Η ειρήνη που δεν αντέχει η Χαμάς & οι ημέτεροι… free Palestine

 Γράφει ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

 Δεν ξέρω αν έχετε αντιληφθεί, αλλά την ώρα που ο Πούτιν σκοτώνει κόσμο στην Ουκρανία και παραβιάζει ασυστόλως τα εναέρια σύνορα χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στην πατρίδα μας κάποιοι νοιάζονται μόνο για τη «γενοκτονία της Γάζας». Η υποκρισία της Αριστεράς –και μέρους της αντισημιτικής Δεξιάς– σε όλο της το μεγαλείο. Ταυτίζονται με τους αιμοσταγείς τρομοκράτες της Χαμάς που αιματοκύλισαν αμάχους και γκρέμισαν κάθε ελπίδα ειρήνης, ενώ δεν τους καίγεται καρφί που ο Πούτιν σκοτώνει κόσμο και κοσμάκη κι απειλεί όλη την Ευρώπη.

Η ουσία είναι άλλη πια. Ότι το σχέδιο Τραμπ για να τελειώσει ο πόλεμος στη Γάζα μοιάζει το μοναδικό που μπορεί να έχει προοπτική. Κι αν η αποδεκατισμένη από ηγέτες Χαμάς διαθέτει στοιχειώδη λογική, τότε πρέπει να τελειώσει ο πόλεμος. Θα το κάνει ή θα το πάει μέχρι τέλους και ποιο μπορεί να είναι αυτό το τέλος, εκτός από νέα ροή αίματος;

Τι δεν λέμε στην Ελλάδα; Ότι τη Χαμάς τη

στήριζαν παντοιοτρόπως τα αραβικά κράτη και τώρα πια δεν τη στηρίζουν. Ούτε καν το Κατάρ, που ήταν βασικός χρηματοδότης, μαζί με το Ιράν. Η δε Παλαιστινιακή Αρχή σιωπά, αφού δεν έχει την παραμικρή εξουσία στην επικράτειά της.

Τι άλλο δεν λέμε στην Ελλάδα; Ότι η Χαμάς συστηματικά και εις βάθος χρόνου απορρίπτει ή «τορπιλίζει» κάθε προσπάθεια ειρήνευσης στην περιοχή και συνύπαρξης Παλαιστινίων και Ισραηλινών. Ως επαγγελματίας επιστήμονας-παραγωγός μίσους, υπονομεύει κάθε ειρηνευτική προσπάθεια, εδώ και δεκαετίες. Κι η αρχή αυτού του πολέμου με τη σφαγή χιλιάδων Ισραηλινών πριν ένα χρόνο, έγινε ακριβώς γι’ αυτόν τον λόγο: επειδή είχαν προχωρήσει πολύ οι ειρηνευτικές συνομιλίες.

Να θυμίσω ακόμη, ότι αν δεν υπήρχαν οι τρομοκράτες της Χαμάς, η Παλαιστίνη θα ήταν ήδη από το 2000 αναγνωρισμένο κράτος, τόσο από τις ΗΠΑ όσο κι από το Ισραήλ. Μα την ώρα που οι συμφωνίες πήγαιναν προς υπογραφές, η Χαμάς απείλησε τον Καντάφι κι έτσι επήλθε ρήξη. Κι όμως, η πρόταση Κλίντον τότε, κάλυπτε τη συντριπτική πλειονότητα των παλαιστινιακών απαιτήσεων. Μα ο Καντάφι, στις συνομιλίες στο Καμπ Ντέιβιντ, φοβήθηκε ότι θα τον δολοφονήσει η Χαμάς, όπως είχαν κάνει οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι με τον Σαντάτ το 1981, επειδή υπέγραψε συμφωνία ειρήνης και φιλίας με το Ισραήλ. Έτσι λειτουργεί πάντα η Χαμάς: σκορπάει το φόβο, με απειλές και πράξεις, με το πιστόλι στον κρόταφο της ειρήνης και της ιστορίας.

Σκέφτομαι, ότι αν η Χαμάς αρνηθεί το αμερικανικό σχέδιο, οι Ισραηλινοί δεν θα σταματήσουν αν δεν βγάλουν από τα λαγούμια και τον τελευταίο τρομοκράτη κι αν δεν πάρουν πίσω τους φυλακισμένους Ισραηλινούς ομήρους. Με ό,τι αυτό συνεπάγεται…

Από την άλλη πλευρά, αν δεν αρνηθεί και προχωρήσει το αμερικανικό σχέδιο με τη διεθνή εποπτεία στη Γάζα, τι θα κάνουν οι ημέτεροι … συνοδοιπόροι της που κοιμούνται με τις παλαιστινιακές σημαίες ως σκεπάσματα; Τι θα κάνουν αυτοί οι τύποι που γυρίζουν εδώ κι εκεί και φωνάζουν …free Palestine; Αυτοί που όλο το καλοκαίρι έψαχναν να βρουν Ισραηλινούς τουρίστες να τους δείρουν κι εκείνοι που έκαναν κομμουνιστικά camp συσπείρωσης νεολαιών και διδαχών μίσους για τους …πολεμοχαρείς Ισραηλινούς;

Όπως και νάναι, βρισκόμαστε μπροστά σε καθοριστικές στιγμές, ίσως και ιστορικές. Μακάρι το σήμερα και το αύριο να γραφεί χωρίς τη σκιά των λαγουμιών της Χαμάς.