Φταίει και ο λαός ,που είναι μαραζιάρης

 Γράφει ο Δημήτρης Καπράνος

Τελικά τί θέλουμε; Γιατί επιμένουμε να παραμένουμε ένας λαός της “κλάψας” και της “μίρλας”;

Όλα τα έχει πει ο Διονύσης Σαββόπουλος: “Φταίνε τα τραγούδια μας, φταίει κι ο λυράρης, μα φταίει κι ο ίδιος ο λαός, που είναι μαραζιάρης”...

Το βλέπουμε σε κάθε ευκαιρία.Το είδαμε τώρα, με την πρόσκλητη τπυ προέδρου Τραμπ στον πρωθυπουργό της χώρας μας.

“Τον εξαφάνισαν” λένε οι -κατ΄επάγγελμα και κατ' εξακολούθηση- μαραζιάρηδες.

Δηλαδή αν ο Τραμπ ΔΕΝ καλούσε τον Κυριάκο Μητσοτάκη τί θα έλεγαν όλοι αυτοί; Ελλάδα και Κύπρος ήταν παρούσες. Εξαιρετικιά σημαντικό γεγονός, χωρίς αμφιβολία!

Πανηγυρίζει η ανθρωπότητα για την επίτευξη της συμφωνίας για την Γάζα και την απελευθέρωση των ομήρων και εμείς εδώ συνεχίζουμε να διχαζόμαστε για το συγκεκριμένο θέμα και υψώνουμε πανό και παλαιστινιακές σημαίες στον ιερό βράχο της

Ακροπόλεως ,υπερακοντίζοντες σε “επαναστατικότητα” και την ίδια την δολοφονική Χαμάς!

Δεν ξέρω τί σκέφθηκε ο πρωθυπουργός όταν ανακοινωσε την απόφαση να ρυθμισθεί νομοθετικώς το θέμα της διαφυλάξεως του μνημείου του Αγνώστου Στρατιώτου, αλλά κάποιος δεν έπρεπε να μιλήσει γι αυτό το χάλι;

Φυσικά, θεωρώ όλα αυτα τα περί “χούντας” και “τανκς” επιεικώς αστεία και βλέπω το θέμα και όχι τις εντυπώσεις.

Διαφωνεί κανείς για το ότι το μνημείο και ο περιβάλλων χώρος πράπει να διατηρούνται καθαρά και να μην έχουμε πλέον την εικόνα του “τσαντίρ-μαχαλά” και του “γιουσουρούμ”;

Διαφωνεί κανείς για το ότι ο περιβάλλων χώρος και το μημείο πρέπει να λάμπουν απο καθαριότητα και να μην γίνονται πεδίον μάχης, όπως έχει συμβεί πολλάκις τα τελευταία χρόνια;

Τί θέλουμε σ' αυτη την χώρα, επί τέλους;

Ο πατέρας μου (στέλεχος της Ενώσεως Κέντρου στον Πειραιά) πολέμησε στο Αλβανικό Μέτωπο και παρασημοφορήθηκε για την παλληκαριά του. Για εμάς, τα πέντε παιδιά του, η καλύτερη βόλτα ήταν όταν παίρναμε την Κυριακή το πρωί τον “ηλεκτρικό” από τον Πειραιά ,κατεβαίναμε στο Μοναστηράκι και περαπατούσαμε μέχρι το Σύνταγμα, για να δούμε την “Αλλαγή φρουράς”.

Ήταν η τελετή που γινόταν με λαμπρότητα, με κύρος και ύφος. Εκατοντάδες κόσμου, απολάμβαναν την στιγμή. Οχι τουρίστες, που τον χειμώνα σπανίως υπήρχαν, αλλά πολίτες, με τις οικογένειές τους, που θαύμαζαν τους ευζώνους, που χαίρονταν την μυστατωγία όλης εκείνης της ιστορίας.

Έλαμπε απο καθαριότητα η πλατεία. Έλαμπε, παρά το ότι ο Δήμος Αθηναίων δεν διέθετε τα σημεριμνά σύγχρονα μέσα καθαρισμού.

Ούτε στην πιο σκοτεινή πλευρά του πιο άρρωστου μυαλού δεν υπήρχε η σκέψη να μετατρέψει τον χώρο σε “παζάρι” ή να μπουρλοτιάσει τα φυλάκια του φρουρών του μνημείου.

Και κάθονται τώρα, σοβαρά-υποτίθεται-κόμματα και συζητούν περι όνου σκιάς; Θα μπορούσαν κάλλιστα να πουν “ας δούμε όλοι μαζί το θέμα, κυριε πρωθυπουργέ, διότι μάλλον κάνετε λάθος ως προς τις αρμοδιότητες” και ας εύρισκαν μια κοινώς αποδεκτή λύση.

Λύση, όμως, που θα εξασφαλίζει τον απόλυτο σεβασμό του μνημείου και του περιβάλλοντος χώρου.

Ας πάνε οι “δικαιωμαστιστές” και οι “τσαντιρομαχαλάδες” να στήσουν αντίσκηνα και ότι άλλο στον περιβάλλοντα χώρο του μνημείου πεσόντων σε οποιαδήποτε χώρα και να μην τους πάρουν “σηκωτούς” και με χειροπέδες.

Κάποια στιγμή, πρέπει να σοβαρευτούμε. Μαραζιάρηδες, κλαψιάρηδες, δικαιωματιστές, ποικραμένοι και μωροφιλόδοξοι και ότι άλλο θέλεις είμαστε. Υπεύθυνοι πολίτες, πότε θα γίνουμε;