Στηρίζοντας Πούτιν στο Ευρωκοινοβούλιο

Γράφει ο Μιχάλης Δεμερτζής

 

Ο ΣΥΡΙΖΑ το έφερε από εδώ, το έφερε από εκεί, τελικά στηρίζει τον Βλαντιμίρ Πούτιν και με τη βούλα πλέον. Πρώτα, μας έλεγαν από την Κουμουνδούρου ότι στον πόλεμο της Ουκρανίας δεν υποστηρίζουν καμία πλευρά «παρά μόνο τον

άνθρωπο», ότι για τη ρωσική επίθεση ευθύνες έχει και το ΝΑΤΟ και άλλα τέτοια μισόλογα... Μετά, στο τελευταίο συνέδριό τους όπου οι περισσότεροι ομιλητές εκθείαζαν τον Πούτιν, μας έλεγαν πως αυτά είναι «προσωπικές απόψεις» και όχι κάποια επίσημη γραμμή του κόμματος...

Να που όμως ήρθε τώρα και η γραμμή: Από τους 52 ευρωβουλευτές που

δεν ψήφισαν υπέρ του ψηφίσματος του Ευρωκοινοβουλίου περί της επείγουσας σύστασης ειδικού διεθνούς δικαστηρίου για τα εγκλήματα των Πούτιν και Λουκασένκο στην Ουκρανία, οι τέσσερις ήταν του ΣΥΡΙΖΑ. Πληροφοριακά, όλοι οι ευρωβουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ είναι έξι.

Η ευρωομάδα του ΣΥΡΙΖΑ δικαιολόγησε αυτή τη στάση λέγοντας σε ανακοίνωσή της ότι «η δημιουργία ειδικών δικαστηρίων εξασθενεί τη νομιμοποίηση και το κύρος του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου». 

Και κάπου εδώ, ένα δάκρυ κύλησε στα μάγουλα των απανταχού της γης υπερασπιστών του διεθνούς δικαίου, για τη μεγάλη έγνοια που έχει ο ΣΥΡΙΖΑ για το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο (ΔΠΔ). Είναι σκόπιμο, ωστόσο, να ενημερώσει κάποιος τους ευρωβουλευτές του ότι το ΔΠΔ δεν έχει καμία δικαιοδοσία να δικάσει τον Β. Πούτιν.

Πιο συγκεκριμένα, το εν λόγω δικαστήριο μπορεί να ασκήσει τη δικαιοδοσία του μόνο όταν, πρώτον, ο κατηγορούμενος είναι υπήκοος κράτους μέλους ή, δεύτερον, το κρινόμενο έγκλημα έλαβε χώρα σε έδαφος κράτους μέλους ή, τρίτον, του έχει παραπεμφθεί υπόθεση από το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ. 

Σε ό,τι αφορά τις δύο πρώτες περιπτώσεις, μαντέψτε αν η Ρωσία ή η Ουκρανία είναι μέλη του ΔΠΔ... Καλά μαντέψατε. Δεν είναι. Όσο για την τρίτη περίπτωση, στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ ανήκει βεβαίως και η Ρωσία, οπότε πάει και αυτό το ενδεχόμενο. Μάλλον δεν τα ήξεραν αυτά οι ευρωβουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ...

Επιπλέον, στην προαναφερόμενη ανακοίνωση της ευρωομάδας, αναφέρεται επίσης ότι «στην περίπτωση της Ουκρανίας, τα εγκλήματα που έχουν διαπραχθεί στη διάρκεια της παράνομης και βάρβαρης ρωσικής επίθεσης, δεν θα πρέπει να είναι αντικείμενο δημαγωγίας, πολιτικών σκοπιμοτήτων και πρόχειρης αντιμετώπισης αλλά συγκροτημένης διαδικασίας.» Συμφωνούμε απόλυτα, αλλά έχει άραγε καμία σημασία να λες στα λόγια ότι η επίθεση είναι βάρβαρη και παράνομη και στην πράξη να προστατεύεις τον επιτιθέμενο με την (μη) ψήφο σου; 

Προφανώς, λοιπόν, όταν οι ευρωβουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ καταδικάζουν την επίθεση, στην ουσία μας λένε ψέματα και αυτό γιατί οι ψηφοφορίες στα κοινοβούλια είναι που γράφουν την Ιστορία, όχι οι κομματικές ανακοινώσεις.

Και δεν είναι η πρώτη φορά που μας λένε τέτοια ψέματα οι ίδιοι άνθρωποι... Θυμάστε τι έγινε και με το ψήφισμα κατά του δικτάτορα της Λευκορωσίας Λουκασένκο; Ο Δ. Παπαδημούλης δήλωνε ότι «οι ευρωβουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ υπερψηφίσαμε το ψήφισμα του Ευρωκοινοβουλίου της 26ης Νοεμβρίου 2020, που ασκεί σφοδρή κριτική στο καθεστώς Λουκασένκο», πράγμα που δεν ίσχυε. Οι ευρωβουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ υπερψήφισαν, συγκεκριμένα, την αρχική πρόταση ψηφίσματος για την παραβίαση ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη Λευκορωσία, αλλά όταν άρχισαν να έρχονται οι τροπολογίες για να διαμορφωθεί το τελικό κείμενο, καταψήφιζαν τις καταδικαστικές και υπερψήφιζαν τις ευνοϊκές για τον Λουκασένκο τροπολογίες (για περισσότερες λεπτομέρειες, βλ. «Η αδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ στιςδικτατορίες», 28/05/2021, emvolos.gr).

«Γιατί τόσα ψέματα από τον ΣΥΡΙΖΑ;», θα ρωτήσει κανείς καλοπροαίρετα. Δεν δίνει την λάθος εικόνα στο κοινό του; Για να εξηγήσει κάποιος αυτή τη συμπεριφορά πρέπει να μπορεί να καταλάβει την μεταφυσική σχέση που έχει ένας αριστερός με την ιδεολογία του. Εν προκειμένω, ως κόμμα εξουσίας σε μία δυτικού τύπου δημοκρατία, ο ΣΥΡΙΖΑ χάνει πολλά και κερδίζει ελάχιστα αν υποστηρίξει ανοιχτά τη Ρωσία στον ουκρανικό πόλεμο. Από την άλλη όμως, τα στελέχη του, ως γνήσιοι αριστεροί, απλά δεν μπορούν να εναντιωθούν στη μεγάλη μητέρα Ρωσία, ποτέ και για τίποτα.

Βλέπετε, όταν ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ σταθεί μπροστά από το πνεύμα του Μαρξ στην μετά καπιταλισμόν ζωή κι εκείνο τον ρωτήσει «είπες όντως ότι η επίθεση του Πούτιν στη Δύση είναι παράνομη και βάρβαρη;», εκείνος θα μπορεί να απαντήσει «ναι, αλλά την ώρα της ψηφοφορίας τον στήριξα!»...