Bασιλοκαραμανλικοί, ΝΔ & η Αριστερά

 Γράφει ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

 Την προηγούμενη εβδομάδα οι πουριτανοί λαϊκοδεξιοί της ΝΔ, θυμήθηκαν τον σεβασμό τους προς το παλάτι.  Το ίδιο κι άλλοι που δημοσκοπικά βρίσκονται πέριξ της μονάδας κι αναζητούν εναγωνίως στηρίγματα ύπαρξης. Παρατράγουδα που αν τους θίξει κάποιος τον Κωνσταντίνο Καραμανλή θα ανέβει το αίμα στο κεφάλι τους, την ίδια στιγμή που υποκλίνονταν μπροστά στο φέρετρο του έκπτωτου άνακτα. Κάτι, δηλαδή, ως … καραμανλοβασιλικοί. Και με τον αστυφύλαξ και με τον χωροφύλαξ. Και με τον άνακτα και με τον ανακτοκτόνο. Όπως ήταν μαζί  και με τον Πάνο ή τον

κύριο Μίμη αλλά και με τον Κώστα κι όλοι μαζί υπέρ του Αλέξη…

Το έχουμε πει, μιλάμε για τους νεοκομμουνιστές της Δεξιάς. Τις ασυνάρτητες και μουχλιασμένες περσόνες που λίγο απέχουν από τη γραφικότητα.  

Ακούστε: Ποιος έγιανε τη χώρα από μια εκ των πληγών της, το παλάτι; Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής! Πώς γίνεται λοιπόν να του υποκλίνονται –και σωστά- για την εποποιία της αναίμακτης αποκατάστασης της Δημοκρατίας, την αποκαθήλωση της μούχλας και τη θεμελίωση της καλύτερης δημοκρατίας που γνώρισε ο τόπος, ενώ ταυτοχρόνως  ανάβουν κεριά στα προδικτατορικά λείψανα της παράταξής τους και της χώρα; Την απάντηση ας τη δώσει ο αρμόδιος ιατρός.

Εδώ όμως, προκύπτει ένα άλλο ερώτημα: Είναι όλοι αυτοί ακροδεξιοί, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ κι η Αριστερά θεωρούν και τους κατηγορούν; Είναι όλοι αυτοί ακραίοι κι επικίνδυνοι για την δημοκρατία, όπως η Αριστερά δηλώνει;

Φυσικά κι όχι. Απλοί άνθρωποι, είναι. Άνθρωποι με υπέρτατα αποθέματα συναισθημάτων. Άνθρωποι χωρίς ιδιαίτερη ιδεολογική κατάρτιση, που αδυνατούν να ξεχωρίσουν ιδεολογικά ρεύματα ή τάσεις της κοινωνίας. Συντηρητικοί αστοί, είναι, κυρ Παντελήδες. Που, ακόμη και σήμερα αποζητούν τη δουλίτσα (αν είναι στο δημόσιο ακόμη καλύτερα), δεν αρέσκονται σε αλλαγές, αδυνατούν  να κατανοήσουν ρεύματα και πρόοδο της κοινωνίας, πολιτικές συμπορεύσεις με πρόσωπα ακόμη κι εκτός ΝΔ. Αδυνατούν να αντιληφθούν, ακόμη και μετά από 50 χρόνια, ότι το κόμμα τους με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, αλλά και με τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη άλλαξε ριζικά κι αναμετρήθηκε με ιστορικά σφάλματα που το βάραιναν. Έτσι στρώθηκε ο δρόμος για την Ελλάδα που προχωρά δίπλα στους ισχυρούς. Κι όταν έχει ηγέτες ικανούς όπως σήμερα, γίνεται κι η ίδια πανίσχυρη.

Δεν νοείται λοιπόν μεμψιμοιρία. Δεν νοείται να υπάρχει σήμερα στρατηγός (ευτυχώς εν αποστρατεία) που να γράφει και να ουρλιάζει ότι ο Μητσοτάκης διαθέτει…. «αρρωστημένο ψυχισμό και ταπεινά αισθήματα», επειδή ο τέως άναξ δεν κηδεύτηκε με τιμές αρχηγού κράτους…  Πόση ντροπή στα επιδεικνυόμενα  μετάλλιά του; Πάντα σε καιρούς ειρήνης, ε; Και πόσο κάτι τέτοιοι παρασύρουν τους κυρ Παντελήδες;

Εν κατακλείδι: Η ΝΔ αποτελεί μια τεράστια παράταξη με δυο συνθετικά. Τη Δεξιά και το Κέντρο. Δεν χωράνε σ’ αυτή τη άκρα. Ποτέ δεν χωρούσαν.  Ο ίδιος ο Κωνσταντίνος Καραμανλής τους έδιωξε.  Όπως ο ίδιος ο Κωνσταντίνος Καραμανλής μεγάλωσε αυτή την παράταξη, δημιουργώντας τις προϋποθέσεις προσχώρησης του Κέντρου. Κι όταν οι ηγέτες του Κέντρου στη σύγχρονη εποχή, ενέπνεαν εμπιστοσύνη στην κοινωνία, η ΝΔ κυβέρνησε και κυβερνά. Με όφελος για την κοινωνία και πρωτίστως για τη χώρα. Ας το καταλάβουν επιτέλους κάποιοι…

Όσο για την Αριστερά; Προτιμότερη είναι η σιωπή. Η ίδια δεν πέρασε ποτέ την βαθιά ενδοσκόπηση που πέρασε η ΝΔ. Δεν το έπραξε ούτε και μετά την καταστροφική της διακυβέρνηση της χώρας. Εξ ου κι έχει μείνει στον εμφύλιο και άκριτη όπως πάντα, καταγγέλλει ως ….ακροδεξιούς ακόμη και τους Κεντρώους. Ευτυχώς που κάποιοι λίγοι από τις τάξεις της έγραψαν κι είπαν… «ευτυχώς χάσαμε»…