Στο Καλντερίμι (Νο 233)

Το εβδομαδιαίο πολυπεριοδικό του grpost

με τα Πολιτικά – Παραπολιτικά σχόλια

τις Τυπολογίες,

το Αθλητικό Καλντερίμι,

τις Σταγόνες ιστορίας,

& τις Μουσικές ιστορίες

δια χειρός         

Νίκου Γ. Σακελλαρόπουλου

@ Ερίδματος: Σας πήραμε σας πήραμε φλουρί κωνσταντινάτο!

Λεβέντης: Μας πήρατε μας πήρατε βαρέλι δίχως πάτο!

@ Τι διάβολο; Πλεμπομαγνήτη έχει ο Αλέξης;

@ Μεταγραφή αεροδρομίου!

@ Πάρε μ’ αφέντη μ’ πάρε με,

πάρε κι εμέ κοντά σου

να μαγειρεύω να δειπνάς

να στρώνω να κοιμάσαι

Να γίνω γης να με πατείς

δρόμος για να διαβαίνεις

Να κάθομαι στην προσοχή

κι εσύ να λες επ’ ώμου

κι όλη η Β’ Πειραιά να λέει

Μεγαλοιοικονόμου…

@ Εμπρός της γης οι κολασμένοι

προλετάριοι –γκρουπιέρηδες και μπατιρισμένοι

στα Καζίνο μοιράζουν δανεικά

σφυροδρέπανο –επανάσταση

 κι υψωμένη του Αλέξη η γροθιά!

@ Κανονικά, κάθε φορά που Αριστερούλης λέει τη λέξη «αξιοπρέπεια» πρέπει να σηκώνεται ένα χέρι και να του δίνει χαστούκι…

@ Να δείτε που στο τέλος οι Σκοπιανοί εκτός από τον Μέγα Αλέξανδρο θα θέλουν δικό τους και τον Κούδα…

@ Καλώς ήρθατε και σήμερα στη μεγάλη παρέα της Κυριακής…

1^η ενότητα

Πολιτικά – Παραπολιτικά σχόλια

@ Θα ξεκινήσουμε σήμερα μ’ ένα θέμα που είναι εξόχως σοβαρό.

Αφορά ΚΟΡΥΦΑΙΟ εθνικό μας θέμα στο Αιγαίο, συνέβη πριν λίγες ημέρες κι ουδείς το πήρε χαμπάρι για να το αναδείξει.

Η δε κυβέρνηση, ο Κοτζιάς κι ο υπουργός Εθνικής Άμυνας κοιμούνται τον ύπνο της χαλαρότητας…

@ Ακούστε:

Την προηγούμενη εβδομάδα, επισκέφθηκε το στρατηγείο του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλες Τούρκος ανώτατος στρατιωτικός (πληροφορίες κάνουν λόγο για υποστράτηγο στενό φίλο του Ερντογάν) και με μια επιστολή που κατέθεσε, ουσιαστικά απαγορεύει στο ΝΑΤΟ να χρησιμοποιεί πλέον τον εναέριο χώρο της Τουρκίας και τα αεροδρόμιά της.

Κυρίως, από τα ιπτάμενα ραντάρ, τα Awacs.

@ Οι Τούρκοι, τόσο με την επιστολή τους όσο και με τις προφορικές συζητήσεις που έκαναν με τους επιτελείς του ΝΑΤΟ, εκτός από τα δικά τους εδάφη, ουσιαστικά απαγορεύουν τις Νατοϊκές πτήσεις κι επάνω από 23-25 ελληνικά νησιά.

Στον νοητό άξονα από την Σαμοθράκη μέχρι χαμηλά την Κάσο!

@ Οι Τούρκοι θεωρούν όλον αυτόν τον άξονα αποστρατικοποιημένη ζώνη και απαιτούν από το ΝΑΤΟ να μη κάνει απογειώσεις και προσγειώσεις στα ελληνικά νησιά, να μη πετούν επάνω από τον δικό τους εναέριο χώρο και να μη προσγειώνονται – απογειώνονται Νατοϊκά αεροπλάνα σε συγκεκριμένα αεροδρόμια … της Κύπρου!!!

@ Προσέξτε και κάτι ακόμη:

Αυτή τη στιγμή, τα ιπτάμενα ραντάρ του ΝΑΤΟ, τα Awacs, ουσιαστικά δεν πετούν επάνω από το Αιγαίο.

Όσα απογειώνονται από τη βάση της Πρέβεζας ή και του Τράπανι (Ιταλία), όταν φτάνουν στο Αιγαίο λαμβάνουν πορεία προς Βορρά επάνω από το ηπειρωτικό τμήμα της Ελλάδας.

Επάνω από τη Μακεδονία και τη Θράκη.

Κι από εκεί, μπαίνουν στον ηπειρωτικό τουρκικό χώρο για να κατέβουν και να προσγειωθούν στη βάση του Ικονίου.

Και δεν μιλάει κανένας, επειδή προφανώς η εθνική υπερηφάνεια είναι μόνο η ένδυση με τις στολές των βατραχανθρώπων και των λοκατζήδων…

@ Τα ελληνικά νησιά που αναφέρθηκαν από τους Τούρκους είναι:

Σαμοθράκη, Θάσος, Άγιος Ευστράτιος, Λήμνος, Λέσβος, Χίος, Ψαρά, Σάμος, Ικαρία, Αστυπάλαια, Ρόδος, Χάλκη, Κάρπαθος, Κάσος, Νίσυρος, Κάλυμνος, Πάτμος, Λέρος, Λειψοί, Σύμη, Κως. Καστελλόριζο και Τήλος.

@ Τι κάνουν, δηλαδή, οι Τούρκοι;

Μετατρέπουν με τον πιο επίσημο τρόπο όλο το Αιγαίο σε γκρίζα ζώνη.

Αμφισβητούν με έγγραφα πια και διαβήματά τους όλη την ελληνική κυριαρχία στο Αιγαίο πλην των … Σποράδων!

Κι η ελληνική κυβέρνηση χτενίζεται.

@ Τα δε ελληνικά ΜΜΕ, όλη την εβδομάδα σιωπούσαν.

Βλέπετε είχαν άλλες προτεραιότητες,

Να πλέκουν το εγκώμιο του νονού που δολοφονήθηκε και να λένε στο πόπολο πόσο Αριστερός και φιλοσοφημένος ήταν.

Αφήστε που ξεκινά και το νέο Survivor…

@ Να σας πω και κάτι ακόμη.

Κορυφαίοι Έλληνες αξιωματικοί, πνέουν μένεα εναντίον του Καμμένου.

Θεωρούν ότι με την ανοχή του –όσο και του υπουργού Εξωτερικών- η Άγκυρα αμφισβητεί και «γκριζάρει» όλο και μεγαλύτερες εθνικές περιοχές.

Θεωρούν ότι το μόνο που κάνει είναι να φορά στολές των Ενόπλων Δυνάμεων και να κόβει βόλτες σε παραμεθόριες περιοχές για να βγάζει λόγους…

@ Θεωρούν και κάτι ακόμη.

Ότι η χώρα μας υπέστη εξ αυτού τεράστια, πλην μουγγή, ήττα.

Οι Τούρκοι προσπαθούσαν χρόνια να «γκριζάρουν» αυτόν τον άξονα κι οι ελληνικές κυβερνήσεις σταματούσαν εν τη γενέσει τις απαιτήσεις τους και μάλιστα μέσα στη βάση των AWACS, στη Γερμανία.

@ Το θέμα είναι σοβαρότατο.

Ανησυχεί κάποιος από την κυβέρνηση και την Αριστερά;

Ή εμείς που ανησυχούμε για την πατρίδα είμαστε απλώς… εθνικιστές;

@ Πάμε, τώρα σε ένα άλλο θέμα, που επίσης περνά στα ψιλά.

Αναφέρομαι στις δηλώσεις του αναπληρωτή υπουργού Οικονομικών, του Γιώργου Χουλιαράκη, ότι δεν φταίνε τα μνημόνια για την κρίση κι ότι η κρίση έφερε τα μνημόνια! Χωρίς, αυτά, είπε, η προσαρμογή της χώρας θα ήταν πιο βίαιη, η χρεοκοπία της χώρας σίγουρη κι η έξοδος από την Ευρωζώνη βέβαιη.

@ Γιατί συνέβη αυτό;

Έτσι στα ξεκούδουνα;

Απλά, ο υπουργός του Τσίπρα επιχείρησε να τον προσγειώσει από το αφήγημα που φτιάχνει για να λέει ότι επί ημερών του βγήκαμε από τα μνημόνια;

Όχι φυσικά.

Δεν έχει ο Χουλιαράκης το ειδικό βάρος να πάει κόντρα στον Τσίπρα.

Απλά, κάνει τον λαγό!

@ Ακούστε:

Όσα λέει ο Τσίπρας για «καθαρή» έξοδο από τα μνημόνια τον Αύγουστο, έγιναν αντικείμενο μεγάλων συζητήσεων στους κύκλους των δανειστών.

Κι αναζήτησης τρόπων με τους οποίους η Ελλάδα δεν θα δρα ανεξέλεγκτη και δεν θα επιστρέψει στις καταχρήσεις των ασύδοτων εποχών και της ασυδοσίας.

@ Εγκυρότατες πληροφορίες αναφέρουν ότι ο τρόπος έχει σχεδόν βρεθεί.

Ονομάζεται waiver κι αφορά την εξάρτηση των ελληνικών τραπεζών από τον Ντράγκι.

Σήμερα, οι ελληνικές τράπεζες καταθέτουν στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα ομόλογα του ελληνικού δημοσίου και λαμβάνουν φτηνά δανεικά.

Κι αυτό επειδή ο Ντράγκι –λόγω μνημονίου- χαρακτηρίζει waiver (επιλέξιμα) τα ελληνικά ομόλογα, παρ’ ότι παραμένουν στην κατηγορία των «σκουπιδιών».

@ Αν λοιπόν, δεν υπάρχει μνημόνιο, δεν μπορεί η ΕΚΤ να δανείζει φτηνά τις ελληνικές τράπεζες. Οι οποίες αναγκαστικά θα εξαρτώνται από τον πανάκριβο σε επιτόκια ELA.

Όπως έγινε το καταστροφικό πρώτο εξάμηνο του 2015, που είχε κόστος για τις τράπεζες σχεδόν 90 δις ευρώ.

@ Και δεν είναι μόνο αυτό.

Με την χρήση του waiver –πάντα όμως σε καθεστώς μνημονίου- η ΕΚΤ λειτουργεί κι ως ομπρέλα προστασίας για τις ελληνικές τράπεζες.

Αφού ουσιαστικά διατηρεί την πιστωτική τους ασφάλεια, έναντι των άλλων τραπεζών που τις δανείζουν.

@ Τι σημαίνουν αυτά;

Σημαίνουν πολύ απλά αυτό που λέει εδώ και καιρό ο Στουρνάρας.

Ότι θα υπάρχει ανοικτή προληπτική γραμμή στήριξης.

Τουτέστιν μη «καθαρή» έξοδος.

Κι ο Χουλιαράκης κάνει τον λαγό για να αρχίσει αυτό σιγά –σιγά να περνάει στην κοινωνία, μέχρι να βρει κάτι άλλο ο Τσίπρας για να κτίσει αφήγημα.

@ Προσέξτε:

Είναι βέβαιο ότι η Ελλάδα δεν θα αφεθεί να κάνει του κεφαλιού της.

Και, το πιο ανώδυνο που λένε στον Τσίπρα, είναι ότι θα υπάρχει παρακολούθηση στόχων, μνημονιακών πολιτικών, αποκρατικοποιήσεων και μεταρρυθμίσεων και ως αντάλλαγμα θα έχει κάποιες επιβραβεύσεις (bonus), όπως η μείωση επιτοκίων ή άλλα μέτρα ελάφρυνσης του χρέους.

Εκεί, ίσως, κτίσει το νέο του αφήγημα, λέγοντας διάφορα…

@ Πάμε στο Σκοπιανό.

Μόλις στο προηγούμενο «Καλντερίμι» γράφαμε ότι οι Σκοπιανοί δεν έχουν κάνει το παραμικρό για να δείξουν ότι έχουν αλλάξει.

Μόνο κάτι δηλώσεις του πρωθυπουργού τους, του Ζάεφ.

Ούτε Σύνταγμα άλλαξαν, ούτε τα σχολικά βιβλία που διδάσκουν αλυτρωτισμό άλλαξαν, ούτε το όνομα του αεροδρομίου τους άλλαξαν…

Ούτε καν τον πρέσβη –διαπραγματευτή άλλαξαν κι άφησαν τον εθνικιστή που είχε διορίσει ο Γκρουέφσκι….

Γράφαμε, επιπλέον, ότι δεν έχει γίνει καμιά προετοιμασία ούτε ως προς την ελληνική κοινωνία, ούτε προς εκείνη του γειτονικού κράτους.

Κι αναρωτιόμαστε τι είναι αυτό που κάνει την ελληνική κυβέρνηση να δηλώνει (παντοιοτρόπως) λύση πάση θυσία.

@ Κι είδαμε όλοι το φιάσκο της Νέας Υόρκης.

Όπου ο Σκοπιανός πρέσβης –διαπραγματευτής τίναξε στον αέρα την αρχή των συνομιλιών, ενώ τον ακολούθησε ο Σκοπιανός υπουργός Εξωτερικών, που εκτός από άλλες κουταμάρες που έλεγε πριν, βγήκε κι είπε ότι δεν διαπραγματεύονται την «μακεδονική» τους ταυτότητα και γλώσσα!

@ Κι οι δικοί μας, επιπόλαιοι και με λογικές καφενείου κάθισαν να διαπραγματευθούν.

Νομίζοντας ότι οι Αμερικάνοι έχουν συνετίσει τους Σκοπιανούς.

Επιπόλαιοι, άβουλοι, επικίνδυνοι, μοιραίοι!

Κι εγκλωβισμένοι…

@ Ο ερίδματος, πάντως,  έσπευσε να ενημερώσει τον Ιερώνυμο για την εξέλιξη με τον Νίμιτς και τα ονόματα που πρότεινε.

Για να ξέρει ο παπάς τι εξωτερική πολιτική θα κάνει….

@ Από τον διαχωρισμό Κράτους – Εκκλησίας σε καθεστώς… ισοτιμίας!

@ Μόλις πριν από μια εβδομάδα υπουργός του (Κοτζιάς) αποκαλούσε την Εκκλησία «Χρυσή Αυγή»!

Προχθές, την έκανε τρίτο κυβερνητικό εταίρο….

@ Κι η πληροφορία που διακινείται τις τελευταίες ώρες ότι ο Κυριάκος κι η Φώφη εκλήθησαν σήμερα στο κατηχητικό για να ενημερωθούν, μπορεί να έχει βάση…

@ Προσέξτε:

Ο πρωθυπουργός πήγε κι ενημέρωσε τον αρχιεπίσκοπο.

Κι αμέσως μετά, ο αρχιεπίσκοπος έσπευσε να ενημερώσει τον πρόεδρο της Δημοκρατίας!

@ Για να ξέρετε:

Κυκλοφορεί ότι την επόμενη εβδομάδα θα συνεδριάσουν ομού το υπουργικό συμβούλιο με την ιερά σύνοδο…

@ Ερώτηση:

Τι βιολί βαράει ο πρόεδρος Πάκης στο Σκοπιανό;

@ Σύντομη καταγραφή του Σκοπιανού ζητήματος τα τελευταία 105 χρόνια:

-          1913.

Μετά τους Βαλκανικούς πολέμους, έρχεται συ συνθήκη του Βουκουρεστίου.

Συμφώνως με αυτή, παραχωρείται στην Ελλάδα το 50,5% της μείζονος Μακεδονίας, το 10,5% στη Βουλγαρία και το 38% στη Σερβία.

-          1944

Ο Τίτο ιδρύει τον ομόσπονδη Δημοκρατία της Μακεδονίας, η οποία μέχρι τότε ονομαζόταν «Επαρχία του Βαρδάρη».

Ταυτοχρόνως, εκφράζει την θέση ότι δεν διεκδικεί ελληνική εδάφη, αλλά δεν θα εμποδίσει ενδεχόμενη επιθυμία των Μακεδόνων να ενωθούν.

-          1946

 Εφημερίδες της Γιουγκοσλαβίας αρχίζουν να δημοσιεύουν χάρτες στους οποίους περιλαμβάνεται ολόκληρη η ελληνική Μακεδονία, με τη Θεσσαλονίκη.

-          1991

Η Ομόσπονδη Δημοκρατία της Μακεδονίας, αποσχίζεται από την ενωμένη Γιουγκοσλαβία κι ανακηρύσσει την ανεξαρτησία της με το όνομα Δημοκρατία της Μακεδονίας.

Ξεσπά μέγιστη πολιτική κρίση στην Ελλάδα.

-          1995

Η Ελλάδα, υπό την κυβέρνηση ΠαΣοΚ και πρωθυπουργό τον Ανδρέα Παπανδρέου αποδέχεται με τον όρο της προσωρινότητας τη σύνθετη ονομασία «Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας» (FYROM).

-          2008

Λίγο πριν την ένταξη της FYROM στο ΝΑΤΟ, η κυβέρνηση Καραμανλή προβάλλει βέτο ισχυριζόμενη ότι πρέπει να λυθεί πρώτα το ονοματολογικό της γειτονικής χώρας.

@ Πάμε σε άλλο θέμα.

Για να ξέρετε:

Τις τελευταίες ώρες εξυφαίνονται σενάρια ανασχηματισμού.

Ίσως και μέχρι το πρώτο δεκαήμερο του Φεβρουαρίου.

Το νέο σενάριο που ακούγεται είναι ότι βολιδοσκοπήθηκε ο Φίλης για ν’ αντικαταστήσει τον «τελειωμένο» Μουζάλα.

Και να μη πάει στο Μεταναστευτικής Πολιτικής ο Βίτσας, όπως ακουγόταν.

Για να μείνει στο Άμυνας και να είναι το Αριστερό μάτι στον Καμμένο…

@ Ερώτηση:

Αληθεύει ότι κάποια σαΐνια του Μεγάρου Μαξίμου δεν μένουν αδιάφορα αν αυξηθεί η κοινοβουλευτική τους ομάδα κατά ένα –μετά την λεβέντισσα Μεγαλοοικονόμου- μέλος;

Που το φωνάζουν Νίκο, τον αγαπούν οι παπάδες κι ήταν λοχαγός του Κώστα Καραμανλή;

Ε, όλα σας τα είπα…

@ Για να ξέρετε:

Στο εγγύς μέλλον μπορεί να ξανακλάψει ο Λεβέντης απώλεια δικού του.

Που φλερτάρει ασυστόλως με την Κουμουνδούρου.

Το γράφω γιατί πάλι θα λέει ότι δεν ήξερε.

Ε, ας κοιτάξει λίγο προς τον Θεσσαλικό κάμπο…

@ Να σας πω και για τον ποταμίσιο Δανέλλη.

Ακούγεται ότι έχει συμφωνήσει – μέσω συγκεκριμένων προσώπων που επιστράτευσε το Μαξίμου- για προσχώρηση στον ΣΥΡΙΖΑ.

Και περιμένουν την ευκαιρία, ούτως ώστε να γίνει αυτή μετά βαΐων και κλάδων.

Αφενός για αν δείχνουν την… άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ κι αφετέρου για να επιφέρουν πλήγμα σε Φώφη, Σταύρο, ΠαΣοΚ ή Δημοκρατική Συμπαράταξη ή Ελιά ή ΚΙ.ΝΑ ή όπως αλλιώς θα λέγεται…

@ Να σας πω κι ένα νέο «ζεματιστό» που μου ψιθύρισαν φίλοι μου από την Β’ Πειραιά.

Ο Πολάκης, εξετάζει σοβαρά να μετακομίσει στην συγκεκριμένη περιφέρεια, αφού ξέρει ότι στα Χανιά δεν πρόκειται να βγει και στη Β’ Αθηνών θα έχει ν’ αντιμετωπίσει μεγαθήρια….

@ Για να ξέρετε:

Έμαθα ότι ο Λαφαζάνης ετοιμάζεται να κάνει μεταγραφή.

Τον Τσοβόλα!

@ Για αν ξέρετε:

Κύκλοι και τετράγωνα του μοιραίου Παπανδρέου, διαλαλούν ότι ο ΓΑΠ θα είναι υποψήφιος στην Α’ Αθηνών.

Όπου, ως πρώην πρωθυπουργός θα εκλεγεί χωρίς σταυρό.

Λένε κι άλλα.

Ότι σ’ αυτό είναι σύμφωνη κι η Φώφη.

Αφού έτσι θα μείνει εκτός ο Σκανδαλίδης.

Που στήριξε Ανδρουλάκη…

Γίνονται αυτά τα πράγματα στο ΠαΣοΚ;

@ Πάμε σε άλλο θέμα.

Θέλω να πω κάποιες σκέψεις μου από τον αχό που σήκωσαν οι νέες δηλώσεις του Πάγκαλου.

Που είπε ότι «ένας λαός ηλιθίων δεν μπορεί να κάνει δημοψήφισμα που ζητά ο Καμμένος για τα Σκόπια»!

@ Θεωρώ τον Πάγκαλο μια ιδιάζουσα πολιτική προσωπικότητα.

Ή τον αποδέχεσαι και τον ακούς ή τον απορρίπτεις και τον μισείς.

Βαθύτατα μορφωμένος, διεισδύει με την ίδια άνεση στη φιλοσοφία, στην ιστορία, στην γεωπολιτική, στη θρησκειολογία.

Απότομος ή και θρασύς, όπως εκείνο το πρωινό του 2008, όταν απαντούσε «δε γαμιέσαι πρωί –πρωί» που εκστόμισε σε δημοσιογράφο που του έβαλε το μικρόφωνο στο στόμα, στην είσοδο της Βουλής.

@ Ειδικά από τη στιγμή που έμεινε εκτός πολιτικής, η φρασεολογία του και κυρίως ο τρόπος που εκφράζει τις κρίσεις ή τις διαπιστώσεις του δημιουργούν τεράστιες αντιδράσεις εξ αιτίας του άκρατου κυνισμού του. Που ίσως να είναι και επιτηδευμένος.

Ο Πάγκαλος είπε στο ξεκίνημα της κρίσης την φράση «μαζί τα φάγαμε»!

Όλη η κοινωνία έπεσε να τον «φάει».

Μα δεν έλεγε ψέματα.

Μαζί τα φάγαμε!

Ναι! Έτσι είναι.

Μέσα σε 30 χρόνια γίναμε μια κοινωνία δημοσίων υπαλλήλων με λογικές ήσσονος προσπάθειας.

Μέσα σε 30 χρόνια τριπλασιάσαμε το κατά κεφαλήν εισόδημά μας, μα η παραγωγή μας έμεινε ίδια. Μέσα σε 30 χρόνια καταναλώσαμε 200 δις επιδοτήσεις από ευρωπαϊκά πακέτα και ΕΣΠΑ. Και …300 δις δανεικά!

Άρα;

@ Ναι, ο Πάγκαλος ήταν μέρος αυτού του συστήματος εξουσίας που ποδηγέτησε τον Έλληνα.

Χρόνια υπουργός και πρώτο βιολί των κυβερνήσεων του ΠαΣοΚ.

Σε κάποιες, μάλιστα, με χαρακτηριστικές αστοχίες στην κασίδα των ηλιθίων.

Για πολλούς ήταν ο ιδανικός αντικαταστάτης του Παπανδρέου, μα όλοι ήξεραν ότι η οξυδέρκεια του πνιγόταν μέσα στα ποτάμια της αυτοκαταστροφικότητας που ανάβλυζαν από τα σωθικά του.

Μα αυτό δεν του αφαιρεί το δικαίωμα της κρίσης ή και της αυτοκριτικής.

@ Τώρα ξεσηκώθηκε το σύμπαν επειδή ο Πάγκαλος σε συνέντευξή του ανέφερε ότι «ένας λαός ηλιθίων δεν μπορεί να κάνει δημοψήφισμα που ζητά ο Καμμένος»!

Προσβλητικό, δεν λέω.

Ειδικά για τον πιο έξυπνο λαό του κόσμου που όταν οι άλλοι ήταν ανεβασμένοι στα δέντρα, εκείνος έφτιαχνε Παρθενώνες…

Μα!

Μήπως λέει και πάλι αλήθεια ο Πάγκαλος;

@ Αυτός ο λαός δεν ψηφίζει απατεώνες, λαϊκιστές, λαοπλάνους, παλαβούς και κάθε καρυδιάς καρύδι;

Αυτός ο λαός –για να το δούμε και ιστορικά- δεν καταψήφισε τον Χαρίλαο Τρικούπη που άλλαζε την Ελλάδα κι υπερψήφισε τον μέγιστο δημαγωγό Δηληγιάννη;

Αυτός ο λαός, που δεν είχε πού την κεφαλή κλίναι, δεν ξεσηκώθηκε να πολεμήσει τους Τούρκους το 1897; Με αποτέλεσμα να πληρώνουμε κερατιάτικα μέχρι τα τέλη του 20^ου αιώνα;

Αυτός ο λαός δεν καταψήφισε τον Βενιζέλο που είχε φτιάξει την Ελλάδα των δυο ηπείρων και πέντε θαλασσών, προς χάριν του εθνικισμού της εποχής;

@ Αυτός ο λαός δεν πολεμούσε μεταξύ του όταν όλη η υφήλιος ανορθωνόταν στα συντρίμμια του Β’ παγκοσμίου πολέμου;

Αυτός ο λαός, δεν έδιωξε τον Καραμανλή μετά την πρώτη του οκταετία (1955 -1963) -που ήταν η πιο εποικοδομητική οκταετία του τόπου στην σύγχρονη ιστορία- προς χάριν του δημαγωγού Γεωργίου Παπανδρέου;

Αυτός ο λαός δεν αντιτασσόταν στη πορεία της Ελλάδας στην Ευρώπη, τον μόνο που δρόμο που διασφάλιζε την ευημερία και την ασφάλειά του, παρασυρμένος από τις σειρήνες που μιλούσαν για τριτοκοσμικές αναζητήσεις;

Αυτός ο λαός δεν τρέχει πίσω από τον κάθε Σώρρα και τον κάθε γραφικό πολιτικάντη ή και απατεώνα;

@ Αυτός ο λαός δεν ψήφισε έναν κομμουνιστή για να υπηρετήσει την αστική δημοκρατία;

Αυτός ο λαός δεν πιστεύει –σε μεγάλο ποσοστό μάλιστα- ότι όλη η υφήλιος έχει συνασπιστεί για να μας κάνει κακό; Κι όλοι συνωμοτούν εις βάρος της Ελλάδας;

Αυτός ο λαός δεν συντάχθηκε με την γελοία εξαγγελία ότι θα σκιστούν μνημόνια και με ένα νόμο θα διαγράψουμε μόνοι μας το χρέος; Κι οι δανειστές, όχι μόνο θα το δεχθούν, αλλά θα παρακαλάνε να μας δανείσουν πάλι;

@ Ναι, είναι κυνικός ο Πάγκαλος.

Θα μπορούσε να πει ότι υπάρχει ένα μεγάλο ποσοστό Ελλήνων που είναι ηλίθιοι κι ένα άλλο –εξ ίσου σημαντικό- που δεν είναι.

Τότε, όλοι μας θα κατατάσσαμε τους εαυτούς μας στη δεύτερη κατηγορία κι ούτε γάτα ούτε ζημιά.

Μα, ας σκεφτούμε κι εμείς λίγο.

Δυόμιση χιλιάδες χρόνια πριν από εμάς και τον Πάγκαλο, ο Σιμωνίδης ο Κείος είχε πει ακριβώς το ίδιο: «Των γαρ ηλιθίων απείρων γένεθλα»!

Τουτέστιν, άπειρη η γενιά των ηλιθίων…

@ Θα κλείσω την ενότητα με τα Πολιτικά και Παραπολιτικά σχόλια με κάποιες σκέψεις μου που θέλω να μοιραστώ μαζί σας.

Πονάει η ψυχή μου!

Όπως το λέω και το γράφω.

Πονάει η ψυχή μου!

Την εβδομάδα που πέρασε έμαθα ότι τέσσερα παιδιά φίλων μου έφυγαν για το εξωτερικό.

Παιδιά που μορφώθηκαν σε πείσμα του αληταριού και των μπαχαλάκηδων των σχολών τους.

Που διάβασαν, που κόπιασαν, που θέλουν να προκόψουν.

Που έκαναν μεταπτυχιακά και διδακτορικά.

Κι έβρισκαν δουλειά μόνο ως κούριερ ή σε call center….

Παιδιά που δεν θα γυρίσουν ποτέ.

@ Πονάει η ψυχή μου.

Για το δικό μου παιδί που μεγαλώνει και δεν θ’ αργήσει ο καιρός να φύγει κι εκείνο.

Ένα δωδεκάχρονο κοριτσόπουλο που μόλις έκανε δυο ταξίδια στο εξωτερικό κι είδε εκεί σχολεία και πανεπιστήμια, έκανε αμέσως την επιλογή του…

«Εγώ εδώ δεν κάθομαι να πάθω τα ίδια με την Λίνα, την Κατερίνα, την Αμαλία και τον Γιώργο» (τα παιδιά των φίλων που σας έλεγα).

@ Πονάει η ψυχή μου!

Επειδή δεν υπάρχει φως κι ελπίδα.

Επειδή το λούμπεν έχει γίνει κανονικό και το κανονικό φαίνεται παρατράγουδο.

Επειδή ουδείς ξέρει πια τι σημαίνει νόμος, τάξη, πειθαρχία.

Αξιολόγηση, αριστεία, αξιοκρατία.

Υπευθυνότητα!

Αγωγή, κοινωνική ευθύνη.

@ Πονάει η ψυχή μου.

Βρόμα στους δρόμους.

Γκράφιτι παντού.

Ανερμάτιστοι άνθρωποι στην εξουσία.

Ανθρωποφαγία.

Κι αδιαφορία.

Κι άγνοια.

Μοιρολατρία.

Ξετσιπωσιά.

Πονάει η ψυχή μου.

@ Αναλογιστείτε ότι ο Ζουράρις έγινε 78 ετών και μέχρι πριν ένα χρόνο ουδείς είχε σκεφτεί να τον χρησιμοποιήσει οπουδήποτε.

Αναλογιστείτε ότι ο Βούτσης είναι πρόεδρος της Βουλής!

Ο Φλαμπουράρης υπερυπουργός!

Ο Καμμένος σχεδόν 20 χρόνια βουλευτής κι ουδείς τον χρησιμοποίησε (πλην λίγων μηνών ως υφυπουργό ο Κώστας Καραμανλής)….

Πού αλλού θα ήταν υπουργός Άμυνας εκτός από μια παρακμιακή κυβέρνηση;

@ Σε ποια κανονική χώρα θα ήταν υπουργός ο Πολάκης;

Ο Βαρουφάκης; Ο Μάρδας; Ο Γαβρόγλου; Ο Τόσκας; Ο Λαφαζάνης; Η Βαλαβάνη; Ο Κουρουμπλής; Ο Δρίτσας; Η κυρά Τασία; Ο Χαϊκάλης; Η Φωτίου; Ο Κουράκης; Ο Κατρούγκαλος;

Γι αυτό σας λέω.

Πονάει η ψυχή μου.

@ Έξι χρόνια έχω ακόμη.

Να κάνω το παν να μη φύγει το κοριτσάκι μου.

Κάποιοι άλλοι έχουν λιγότερο.

Ίσως και καθόλου.

Κάποιοι περισσότερο.

Ε και;

Τι θ’ αλλάξει;

@ Κι αυτό είναι ότι χειρότερο.

Η σκέψη ότι δεν θ’ αλλάξει τίποτα….

2^η ενότητα

Τυπολογίες

@ Ο φίλος μου, ο Γιώργος Μητσικώστας, βγήκε και δήλωσε –δεν ξέρω αν τον ρώτησε κάποιος- ότι η ΕΡΤ γίνεται BBC!

Πάντα πίστευα ότι είναι τεράστιος κωμικός!

@ Χαμός, αν όχι «πόλεμος» γίνεται εδώ και κάποιες ημέρες στα ΜΜΕ του ΣΥΡΙΖΑ.

Απολύθηκαν όσοι δεν δέχθηκαν μειώσεις αποδοχών και γράψιμο στο χιόνι των οφειλομένων προς αυτούς.

Εντελώς, να εντελώς, συμπτωματικά κι οι τρείς είχαν ζητήσει τη συνδρομή της Επιθεώρησης Εργασίας!

@ Τι συμβαίνει στο «Ε»;

Οι μισθοί καθυστερούν, υποχρεώσεις συσσωρεύονται κι ο Ιβάν Σαββίδης είναι εξαφανισμένος…

Υπάρχει λόγος και αιτία;

@ Από το επόμενο Σάββατο επανέρχεται στην κυκλοφορία η ελληνική έκδοση του ανδρικού περιοδικού «Esquire».

Θα κυκλοφορεί άπαξ μηνιαίως, ως ένθετο στα «Νέα Σαββατοκύριακο».

@ Κυκλοφόρησε μια έρευνα για τον Τύπο.

Στην οποία οι Έλληνες, επιθυμούν ΜΜΕ υψηλότερης ποιότητας.

Μάλιστα!

Στη χώρα που ο «κίτρινος» Τύπος ξεπουλάει στα περίπτερα και έντυπα υψηλής αισθητικής και ποιότητας δεν μπορούν να επιβιώσουν, οι Έλληνες, λέει επιθυμούν …ποιότητα.

Στη χώρα που ξεπουλάει το «Μακελειό», είναι «σταθερή αξία» η Espresso κι η «Αυριανή» με τη τα στήθη της Λιάνη έκανε ιστορικό ρεκόρ πωλήσεων!

Για κλάματα είμαστε…

3^η ενότητα

Σταγόνες ιστορίας

Κωνσταντίνος Καραμανλής

«Θα ήθελα να είχα πεθάνει πριν από πέντε χρόνια!»

@ Έχει γράψει ο Τάκης Λαμπρίας:

«Ήταν η τελευταία φορά που άκουσα τον Καραμανλή να αναφέρεται στο τέλος του, κατά την τελευταία επίσης συνομιλία που είχα μαζί του ­ δύο ημέρες προτού μεταφερθεί από την «αετοφωλιά» της Πολιτείας στη σουίτα, ψηλά κι αυτή, του «Υγεία».

@ «Ανοιξιάτικο, γλυκό, κάθε άλλο παρά μελαγχολικό, το κυριακάτικο πρωινό προχωρούσε προς το μεσημέρι. Ο Πρόεδρος καθόταν στην πολυθρόνα του κοντά στο παράθυρο και διάβαζε την πολλοστή από τις πολυσέλιδες εφημερίδες. Με υποδέχθηκε χαμογελαστός, με τη στερεότυπη κι ελαφρώς ειρωνική ερώτηση: «Τι νέα λοιπόν μας φέρνεις από την Ευρώπη;». 

@ «Συνοπτική η προσπάθειά μου να τον ενημερώσω για τα κατά τη γνώμη μου τρέχοντα προβλήματα της ευρωπαϊκής επικαιρότητας. Εκείνος με διέκοπτε κάθε τόσο για να σχολιάσει, να συμπληρώσει ή να αμφισβητήσει την αξιολόγηση της σημασίας των τεκταινομένων: την πορεία προς τη Νομισματική Ένωση και το ευρώ, τις μεθοδεύσεις για τη διεύρυνση, τη συμπεριφορά της Τουρκίας σε σχέση με το Κυπριακό, τις κομματικές αναταράξεις στη Γαλλία και στη Γερμανία και βέβαια τις προβλέψεις για τις ελληνικές δυνατότητες μετά την υποτίμηση της δραχμής. Κάποια στιγμή σκυθρώπιασε»:

@ «Σου έχω πει από πολύν καιρό και το επαναλαμβάνω: Δεν πάει καλά η Ευρώπη!.. 
Έχει χάσει τον δυναμισμό της, την πίστη στον εαυτό της. Της έλειψε η θέληση για μιαν πραγματική, πολιτική ένωση. Την ένωση που θα την καθιστούσε ικανή να διαδραματίσει σπουδαίο ρόλο σ' ολόκληρο τον κόσμο. Προς το συμφέρον όλου του κόσμου. Κατατρίβεται με πολλά και αποφεύγει το βασικό: να διαμορφώσει στερεούς θεσμούς που θα υπηρετούν ένα μεγάλο όραμα. Έχασε τις ευκαιρίες που της παρουσιάστηκαν. Όσο ξαπλώνεται χωρίς γερά θεμέλια τόσο αδυνατίζει και παραπαίει. Και ρωτώ: Πού βλέπεις σήμερα ηγέτες εμπνευσμένους από την Ευρωπαϊκή Ιδέα, έτοιμους να αγωνισθούν με συνέπεια για την πραγμάτωσή της; Πρόθυμους έστω να περιστείλουν κάπως τις εθνικές σκοπιμότητες και τους οικονομικούς ανταγωνισμούς;».

@ «Εγώ βέβαια έβλεπα έναν τέτοιο ηγέτη απέναντί μου, αναλογιζόμενος τους πολύχρονους, μοναχικούς μέσα στη χώρα του αγώνες. Με το βάρος όμως τώρα της ηλικίας και της ακόμη βαρύτερης μοναξιάς, καθηλωμένο στην πολυθρόνα του. Δεν ήταν η πρώτη φορά που μου είχε εκφράσει την απογοήτευσή του για την πορεία της Ευρώπης. Συχνά μάλιστα με αγανάκτηση και οργή, παρά με τη θλίψη της παραδοχής. Και συλλογιζόμουν πόσο θα ήθελε να είχε πάλι επίσημη ιδιότητα και σωματική ικανότητα για να ξαναφέρει βόλτα ­ όπως το 1975, το 1976, το 1977 ­ όλες τις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες. Και να υψώσει εγερτήρια τη φωνή του».

@ «Εκείνος όμως κοίταζε αλλού. Αγνάντευε μακριά, πέρα από το στικτό, γκριζοπράσινο ταπέτο της Κηφισιάς, πέρα από το θολό οικοδομικό σύμφυρμα της Αθήνας. Το βλέμμα του έμεινε για κάμποση ώρα στυλωμένο στην αχνή γραμμή του ορίζοντα, εκεί που η θάλασσα εξαϋλωνόταν στην επαφή της με τον καταγάλανο ουρανό. Ήταν τότε που γύρισε και μου είπε, χωρίς καμιά σύνδεση με τις προηγούμενες κουβέντες: «Θα ήθελα να είχα πεθάνει πριν από πέντε χρόνια!..».

@ «Στριφογύριζε στο μυαλό μου αυτή η φράση όλες τις βαριές ώρες, που κύλησαν αργόσυρτες από το απόγευμα της Τρίτης και ιδίως από νωρίς το πρωί της Κυριακής όταν, μετά το μοιραίο επεισόδιο, τον κατέβασαν από τη σουίτα του 16ου ορόφου στον 7ο, στον θάλαμο της Εντατικής. Θυμόμουν τα «Επτά Πατώματα» ­ τη συγκλονιστική νουβέλα του Ντίνο Μπουζάτι, που αναπαριστά καφκικά τις βαθμίδες της καθόδου ως την αναπόφευκτη πτώση. Τι σήμαινε, αναρωτιόμουνα, η ξαφνική επίκληση του θανάτου ξεκρέμαστη σε μιαν ωριαία και πλέον συζήτηση, που περιστρεφόταν γύρω από σημαντικά αλλά και άλλα, ασήμαντα θέματα της καθημερινότητας; Μια συζήτηση που κάθε άλλο παρά καταθλιπτική ήταν, αλλ' αντίθετα ανανέωνε τον θαυμασμό μου για την οξύτητα της κρίσης του, την ενάργεια της μνήμης του, τη δύναμη της επιχειρηματολογίας του, ακόμη και το ιδιότυπο, κάπως πικρό χιούμορ του. Τι τον έκανε όχι μόνο να προσδοκά το τέλος, αλλά και να λυπάται που δεν είχε έρθει χρόνια νωρίτερα;».

@ « Ήταν μήπως η προαίσθηση ­ έστω και αν δεν υπήρχαν εκείνο το κυριακάτικο πρωινό οι αποχρώσες ενδείξεις ­ ότι σε λίγο θα υπέκυπτε στο βάρος της ηλικίας του; Από τους ευνοούμενους φιλοσόφους του ο Μπερξόν τον είχε πείσει να εκτιμά την ενόραση ­ την «εκλογίκευση του ενστίκτου», όπως την αποκαλούσε και ο Καραμανλής συχνά το επαναλάμβανε. Άλλωστε και ο ίδιος στον συνδυασμό του ενστίκτου και της πείρας απέδιδε τις μεγάλες πολιτικές επιτυχίες του: «Το ένστικτο μου έλεγε ότι αυτή η υπόθεση θα πάει καλά...»μου είχε πει για μερικές από τις κρίσιμες, διαπλαστικές για το μέλλον του τόπου, αποφάσεις του. Είχε λοιπόν προαισθανθεί ότι κατεβαίνει στο «τελευταίο πάτωμα»; Ότι γυρίζει πίσω στη γη από όπου όλοι προερχόμαστε; Σκεφτόταν άραγε πόσο καλύτερα θα ήταν γι' αυτόν αν είχε πέσει ξαφνικά από ψηλά; Χωρίς την ενδιάμεση ταλαιπωρία των ιατρικών περιποιήσεων, την αγωνία των συγγενών και φίλων, την ακοίμητη περιέργεια του πλήθους για τις φάσεις της εξασθένησης των σωματικών και πνευματικών δυνάμεων ενός Μεγάλου».

@ «Είχε γράψει στους λιτούς «Στοχασμούς» του: «Ο θάνατος αυτός καθαυτόν δεν έχει σημασία, δεδομένου ότι όλοι οι άνθρωποι κάποτε πεθαίνουν. Σημασία έχει ο τρόπος με τον οποίο γερνάει και πεθαίνει κανένας. Βέβαιο πάντως είναι ότι και στον θάνατο και στα γηρατειά δίνει ευγένεια η γενναία αντιμετώπισή του».

@ «Πριν από πέντε χρόνια; Νομίζω ότι εδώ έκανε ένα μικρό λάθος. Θα εννοούσε μάλλον πριν από έξι, ασυμπλήρωτα χρόνια: τον Μάιο του 1992, όταν κατά τη δεύτερη θητεία του στην Προεδρία της Δημοκρατίας πήγε στο Λονδίνο για να υποβληθεί σε καρδιολογικές εξετάσεις, στις οποίες συμπεριλαμβανόταν και στεφανιογραφία. Χαμογέλασε όταν με είδε να τον περιμένω μαζί με τους δημοσιογράφους ­ είχα φθάσει νωρίς από τις Βρυξέλλες ­ στην είσοδο του «Λόντον Μπριτζ Χόσπιταλ. Χαμογέλασε όταν πληροφορήθηκε, αφού εγκαταστάθηκε στο πολυτελέστατο για κλινική διαμέρισμά του, τα γραφόμενα και μεταδιδόμενα στην Αθήνα: για την κρισιμότητα της κατάστασής του, τους κινδύνους που αντιμετώπιζε ακόμη και με τη στεφανιογραφία (που θα την εκτελούσε ο διάσημος ειδικός Εντγκαρ Σόουτον) και την πιθανότητα να επακολουθήσει εγχείρηση «μπαϊπάς» (από τον διάσημο επίσης Τζον Ράιτ) καθώς και τη σπουδή με την οποία άνοιγε πολιτικοσυνταγματική συζήτηση για την εκλογή διαδόχου του στην περίπτωση τού, όπως όλοι το χαρακτήριζαν, «απευκταίου».

@ «Χαμογέλασε τέλος όταν την άλλη μέρα ­ αφού ολοκληρώθηκαν ικανοποιητικά οι εξετάσεις και η στεφανιογραφία και εκδόθηκε καθησυχαστικό το κοινό, αγγλοελληνικό ανακοινωθέν, που συνιστούσε συντηρητική αγωγή και απέστεργε χειρουργικές επεμβάσεις ­ μου συνόψισε τη συζήτησή του με τους γιατρούς: «Τους ρώτησα: Ανεξάρτητα αν ενέχει ή όχι κινδύνους το μπαϊπάς ή το μπαλονάκι, τι θα κέρδιζα με μιαν, έστω και την πιο επιτυχή, επέμβαση; Μου απάντησαν: Δύο με τρία χρόνια επιπλέον της ομαλής εξελίξεως. Τους απάντησα ότι δεν τα χρειάζομαι. Τι αξία έχουν τρία, έστω και τέσσερα χρόνια στην ηλικία μου;».

4^η ενότητα

Μουσικές ιστορίες

Ο Γιώργος Κατσαρός

κι η χρυσή μετοχή του Γιάννη Πάριου

@ Ο Γιώργος Κατσαρός γεννήθηκε στις 7 Μαρτίου του 1934 στην Κέρκυρα.

Ο Γιάννης Πάριος γεννήθηκε 12 χρόνια μετά, μια ημέρα νωρίτερα από τα γενέθλια του μαέστρου.

Στις 8 Μαρτίου του 1946, στην Πάρο.

Το όνομά του Γιάννης Βαρθακούρης.

@ Μόλις τελείωσε το γυμνάσιο, ο Πάριος έρχεται στην Αθήνα για να σπουδάσει ιατρική.

Δύσκολα χρόνια, δύσκολα τα οικονομικά του.

Για να τα βελτιώσει αρχίζει να τραγουδά σε ταβέρνες της Αθήνας, ενώ παράλληλα ξεκινά μαθήματα μουσικής.

Επειδή δεν τον έφταναν τα χρήματα για να παρακολουθεί κάποιο ωδείο, πηγαίνει στη σχολή που είχε δημιουργήσει ο μαέστρος Κώστας Κλάββας.

Εκεί, ο σημαντικός αυτός δάσκαλος της μουσικής, παρέδιδε ο ίδιος αλλά και πολλοί άλλοι κορυφαίοι μουσικοί μαθήματα ΧΩΡΙΣ δίδακτρα.

@ Της μοίρας το παιγνίδι τα φέρνει έτσι, ώστε ένα απόγευμα βρίσκεται στη σχολή του Κλάββα ο Γιώργος Κατσαρός.

Ο Γιάννης Βαρθακούρης τον πλησιάζει δειλά και του δίνει κάποιους στίχους που είχε γράψει.

Ο Κατσαρός τους διαβάζει, τον ρωτά αν τραγουδά.

Ο Γιάννης Βαρθακούρης το κάνει.

Όταν τελειώνει το τραγούδι του, ο Γιώργος Κατσαρός τον κοιτά εκστασιασμένος και του λέει:

-          Αν ήσουν μετοχή στο χρηματιστήριο θα τις αγόραζα όλες…

@ Την επόμενη ημέρα, τον παίρνει από το χέρι και τον πάει στον Μάκη Μάτσα.

-          Σου φέρνω τον τραγουδιστή του έρωτα που θα απασχολεί την Ελλάδα τα επόμενα 30 χρόνια…

Έπεσε έξω.

Ήδη, από εκείνον τον Ιούλιο του 1968, έχουν περάσει 50 χρόνια…

@ Εκείνη την ημέρα έγινε κι η βάφτιση του Γιάννη Βαρθακούρη.

Το όνομα αυτού Γιάννης Πάριος.

@ Ο Μάτσας, ακούγοντας και ξανακούγοντας τον Πάριο να τραγουδά, συνειδητοποιεί ότι έχει στα χέρια του μια τεράστια φλέβα χρυσού.

Μα χρειάζονται προσεκτικά βήματα.

Και κυρίως σταθερά.

Το 1969 κυκλοφορεί ο δίσκος «Συνάντηση» των Κώστα Κινδύνη και Άγγελου Σέμπου.

Ο Μάτσας, θέλει να κάνει γνωστές σιγά σιγά τις «επενδύσεις» του.

Βάζει στον δίσκο να τραγουδήσει να τραγουδήσουν οι Πάριος και Νταλάρας.

Μαζί με τον Καλατζή και τη Διαμάντη που ήδη είχαν πορεία στη δισκογραφία.

@ Το πρώτο τραγούδι που λέει, λοιπόν, στη δισκογραφία ο Πάριος, είναι σ’ αυτόν το δίσκο.

Έχει τίτλο «Ράγισε ο Καθρέφτης» https://www.youtube.com/watch?v=bosS2oRKS-A

Ένα τραγούδι που ο ρυθμός του εναλλάσσεται  ανάμεσα σε χασάπικο και βαλς!

@ Αμέσως μετά έρχεται το «μπαμ».

Ο Μητσάκης έχει γράψει τη «θάλασσα του Πειραιά» και την πάει στον Μάτσα.

Εκείνος ακούει το ντέμο και χωρίς πολύ σκέψη λέει Πάριος.

Το τραγούδι κυκλοφορεί σε δίσκο 45 στροφών κι ο «βαμμένος» Παναθηναϊκός Πάριος …υμνεί τον… Ολυμπιακό! https://www.youtube.com/watch?v=YM67_0i45z0

Χαλάει ο κόσμος κι ο Γιάννης Πάριος γίνεται γνωστός στο πανελλήνιο από τη  μια στιγμή στην άλλη.

@ Αμέσως έρχεται και άλλο «κτύπημα».

Ο Καλδάρας σε στίχους του Ανδρέα Χατζηνικολάου γράφει το περίφημο «Της μοίρας το παιγνίδι». https://www.youtube.com/watch?v=Nc2-3fQAQII

«Πάριος», λέει ο Μάτσας.

Κι εκείνος ερμηνεύει ουσιαστικά το πρώτο του ερωτικό τραγούδι.

Χαμός!

@ Κάπου εκεί, έρχεται ο Γιώργος Κατσαρός.

Γράφει ένα πολύ όμορφο αργό χασάπικο σε στίχους του Πυθαγόρα.

«Οι δυο αγάπες» https://www.youtube.com/watch?v=GhkMg2JVp-s

Κυκλοφορεί σε δίσκο 45 στροφών κι αμέσως μετά εντάσσεται στο LP «Ο Σταμούλης ο λοχίας» (1971) (Πάριος – Νταλάρας- Καλατζής- Διαμάντη) καθώς και στο πρώτο LP του Πάριου που κυκλοφορεί λίγο μετά.

Στον δίσκο αυτό ο Κατσαρός του δίνει άλλο ένα τραγούδι.

Το «Γιατί με ειρωνεύεστε» https://www.youtube.com/watch?v=RrTMs5rH9gY

Ο δρόμος προς την κορυφή έχει ανοίξει για τα καλά.

@ Την ίδια χρονιά, ο Κατσαρός του γράφει άλλα δυο τραγούδια που κυκλοφορούν σε δίσκο 45 στροφών. Σε στίχους Πυθαγόρα.

Το πρώτο γίνεται τεράστια επιτυχία.

Έχει τίτλο «Τι κρίμα» https://www.youtube.com/watch?v=tAW0P9s5K7Q

Στην άλλη πλευρά του δίσκου υπάρχει η «Αννούλα».  https://www.youtube.com/watch?v=zw_0OXaAj1Q

Που δεν μπήκε ποτέ σε μεγάλο δίσκο και δεν ακούστηκε ιδιαιτέρως.

@ Την επόμενη χρονιά, στο δεύτερο LP του Πάριου με τίτλο «Τι θέλεις να κάνω», ο Κατσαρός είναι και πάλι δίπλα στον Πάριο.

Του δίνει το «Πάμε για ύπνο Κατερίνα» https://www.youtube.com/watch?v=7bt8EhKlmuM

που σχεδόν ταυτοχρόνως ερμηνεύει κι ο Πουλόπουλος στην εταιρεία «LYRA».

Το συγκεκριμένο τραγούδι κυκλοφόρησε ταυτοχρόνως και σε δίσκους 45 στροφών ερμηνευμένο και από Πάριο και από Πουλόπουλο!!!

@ Εκτοξευμένος πια ο Πάριος στις συνειδήσεις του κόσμου συνεχίζει να τραγουδά και να βγάζει δίσκους.

Συναντά τον Κατσαρό τρία χρόνια μετά.

Το 1975 στο τέταρτο προσωπικό του LP με τίτλο «Έρχονται στιγμές».

Που γίνεται χρυσός με περισσότερες από 50 χιλιάδες πωλήσεις.

Ο Κατσαρός του δίνει πέντε τραγούδια σε στίχους Πυθαγόρα.

«Γι’ αυτό σε χώρισα», https://www.youtube.com/watch?v=3UlkizM_4wc

«Θα γυρίσει το χαρτί», https://www.youtube.com/watch?v=1H1aj3jyjhU

«Με συγχωρείς» https://www.youtube.com/watch?v=9Mno15xPFVQ

«Μείνε δίπλα μου Μαρία» https://www.youtube.com/watch?v=Q8fH49NtE6M

«Ούτε συζήτηση» https://www.youtube.com/watch?v=VRCHG1EEdQc

@ Από αυτόν τον δίσκο όμως, η μεγαλύτερη επιτυχία ήταν η ελληνόφωνη διασκευή του «El bimbo» του C. Morgan.

Το οποίο ήταν διασκευή του Tanha shodam tanha (του Αφγανού Ahmed Zahir), από τα 1971.

«Ποτέ δε σε ξεχνώ» ο ελληνικός τίτλος σε στίχους του Πυθαγόρα.

@ Ο Πάριος συνεχίζοντας την πορεία του μέσα στους χρυσούς δίσκους, έχει πάντα δίπλα του τον Γιώργο Κατσαρό.

Το 1977 κυκλοφορεί το «Μη φεύγεις μη» με το ομότιλο τραγούδι (Mallory – Renard στίχοι Πυθαγόρας) να σαρώνει όλα τα άλλα του δίσκου.

Ο Κατσαρός, πάντα σε στίχους Πυθαγόρα, του δίνει άλλα δυο τραγούδια:

«Και μετά απ’ αυτά» https://www.youtube.com/watch?v=x_CsIQ9-sts

«Σε ξέχασα» https://www.youtube.com/watch?v=bRGt4XaAkT0

@ Το 1978, ο Γιώργος Κατσαρός είναι «παρών» και στον δίσκο «Να γιατί σ’ αγάπησα».

Νέο χρυσάφι για τον Πάριο.

Φυσικά και για τον σπουδαίο στιχουργό Πυθαγόρα.

Σ΄αυτόν τον δίσκο του δίνουν δυο τραγούδια.

«Δεν ξεχνιέσαι» https://www.youtube.com/watch?v=_g0N1CnPK68

«Κι όλο βρέχει, βρέχει» https://www.youtube.com/watch?v=k66NLK25GbY

@ Ένα χρόνο μετά (1979) κυκλοφορεί το LP «Θα με θυμηθείς».

Κατσαρός και Πυθαγόρας πάλι παρόντες.

Με τέσσερα τραγούδια.

«Εμείς» https://www.youtube.com/watch?v=J2xMJa7iIlA

«Μου λείπει» https://www.youtube.com/watch?v=9BHiZFLbgeU

«Έφυγε» https://www.youtube.com/watch?v=CuVAN6ucC_I

«Εγώ δεν είμαι εγώ» https://www.youtube.com/watch?v=EDYu0bAmlrM

@ Κάπου εκεί, στα τέλη της δεκαετίας του ’70, ουσιαστικά σταματά η συνεργασία του Πάριου με τον Κατσαρό αναφορικά με καινούργια τραγούδια.

Όμως, έγινε μια σπουδαία συνεργασία ανάμεσά τους, το 1979.

Στο «θέατρο της Δευτέρας», στις 27 Οκτωβρίου 1979, «ξαναζωνράνεψε» η πολεμική επιθεώρηση που είχαν γράψει τον χειμώνα του 1940 ο Αλέκος Σακελλάριος κι ο Δημήτρης Ευαγγελίδης «Μπράβο Κολονέλο», σε μουσικές του Θεόφραστου Σακελλαρίδη (με θίασο από Κώστα Μουσούρη, Μιράντα Μυράτ, Ορέστη Μακρή, Κώστα Δούκα, Μαρίκα Κρεββατά, Μαρίκα Νέζερ κλπ).

@ Η συγκεκριμένη, λοιπόν επιθεώρηση του Αλέκου Σακελλάριου, ανέβηκε πάλι με τους Γιάννη Γκιωνάκη, Γιάννη Βογιατζή, Άννα Καλουτά, Τάκη Μηλιάδη κλπ.

Τη μουσική είχε επιμεληθεί ο Γιώργος Κατσαρός κι ήταν βασισμένη επάνω στο σπουδαίο έργο του «Αλβανία» που είχε κυκλοφορήσει το 1973.

Ο Κατσαρός ζήτησε από τον Πάριο να πει δυο τραγούδια που στο πρωτότυπο έργο είχε ερμηνεύσει η Μαρινέλλα.

Κι εκείνος έσπευσε.

«Γράμμα από το μέτωπο» https://www.youtube.com/watch?v=kng6OblMnOY

«Οπισθοχώρηση» https://www.youtube.com/watch?v=0sIcCgrhMHg

Ακούστε τις ερμηνείες, αποτελούν πια ιστορικές στιγμές και δεν κυκλοφόρησαν ποτέ σε δίσκο.

@  Το 1988, όταν ο Πάριος κυκλοφόρησε τον δίσκο ‘Τα ερωτικά του ‘50», συμπεριλαμβάνει ένα τραγούδι του Γιώργου Κατσαρού που είχε ερμηνεύσει (1959) η Νάνα Μούσχουρη.

«Μια μέρα ακόμη» σε στίχους του Λάκη Μιχαηλίδη.

@ Όμως, ιδιαίτερη μνεία πρέπει να γίνει και στη συνεργασία του Πάριου με τον Κατσαρό, ως στιχουργός.

Ο Πάριος έγραψε στίχους κι ο Κατσαρός μελωδίες στα τραγούδια:

«Και μου μιλάς για μοναξιά», δίσκος «Σ’ αγαπώ» με τη Μαρινέλλα, το 1979.

https://www.youtube.com/watch?v=BokGp6Xnq5A

«Έτσι απλά σ’ αγαπάω», δίσκος «Σ’ αγαπώ» με τη Μαρινέλλα, το 1979.

https://www.youtube.com/watch?v=uFOTbzP3jNo

@ «Μιλάνε τα μάτια», δίσκος «Βοσκόπουλος ‘80»

https://www.youtube.com/watch?v=8GEmEWWAEkw

@ «Μετά από σένανε», πρώτος δίσκος του Μανόλη Λιδάκη, 1982

https://www.youtube.com/watch?v=EZacirkV87E

«Κι όλο λέω να φύγω», πρώτος δίσκος του Μανόλη Λιδάκη, 1982

https://www.youtube.com/watch?v=kctZi0s09Ss

@ «Έτσι όπως σε γνώρισα», δίσκος «Μη ρωτάς», Μιχάλης Δημητριάδης, 1989.

«Άσε με να σ’ αγαπήσω», «Μη ρωτάς», Μιχάλης Δημητριάδης, 1989.

@ Πενήντα χρόνια μετά από τη διαπίστωση του Γιώργου Κατσαρού στο πρώτο άκουσμα της φωνής του Πάριου,  ότι «αν ήσουν μετοχή στο χρηματιστήριο θα τις αγόραζα όλες», ο ίδιος ασφαλώς θα μπορεί να υπερηφανεύεται για τη φλέβα χρυσού που ανακάλυψε και προώθησε…

5^η ενότητα

Αθλητικό Καλντερίμι

@ Διαβολοβδομάδα αυτή που έφυγε για την Ευρωλίγκα, με απολογισμό

@ Ο Ολυμπιακός, ήταν τυχερός που είχε αντίπαλο τη Μακάμπι στο πρώτο παιγνίδι της διαβολοβδομάδας.

Μια ομάδα χωρίς αρχή, μέση και τέλος.

Άναρχη, με άμυνα αφύλακτη διάβαση, αποτελεί τον ορισμό της επιπολαιότητας.

Ακόμη και με το Λαύριο να έπαιζε δεν θα είχε καλύτερη τύχη από αυτή που της επιφύλαξε ο Ολυμπιακός.

@ Λέω ότι ήταν τυχερός ο Ολυμπιακός, επειδή μετά τις τελευταίες ήττες, την Τρίτη δεν είχε κάποιον αντίπαλο που να του δημιουργήσει προβλήματα.

Κι υπό αυτή τη λογική έβγαλε τη δική του αντίδραση.

Έπαιξε σοβαρά, ήταν συγκεντρωμένος, έκανε μόνο 9 λάθη, μάζεψε τα ριμπάουντ, ε δεν είχε τίποτα να φοβηθεί και κατάπιε τη Μακάμπι ως γαύρο!

Η πιο ξεκούραστη και εύκολη εφετινή του νίκη.

@ Όμως, τι να πει κάποιος για το νέο στραπάτσο στη Ρωσία;

Για τη νέα τριαντάρα στην πλάτη, αυτή τη φορά από τη Χίμκι;

Υποτίθεται ότι οι παραλείψεις κι οι «σφαλιάρες» διδάσκουν πως να τις αποφεύγεις.

Μα στον Ολυμπιακό, δεν γίνονται μαθήματα.

@ Αυτή η ομάδα – μετά την επιστροφή του Σπανούλη- έχασε τον μπούσουλα.

Δεν έχει ρόλους.

Δεν έχει κατεύθυνση.

Δεν έχει σχέδιο.

Κινείται μονίμως μέσα σε «τρικυμία», χωρίς αυτοματισμούς, χωρίς περιστροφές, χωρίς αντιμετώπιση του πικ-εν ρολ των αντιπάλων (ειδικά αν έχουν γρήγορα γκαρντ), χωρίς σωστή πάσα στους ψηλούς και χωρίς σιγουριά στα ριμπάουντ.

Ακόμη και σε παιγνίδια που δεν χάνει.

@ Ξέχασαν το μπάσκετ;

Ξέχασαν να παίζουν την άμυνα και να πιέζουν ασφυκτικά και μέχρι σημείου «πνιγμού» τους αντιπάλους;

Ξέχασαν να ρίχνουν ξύλο που πολλές φορές ξεπερνούσε τα όρια του φάουλ;

Όχι ασφαλώς.

Άρα, κάτι άλλο συμβαίνει.

@ Είναι δυνατόν –ειδικά εκτός έδρας- να έχει Ολυμπιακός μέσο όρο παραγωγής 62 πόντους;

Αυτός είναι ο μέσος όρος στα έξι τελευταία εκτός έδρας παιγνίδια με Μπάμπεργκ, ΑΕΚ, Εφές, ΠΑΟΚ, Μπασκόνια και Χίμκι!

Πώς θα νικήσει έτσι;

@ Θα κάνω μια εκτίμηση.

Επιμένω (το έχω γράψει και στα προηγούμενα «Καλντερίμια», ότι η επιστροφή του Σπανούλη από τον τραυματισμό του, μπέρδεψε τον Ολυμπιακό.

Πολύ περισσότερο αφού γύρισε σε μέτρια κατάσταση.

Ο Ολυμπιακός χωρίς Σπανούλη μετρούσε 8 νίκες και 2 ήττες.

Ο Ολυμπιακός με Σπανούλη μετρά 5 νίκες και 4 ήττες.

@ Στατιστικά ο Σπανούλης έχει 3,4 λάθη ανά παιγνίδι.

Πρώτος στον σχετικό κατάλογο της Euroleague.

Έχει 36.7% στα δίποντα, το χειρότερο ποσοστό της μεγάλης καριέρας του.

Συν τοις άλλοις, όταν είναι στο παρκέ βγάζει εκτός ρυθμού τους άλλους γκαρντ, αφού σχεδόν μονοπωλεί τις προσπάθειες με 3,3 δίποντα και 4,8 τρίποντα ανά παιγνίδι.

Κι όταν αυτά συμβαίνουν με τον παίκτη γύρω από τον οποίο είναι κτισμένος ο Ολυμπιακός, υπάρχει σοβαρό πρόβλημα.

@ Επιπλέον, δείχνει κουρασμένος κι ο Πρίντεζης.

Χωρίς ενέργεια, χωρίς επινοήσεις και με πεσμένα τα στατιστικά του σε σχέση με πέρυσι.

Λογικό, έχει τραβήξει μεγάλο κουπί στη θέση «4», μετά τους τραυματισμούς του Τιλί και του Αγραβάνη.

Κι έφτασε αισίως τα 33 χρόνια του.

Τις δυο συγκεκριμένες κολώνες του Ολυμπιακού, όλοι πια τις «διαβάζουν» εύκολα αφού αδυνατούν να κάνουν το απρόσμενο.

Κι από εκεί ξεκινούν πολλά.

@ Μιλάω για έλλειψη ρόλων.

Ποιος ο ρόλος του Τόμπσον;

Γιατί χάθηκε ο Ρόμπερτς;

Γιατί χάνεται ο Στρέλνιεκς όταν είναι στο παρκέ με τον Σπανούλη;

Γιατί με την επιστροφή του Σπανούλη σταμάτησε να δημιουργεί και να βρίσκει πόντους;

Και πόσο θα αντέχουν οι Παπανικοάλου και Παπαπέτρου να παίζουν όλες τις θέσεις πλην πλέι μέικερ;

@ Γιατί να φταίνε ως εξιλαστήρια θύματα οι Τόμπσον και Ρόμπερτς, όταν στον Ολυμπιακό μας έχουν πρήξει για τον ελληνικό τους κορμό;

Μια ζωή οι ξένοι του Ολυμπιακού δεν ήταν συμπληρωματικοί του Σπανούλη, του Πρίντεζη, του Μάντζαρη, του Παπανικολάου, του Παπαπέτρου;

Τώρα, στις στραβές, φταίνε αυτοί;

Δεν είχαν πέρυσι ξένο πρώτης διαλογής (Γκριν) κι εκείνος ήταν άφαντος όταν ήταν στο παρκέ ο Σπανούλης;

Κι έτσι του άνοιξαν την πόρτα της εξόδου;

Ο Τιλί (ανεξαρτήτως του τραυματισμού του) δεν αποκτήθηκε ως αναπληρωματικός του Πρίντεζη;

@ Δηλαδή, για να καταλάβω.

Φταίνε ο Τόμπσον κι ο Ρόμπερτς για το νέο διασυρμό στη Μόσχα;

Μα αυτοί μπήκαν όταν ήδη οι άλλοι «έτρωγαν» 20 πόντους στο κεφάλι.

Οι Ρόμπερτς και Τόμπσον δεν ήταν από τους κορυφαίους πριν γυρίσει ο Σπανούλης;

Στις οκτώ πρώτες νίκες του Ολυμπιακού;

@ Πάντως κι ανεξαρτήτως αν είναι δίκαιο ή όχι, η θέση των ξένων είναι επισφαλής.

Κι ήδη ακούστηκε το όνομα του Λάνγκφρορντ που τελείωσε τις υποχρεώσεις του στην Κίνα.

Ακούγεται και του Τζέιμς (!!!) που πιθανόν μέσα στον Φεβρουάριο θα μείνει πάλι ελεύθερος από το ΝΒΑ.

Θα δούμε.

@ Θα πω και κάτι ακόμη.

Μήπως ο Σφαιρόπουλος –αν δεν υπάρξουν τριγμοί στην καρέκλα του- πρέπει να δει τη ζωή στην μετά Σπανούλη εποχή;

Που ίσως να μην αργήσει;

Μήπως, στην παρούσα φάση που ο αρχηγός του είναι φανερά σε κακή κατάσταση πρέπει ν’ αντιμετωπίσει αλλιώς την κατάσταση;

Φυσικά, εκείνος ξέρει.

Εκείνος έχει το μαχαίρι έχει και το καρπούζι.

Μόνο εκείνος μπορεί να γυρίσει το… τσιπάκι.

Μπορεί;

Η άποψή μου είναι ότι μπορεί.

Είναι δεδομένο ότι είναι εξαιρετικός προπονητής.

Ας μη το ξεχνάμε αυτό.

Κι ας γκρινιάζουν οι οπαδοί του Ολυμπιακού για τις ήττες από τον… Παναθηναϊκό…

@ Κάτι τελευταίο πριν πάμε στα του Παναθηναϊκού.

Επαναλαμβάνω ότι ο Ολυμπιακός πρέπει σιγά σιγά να σχεδιάζει το μέλλον του χωρίς τον αρχηγό του.

Δεν γίνεται μια ομάδα με συνεχείς και μεγάλους στόχους να έχει μπροστάρη ένα παίκτη 36 ετών και να του δίνει συνεχώς τη μπάλα, σε μια «θανατηφόρο» διοργάνωση με τόσες επιβαρύνσεις.

Όταν η Ρεάλ έχει τον Ντόνσιτς (19 ετών) κι όταν γίνει καλά τον Γιούλ (30 ετών), η Φενέρ τον Σλούκα (28 ετών), η ΤΣΣΚΑ τον Ντε Κολό (31 ετών), ο Παναθηναϊκός τον Καλάθη (28 ετών) και πάει λέγοντας…

@ Πάμε στον Παναθηναϊκό και στην ήττα του από τη Φενέρ.

Το ότι «έπεσε όρθιος», δεν λέει και πολλά πράγματα.

Απλά γλυκαίνει την ήττα.

Οι «πράσινοι» έχασαν για δυο λόγους.

Ο πρώτος εξ αιτίας της αδυναμίας του στη θέση «5», για την οποία γράφουμε από το καλοκαίρι.

Στο παιγνίδι αυτό, που έκαναν πάρτι ο Βέσελι κι ο Τόμπσον, φάνηκε περισσότερο από κάθε άλλο.

@ Ο δεύτερος λόγος είναι ο θλιβερός Λαμόνικα κι η παρέα του.

Ο Ιταλός διαιτητής είναι ένα βρόμικο πολυεργαλείο της Ευρωλίγκα.

Διαιτητής αποστολών.

Εκεί που το παιγνίδι ήταν στην κόψη του ξυραφιού (στον πόντο), ανακάλυψε ότι ο Γκιστ πάτησε γραμμή (μάρτυρας το ριπλέι ότι δεν το έκανε) και θεώρησε τάπα ένα πεντακάθαρο φάουλ του Βέσελι στον Παππά, κάτω από το τουρκικό καλάθι.

Δεν χρειαζόταν τίποτα άλλο…

@ Αμέσως μετά το παιγνίδι, η Euroleague ανέβασε στην ιστοσελίδα της φωτογραφία της φάσης Βέσελι –Παππά, ισχυριζόμενη ότι είναι η φάση της αγωνιστικής!!!

Προφανώς για προστασία του εργαλείου της, του Λαμόνικα!

Κι όταν κάτω από τη φωτό αναρτήθηκαν εκατοντάδες επικριτικά σχόλια από όλη την Ευρώπη, απλώς κατέβασε την ανάρτηση,,,,

@ Το έχουμε πει και γράψει κι άλλες φορές.

Ο Παναθηναϊκός έχει μπει στο στόχαστρο από τη στιγμή που συναίνεσε να παίξουν οι παίκτες του με την εθνική ομάδα στα «παράθυρα» της ΦΙΜΠΑ.

Επειδή, δηλαδή, δεν πήρε το μέρος της Ευρωλίγκα αλλά του οργάνου των εθνικών ομοσπονδιών.

Κι αυτό το πληρώνει συστηματικά.

@ Πάμε και στο παιγνίδι που γκρέμισε το κάστρο του ΟΑΚΑ.

Οι «πράσινοι» παραδόθηκαν στο τέλος σε μια καλύτερη ομάδα.

Στην καλύτερη –αυτή τη στιγμή- της Ευρωλίγκα.

Στην πιο ακριβή! Με αξία άνω των 40 εκατομμυρίων.

Μα παραδόθηκαν αφού πρώτα κατέθεσαν στο παρκέ ότι είχαν και δεν είχαν.

@ Η ήττα, όμως, είναι πάντα ήττα.

Και θα έβαζε σε μεγάλες περιπέτειες τους «πράσινους» -σε συνδυασμό και με την άλλη από τη Φενέρ- αν δεν υπήρχαν ταυτοχρόνως οι ήττες του Ολυμπιακού και της Ρεάλ από τη… Μάλαγα!

@ Η ουσία είναι ότι με τα τωρινά δεδομένα δύσκολα θα έχουμε δυο ελληνικές ομάδες στην τετράδα που δίνει πλεονέκτημα έδρας στα πλέι οφ.

Προσέξτε:

Ο Ολυμπιακός (13 νίκες 6 ήττες) πάει την Παρασκευή στο Βελιγράδι να βρει τον «αδελφό» του Ερυθρό Αστέρα. Που δεν θα έχει και τον Φελντέιν.

Πολλοί κάνουν λόγο για δύσκολο παιγνίδι.

Νομίζω όμως ότι οι ερυθρόλευκοι δεν θα έχουν πρόβλημα, εκτός αν παρουσιαστούν και πάλι ξεκούρδιστοι.

Αμέσως μετά παίζει με τον Παναθηναϊκό για το ελληνικό πρωτάθλημα κι αμέσως μετά υποδέχεται τη Φενέρ. Αν τη νικήσει τη βάζει από κάτω και στις ισοβαθμίες.

Κι ύστερα πάει στη Μαδρίτη να βρει τη Ρεάλ και μετά υποδέχεται τη Βαλένθια.

@ Ο Παναθηναϊκός (12 νίκες 7 ήττες) είναι ήδη πίσω σε οποιαδήποτε ισοβαθμία με τη Φενέρ αλλά περιμένουν στο ΟΑΚΑ τον Ολυμπιακό σε πέντε εβδομάδες.

Μέχρι τότε υποδέχεται την Πέμπτη τη Ζαλγκίρις του Σάρας που έχει το ίδιο ρεκόρ μ’ εκείνον, μετά πάει στο Μπάμπεργκ, περιμένει τη Μπασκόνια κι ύστερα πάει στη Ρωσία για να βρει τη Χίμκι.

Κοινώς, κόλαση!

@ Κι ένα τελευταίο:

Από Αμερική πλευρά, ένα πουλάκι μας ψιθύρισε ότι αν μείνει ελεύθερος από το ΝΒΑ ο Άντριαν Πέιν, ουδόλως απίθανο να φορέσει τη φανέλα με το τριφύλλι.

Ίσως είναι ο ψηλός που λείπει…

---------------------------------------------------------------------

@ Φτάσαμε αισίως στην τελευταία σελίδα.

Με τις ανάσες χαλάρωσης.

@ Ερώτηση:

Όταν πάμε σε ένα γάμο λέμε –πολύ φυσιολογικά- ότι πάμε σε βαφτίσια.

Γιατί όταν πάμε σε γάμο δεν λέμε το αντίστοιχο;

@ Ερώτηση:

Έχετε συνειδητοποιήσει κι εσείς ότι τα σουτιέν με ενίσχυση είναι σαν τα τσιπς;

Όταν τα ανοίγεις λείπει το μισό;

@ Πείναγε η γυμναστριούλα, βαριόταν να μαγειρέψει κι είπε να παραγγείλει απ’ έξω.

-          Γεια σας, θα ήθελα κοτόπουλο στήθος στο ατμό, βραστά λαχανικά και λίγο ρύζι στον ατμό!

Κι όταν της είπα ότι μόλις φάει θα της βάλω τον ορό, μούτρωσε.

@ Ανέκδοτο:

Ο Κωστίκας προσλαμβάνεται στη ΔΕΗ.

Η δουλειά του είναι να σκάβει τρύπες για τις κολώνες.

Στο τέλος της πρώτης ημέρας τον ρωτάει ο εργοδηγός:

-          Πόσες τρύπες άνοιξες ρε Κωστίκα;

-          Ε, πόσες ν’ ανοίξω; Μια!

-          Μόνο μία; Οι συνάδελφοί σου άνοιξαν δέκα ο καθένας…

-          Ναι, αλλά κοίτα πόση κολώνα εξέχει από τις δικές τους τρύπες;

@ Ανέκδοτο:

Είναι ένας Ιταλός, ένας Αμερικανός κι ένας Πόντιος και συζητούν για σεξ.

Λέει ο Ιταλός:

-          Εγώ χθες βράδυ, έπιασα την Ρομπέρτα, της άλειψα το σώμα με αιθέρια έλαια, έπαιξα μαζί της κι όταν τελείωνε φώναζε μισή ώρα…

Λέει ο Αμερικανός:

-          Εγώ χθες βράδυ, έπιασα την Ντόροθι, της άλειψα το σώμα με μεράντα, έπαιξα μαζί της κι όταν τελείωνε φώναζε μια ώρα…

Σειρά του Πόντιου:

-          Αυτά δεν είναι τίποτα… Εγώ χθες βράδυ άλειψα με σκέτο λάδι την Βαρβαρίτζα κι αφού τελείωσε φώναζε τρεις ημέρες!

-          Τι λες ρε; Τρεις ημέρες; Τι της έκανες;

-          Σκούπισα τα χέρια μου στις κουρτίνες…

@ Αυτά και σήμερα.

Πολλά ευχαριστώ και για τη σημερινή παρεούλα.

Την επόμενη Κυριακή –αν δεν με έχει σκάσει η Γκανά- πάλι εδώ νε νέο «Καλντερίμι»…

@ Καλημέρες, καλή συνέχεια και μη ξεχνάτε ότι οι μεθυσμένοι, τα παιδιά και τα κολάν, λένε πάντα την αλήθεια…