3-0 χωρίς πανηγύρια κι εθνικιστικές κορώνες

Γράφει ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

Είδα με προβληματισμό ελληνικά ΜΜΕ να αποστασιοποιούνται σχετικά από τη στάση του πρωθυπουργού και του υπουργού Εξωτερικών στην Τουρκία. Και καλά, η Αριστερά και τα ΜΜΕ που την εκφράζουν δεν περιμένει κάποιος να πανηγυρίζουν ή να εκθειάσουν την πατριωτική ελληνική θέση. Αλλά να κάνουν το ίδιο και αστικά ΜΜΕ λόγω των γνωστών καθημερινών σχέσεών τους με την Τουρκία, μάλλον πάει πολύ! Πάει πολύ να ισχυρίζονται κάποιοι ότι οι Δένδιας και Μητσοτάκης συμπεριφέρθηκαν με …θράσος και …χάλασαν το καλό κλίμα που είχε διαμορφωθεί. Είναι οι ίδιοι που κάνουν είδηση ακόμη και το… ρέψιμο του Ερντογάν με συνεχείς… ανταποκρίσεις, είναι οι ίδιοι που ενοχλήθηκαν επειδή

ο Ντράγκι χαρακτήρισε δικτάτορα τον Τούρκο ηγέτη, αντί να χαίρονται που η ελληνική κυβέρνηση πέτυχε τη μεταστροφή της Ιταλίας προς όφελος της Ελλάδας.

Η ουσία είναι ότι η ελληνική εξωτερική πολιτική έχει εγκαταλείψει τις προσεγγίσεις ζεϊμπέκικων, κουμπαριών και στασιμότητας κι έχει μπει εδώ και δυο χρόνια σε ρότα έντονης κινητικότητας, χωρίς να κρύβει τα προβλήματα κάτω από το χαλί, όπως γινόταν σχεδόν συστηματικά από τι δικτατορία και μετά.

Η Ελλάδα πια, «παίζει» μπάλα με το Ισραήλ, με τις Αραβικές χώρες, δεν μεμψιμοιρεί και σηκώνει όποιο γάντι της πετάξει ο Τούρκος, είτε στον Έβρο είτε στην Ανατολική Μεσόγειο ή στα διεθνή φόρα. Προχθές, μάλιστα, έκανε το σκορ 3-0 σε διάστημα ενός χρόνου. Και δη με το τρίτο γκολ στην έδρα του αντιπάλου.

Ξέρετε κάτι; Όσο κι αν δεν αρέσει σε κάποιες ελίτ που θεωρούν ότι τους χαλάνε τη μαγιά οι Μητσοτάκης – Δένδιας, όσο κι αν είναι κάποιοι εθισμένοι στην ακινησία ή στον ρόλο του καρπαζοεισπράκτορα, η αλήθεια είναι ότι το θυμικό των Ελλήνων είχε τεράστια ανάγκη αυτό το 3-0. Έβρος, Ανατολική Μεσόγειος-επακούμβιση και τώρα Άγκυρα.

Προσέξτε: Δεν κατακτήσαμε το παραμικρό. Δεν κάναμε τίποτα περισσότερο από το ν’ απαντήσουμε  σθεναρά στις προκλήσεις του Τσαβούσογλου. Μα αυτό δεν το είχαμε συνηθίσει, δεν το βλέπαμε καν, σχεδόν από τα χρόνια της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο. Οι Έλληνες ένιωθαν σάκος του μποξ, οι πολιτικοί μας υποβάθμιζαν τις τουρκικές προκλήσεις κι η ζωή συνεχιζόταν χωρίς καμιά αλλαγή. Ας μη ξεχνάμε την εισβολή και κατοχή της Κύπρου, τις απειλές  casus belli, τη… «γαλάζια πατρίδα», τις ορδές μεταναστών στο Αιγαίο, την Ανατολική Μεσόγειο, τον Έβρο, τις παραβιάσεις εναέριου και θαλάσσιου χώρου, την αμφισβήτηση συνθηκών και τόσα άλλα… Ας μη ξεχνάμε ακόμη και το σημειολογικό στρίμωγμα του Έλληνα προέδρου Παυλόπουλου στη γωνίτσα ενός καναπέ, δίπλα στον… μεγαλοπρεπή σουλτάνο!

Θα ξαναπούμε για μια ακόμη φορά ότι είναι σαφές πως η κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν πρόκειται να αφήνει να πέφτει κάτω το παραμικρό. Κι ας ωρύονται οι Τούρκοι κι οι Γερμανοί προστάτες τους.

Όμως, πρέπει να προσθέσουμε κάτι ακόμη. Οι Μητσοτάκης και Δένδιας  έκαναν σαφές στους πάντες ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να πορεύεται με κυβερνήσεις του χαβαλέ και του τσιπουράδικου. Κατέδειξαν στους πάντες –εχθρούς και φίλους- ότι η χώρα δεν είναι ξέφραγο αμπέλι κι οι σύμμαχοί της, ακόμη κι οι αμφιταλαντευόμενοι Λίβυοι, μπορούν να της έχουν εμπιστοσύνη.

Κάτι τελευταίο: Κάποιοι μεμψιμοιρούν επειδή ο Δένδιας δεν απάντησε, κατά τη γνώμη τους, στους Τούρκους που μιλούσαν για στρατιωτικοποίηση των νησιών, ότι εκείνοι έχουν στρατό 40-45 χιλιάδων ανδρών στην Κύπρο!

Μιζέρια του κερατά! Αγνοούν ηθελημένα ότι αυτή η συνάντηση δεν αφορούσε το δράμα της Κύπρου, ούτε είχε αντικείμενο το ζήτημα αυτό.

Εμείς; Ας κρατήσουμε το 3-0. Χωρίς πανηγύρια. Χωρίς μεγαλοστομίες. Χωρίς φαφλατισμούς κι εθνικιστικές κορώνες… Ας χαιρόμαστε που έχουμε μια ισχυρή και σοβαρή κυβέρνηση που είχε προετοιμαστεί άριστα για το ενδεχόμενο προκλήσεων των Τούρκων κι είχε αποφασίσει τον τρόπο που θα απαντήσει.