Περί του χρόνου των εκλογών

Γράφει
ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

Δεν γνωρίζω πότε θα γίνουν εκλογές. 

Αυτό το γνωρίζει μόνο ο Τσίπρας, άντε και ένας –δυο ακόμη από τον στενό κύκλο του μεγάρου Μαξίμου.

Προσεγγίζοντας κι αναλύοντας τα δεδομένα που έχουμε ως τώρα, οι περισσότεροι ισχυρίζονται ότι εκλογές θα έχουμε στο τέλος της τετραετίας, λόγω και της έντονης «αριστεροδέξιας» εξουσιολαγνείας.

Προσωπικά εκτιμώ ότι

κάτι τέτοιο δεν είναι εφικτό. Θα εξηγήσω γιατί.

1. Εκτιμώ ότι ο χάρτης και το τοπίο που διαμορφώνεται σε επίπεδο περιφερειακών και δημοτικών εκλογών, προοιωνίζει τεράστια ήττα του ΣΥΡΙΖΑ. Τουλάχιστον σε επίπεδο δήμων και περιφερειών από όπου εξάγονται πολιτικά συμπεράσματα.
2. Αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει ορατό το ενδεχόμενο να κερδίσει ο ΣΥΡΙΖΑ έστω και μια περιφέρεια ή ένα μεγάλο δήμο. Ούτε υπάρχει αυτοδιοικητικό στέλεχος στον ΣΥΡΙΖΑ που να μπορεί να μπει σε τροχιά ακόμη και αξιοπρεπούς ήττας.

Με αυτά τα δεδομένα στις περιφερειακές και δημοτικές εκλογές αλλά και την διαφαινόμενη ήττα στις ευρωεκλογές (βάσει κλίματος αλλά δημοσκοπήσεων), η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ –ΑΝΕΛ επ’ ουδενί μπορεί ν’ αντέξει στην εξουσία μέχρι τον Οκτώβριο.

Αφενός επειδή θα γνωρίζουν οι πάντες ότι οι μήνες μέχρι τις εκλογές θα είναι απλώς διαδικαστικοί κι αφετέρου επειδή θα δημιουργηθούν κι άλλες φυγόκεντρες τάσεις στους ήδη φευγάτους ψηφοφόρους του. Χώρια που εν όψει της νέας ήττας θα περιχαρακωθούν ακόμη περισσότερο τα ήδη διαμορφωμένα εσωκομματικά στρατόπεδα για την διαχείριση της επόμενης ημέρας.

Άρα, με δεδομένο ότι δεν προκύπτει από πουθενά ότι ο Αλέξης Τσίπρας δεν επιθυμεί την καρέκλα και για την επόμενη ημέρα, όσο πιο γρήγορα γίνουν εκλογές, τόσο μεγαλύτερες πιθανότητες υπάρχουν να παραμείνει εσωκομματικά ισχυρός. Και να μην αναγκαστεί να διαχειριστεί συνεχείς ήττες.

Τώρα, τα δίνει όλα σε επίπεδο παροχολογίας, ανασύστασης ή και σύστασης πελατειακών δικτύων και φυσικά βγάζοντας από τα συρτάρια σκάνδαλα προέλευσης δεκαετιών για εντυπώσεις και τακτικισμούς.

Ίσως με το βλέμμα γύρω στον Φεβρουάριο - Μάρτιο. Μόλις κληθεί να επικυρώσει στη Βουλή όσα συμφώνησε στις Πρέσπες. Με ζεστές ακόμη τις τσέπες από τα επιδόματα και τις παροχές. Ούτως ώστε, ακόμη κι αν ακολουθήσουν οι ήττες σε περιφερειακές –δημοτικές και ευρωεκλογές, να ισχυρίζεται ότι αυτές ήταν συνέπεια/ επίπτωση της πολιτικής του ήττας και να μπορέσει έτσι να τις διαχειριστεί και να επιβιώσει.

Με στόχους:

1. Να μην είναι αυτοδύναμη η Νέα Δημοκρατία. Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι αυτό το ενδεχόμενο είναι 50-50% κι όλα θα εξαρτηθούν από το τι ρεύμα θα δημιουργήσει μετά την εξαγγελία των εκλογών.
2. Να μην είναι αυτοδύναμη η Νέα Δημοκρατία και τρίτο κόμμα το ΚΙΝΑΛ, ούτως ώστε να μπορούν να συγκυβερνήσουν.
3. Να μην είναι τρίτο κόμμα το ΚΙΝΑΛ αλλά  η Χρυσή Αυγή, ούτως ώστε να μη μπορεί να γίνει κυβέρνηση και να οδηγηθούμε σε εκλογές με απλή αναλογική.
4. Να μην έχουν Νέα Δημοκρατία και ΚΙΝΑΛ 180 βουλευτές για να μη μπορέσουν να εκλέξουν πρόεδρο Δημοκρατίας τον Ιανουάριο του 2020 κι η χώρα να πάει σε νέες εκλογές, με απλή αναλογική.

Αυτά «λέει» η λογική προσέγγιση των δεδομένων. Επειδή όμως η Αριστερά κι η ψεκασμένη Δεξιά που συγκυβερνούν δεν έχουν την καλύτερη σχέση με τη λογική και τον πολιτικό εξορθολογισμό, όλα είναι ανοικτά.

Ακόμη και να κυβερνούν μέχρι τέλους της συνταγματικής θητείας της κυβέρνησης (Οκτώβριος 2019) κι ας έχουν υποστεί πανωλεθρία σε περιφερειακές – δημοτικές εκλογές και ευρωεκλογές.