Κάτι ξεχασμένες πρωτοχρονιές…

Γράφει
ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

Θυμάστε παλιότερες πρωτοχρονιές;

Τότε που τα λεφτόδεντρα άνθιζαν;

Τότε που η ψεύτικη ευμάρεια είχε μπει στα σπίτια μας κι εμείς νομίζαμε ότι έχουμε πιάσει τον παπά … άντε μη σας πω από πού…

Τότε που μας είχε πιάσει όλους μανία με το «μπόλικο»;

Τότε που κάτω από το δέντρο είχαμε
δεκάδες πακέτα δώρα; Αγορασμένα με το εορτοδάνειο; Τα περισσότερα αχρείαστα.

Παιγνίδια για τα κορίτσια. Συνήθως παραλλαγές της Μπάρμπι.

Η Μπάρμπι βασίλισσα, η Μπάρμπι κομμώτρια, η Μπάρμπι λαντζέρισσα, η Μπάρμπι δασοκομάντο και πάει λέγοντας.

Παιγνίδια για τ’ αγόρια. Ατάρι, Πλέι στέισον  Νο1,2,3,4, τρενάκια με σταθμούς μεγαλύτερους από το σταθμό Λαρίσης, αυτοκίνητα σε μέγεθος περίπου κανονικών κλπ κλπ.

Θυμάστε τους σκοτωμούς στα σούπερ μάρκετ; Με τα κλασικά ρεπορτάζ των καναλιών για το πόσο τοις εκατό ακριβότερο είναι το πρωτοχρονιάτικο τραπέζι;

Τότε που δεν μας ένοιαζαν οι τιμές και δεν ξέραμε τι σημαίνει η έρευνα αγοράς;

Θυμάστε, τότε που τα ρεβεγιόν κόστιζαν δυο μηνιάτικα;

Στον Καρρά, στον Σφακιανάκη, στη Βίσση, στη Πέγκυ και στο Ρέμο; Τότε που πάθαιναν έμφραγμα οι οδικές αρτηρίες των σκυλάδικων; Που ξεκινούσε ο νεοέλληνας από το σπίτι στις 20.00 για να είναι στο μαγαζί στις 23.00, επειδή ο μέτρ είχε πει ότι μετά θα δώσει το τραπέζι; 

Κι ύστερα αναρωτιόταν :

«Ρε μαλάκα, στον ταμπλ ντοτ δεν ήταν μέσα το μπουκάλι;  500 ευρώ το μπουκάλι με τα ξηροκάρπια»;

Τότε που στα καζίνο γίνονταν ρεβεγιόν και μαζί της πουτάνας;

Που πήγαιναν –πάντα για το καλό του χρόνου-  με αυτοκίνητο και οκτώ μισθούς στην τσέπη κι έφευγαν με ταξί;

Τότε που στην Αράχοβα, στο Πήλιο, στα Τρία –Πέντε πηγάδια ή στο Καλάβρυτο έπρεπε να έχεις κλείσει δωμάτιο πριν το Πάσχα και ταυτοχρόνως να παρακαλάς να έχει θέρμανση;

Κι η μπριζόλα με εφτά πατάτες γαρνιτούρα στοίχιζε τόσα λεφτά όσο ένα μπουκαλάκι γαλλικό άρωμα;

Τότε που στο αεροδρόμιο γινόταν το αδιαχώρητο για τις πτήσεις σε Ελβετία, Γαλλία, Αυστρία, Τσεχία κι Ουγγαρία κι έλεγαν ο ένας στον άλλο:

«Να δούμε και κάτι άλλο, όλο Ελλάδα Ελλάδα, να αλλάξουμε λίγο»…

Τότε που άλλοι προτιμούσαν τα ρεβεγιόν σε σπίτια και μετά από καταβρόχθισμα φαγητού σε ποσότητα επιβίωσης αρκούδας, πέταγαν το περισσότερο;

Κι έλεγαν κιόλας: «Αμαρτία είναι, δεν τα φάγαμε»… Χώρια που μετά διαπίστωναν ότι το τραπέζωμα στοίχιζε πιο πολύ από μια επίσκεψη στη Γαρμπή με πέταγμα ενός τριαξονικού γαρύφαλλα.  Χώρια το βομβαρδισμένο σπίτι άμα τη αναχωρήσει των καλεσμένων…

Μέχρι κι ολόκληρο μπούτι χοιρινού κάτω από μαξιλάρι του σαλονιού μπορούσες να βρεις… Χώρια το πλύσιμο πιάτων και ποτηριών… Έτσι, για το καλό του χρόνου!

Αμ το άλλο;

Μ’ εκείνους που πήγαιναν για πρωτοχρονιά στο χωριό;

Που γέμιζαν οι εθνικές οδοί με τις ορδές των βαρβάρων;

Με αυτοκίνητα φορτωμένα σαν νταλίκες; Αφού μέσα στις βαλίτσες ήταν (αυτό ισχύει ακόμη) όλα τα ρούχα της οικογένειας που … θα χρειαζόντουσαν για μια –δυο ημέρες και αυτά αδειάστηκαν από ολόκληρες ντουλάπες;

Πού να χωρέσουν μετά οι παντόφλες –δώρο για τη γιαγιά κι η τραγιάσκα –δώρο για τον παππού;

Θυμάστε που εκείνα τα υπέροχα χρόνια είχαν πρωτοκάνει την εμφάνισή τους κι οι βυζοτίμονες;

Εκείνες που έφερναν το κάθισμα του οδηγού όσο πιο μπροστά πήγαινε και τα βυζιά τους έκρυβαν το τιμόνι; Το δε μούτρο τους ήταν κολλημένο στο παρμπρίζ, γεγονός που έδειχνε την απόλυτη προσήλωσή τους στην αριστερή λωρίδα της εθνικής οδού, όπου πήγαιναν με 40 χιλιόμετρα; Που έσπευδαν με το νέο αυτοκίνητο στο χωριό να δείξουν πόσο πέτυχαν στην πρωτεύουσα; Κι ύστερα γύριζαν με τα …πράγματα από το χωριό; Λάδι, τυρί, κρέας, αυγά, χυλοπίτες, τραχανά. Όλα με αγνά υλικά, γιατί έχουμε και τα δάνεια, δεν είναι ώρα για ξόδεμα…

Τα θυμόσατε όλα αυτά;

Περασμένα μεγαλεία!

Καλή χρονιά σε όλους αδέλφια.

Πάλι με χρόνια με καιρούς, πάλι δικά μας θάναι!

«Καθαρή» έξοδο από τα μνημόνια τάζει ο Αλέξης!

Για να ξαναβρούμε τα χαμένα και ξεχασμένα...