Ο ναυαγός που παριστάνει τον θαλασσοπόρο & ο καπετάνιος του τίποτα…

 Γράφει ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

 «Ναυαγός που παριστάνει τον θαλασσοπόρο». Μια φράση του Νίκου Κωνσταντόπουλου για τον Αλέξη Τσίπρα, που έμεινε να αιωρείται σαν αρμύρα στις ακτές της Αριστεράς. Εγωισμός, ψευδαίσθηση, εξουσιομανία — όλα συμπυκνωμένα σε έξι λέξεις.

Μόνο που κάθε ναυάγιο αφήνει πίσω του συντρίμμια, κι απ’ αυτά σχεδόν πάντα ξεπροβάλλει ένας νέος «καπετάνιος». Κάπως έτσι, στα απόνερα του ΣΥΡΙΖΑ, αναδύθηκε ο Στέφανος Κασσελάκης: χαμογελαστός, γυαλιστερός, με τη βεβαιότητα του ανθρώπου που νόμιζε πως η πολιτική είναι απλώς άλλη μια σκηνή για φωτογράφιση.

Η θάλασσα όμως δεν χαρίζεται. Από τα χλιαρά νερά της Καραϊβικής, βρέθηκε να πλέει στα βαθιά της Μεσογείου, με πλήρωμα αποδεκατισμένο και

κοινό κουρασμένο. Το καράβι που έστησε με φώτα, lifestyle και συνθήματα, έτριξε με το πρώτο κύμα.
Αντί να αλλάξει ρότα, το μετέτρεψε σε δελφινάριο. Οι δελφίνες φορούσαν κοστούμια, φτερά και πούπουλα, οι θεατές γελούσαν, κι ο ίδιος έδινε εντολές από την ξαπλώστρα του.

Ώσπου ήρθε προχθές το επεισόδιο της «πρωτοκαπετάνισσας» Θεοδώρας — Τζάκρη το επίθετο. Μια συνομιλία στο διαδίκτυο, που θύμιζε περισσότερο ριάλιτι παρά πολιτική συζήτηση. Εκείνη προσπαθούσε να του θυμίσει ότι υπάρχει κόμμα, εκείνος αποκρινόταν με τη φράση που έμελλε να γίνει σύμβολο: «δεν είμαι σε mood τώρα».
Και πράγματι — δεν ήταν. Ούτε για πολιτική, ούτε για κρίση, ούτε για πραγματικότητα. Η συνομιλία βγήκε δημόσια, είτε από λάθος είτε από πείσμα. Εκείνη μίλησε για «διαρροή», εκείνος απάντησε με μια φωτογραφία ευτυχίας, δίπλα στον σύζυγο και τον σκύλο. «Όλα καλά στο Κίνημα», διαβεβαίωσε, σαν να μιλούσε για οικογενειακές διακοπές κι όχι για πολιτική παράταξη. Το mood αποκαταστάθηκε — μόνο που το καράβι συνεχίσει να βάζει νερά και να βουλιάζει.

Το διαδίκτυο ξεσάλωσε. Παλιοί και νέοι σύντροφοι, ειρωνείες, σχόλια, σπόντες. Ο Αντώναρος, ο Χατζησάββας, όλοι στη γραμμή. Κανείς δεν έσπευσε να σώσει το πλοίο — απλώς παρακολουθούσαν τη φάρσα.
Κι ενώ οι διάλογοι των social θύμιζαν σαπουνόπερα, ο Ευκλείδης Τσακαλώτος έριχνε τη δική του βόμβα στην αυλή της Αριστεράς και του Τσίπρα: το πρόγραμμα του 2023 ήταν ακοστολόγητο!!!

Μια αποκάλυψη που δεν αιφνιδίασε κανέναν, μα επιβεβαίωσε όσα όλοι ξέραμε από τότε. Και, όπως πάντα, όταν ναυπηγείς καράβι στο πόδι, αυτό γίνεται καρυδότσουφλο στο κύμα και το παίρνει ο διάβολος.

Στο βάθος, ο Αλέξης Τσίπρας προσπαθεί να ξαναβρεί την «Ιθάκη» του. Μόνο που ο δρόμος του περνά μέσα από τα συντρίμμια του ίδιου του κόμματός του. Το άλλοτε υπάκουο και πειθήνιο πλήρωμα, τώρα αναζητά σωσίβιο, οι φωνές πληθαίνουν, οι ευθύνες αλλάζουν χέρια. Η δε πυξίδα δείχνει προς το τίποτα.

Οι πρώτοι του ύφαλοι θα είναι οι πρώην σύντροφοί του, που θα στοχοποιούνται μέσω της «Ιθάκης». Κι αναγκαστικά θα μιλήσουν για να υπερασπιστούν τους εαυτούς τους. Ο Ευκλείδης, απλώς έκανε την αρχή.

Η πολιτική, έτσι όπως την ονειρεύτηκαν οι ναυαγοί της Αριστεράς, έχει γίνει πια ένα moodboard από χαμόγελα, hashtags και ωραίες δηλώσεις. Μα η θάλασσα δεν συγχωρεί όσους δεν την σέβονται.

Ας μη ξεχνάμε, ότι τα κύματα δεν κάνουν like — κι όσοι κρατούν selfie stick αντί για τιμόνι, καταλήγουν στο βυθό με υπερβολικό φωτισμό και χωρίς θεατές.
Κι αν η πολιτική έγινε mood, τότε το ναυάγιο είναι απλώς content. Μόνο που εδώ δεν υπάρχουν followers, μόνο ναύτες που πνίγονται βλαστημώντας...