Ο αντιπερισπασμός της αναθεώρησης του Συντάγματος

Γράφει
ο Μιχάλης Δεμερτζής

Η ελληνική Αριστερά μπορεί να μην έχει ηθικό πλεονέκτημα, αλλά έχει το πλεονέκτημα να ζει στον κόσμο της, αφήνοντας το κοινό να πιστεύει ότι όλα πηγαίνουν τόσο καλά, που ήρθε η ώρα να ασχοληθούμε με το αν ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας πρέπει να εκλέγεται απευθείας από τον λαό ή αν ωρίμασαν οι συνθήκες να χωρίσουμε το κράτος από την εκκλησία.

Αν ήξεραν οι «προηγούμενοι» αυτό

το κόλπο (ή αν είχαν το θράσος των σημερινών – το ίδιο είναι) θα παίρναμε είδηση την κρίση ένα-δυο χρόνια αργότερα, ενώ θα κουβεντιάζαμε αν το OpenGov της κυβέρνησης Παπανδρέου είναι αρκετά δημοκρατικό χωρίς να έχει εφαρμοστεί προηγουμένως η πρόταση της αντιπολίτευσης Σαμαρά για πανελλήνιας εμβέλειας δωρεάν WiFi.

Μιλάμε βεβαίως για τη διάθεση που δείχνει η κυβέρνηση να αναθεωρήσει το Σύνταγμα, κάτι που από μόνο του δεν είναι πρόβλημα, σε αντίθεση με την εμφανή της προσπάθεια να αλλάξει την ατζέντα και να την απομακρύνει από τα πραγματικά ζητήματα. Αυτό είναι πρόβλημα και μάλιστα σοβαρό γιατί, σε περίπτωση που από κάποιους έχει διαφύγει, η χώρα βρίσκεται σε οικονομική κρίση. Ο πρωθυπουργός, πάντως, φάνηκε να μην το γνωρίζει και ξεκίνησε την ομιλία του για την αναθεώρηση με το ποίημα περί καθαρής εξόδου και το γνωστό πια «η ελληνική οικονομία βρίσκεται σε τροχιά δυναμικής ανάκαμψης».

Στο μεταξύ, η ανεργία στην Ελλάδα δεν μειώθηκε καθόλου τον μήνα Ιούλιο (19%), που, για αυτή τη χώρα και για αυτό τον μήνα, είναι σαν να έβρεξε σε ξερό χωράφι και οι σταγόνες να εξατμίστηκαν πριν ακουμπήσουν το έδαφος. Και ενώ η οικονομία μας συνεχίζει να στεγνώνει, τρώγοντας από τα έτοιμα οι ιδιώτες και από τα τελευταία φθηνά δανεικά το δημόσιο, τα επιτόκια στις διεθνείς αγορές επιμένουν υψηλά και αμείωτα και, σαν κερασάκι στην τούρτα, η Ελλάδα υποχώρησε για τέταρτη συνεχόμενη χρονιά στην παγκόσμια κατάταξη για το επιχειρηματικό περιβάλλον, είδηση που έρχεται μια βδομάδα αργότερα από εκείνη περί νέας πτώσης και στην παγκόσμια κατάταξη ανταγωνιστικότητας.

Για την κυβέρνηση, ωστόσο, αυτά τα καπιταλιστικά με τις κατατάξεις και τα ποσοστά είναι πολύ μικρά μπροστά σε ιδέες και όνειρα, για αυτό είναι πιο σημαντικό να ασχοληθεί με προτάσεις όπως την κατοχύρωση της διενέργειας δημοψηφίσματος μετά από λαϊκή πρωτοβουλία, ώστε την επόμενη φορά που θα αποφασίσουμε όλοι μαζί στις πλατείες ότι δεν χρωστάμε αλλά μας χρωστούν, να το επισημοποιήσουμε όσο το δυνατόν δημοκρατικότερα.

Η καλύτερη πρόταση όλων, όμως, είναι η απαγόρευση διορισμού εξωκοινοβουλευτικών πρωθυπουργών, γιατί αυτό ακριβώς χρειάζεται και η ελληνική κοινή γνώμη όταν τα πράγματα γίνονται δύσκολα: την επιβεβαίωση των συνωμοσιολογιών της.

Αφού αποτύχαμε ως κυβέρνηση, ας τα ρίξουμε όλα στους «συντηρητικούς, νεοφιλελεύθερους κύκλους» και λοιπούς παντοδύναμους άρχοντες του παρασκηνίου που ανεβάζουν και κατεβάζουν κυβερνήσεις, που «φυτεύουν» τραπεζίτες πρωθυπουργούς οι οποίοι «ευτελίζουν τη δημοκρατία» (λόγια του νυν πρωθυπουργού). Λες και ο κακός Σόρος κρατούσε και καθοδηγούσε με το ζόρι το χέρι του Έλληνα υπουργού Εξωτερικών όταν υπέγραφε την Συμφωνία των Πρεσπών, λες και δεν στηρίζεται στην εμπιστοσύνη της Βουλής ο εκάστοτε πρωθυπουργός...

Είναι που και η συνωμοσιολογία, όπως και οι παροχές, σε ψήφους μεταφράζεται, ενώ, αντίθετα, η ανάκαμψη της χώρας μεταφράζεται σε πολιτικό κόστος και, ακόμα χειρότερα, σε δουλειά. Αυτό δηλαδή που κάνουν συνήθως οι εξωκοινοβουλευτικοί, ειδικά όταν είναι και εξωκομματικοί, όταν αναλαμβάνουν θέσεις ευθύνης…

Συμπερασματικά, είναι πρόδηλο ότι έτσι θα πορευτούμε μέχρι τις εκλογές... Με την κοινωνία να αγκομαχά υπό το βάρος μίας βαριά άρρωστης οικονομίας και μίας διαρκούς ανομίας μέτριας έντασης και την κυβέρνηση να θεωρητικολογεί. Δεν πρόκειται για κάτι νέο αλλά για τη γνωστή, και νοσηρή υπό τις παρούσες συνθήκες της κρίσης, αδράνεια που χαρακτηρίζει ολόκληρη την κυβερνητική θητεία του συνασπισμού Συριζανέλ, απλά με περισσότερη αριστερή συνθηματολογία, περισσότερες παροχές όπου αυτό είναι δυνατό και περισσότερο ύφος «δεν τρέχει τίποτα»… Μέχρι την επόμενη μικρή ή μεγάλη κρίση, οπότε και θα πάρει το αεροπλάνο για Ουάσιγκτον ο υπουργός της Εθνικής μας Άμυνας για να υποσχεθεί στους συμμάχους μας στρατιωτικές βάσεις και «υδατάνθρακες» από το Αιγαίο, απλά και μόνο για να συνεχίσουμε να υπάρχουμε ως κράτος.

Η δουλειά της επόμενης κυβέρνησης δεν θα είναι καθόλου εύκολη τόσο εντός, όσο και εκτός συνόρων…