Στα σχολεία…χορεύοντας με τους λύκους

Γράφει

ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

Να λοιπόν που επιβεβαιώθηκαν όσα γράφαμε εδώ και καιρό για τις προετοιμαζόμενες καταλήψεις στα σχολεία.

Κάποιοι θλιβεροί τύποι που δήθεν νοιάζονται για την Παιδεία και την υπηρετούν μέσω του κομματικού συνδικαλισμού, γνωρίζοντας ότι δεν έχουν πλέον κανένα άλλοθι απέναντι στην κοινωνία, έβαλαν μπροστά τις ψυχές δεκαπεντάχρονων παιδιών για να υπηρετήσουν τις δικές τους επιδιώξεις.

Είναι χαρακτηριστικό ότι ο αρχισυνδικαλιστής των καθηγητών δήλωσε ανερυθρίαστα ότι οι καταλήψεις αποτελούν άσκηση για τους μαθητές, ούτως ώστε να γίνουν υπεύθυνοι πολίτες! Ναι, ο πολύς Θ. Κοτσυφάκης τα είπε αυτά, που ήταν υποψήφιος ευρωβουλευτής με τον ΣΥΡΙΖΑ κι εκπροσωπεί τους ανθρώπους που μαθαίνουν γράμματα στα παιδιά.

Είναι, επίσης, χαρακτηριστικό ότι ΣΥΡΙΖΑ και ΚΚΕ υποθάλπουν αν δεν υποκινούν τις καταλήψεις, με τις δηλώσεις στελεχών τους.

Δεν αποτελούν εποχική γρίπη ισχυρίστηκαν, θέλοντας ν’ απαντήσουν ότι κάθε χρόνο την ίδια εποχή συμβαίνουν τα ίδια και τα ίδια.

Η δε νεολαία του ΣΥΡΙΖΑ, φοβούμενη το καπέλωμα από την ΚΝΕ και το ΚΚΕ, εξέδωσε ανακοίνωση με την οποία όχι απλά χαιρέτιζε τις καταλήψεις γιατί «οι μαθητές δεν θέλουν κι ούτε θα γίνουν πειραματόζωα της κυβέρνησης», αλλά κάλεσε κι ολόκληρη την κοινωνία να συμμετάσχει στους αγώνες τους.

Έκλεισε δε και «ραντεβού στους αγώνες, το μέλλον μας ανήκει».

Αμφιβάλλει κάποιος ότι για την Αριστερά εδώ και δεκαετίες τα σχολεία και τα πανεπιστήμια ήταν προνομιακός χώρος και κυρίως χώρος άντλησης νέων δυνάμεων;

Αμφιβάλλει κάποιος ότι η δήθεν παρθένος, κυβερνητικά, Αριστερά μονοπώλησε την διακυβέρνηση της Παιδείας εδώ και δεκαετίες και συνέβαλλε αποφασιστικά στην υποβάθμισή της;

Αμφιβάλλει κάποιος ότι οι λύκοι παραφυλάνε για ν’ αρπάξουν το θήραμα τους που δεν είναι τίποτα περισσότερο από παιδικές ψυχές και μυαλά χωρίς γνώση και διαμορφωμένη κρίση, που με την κατάλληλη καθοδήγηση καθίστανται τα επαγγελματικά στελέχη του μέλλοντος;

Εννιά ετών η κόρη μου, μού έλεγε τις προάλλες ότι ο μπαμπάς μιας συμμαθήτριάς της, σ’ ένα πάρτι γενεθλίων, τους έλεγε πόσο θ’ αλλάξουν τα πράγματα στα σχολεία, πόσο καλύτερα θα είναι και πόσο λιγότερα μαθήματα θα έχουν,  όταν έρθει στην εξουσία ο Αλέξης Τσίπρας, που πρωτοστατούσε στις καταλήψεις παλαιότερα, άρα ξέρει πολλά!!!!!

Δηλητήριο στις παιδικές ψυχές. Παράνοια!

Είναι σαφές και ξεκάθαρο ότι τα προβλήματα της Παιδείας είναι σοβαρά και μεγάλα.

Όποιος έχει παιδιά στην σχολική ηλικία το γνωρίζει.

Όμως, η Αριστερά ήταν κι είναι «αρχηγός» σ’ αυτήν.

Μια δεν της άρεσε ο νόμος Ράλλη παλαιότερα κι έκανε την Παιδεία πεδίο μάχης.

Μια δεν της άρεσαν οι παρεμβάσεις του Αντώνη Τρίτση και δημιούργησε απίστευτες εντάσεις.

Μια δεν της άρεσε ο Σημίτης, στο πέρασμά του απ’ αυτή και τα έκανε μπάχαλο σε σχολεία και Πανεπιστήμια.

Μια δεν της άρεσε ο νόμος Κοντογιαννόπουλου, έκανε τα ίδια και θρηνήσαμε και νεκρό.

Μια δεν της άρεσε ο νόμος της Γιαννάκου.

Δεν της άρεσε ούτε ο νόμος Διαμαντοπούλου, που ψηφίστηκε σχεδόν από το σύνολο της Βουλής κι αποτελούσε ίσως την σημαντικότερη παρέμβαση που έγινε στην Παιδεία εδώ και δεκαετίες.

Δεν πάει άλλο.

Ο τόπος δεν μπορεί να συναντήσει το μέλλον του με κλειστά σχολεία και πανεπιστήμια, επειδή αυτό επιτάσσουν τα στενά κομματικά συμφέροντα κι οι επιδιώξεις της Αριστεράς.

Δεν μπορεί μια ολόκληρη κοινωνία να είναι δέσμια μικρών μειοψηφιών που δεν θέλουν ν’ αλλάξει το παραμικρό, επειδή βολεύονται.

Δεν μπορεί όλοι μας να είμαστε σιδηροδέσμιοι εκείνων που μέσα στην ιδεολογική ραθυμία και πολιτική τους ουτοπία, διευκολύνονται από τη δημιουργία χαωδών καταστάσεων σε πολλούς τομείς της καθημερινότητας και δη στην Παιδεία.

Κι είναι σαφής, πλέον, η αδυναμία μιας ολόκληρης γενιάς, εκείνης του Πολυτεχνείου, να κληροδοτήσει στη νέα γενιά παρακαταθήκη σοβαρού οράματος για το μέλλον.