Αρκετή αναφορά έγινε στο περιβόητο επεισόδιο εναντίον του Πάγκαλου, που δημιούργησαν νεολαίοι του ΣΥΡΙΖΑ και Γάλλοι αντιεξουσιαστές (κατά τον ίδιο και κατά πάσα βεβαιότητα).
Δεν θα σταθώ στην ουσία της υπόθεσης, ούτε στο αν ήταν ή δεν ήταν φασιστική η ενέργειά τους, ούτε καν στο ότι
αντιμετωπίστηκε επιφανειακά και ελαφρά τη καρδία (όπως άλλωστε όλα τα θέματα) από τα ελληνικά ΜΜΕ, τα οποία έλαβαν ήχο και εικόνα από τους ίδιους τους φοιτητές. Κάποιοι, μάλιστα, γνώρισαν και το δεκαπεντάλεπτο της δόξας από τις συνεντεύξεις στα κανάλια μας που έσπευσαν να τους βρουν μέσω… του γνωστού κτιρίου της Κουμουνδούρου.
Θέλω να σταθώ στην ιστορία, η οποία όπως είναι γνωστό, όταν επαναλαμβάνεται φτάνει στα όρια της φάρσας.
Ο χώρος που έγινε το επεισόδιο είναι «ελληνικό σπίτι στο Παρίσι», όπου κατά τη περίοδο της δικτατορίας μαζευόντουσαν και συναγελάζονταν – κάνοντας αντίσταση- κάποιοι ανεπάγγελτοι (μετέπειτα κατά κόρον βουλευτές του ΠαΣοΚ), κάποιοι αριβίστες και κάποιοι ιδιαιτέρως σοβαροί άνθρωποι, που μόλις καταλάβαιναν τι γίνεται…την έκαναν με ελαφρά πηδηματάκια. Είναι, μάλιστα χαρακτηριστικό, ότι στα γεγονότα του Μάη του ΄68, το «ελληνικό σπίτι» …κατελήφθη από τον Πάγκαλο και την παρέα του, όπου το έριξαν στους στοχασμούς του τύπου… «δηλαδή όταν κάνω έρωτα, κάνω επανάσταση;», με αφορμή τις επιταγές του Μάη για σεξουαλική απελευθέρωση…
Όσα ακολούθησαν με τους αριστεριστές, τον Πάγκαλο και τους διαφόρους… εκ του ασφαλούς αντιστασιακούς, λίγο πολύ τα γνωρίζουμε όλοι. Πέταξαν τα βρόμικα αμπέχονα, κάποιοι φόρεσαν ζιβάγκο κατά τις…επιταγές του άλλου…επαναστάτη Ανδρέα (που γύριζε από χώρα σε χώρα…αντιστεκόμενος και στη Σουηδία πρόλαβε κι έκανε κι ένα εξώγαμο), κάποιοι φόρεσαν επώνυμα κουστούμια, κάποιοι άλλοι πήγαν σπίτια τους…
Να έρθουμε, όμως, στο σημερινό παράδοξο.
Φοιτητές της … πορδής με τα χρήματα του μπαμπά, γαλουχημένοι στο ραχάτι και τις θεωρητικές – υπαρξιακές αναζητήσεις, όπως οι ομοϊδεάτες τους (δηλαδή, έτοιμοι για δημόσιοι υπάλληλοι), κατέλαβαν μετά από 42 χρόνια και πάλι το «ελληνικό σπίτι στο Παρίσι» κι άρχισαν να κράζουν τον πρωταγωνιστή της …προηγούμενης κατάληψης που επέστρεψε…ως παρηκμασμένος εξουσιαστής.
Είναι ή όχι φάρσα η επαναλαμβανόμενη ιστορία;
Την ίδια στιγμή, σε όλη σχεδόν την Ευρώπη, έχει αρχίσει να απλώνεται ένα υπόκωφο ρεύμα αηδίας προς την κάθε είδους αριστερά και τις εκδηλώσεις της, το οποίο, όπως λένε οι ειδικοί, δεν θα αργήσει να διαμορφωθεί σε κάτι πιο ουσιαστικό. Στη δε Αγγλία, οι δημοσκοπήσεις και οι έρευνες δείχνουν ότι ένα τεράστιο ποσοστό, που υπερβαίνει το 85%, έτοιμο να ακολουθήσει την…άκρα δεξιά, υπό τον όρο να μην είναι φασιστική. Κι όλα αυτά, υπό τον κίνδυνο του εποικισμού από τριτοκοσμικούς και μουσουλμάνους.
Στη δε Γαλλία, στην οποία η αριστερά (η σοβαρή και προσφέρουσα λύσεις και προτάσεις κι όχι όπως η μόνο καταγγελτική και ουτοπική δική μας) είχε πάντοτε ικανό λαϊκό έρεισμα, ενώ οι απόψεις που εκφράζονται στην Ελλάδα θεωρούνται…προαιώνιες και και καταναλώνονται ΜΟΝΟ από άραβες τουρίστες!
Όσο για τον Πάγκαλο; Έχουμε ξαναγράψει τη γνώμη μας. Θεωρούμε ότι αν δεν είχε εισέλθει στις τάξεις του ΠαΣοΚ για να ανελκυστεί πολιτικά, ίσως να ήταν κι εκείνος ένας…κοπρίτης, ανεξαρτήτως της αδιαμφισβήτητης ευφυΐας του! Όμως, κάποια από όσα λέει, απηχούν μεγάλο μέρος ακόμη και της πλέον συντηρητικής κοινωνίας. Γι αυτό, άλλωστε, οι αντιδράσεις προέρχονται κυρίως από την αριστερά και τους βολεμένους κρατικοδίαιτους.
Αυτή είναι η πραγματικότητα, αυτές οι αλήθειες. Κι όσο πιο γρήγορα τις κατανοήσουμε, τόσο πιο γρήγορα θα μπορέσουμε να κατανοήσουμε και επιλύσουμε τα δικά μας προβλήματα…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου