Χειρίστηκε τον μεγαλύτερο προϋπολογισμό που είχαν οι «πράσινοι» κι απέτυχε

 

Γράφει ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

 Θα μιλήσουμε περί Παπαδημητρίου σήμερα. Ενός τεχνικού διευθυντή που έπαιξε μπάλα σε πολύ χαμηλό επίπεδο, εν συνεχεία πήγε στον Μελισσανίδη που τον πήρε και τον έδιωξε από την ΑΕΚ και τελικά τον  «φορτώθηκε» ο Παναθηναϊκός… για να αποτύχει παταγωδώς και τελικά να γίνει το «κόκκινο πανί» για κάθε «βαζελόφρονα».

Ενός ανθρώπου, που δεν είχε καν τη στοιχειώδη χημεία με τον κόσμο του Παναθηναϊκού, ακόμη και με παίκτες που ο ίδιος έφερε. Η σχέση του με τον κόσμο ήταν σαν κρύο τσάι — ούτε γεύση ούτε θερμοκρασία.

Ο Παπαδημητρίου απέτυχε παταγωδώς. Χειρίστηκε τον μεγαλύτερο προϋπολογισμό που είχαν οι «πράσινοι» επί ημερών Αλαφούζου και τελικά έφερε «σαπάκια» ή παίκτες

που δεν βοήθησαν επί της ουσίας τον Παναθηναϊκό. Μια λίστα «πολυτελείας» που απέδωσε μηδέν — χρήμα πεταμένο στον αέρα.

Ο Παπαδημητρίου απέτυχε σε όποιον προπονητή επέλεξε, ενώ δεν είχε καν τη στοιχειώδη ευθιξία να πάρει το καπελάκι του και να φύγει, όταν ο ιδιοκτήτης κι ένας τηλεοπτικός παραγωγός, έφεραν χωρίς καν να τον ρωτήσουν τον Τερίμ. Και πολλά άλλα αντίστοιχα.

Τι να πει κάποιος και τι να αφήσει;
Ότι έφερε παίκτες που τους έδωσε εκατομμύρια, ενώ ήταν γνωστή η αγωνιστική τους απραξία κι η καθοδική πορεία της καριέρας τους; Βιλένα, Μαξ, Λημνιός…
Ότι κινδύνεψε να χαθεί εξαιτίας του ο Βαγιαννίδης, που αν δεν έβαζαν τα στήθη τους ο Φύσσας με τον Αλαφούζο θα έπαιζε σήμερα στον ΠΑΟΚ; Ακόμη κι ο δικός του προπονητής -Αλόνσο- έλεγε ότι δεν χρησιμοποιεί τον Βαγιαννίδη λόγω υψηλής παρέμβασης! Πάντως όχι του Αλαφούζου….

Ότι έδωσε 13 εκ. ευρώ για να φέρει δύο παίκτες που παίζουν στην ίδια θέση (δεξιοί ακραίοι Τετέ – Πελίστρι), ενώ η ομάδα δεν έχει ακόμη… αριστερό εξτρέμ;
Ότι όποιον παίκτη έδιωχνε ο ΠΑΟΚ, τον λάτρευε ο τεχνικός διευθυντής των «πρασίνων»; Ίνγκασον, Λημνιός, Σφιντέρσκι. Έφτασε πολύ κοντά ο Πέλκας, το ίδιο κι ο Αουγκούστο! Χώρια που έφερε τον Μεϊτέ στην Αθήνα για να υπογράψει και τελικά ο παίκτης με… πληρωμένα εισιτήρια πήγε Θεσσαλονίκη και ΠΑΟΚ.

Ότι η ομάδα έψαχνε σέντερ φορ σχεδόν ένα χρόνο — για αντι-Σπόραρ — και τελικά πήρε τον Ντρέσερς, που απέριψε η ΑΕΚ κι ο Ολυμπιακός που τους είχε προταθεί;
Ότι ήθελε να φέρει προπονητή τον Ρεμπρόφ, που το ποδόσφαιρο που παίζει δεν ταιριάζει με το υλικό του Παναθηναϊκού; Η επιλογή του θύμιζε τυφλό που ρίχνει βέλη σε χάρτη — χωρίς στόχο, μόνο χάος.

Ότι δεν υπήρχε σκάουτινγκ και όλες οι μεταγραφές γίνονταν από προτάσεις manager;
Ότι έβαλε σε «ακινησία» παίκτες που ήταν σταθερές αξίες για την ομάδα (Πέρεθ); Ότι δεν υπήρξε παίκτης που να έφυγε και να μη καταφέρθηκε εναντίον του; Ότι το κλίμα στα αποδυτήρια δεν ήταν ποτέ το καλύτερο;

Ότι μόλις απολύθηκε ο τελευταίος προπονητής, είπε ότι είχε διαφωνήσει με αγορές και απομακρύνσεις παικτών που έκανε ο τεχνικός διευθυντής;

Κι αυτά, με πολλά άλλα, δεν γράφονται σήμερα που απομακρύνθηκε ο τεχνικός διευθυντής. Γράφονταν συστηματικά για τον πρώην παίκτη της Ξάνθης. Που δεν κατάφερε να μπει ως ποδοσφαιριστής στα μεγάλα σαλόνια, μα τα κατάφερε ως καλά αμειβόμενος παράγων. Με πλήρη αποτυχία.

Εν πάση περιπτώσει, ο Παπαδημητρίου απομακρύνθηκε. Κάποιος θα έρθει να μαζέψει τα συντρίμμια, κάποιος θα έρθει να αλλάξει τα πράγματα.

Απλά, πρέπει να πούμε και να καταγράψουμε το τελευταίο ατόπημά του. Στο «αποχαιρετιστήριο» μήνυμά του, τα έκανε πάλι θάλασσα.
Παραβλέπει την απόλυτη αποτυχία της μη κατάκτησης ενός πρωταθλήματος και τονίζει/πανηγυρίζει για την κατάκτηση κυπέλλου το 2024, ενώ στέκεται στην τριετή παρουσία του Παναθηναϊκού στην Ευρώπη!
Μα αυτό, θα μπορούσε να είναι κατόρθωμα για την Ξάνθη, όχι για το «τριφύλλι».

Είναι και κάτι άλλο: Πανηγυρίζει για τις αποχωρήσεις παικτών (Ιωαννίδης, Βαγιαννίδης, Μαξιμοβιτς), οι οποίες ήταν, όπως είπε, από οικονομική άποψη οι υψηλότερες πωλήσεις του συλλόγου. Λησμονά όμως, ότι δεν πούλησε εκείνος, μα ο Αλαφούζος.

Είναι και κάτι πιο σοβαρό: Είναι δυνατόν να ισχυρίζεται ότι… αποχαιρετά τον… PAO FC;

Κατάλαβε ποτέ ότι ήταν στον Παναθηναϊκό κι όχι στην Ξάνθη; Ποιος μιλά για… PAO FC; Καταλαβαίνει ότι μειώνει την ομάδα που δούλευε;

Τι άλλο να πούμε; Στο καλό κι ας άργησε…