Ο συνωμότης Κωνσταντίνος Β΄ & η «επιχείρηση» δολοφονίας του Καραμανλή

 Γράφει ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

 Λίγες ώρες πριν την ταφή του τελευταίου βασιλιά και με δεδομένη την πεποίθησή μας,  ότι κακώς δεν θα κηδευθεί με τιμές αρχηγού κράτους, αφού ιστορικά υπήρξε τέτοιος, δεν πρέπει να λησμονάμε πόσο άσχημο ρόλο διαδραμάτισε ο εκλιπών στα πολιτικά δρώμενα της χώρας.

Ξέρετε κάτι; Ο Κωνσταντίνος Β’, δεν εγκλημάτησε εις βάρος της δημοκρατίας με την όλη στάση του απέναντι στον αιρετό πρωθυπουργό Γεώργιο Παπανδρέου. Έκανε

το ίδιο κι εις βάρος του Κωνσταντίνου Καραμανλή τα τελευταία χρόνια της πρώτης κυβερνητικής του θητείας. Είναι αμέτρητοι οι ομηρικοί καυγάδες ανάμεσα στη βασιλομήτορα  Φρειδερίκη και τον Καραμανλή εξ αιτίας των συνεχών παρεμβάσεων του παλατιού.  Είναι συνεχείς οι προβοκάτσιες εις βάρος της κυβέρνησης Καραμανλή, με κορύφωση την βρομερή υπόθεση της δολοφονίας Λαμπράκη. Όλο και περισσότεροι πια, δείχνουν τα ανάκτορα και ανθρώπους  του γι αυτή. Επιπλέον, είναι η ανοχή του στη χούντα Παπαδόπουλου, τη στιγμή που ο προετοίμαζε τη δική του δικτατορία, με τη συμμετοχή φιλοβασιλικών στρατηγών.

Οι ομηρικοί καυγάδες της Φρειδερίκης και του Κωνσταντίνου με τον Καραμανλή, έμεναν πάντα στο παρασκήνιο, παρά το γεγονός ότι ο τότε πρωθυπουργός δεχόταν εισηγήσεις για να τις δημοσιοποιεί. Δεν το έκανε επειδή θεωρούσε ότι θα βλάψει τον θεσμό του αρχηγού του κράτους. Κι ο Καραμανλής ήταν θεσμικός.

Εκείνο που επίσης δεν έγινε γνωστό και σήμερα ακόμη παραμένει στο ημίφως της ιστορίας, είναι ότι προκειμένου να επανέλθει στον θρόνο του ο Κωνσταντίνος Β’ επιχειρήθηκε συνωμοσία για την ανατροπή της κυβέρνησης της ΝΔ, στην οποία ήταν σχεδιασμένες ακόμη και δολοφονίες! Οι Άγγλοι έχουν μιλήσει για δολοφονία ακόμη και του Καραμανλή. Κι είναι χαρακτηριστικό ότι στους συνομιλητές του ο Κωνσταντίνος ζητούσε να μη δολοφονηθεί ο Αβέρωφ, με τον οποίο τους συνέδεε στενή φιλία. Μεσολαβητής ανάμεσα στον Κωνσταντίνο Β’ και τους αξιωματικούς που είχαν δρομολογήσει το εγχείρημα, ήταν ο υπασπιστής του Μιχάλης Αρναούτης.

Τι έγινε τότε κι ευτυχώς διέρρευσε, ούτως ώστε ο Καραμανλής με συγκεκριμένους υπουργούς του έλαβαν τα μέτρα τους;

Προσέξτε: Ο Αρναούτης, το 1975 και μετά την αντιπολίτευση κα το δημοψήφισμα με το οποίο κηρύχτηκε έκπτωτος  ο Κωνσταντίνος, είχε αναλάβει τον σχεδιασμό  πραξικοπήματος, σε συνεργασία με στρατηγούς εν αποστρατεία, από εκείνους που θα έκαναν τη χούντα των στρατηγών προδικτατορικά, αλλά κι εν ενεργεία υψηλόβαθμους στρατιωτικούς. Ο υπασπιστής του έκπτωτου βασιλιά, επιχείρησε να μυήσει τον ναύαρχο Ιωάννη Βασιλειάδη, ο οποίος ενημέρωσε αμέσως τον Γεώργιο Ράλλη και μέσω αυτού ενημερώθηκε ο Καραμανλής. Το ίδιο έκανε μέσω δικών του πληροφοριών κι ο διοικητής, τότε, του Στόλου, αντιναύαρχος Σπύρος Κονοφάος, που έσπευσε να ενημερώσει τον Ευάγγελο Αβέρωφ, υπουργό Εθνικής Άμυνας.   Να σημειώσουμε ότι το γεγονός αυτό έχει επιβεβαιώσει ο Βασιλειάδης, ενώ το αναφέρει στο βιβλίο του «Σημειώσεις 1967-1977» ο Λεωνίδας Παπάγος, γιος του Αλέξανδρου Παπάγου και μέγας Αυλάρχης.

Η αλήθεια είναι ότι ο Καραμανλής με τον Αβέρωφ είχαν την υπόθεση υπό έλεγχο, πολύ περισσότερο αφού είχαν ενημερωθεί σχετικά και από  τις μυστικές υπηρεσίες της Αγγλίας.

Βασιλειάδης – Ράλλης- Αβερωφ- Ντάβος- Κονοφάος

Όπως αναφέραμε ήδη, μόλις επιχειρήθηκε η μύηση του ναυάρχου Βασιλειάδη, το φθινόπωρο του 1975, εκείνος ενημέρωσε τον Γεώργιο Ράλλη. Του ανέφερε ότι τον είχε πλησιάσει ο πιο στενός συνεργάτης του Κωνσταντίνου, ο Μιχάλης Αρναούτης και του ανέφερε ότι έχει δρομολογηθεί  κίνημα από στρατιωτικές δυνάμεις, προκειμένου ν’ ανατραπεί ο Καραμανλής και να επανέλθει ο βασιλιάς. Ανέφερε μάλιστα ότι ο Σάχης της Περσίας θα στηρίξει οικονομικά το εγχείρημα.

Ταυτοχρόνως με τον Ράλλη, τα ίδια ανέφερε στον Καραμανλή κι ο Αβέρωφ, κατόπιν πληροφοριών του Κονοφάου, αλλά και του αρχηγού του ΓΕΣ, στρατηγού Ιωάννη Ντάβου.

Στα χέρια του Καραμανλή , εκτός των πληροφοριών, έφτασε και γραπτή αναφορά του αντιναύαρχου Σπύρου Κονοφάου, στην οποία ανέφερε ότι έλαβε την πληροφορία από τον πλοίαρχο Πέρρο Παναγιωταρέα, στην οποία αναφερόταν ότι ο Αρναούτης κατηγορούσε τον Καραμανλή ότι διασύρει τις Ένοπλες δυνάμεις κι ότι η Δύση τον έχει απομονώσει! Κι ότι, προ αυτής της κατάστασης δυνάμεις του στρατού ξηράς θα επέμβουν να σώσουν τη χώρα. «Προς την ανάγκην τοιαύτης επεμβάσεως τάσσεται και ο τέως Βασιλεύς», ανέφερε ο Αρναούτης στον Παναγιωταρέα και προσδιόρισε το πραξικόπημα για τον Φεβρουάριο του 1976, ενώ τόνισε ότι αμέσως μετά θα  γινόταν δημοψήφισμα, προφανώς για την επαναφορά της μοναρχίας, εντός 15-30 ημερών και βουλευτικές εκλογές μέχρι το φθινόπωρο του 1976.

Προσέξτε: Όταν ο Παναγιωταρέας ενημέρωσε τον Κονοφάο, εκείνος του έδωσε άδεια να πάει στο Λονδίνο και να συναντηθεί με τον Κωνσταντίνο. Όπως κι έγινε. Ήταν Δευτέρα 13 Οκτωβρίου 1975. Όπου ο βασιλιάς επιβεβαίωσε όσα είχε μεταφέρει στον Παναγιωταρέα ο Αρναούτης.

Παναγιωταρέας, Καραμανλής και  Λεωνίδας Παπάγος

Στην αναφορά του προς τον Κονοφάο, ο Παναγιωταρέας ανέφερε ότι ο Κωνσταντίνος ήταν απογοητευμένος επειδή είχε κάνει άκαρπο ταξίδι στη Σαουδική Αραβία, προκειμένου να χρηματοδοτηθεί με 2 δις δολάρια, προκειμένου να τα χρησιμοποιήσει για να επανέλθει στον θρόνο. 

Ταυτοχρόνως, ο Καραμανλής επιχείρησε να «περικυκλώσει» κι άλλο τον Κωνσταντίνο. Ήξεραν πλέον όλα τα σχέδιά του και τα είχαν υπό έλεγχο. Τον Ιανουάριο του 1976, έστειλε στο Λονδίνο να συναντηθεί με τον Κωνσταντίνο, τον παλαιότερο συνεργάτη της Αυλής, Λεωνίδα Παπάγο.  Ο γιος του στρατάρχη, στη συνάντησή του με τον έκπτωτο βασιλιά, του είπε ξεκάθαρα ότι η Αθήνα γνωρίζει τι συμβαίνει κι ότι πρέπει να σταματήσει αν συνωμοτεί.

Αγγλικές μυστικές υπηρεσίες

Τον Οκτώβριο του 1976, ο Βρετανός πρέσβης στην Ελλάδα σερ Φράνσις Μπρουκς Ρίτσαρντς, επισκέφτηκε τον Καραμανλή και τον ενημέρωσε ότι ο Κωνσταντίνος συνωμοτούσε με αξιωματικούς στην Αθήνα και στη Βόρειο Ελλάδα.  Ο Πέτρος Μολυβιάτης έχει αναφέρει ότι ο Βρετανός πρέσβης είχε ενημερώσει ότι η κυβέρνησή του δεν γνωρίζει ποιοι είναι οι συνωμότες. Υπάρχει όμως η εκτίμηση, ότι στοχεύουν στην ανατροπή της δημοκρατίας από αδίστακτους φανατικούς και πιστούς στο Στέμμα κι ότι πιθανότατα θα προχωρήσουν σε δολοφονίες για να το επιτύχουν!

Έχει και συνέχεια. Από τότε και μετά ο Βρετανός πρέσβης ενημερώνει τακτικότατα την ελληνική κυβέρνηση για τα τεκταινόμενα στο Λονδίνο πέριξ του Κωνσταντίνου.

Κάποια στιγμή (21 Οκτωβρίου) ο Καραμανλής ενημερώνεται ότι ο Βασίλειος Κωνσταντόπουλος, αδελφός του Σάββα που ήταν ο εκδότης του χουντικού «Ελεύθερου Κόσμου», έφτασε στο Λονδίνο και συνάντησε τον έκπτωτο βασιλιά, για λογαριασμό χουντικών σταγονιδίων, επήρειας του Δημήτρη Ιωαννίδη. Ζήτησαν να τους επιτραπεί να κινηθούν στρατιωτικά μέχρι τις 13 Νοεμβρίου -αφού υπήρχαν πληροφορίες αποστρατείας τους-  και να τους περιμένει ο Κωνσταντίνος στο Λονδίνο ή σε κάποια άλλη ευρωπαϊκή πρωτεύουσα, για να τον καλέσουν να επανέλθει.  Ο Κωνσταντίνος τους είπε ότι καλύτερη ημέρα πραξικοπήματος ήταν η 2^α Νοεμβρίου, ημέρα των εκλογών στις ΗΠΑ . Πριν καλά καλά εκφραστεί το αίτημά τους… ο Αβέρωφ αποστράτευσε πολλούς εξ αυτών.

Προσέξτε: Ο Πέτρος Μολυβιάτης  έχει αναφέρει ότι ο Βρετανός πρέσβης του είχε τονίσει ότι πρώτος στόχος πολιτικής δολοφονίας ήταν ο Καραμανλής! Κι ότι ο ίδιος σε μη διπλωματική-επίσημη συζήτηση, είχε παραδεχτεί ότι οι μυστικές υπηρεσίες της χώρας του παρακολουθούσαν τον Κωνσταντίνο κι υπήρχαν πολλές … μαγνητοταινίες! Προφανώς με υποκλοπές τηλεφωνημάτων του και από τοποθέτηση εξοπλισμού στην κατοικία του.

Προσέξτε: Ο Βρετανός πρέσβης είχε ενημερώσει τον Πέτρο Μολυβιάτη, ότι ο Κωνσταντίνος είχε ζητήσει από τους συνωμότες αξιωματικούς να …χαριστεί η ζωή του Ευάγγελου Αβέρωφ, επειδή είχαν προσωπική φιλία. Κι ότι όλες αυτές τις πληροφορίες τις δίνει στην Ελλάδα κατόπιν προσωπικής εντολής του Βρετανού πρωθυπουργού Τζέιμς Κάλαχαν. Κι ότι τις ίδιες πληροφορίες διέρρευσαν και προς τις ΗΠΑ.

Προσέξτε: Η ελληνική κυβέρνηση ζήτησε τις μαγνητοταινίες από τις οποίες προέκυπταν οι στιχομυθίες Κωνσταντίνου και συνωμοτών. Τον Νοέμβριο του 1976 έφτασε στην Αθήνα το στέλεχος των μυστικών υπηρεσιών της Βρετανίας Κένεθ Πάρσονς και σε σύσκεψη με τον υπουργό Δημοσίας τάξεως Γεώργιο Σταμάτη, τον γ.γ. του ίδιου υπουργείου Αναστάσιο Μπάλκο, τον Πέτρο Μολυβιάτη και τον Βρετανό πρέσβη κι αποκάλυψε όλα τα στοιχεία με τα οποία αποδεικνυόταν ότι ο Κωνσταντίνος με τον Κωνσταντόπουλο είχαν συζητήσει και τη δολοφονία του Καραμανλή. Πρωθυπουργός μετά το πραξικόπημα θα διοριζόταν ο Σπύρος Θεοτόκης, ενώ οι αξιωματικοί που συμμετείχαν σε αυτό ήταν κυρίως επιρροής του Ιωαννίδη.

Προσέξτε: Μετά από τις αποκαλύψεις, ο Καραμανλής έστειλε τον Γεώργιο Ράλλη στο Λονδίνο για να του μεταφέρει ότι η ελληνική κυβέρνηση γνωρίζει τα πάντα. Στη συνάντηση ο έκπτωτος βασιλιάς αρνήθηκε τα πάντα.

Προσέξτε κι αυτό: Ο Κωνσταντίνος είχε λάβει προειδοποιήσεις (κάτι ως… κάθισε φρόνιμα) τόσο από την Αγγλική κυβέρνηση, όσο και από παράγοντες των ΗΠΑ. Μα ήταν αμετανόητος. Έτρεφε απίστευτο μίσος προς τον Καραμανλή και σχεδόν μέχρι το 1978, παρ’ ότι γνώριζαν τη συνωμοτική δράση του, επιχειρούσε να βλάψει τον πρωθυπουργό και συνολικά τη χώρα που βάδιζε τον δρόμο προς την, τότε. ΕΟΚ και την πρόοδό της.

Το 1978, λοιπόν, ο άνθρωπος του Κωνσταντίνου Μιχάλης Αρναούτης, έρχεται σε επαφή με τον Στρατηγό Γεώργιο Τσιχλή και κανονίζουν να μεταβεί στο Λονδίνο για συνάντηση με τον έκπτωτο βασιλιά. Ο στρατηγός ενημερώνει τον ΓΓ του υπουργείου Δημοσίας Τάξεως Αναστάσιο Μπάλκο και αποφασίζουν να μεταβεί στο Λονδίνο για τη συνάντηση, με συνοδεία πράκτορα των μυστικών υπηρεσιών, που παρουσιάστηκε ως ενδιαφερόμενος να συμμετάσχει στο βασιλικό πραξικόπημα. Η συνάντηση έγινε στις 14 Νοεμβρίου 1978 κι ο πράκτορας ηχογράφησε τη συζήτηση:

Κωνσταντίνος Β: Πώς πάμε; Είμαστε σε καλό δρόμο;

Τσίχλης: Πολύ καλά

Κωνσταντίνος Β΄: Υπουργούς έχουμε μυήσει;

Τσίχλης: Συναντήθηκα με τον υπουργό Προεδρίας Στεφανόπουλον, χωρίς να δείξει ενδιαφέρον.

Κωνσταντίνος:  Με τους Ντάβον και Γκράτσιον τι έγινε; (Σ.Σ. αρχηγούςς του ΓΕΣ και ΓΕΕΘΑ αντιστοίχως)

Τσιχλής: Τους είδα, αλλά δυστυχώς άνευ αποτελέσματος .

Κωνσταντίνος: Κι οι δυο δεν έχουν μυαλό. Με τον αρχηγό της Χωροφυλακής τι έγινε;

Τσιχλής: Δεν τον γνωρίζω ούτε κατ’ όψιν.  
Κωνσταντίνος:  Έχουμε ολοκληρώσει με τη οργάνωση των Νομών; Πρέπει τον Ιανουάριο να είναι όλα έτοιμα….

Η σιωπή Καραμανλή

Για πολλά χρόνια αυτή η υπόθεση, παρέμενε στο σκοτάδι. Ο Καραμανλής δεν επιθυμούσε να δοθεί στη δημοσιότητα. Αφενός για να μη προκληθεί και πάλι ανησυχία στη χώρα και δη σε μια περίοδο που είχε αρχίσει ν’ αναπτύσσεται κι αφετέρου για να μη δημιουργηθεί η εντύπωση στο εξωτερικό, ότι η ελληνική δημοκρατία είναι ασταθής και στο έλεος συνωμοτών. Στο προσωπικό του αρχείο υπάρχει σημείωμα που ανέφερε:  «Τη συνωμοτική αυτή δραστηριότητα του τέως Βασιλέως απέφυγα να τη φέρω στη δημοσιότητα, μολονότι είχα προς τούτο συμφέρον, τόσον από σεβασμό προς τη μνήμη του πατρός του, Παύλου, όσον και για να μη δημιουργηθεί διεθνώς η εντύπωση ότι η Δημοκρατία στην Ελλάδα εξακολουθεί να είναι επισφαλής».

Όλα αυτά, παρ’ ότι έχουν δημοσιευθεί –έστω και χωρίς μεγάλη ένταση- στο αρχείο Καραμανλή, τα έχει διηγηθεί ο Μολυβιάτης, αλλά έχουν περιληφθεί και σε βιβλία, ουδέποτε αποκρούστηκαν από τον εκλιπόντα πλέον Κωνσταντίνο. Δηλαδή, δεν αποκαλύπτονται σε μια περίοδο που εκείνος δεν μπορεί πλέον να τα αμφισβητήσει . Μπορούσε να το είχε πράξει αν δεν ήταν έτσι…

 

Πηγές:

Α. Αρχείο ιδρύματος Κωνσταντίνου Καραμανλή (43-1402, 43-1409, 43-1249, 43-1416)

Β. Βιβλίο «Σημειώσεις 1967-1977», Λεωνίδας Παπάγος, Εκδόσεις: ΙΔΡΥΜΑ ΓΟΥΛΑΝΔΡΗ ΧΟΡΝ

Γ. Βιβλίο Ο γέρος του Βοριά, Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος, εκδόσεις Τσαμαντάκη