Γιατί κλαίτε τον Νασράλα ρε σύντροφοι;

Γράφει ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

 Όταν πριν από ένα χρόνο περίπου κι αφού η Χαμάς είχε εξαπολύσει τη δολοφονική επίθεση στο Ισραήλ, από την οποία ξεκίνησε ο πόλεμοςστην περιοχή, ο ηγέτης της Χεζμπολάχ  για περισσότερα από 30 χρόνια, Χασάν Νασράλα, μίλησε από μυστική τοποθεσία κι ανέφερε ότι η οργάνωση στην οποία ηγείται τάσσεται με τη Χαμάς και  την αποφυγή ολοκληρωτικού πολέμου. Τότε μάλιστα ανέφερε ότι «κάποιοι στο Λίβανο λένε ότι παίρνουμε ρίσκο. Αλλά αυτό το ρίσκο είναι μέρος ενός σωστού υπολογισμού» (New York Times).  

Τα γεγονότα  δείχνουν ξεκάθαρα ότι η Χεζμπολάχ κι ο Νασράλα, έχασαν

το παιγνίδι που πήγαν να στήσουν. Θεώρησαν ότι το  Ισραήλ θα προχωρήσει σε κάποια αντίποινα και θα τελειώσουν όλα, Δεν υπολόγισαν ότι οι Ισραηλίτες απηυδισμένοι τόσα χρόνια από την συνεχή τρομοκρατία, θα πάει την ιστορία μέχρι τέλους.

Ο Νασράλα υπέθεσε ότι το Ισραήλ θα είναι εξαντλημένο από τον πόλεμο στη λωρίδα της Γάζας και θα κάνουν πίσω φοβούμενοι τις συνέπειες που θα είχε από τους πυραύλους της Χεζμπολάχ. Σκεφτόταν ίσως κι ότι η κυβέρνηση του Ισραήλ θα λυγίσει από τις εσωτερικές πιέσεις για επιστροφή στα σπίτια τους δεκάδων χιλιάδων ισραηλινών στρατιωτών.

Μα δεν έγινε έτσι. Αντιθέτως το Ισραήλ διείσδυσε βαθιά μέσα στη Χεζμπολάχ, εντόπισε κι εξόντωσε εκατοντάδες μεσαία κι υψηλόβαθμα στελέχη της και ταυτοχρόνως κατάφερε κι έκανε στόχο τον ίδιο τον Νασράλα μέσα στο αρχηγείο του, σε σύσκεψη με άλλους αξιωματούχους. Κι ο θάνατός του, όπως γράφουν οι New York Times, μπορεί να θεωρηθεί ως κτύπημα νοκ άουτ!

Ποια είναι η ουσία για όσους είμαστε παρατηρητές των γεγονότων;

Ότι ο Νασράλα κι όλη σχεδόν η ηγεσία της Χεζμπολάχ, έχει αναληφθεί στους ουρανούς να βρει πιλάφια και παρθένες. Ήταν το φυσιολογικό αποτέλεσμα ενός πολέμου που οι ίδιοι κήρυξαν στο Ισραήλ, με τις «συγκεκαλυμμένες»  πλάτες του Ιράν. Άλλωστε βομβητές της Χεζμπολάχ, από εκείνους που ανατίναξαν οι Ισραηλινοί, διέθεταν κορυφαίοι Ιρανοί αξιωματούχοι, όπως ο Ιρανός διπλωμάτης στον Λίβανο αλλά κι και ο στρατηγός της δύναμης «Quds»  των Φρουρών της ιρανικής επανάστασης, Αμπάς Νιλφορουσάν.

Την ίδια ώρα στον Λίβανο, όταν έγινε γνωστός ο θάνατος του Νασράλα κι οι καταστροφές που υπέστη η Χεζμπολάχ, οι Λιβανέζοι πανηγύριζαν, αφού τη θεωρούν δύναμη κατοχής.

Όμως, στη χώρα μας, η Αριστερά εν συνόλω, φόρεσε μαύρες πλερέζες. Οδυρμός!

Το μίσος τους εναντίον του Ισραήλ τους κάνει να στέκονται ακόμη και στο πλευρό δολοφόνων/τρομοκρατών. Η απέχθειά τους στον δυτικό τρόπο ζωής και στη δυτική κουλτούρα που αντιπροσωπεύει το Ισραήλ, τους βάζει παρωπίδες. Τους βάζει απέναντι σε κάθε ανθρώπινο δικαίωμα, όπως τις συμπεριφορές/διώξεις/θανατώσεις γυναικών στο Ιράν και στο Αφγανιστάν.

Αριστερό κλάμα κι οδυρμός. Που δεν ακούσαμε όταν η Χαμάς δολοφόνησε εκατοντάδες ανθρώπους που διασκέδαζαν στο Ισραήλ. . Που δεν ακούσαμε όταν η Χεζμπολάχ, δολοφόνησε με πυραύλους παιδιά σε κοινότητα Δρούζων. Που δεν ακούσαμε όταν υιοθετούσαν άκριτα όλα τα fake news που έφταναν από το Ιράν ή περιοχές που οι τρομοκράτες είχαν καταφύγια. Κι όταν αυτά διαψεύδοντα… σιωπούσαν…

Η ημέτερη Αριστερά, υποκριτική εκ πεποιθήσεως, κλαίει κι οδύρεται για τον θάνατο του τρομοκράτη Νασράλα και λησμονεί ηθελημένα ότι το Ισραήλ σήμερα μάχεται για λογαριασμό όλης της Δύσης. Η οποία παρεμπιπτόντως , περί άλλων τυρβάζει και γράφει κατεβατά με ευχολόγια…