Κεντροαριστερός σουρεαλισμός

 Γράφει ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

Τώρα που κατακάθισε ο κουρνιαχτός των εντυπώσεων από τα συνέδρια των ΣΥΡΙΖΑ και ΠαΣοΚ, έχει ενδιαφέρον να δούμε πού θα καθίσει η μπίλια στην Κεντροαριστερή σκακιέρα.

Στη Χαριλάου Τρικούπη, ας πούμε, μεγεθύνονται οι προβληματισμοί για τις ηγετικές ικανότητες του Ανδρουλάκη. Καλός κομματικός, λένε, αλλά από μπαλκόνι και λόγο, ούτε για τη λαϊκή αγορά. Όμως, στο συνέδριο του ΠαΣοΚ, παρήλασαν δυο πρώην πρωθυπουργοί (Σημίτης κι ο μοιραίος ΓΑΠ) ενώ έσπευσε κι ο Βενιζέλος που έλεγε ότι τελείωσε με την πολιτική. Ποιος ξέρει; Τραβάτε με κι ας κλαίω. Παρήλασαν κι ένα

σωρό γερόντια που η μνήμη τους δεν ήταν είχε αντοχές για να θυμάται αν ζει ο Ανδρέας κι αν τους οδηγεί…

Όμως, ξέρετε κάτι; Ωραία τα μεγάλα λόγια περί νέας πορείας της δημοκρατικής παράταξης (ναι, εξακολουθούν να χρησιμοποιούν αυτό το γελοίο κλισέ) μα αυτό δεν αποτυπώνεται τελικά στις δημοσκοπήσεις. Όπου, εμφανίζεται και μικρή μείωση.

Από την άλλη, στο γειτονικό μαγαζί που θα ρύθμιζε τα πάντα μ’ ένα νόμο κι ένα άρθρο και θα άλλαζε την Ευρώπη, δυο από τους μπιστικούς του μοιραίου Παπανδρέου,  Ραγκούσης και Ξενογιαννακοπούλου, είναι τα νέα ισχυρά χαρτιά του Τσίπρα. Πρώην γραμματείς του ΠαΣοΚ.  Θα πει κάποιος ότι κι οι δυο μαζί – ακόμη κι αν προστεθεί δίπλα τους ο Σπίρτζης κι άλλοι του βυτιοφόρου- διαθέτουν τόσο ειδικό πολιτικό  βάρος όσο η αοιδός/οπαδός του ΣΥΡΙΖΑ, με το πνευματικό πόνημα  «Χαμηλά πιο χαμηλά».  

Κι εδώ όλα γυρίζουν πέριξ του Κεντροαριστερού υπαρκτού σουρεαλισμού. Ο Ανδρουλάκης επιχειρεί να επανεκκινήσει το δικό του μαγαζί, στ οποίο έχει βιτρίνα τον Γιώργο Παπανδρέου, οι φίλοι του οποίου είναι στον ΣΥΡΙΖΑ! Και δεν ζει ο Χάρρυ Κλυνν….

Πάμε παρακάτω αλλά πάντα στην οδό του υπαρκτού σουρεαλισμού.

Προσέξτε: Ενώ στον ΣΥΡΙΖΑ παρακαλάνε σχεδόν γονυπετείς τον Ανδρουλάκη να δηλώσει ότι θα τους βάλει πλάτη για τη δεύτερη φορά Αριστερά (όπου θα είναι αλλιώς, όπως λένε), την ίδια ώρα να βγαίνει ο εξ απορρήτων του Αλέξη Τσίπρα (και του Τσέρνομπιλ) και να χαρακτηρίζει τον πρόεδρο του ΠαΣοΚ…  «χρήσιμο ηλίθιο»! Σε άλλο του άρθρο μάλιστα, δημιουργώντας συνειρμούς με τη γνωστή νεοελληνική λέξη, είχε βάλει τίτλο  «Ανδρουλακίες…»!

Κεντροαριστερού σουρεαλισμού συνέχεια. Γνωστό μέσο (site) που υποστηρίζει τον ΣΥΡΙΖΑ, χαρακτήρισε τον Ανδρουλάκη «νεόγερο» που ουσιαστικά στηρίζει τον… φονικό καπιταλισμό του καιρού μας (sic) τον οποίο ίδρυσε το παλιό ΠαΣοΚ. Που εν τω μεταξύ έχει μετακομίσει στον ΣΥΡΙΖΑ…

Κι άλλο: Ο Ανδρουλάκης ανέφερε ότι το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ που αποθέωσε τον πολακισμό δεν ήταν συνέδριο προοδευτικού κόμματος κι ο Πολάκης πήρε το όπλο του. «Άκου Νίκο Ανδρουλάκη! (Γιατί μια του κλέφτη, δυο του κλέφτη, τρεις και την κακή του μοίρα… Ακόμα βλέπεις τον ίσκιο – που σου φιλοτέχνησαν τα πάσης φύσεως διαπλεκόμενα συμφέροντα, που σε θέλουν για δεκανίκι του πολιτικά «τελειωμένου» Μητσοτάκη – και νομίζεις ότι είναι το μπόι σου!». Δηλαδή, περίπου τα ίδια που είπε ο γνωστός Θανάσης του Τσέρνομπιλ…

Στην Κουμουνδούρου με τη γνωστή τους αμετροέπεια και θράσος δεν κατανοούν ότι στην κοινωνία δεν αρέσουν επειδή κυβέρνησαν και τελικά ζυγισθέντες ευρέθησαν ελλιπείς. Απαιτούν από τους άλλους να γίνονται ουρές της πολιτικής τους ανοησίας κι ουτοπίας. Κι όταν αυτό δεν γίνεται, τους καθιστούν… εχθρούς.

Παραφράζοντας την κινηματογραφική ατάκα του μέγιστου Ηλιόπουλου μπορούμε να πούμε ότι εκεί στην Κεντροαριστερά είναι μια ευχάριστη ατμόσφαιρα…