Αντιδράσεις κατά των self test; Κι όμως…

Γράφει ο Μιχάλης Δεμερτζής

Στην προσπάθεια καταπολέμησης του κορονοϊού και της επιστροφής στην κανονικότητα, η ελληνική κυβέρνηση επιστράτευσε τα self test. Δωρεάν διαγνωστικά τεστ δηλαδή, που τα κάνεις στο σπίτι σου.

Χρειάζεται στα αλήθεια να εξηγήσει κανείς γιατί αυτό το μέτρο είναι κάτι θετικό; Χρειάζεται να επιχειρηματολογήσουμε γιατί είναι καλό να εξετάζονται για κορονοϊό όσο το δυνατόν περισσότεροι άνθρωποι υπό τις σημερινές συνθήκες; 

Ακόμα κι αν δεν είναι 100% αξιόπιστα τα self test (καθώς πρόκειται ουσιαστικά για rapid test), ακόμα κι αν δώσουν δηλαδή κάποια ψευδή αποτελέσματα, εύκολα μπορεί να

καταλάβει κανείς πως βοηθούν σημαντικά τις υγειονομικές αρχές να παρακολουθούν την πορεία της νόσου στον πληθυσμό.

Κι όμως, βρέθηκαν κάποιοι που δεν τους άρεσε το μέτρο. Πόσοι είναι δεν γνωρίζουμε ακριβώς, αλλά κάνουν αρκετή φασαρία ώστε να φτάσουμε στο σημείο να βλέπουμε τις προάλλες να γίνεται κατάληψη σε Λύκειο στον Εύοσμο Θεσσαλονίκης, επειδή κάποιοι γονείς δεν ήθελαν να κάνουν τα self test στα παιδιά τους (καθώς το τεστ ήταν προϋπόθεση για να παρακολουθήσουν τα παιδιά το μάθημα).

Περίεργοι άνθρωποι υπάρχουν, βέβαια, παντού και μπορεί να πει κάποιος ότι όλοι μαζί οι αρνητές των self test αποτελούν την εξαίρεση στον κανόνα. Έλα όμως που σε αυτή τη χώρα οι εξαιρέσεις είναι στην ουσία ο κανόνας, γιατί οι πραγματικοί κανόνες μετά βίας τηρούνται, αφήνοντας χώρο σε μειοψηφίες να κάνουν με διάφορους τρόπους κουμάντο σε όλους τους υπόλοιπους… Οπότε, μαζί με τους περίεργους υπάρχουν πάντα από δίπλα και θεσμικοί παράγοντες που τους χαϊδεύουν, δίνοντας έτσι χαρακτηριστικά κοινωνικού ρεύματος στον παραλογισμό τους.

Η Εφημερίδα των Συντακτών (ΕφΣυν), π.χ., θεωρεί ότι οι γονείς δικαιολογημένα δεν θέλουν να κάνουν self test στα παιδιά τους, καθώς η κυβέρνηση έβαλε «στο επίκεντρο της επιδημιολογικής επιτήρησης τα τεστ αυτοδιάγνωσης  χωρίς σχέδιο και σχετική ενημέρωση». Κι αν η ΕφΣυν ακολουθεί τη γνωστή αριστερή αντιπολιτευτική γραμμή «ό,τι πει η κυβέρνηση, εγώ λέω το αντίθετο», θα περίμενε κανείς τουλάχιστον κάτι καλύτερο από το ΚΙΝΑΛ, σύμφωνα με το οποίο η κυβέρνηση παραιτείται από την ευθύνη να προστατέψει τους πολίτες, επειδή, λέει, τους είπε «πάρτε τα self-tests και βγάλτε τα πέρα μόνοι σας!»

Θα είχε ενδιαφέρον, λοιπόν, να μας πουν οι παραπάνω επικριτές του μέτρου των self test πώς ακριβώς φαντάζονται τον τρόπο με τον οποίο θα μπορούσαν να γίνουν μαζικά στην Ελλάδα διαγνωστικά τεστ. Γιατί, από τις τοποθετήσεις τους, εγείρονται διάφορα εύλογα ερωτήματα: Ποιο σχέδιο δηλαδή είναι καλύτερο από το «ορίστε τα τεστ, πάρτε τα να τα κάνετε σπίτι σας»; Πόσο και για ποιο ακριβώς πράγμα να ενημερωθεί ο πολίτης; Για τη σημασία τους; Είναι σκόπιμο απλώς να τον πείσει το κράτος ότι το τεστ είναι κάτι καλό ας πούμε ή να του δίνει κι ένα επίδομα αυτοδιάγνωσης κι από πάνω; Μήπως να τον ενημερώσει πώς ακριβώς λειτουργεί το τεστ, σαν να λέμε ότι πρέπει να τον ενημερώσει και για το πώς λειτουργεί, λ.χ., το θερμόμετρο; Κι αν η «επιδημιολογική επιτήρηση» που γράφει η ΕφΣυν δεν γίνει με τα τεστ, με τι θα γίνει; Με τις μαντικές ικανότητες του ΕΟΔΥ;

Όσο για το ειρωνικό «πάρτε τα self-tests και βγάλτε τα πέρα μόνοι σας» του ΚΙΝΑΛ, είπαμε ότι το ελληνικό σύστημα Υγείας χρειάζεται προσωπικό, αλλά όχι κι έτσι! Μέσα σε ένα πολύ δύσκολο διεθνές περιβάλλον και τον χαμό μίας τεράστιας υγειονομικής κρίσης, η Ελλάδα προσπαθεί – και μάλιστα με σχετική επιτυχία μέχρι στιγμής – να εξασφαλίσει από ένα προσωπικό διαγνωστικό τεστ εβδομαδιαίως και από ένα (διπλό) εμβόλιο για κάθε πολίτη, αλλά όχι, εμείς εδώ θέλουμε και από έναν αστυνομικό να μας προσέχει για να τηρούμε τα μέτρα της καραντίνας, από μία ΜΕΘ να μας περιμένει σε περίπτωση που μας βρει το κακό και από έναν νοσηλευτή στο σπίτι μας για να μας κάνει το τεστ.

Εν κατακλείδι, από τους πολέμιους της μάσκας και της καραντίνας μέχρι τους αρνητές των self test και τους θεσμικούς συνηγόρους τους, η εξέλιξη της όλης ιστορίας των κοινωνικών αντιδράσεων στην πανδημία μαρτυρά ότι, τελικά, μάλλον το μεγάλο μας πρόβλημα δεν είναι τόσο η σχέση εξάρτησης που έχουμε από το κράτος, όσο το ίδιο το μίσος μας για την ατομική ευθύνη. Για να το πούμε αλλιώς, το πρόβλημά μας είναι πως αν υποθέσουμε ότι υπήρχε τρόπος και κατάφερνε η κυβέρνηση να μας στείλει κι από έναν νοσηλευτή για να μας κάνει το τεστ, μετά θα παραπονιόμασταν πως δεν έχουμε κι έναν ακόμα για να μας πλένει τα χεράκια όταν μπαίνουμε στο σπίτι…