοληπτική παρακμή

Γράφει ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

Το τελευταίο χρονική διάστημα επιχειρείται από την αντιπολίτευση να χρεωθεί η παγκόσμια ενεργειακή κρίση στον… Μητσοτάκη. Μη έχοντας να εκφέρει το παραμικρό στον πολιτικό διάλογο ο ΣΥΡΙΖΑ, απλώς επιχειρεί αυτό που γνωρίζει καλά. Την ανακατωσούρα στην κοινωνία.

Από την άλλη πλευρά ο Μητσοτάκης κι η κυβέρνησή του.

Τα έχουν κάνει ή τα κάνουν όλα καλά; Όχι φυσικά. Κι ελλείψεις υπάρχουν και παραφωνίες. Μα όσα κάνουν, όσα εκφράζουν έχουν ως πρόσημο το μέτρο, την ευθύνη, την κοστολόγηση, τα γρήγορα αντανακλαστικά και κυρίως την αλήθεια. Αυτή η κυβέρνηση πορεύθηκε και πορεύεται στηριζόμενη στην αλήθεια. Εξ ου κι ο Μητσοτάκης στάθηκε και στέκεται ανάχωμα στον ασύδοτο λαϊκισμό. Εξ ου και το γεγονός ότι όλα επιχειρούνται με σύνεση – μεταρρυθμίσεις- προκειμένου να γίνονται αποδεκτά από όλο και μεγαλύτερα τμήματα της κοινωνίας. Διαφορετικά, χωρίς αγαστή συμπόρευση με την κοινωνία, χωρίς η κοινωνία να έχει «χωνέψει» τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις, δύσκολα θα τις εφαρμόσει κάποιος, ακόμη κι αν ψηφιστούν στη Βουλή. Το έχουμε δει τόσες φορές αυτό.

Τώρα λοιπόν, που προετοιμάζονται βαθιές τομές που είναι αναγκαίες για να αλλάξει  

το παραγωγικό μοντέλο της Ελλάδας και να απεξαρτητοποιηθεί η οικονομία της χώρας από την σχεδόν μονοθεματικότητα του τουριστικού προϊόντος, πρέπει να υπάρξουν συναινέσεις. Κι ήδη είναι σαφές ότι καθημερινά γίνεται όλο και πιο κατανοητό αυτό από μεγάλα κοινωνικά ρεύματα: Η πρόοδος, η ανάπτυξη, η καλυτέρευση της ζωής των Ελλήνων και η θέση της αυτοδύναμης Ελλάδας περνά μέσα από μία ισχυρή κυβέρνηση. Κι ευτυχώς για την νοήμονα κοινωνία που μπορεί κι αντιλαμβάνεται τις διαφορές και κάθε σύγκριση με τις δυνάμεις του λαϊκισμού και του πολιτικού καιροσκοπισμού αποβαίνει καταλυτικά εις βάρος τους.

Στη χώρα αυτή τη στιγμή υπάρχουν δυο δρόμοι. Από τη μια μεριά του πολιτικού σκηνικού βρίσκεται η υπευθυνότητα κι από την άλλη ο λαϊκισμός. Από τη μια ο πολιτικός ρεαλισμός κι από την άλλη η ιδεοληπτική παρακμή. Από τη μια ο πολιτικός τυχοδιωκτισμός της απλής αναλογικής κι από την άλλη η συνάντηση με την πρόοδο και την πολιτική σταθερότητα της αυτοδύναμης ΝΔ.

Επιγραμματικά λοιπόν, σήμερα η κυβέρνηση Μητσοτάκη:

Στέκεται αρωγός στα νοικοκυριά –κυρίως των μεσαίων και χαμηλότερων οικονομικά στρωμάτων της χώρας-  στη μεγάλη παγκόσμια ενεργειακή κρίση. Όπως έπραξε και στην περίοδο της πανδημίας.

Επιδεικνύει ταχύτατα αντανακλαστικά στην λήψη μέτρων που ανακουφίζουν τους Έλληνες.

Εγγυάται την ασφάλεια της χώρας, τόσο με τους στοχευμένους εξοπλισμούς όσο και με τη διεθνή αναβάθμιση της Ελλάδας σε πολιτικό, διπλωματικό επίπεδο και επίπεδο κύρους.

Εφάρμοσε συνετή οικονομική πολιτική και κατάφερε μέσα σε κρίσεις να μειώσει φόρους, να φέρει επενδύσεις, ν’ αυξηθούν οι εξαγωγές και ν’ αξιοποιηθεί στο έπακρο το ευρωπαϊκό ταμείο ανάκαμψης.

Γκρέμισε τα εσωτερικά τείχη του βαθέως κράτους με τις συνεχείς μεταρρυθμίσεις στον τομέα της ψηφιακής διακυβέρνησης. Σήμερα περισσότερες από 1400 υπηρεσίες εξυπηρετούν ψηφιακά τους Έλληνες. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη παρέλαβε μια χώρα με λιγότερες  από 9 εκατομμύρια ψηφιακές συναλλαγές, και το 2021 είχε  567 εκατομμύρια συναλλαγές. Η ψηφιακή πολιτική αποτελεί κορωνίδα κοινωνικής πολιτικής.

Ενίσχυσε την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας, συρρίκνωσε περισσότερο από 10 μονάδες την ανεργία, αναβάθμισε την πιστοληπτική ικανότητα της χώρας και αποπλήρωσε νωρίτερα το ΔΝΤ αποδεσμεύοντας την Ελλάδα από αυτό.

Δίνει καθημερινές μάχες με την οπισθοδρόμηση κι η κοινωνία την επιβραβεύει. Μπορεί κάποιος να αναφερθεί σε πολλά επιμέρους ζητήματα, κορυφαία, σημαντικά, λιγότερα σημαντικά. Σε όλα και μέσα σε δύσκολες συνθήκες παρατηρείται πρόοδος. Κάποια επιλύονται, κάποια άλλα δρομολογούντα, άλλα μένουν λίγο πίσω. Μα ουδείς μπορεί ν’ αμφισβητήσει ότι η χώρα διαθέτει μια κυβέρνηση που δουλεύει για την πρόοδο της χώρας και των Ελλήνων. Και δη σε μέσα σε συνεχείς δύσκολες συνθήκες, χωρίς μια στιγμή πολιτικής νηνεμίας.