Αριστερή πολιτική στηριγμένη σε ψέματα

 Γράφει ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

Το ξέραμε από το 2012 που φάνηκε ότι η Αριστερά, μέσω ΣΥΡΙΖΑ, θα γινόταν η δεύτερη πολιτική δύναμη του τόπου. Ότι, δηλαδή, δεν έχει καμιά ηθική αντίσταση στο ψέμα. Ότι τις περισσότερες φορές εφευρίσκει ψέματα για ν’ ασκήσει πολιτική.. Από το σκίσιμο των μνημονίων μέχρι τη… νεκρή Μαρία στον Έβρο. Για την οποία έκλαιγε ο Τσίπρας, ο Φίλης και έτριζαν τα θεμέλια  της Κουμουνδούρου από ιερή αγανάκτηση εναντίον του Μητσοτάκη, που άφησε το παιδάκι στο έλεος του σκορπιού!

Τι κι αν η κυβέρνηση έλεγε με νηφάλιο λόγο ότι δεν προκύπτει από κάπου ότι δεν υπάρχει θάνατος παιδιού; Ότι η οικογένεια με τα τρία της παιδιά είναι σώα, μαζί με άλλους 38; Ο ΣΥΡΙΖΑ το χαβά του. Κι αυτόν τον χαβά πήρε το Σπίγκελ, τον

έκανε πρωτοσέλιδο και ταυτοχρόνως ρεζίλι τη χώρα σ’ όλη την υφήλιο. Για ένα ψέμα που ο ΣΥΡΙΖΑ άκριτα κι επιπόλαια υιοθέτησε και κορύφωσε με ερωτήσεις κι επερωτήσεις στη Βουλή και δηλώσεις του Τσίπρα με τη γνωστή ελαφρότητα και τον στόμφο του προπέτη που τον διακρίνει.

Ο καιρός πέρασε, αποκαλύφτηκε ότι η πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ βασίστηκε σε ψέματα που είτε δημιούργησε είτε υιοθέτησε, το Σπίγκελ απέσυρε με συγγνώμες το δημοσίευμα του και ταυτοχρόνως η εγκυρότατη ελβετική εφημερίδα ΝΖΖ  (Neue Zurcher Zeitung) έγραψε ότι η ιστορία της μικρής Μαρίας κι ο τρόπος  που την παρουσίασε το  Σπίγκελ, αποτελεί τη σημαντικότερη υπόθεση fake news. Έγραψε μάλιστα ότι η Τουρκία έχει θέσει το προσφυγικό-μεταναστευτικό ψηλά στις προτεραιότητές της, επιχειρώντας μέσω αυτού να πλήξει την Ελλάδα στο εξωτερικό, με το αιτιολογικό ότι ανάλγητα κακομεταχειρίζεται πρόσφυγες και μετανάστες.

Η ιστορία γελοιοποίησε πλήρως τον ΣΥΡΙΖΑ. Κι όλους όσοι έκλαιγαν επάνω από το… πτώμα της μικρής κι ανύπαρκτης προσφυγοπούλας. Κι εκτός από την εικόνα της χώρας στο εξωτερικό, έβαλε σε κίνδυνο τις ελληνοτουρκικές σχέσεις, αν υπό τις κραυγές και την πίεση του ΣΥΡΙΖΑ, ελάμβανε χώρα ελληνική επιχείρηση διάσωσης σε τουρκική νησίδα ή σε διαφιλονικούμενη νησίδα. 

Γελοιοποίησε επιπλέον, εφημερίδες, κανάλια και συγκεκριμένους δημοσιογράφους που περιφέρονταν κι «έκλαιγαν» στους τηλεοπτικούς αγέρηδες, αναθεματίζοντας τον Μητσοτάκη.  Αλλά κι εκείνους που χωρίς κρίση και σκέψη, άκουγαν όλους αυτούς μα λέμε ψέματα.

Πρέπει να σκεφτούμε και το εξής: Την νομική προσφυγή της χώρας εναντίον του Σπίγκελ, με αίτημα την καθημερινή και για κάποιο χρονικό διάστημα αναγραφή της φράσης… «κάναμε λάθος για την Ελλάδα». Φρονώ ότι αν φτάσει στα δικαστήρια μια τέτοια υπόθεση, θ’ ακουστούν και θα μαθευτούν πολλά…

Εν τω μεταξύ, μπορεί  το Σπίγκελ να απέσυρε το δημοσίευμά του και να ζήτησε συγγνώμη, μα από την Κουμουνδούρου άκρα του τάφου σιωπή. Διευκόλυναν και υιοθέτησαν χυδαίο ψέμα κι έγιναν διακινητές του. Άσκησαν πολιτική επάνω στο ψέμα, για μια ακόμη φορά. Επιτέθηκαν στον Μητσοτάκη, στους συνοριοφύλακες, σε όλον τον κόσμο της περιοχής, καπηλεύθηκαν και πάλι την ευαισθησία και τον ανθρωπισμό. Κι ούτε μια λέξη… Μια συγγνώμη!

Δύσκολη λέξη, βαριά λέξη η ριμάδα η συγγνώμη!