Η τάξη ενοχλεί την Αριστερά

 Γράφει ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

Κάνοντας μια κυριακάτικη «βόλτα» στο πολυδαίδαλο διαδίκτυο, στάθηκα στην ανάρτηση μιας αοιδού, η οποία αποφάσισε να δώσει – για ακόμη μια φορά – μαθήματα «δημοκρατικής ευαισθησίας». Έγραφε λοιπόν ότι «το μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη, αντί να ανήκει στο λαό, περνάει με τη βούλα του πρωθυπουργού στο Υπουργείο Εθνικής Άμυνας, δηλαδή στα στρατά. Για να μη στήνει τσαντίρια ο κάθε Ρούτσι και να μη διαμαρτύρεται άνθρωπος εκεί. Αχ Μπάρμπα Γιάννη Μακρυγιάννη δε μας τάγραψες καλά. Να καταργήσουμε και την Τρίτη του Σεπτέμβρη και να μετονομάσουμε το πολίτευμα σε καθεστώς για να τελειώνουμε».

Αυτά έγραφε η …«προοδευτική» αοιδός. Και κάτω από το σχόλιό της, ένας οχετός

τοξικότητας κι ανοησίας. Οι γνωστοί επαγγελματίες της αγανάκτησης: «Χούντα κανονική», έγραφε ο ένας, «ο Μητσοτάκης είναι χειρότερος από χούντα», συμπλήρωνε ο άλλος, ενώ οι αυτόκλητοι τιμητές της δημοκρατίας, έβλεπαν …εκτροπές,… στρατοκρατίες και… μαύρα χρόνια. Οι γνωστοί επαγγελματίες της αγανάκτησης…Η μονίμως θυμωμένη παρέα των διαδικτυακών επαναστατών… Οι κήρυκες της κακομοιριάς, που βαφτίζουν κάθε θεσμικό μέτρο διαφύλαξης της τάξης και της ευνομίας …καθεστώς.

Ας παραβλέψουμε τις φωνασκίες κι ας σταθούμε στην ουσία, μήπως και κατανοηθεί επιτέλους η απλή λογική πίσω από την απόφαση.

Το Μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη εγκαινιάστηκε από τον Ελευθέριο Βενιζέλο, στις 25 Μαρτίου 1932, για να τιμηθούν όσοι θυσίασαν τη ζωή τους για την πατρίδα. Τη φύλαξή του ανέλαβε εξαρχής η φρουρά του Προέδρου της Δημοκρατίας – που μετονομάστηκε σε Βασιλική φρουρά το 1935, που επανέκαμψε η βασιλεία στη χώρα.  Αργότερα, από το 1973, μετονομάστηκε σε Προεδρική φρουρά.

Δηλαδή, ο στρατός το φύλαγε πάντα. Ο στρατός το φυλάει και τώρα.

Ωστόσο, για δεκαετίες το σημαντικότερο Μνημείο της χώρας βρισκόταν ανάμεσα σε ένα κουβάρι αρμοδιοτήτων: Προεδρική φρουρά, Βουλή, Αστυνομία, Δήμος Αθηναίων, Υπουργείο Πολιτισμού. Μοιραία, ο χώρος έγινε ξέφραγο αμπέλι — κατασκήνωση κάθε πικραμένου και άντρο αταξίας. Η θεσμική χαλάρωση για χρόνια, αναπόφευκτα οδήγησε στη συχνή βεβήλωση του Μνημείου. Και όταν ένα κράτος δεν προστατεύει το ιερότερο σύμβολό του, στην ουσία προσβάλλει την ίδια του την ιστορία.

Υπό αυτή την έννοια, πολύ σωστά ο Μητσοτάκης ξεκαθαρίζει τα πράγματα. Η διαφύλαξη της τάξης παραμένει στο Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη, ενώ η συντήρηση και ο καθαρισμός περνούν στο Άμυνας.

Κι είναι να απορεί κανείς — γιατί πρέπει παντού να παρεμβαίνει ο Μητσοτάκης για να γίνονται τα αυτονόητα;

Η ουσία είναι απλή: το Μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη αποκτά σαφή θεσμική θωράκιση, χωρίς σύγκρουση αρμοδιοτήτων, χωρίς θολά όρια ευθυνών. Ούτε χούντες, ούτε εκτροπές, ούτε σενάρια τρόμου. Όλα αυτά είναι απλώς τα φαντάσματα μιας μικρής αλλά θορυβώδους μειονότητας που έχει μάθει να συγχέει τη δημοκρατία με την ασυδοσία.

Δηλαδή, τι ακριβώς θέλουν; Ανοχή στο χάος; Στην αταξία και στη βρόμα; Στην έλλειψη σεβασμού απέναντι στους νεκρούς ήρωες; Πού αλλού στον κόσμο μπορεί κάποιος να κατασκηνώνει και να βεβηλώνει εθνικά μνημεία; Πού αλλού η ασυδοσία βαφτίζεται… αντίσταση;

Ο σεβασμός στα σύμβολα ενός έθνους δεν είναι υπόθεση «στρατιωτικοποίησης», αλλά πολιτισμού. Όταν η Πολιτεία βάζει τάξη, δεν περιορίζει τη δημοκρατία — την προστατεύει. Άλλωστε, το Μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη δεν ανήκει σε κόμματα, ούτε σε κυβερνήσεις. Ανήκει στην ιστορική μνήμη του λαού. Και όποιος δεν το καταλαβαίνει, μάλλον δεν έχει συνειδητοποιήσει τι σημαίνει να ζεις σε μια χώρα που, ακόμη, σέβεται τους νεκρούς της.

Εν κατακλείδι: Η Ελλάδα δεν χρειάζεται άλλες διχαστικές κραυγές,  χρειάζεται σοβαρότητα. Όποιος βλέπει…χούντες παντού, μάλλον έχει μάθει να ζει μέσα στο χάος. Ο Μητσοτάκης έκανε το αυτονόητο: έβαλε τάξη εκεί όπου κυριαρχούσε η αταξία κι η ασυδοσία. Εξ ου και φωνασκεί ανοήτως η μειοψηφία της διαστρέβλωσης και της εμπάθειας…