Το Μάτι και το αξιακό πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ

Γράφει

ο Μιχάλης Δεμερτζής

Οι ημέρες της εβδομάδας που πέρασε είναι πολύ σημαντικές για την ευρωπαϊκή ιστορία, καθώς οι ηγέτες της ΕΕ συμφώνησαν για έναν πολύ μεγάλο από κοινού δανεισμό ώστε να ανακάμψει η ευρωπαϊκή οικονομία από την κρίση της πανδημίας. Πρόκειται οπωσδήποτε για

ένα μεγάλο βήμα προς την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση.

Αντί, ωστόσο, να ασχολούμαστε με αυτό και με το τι θα κάνουμε στην Ελλάδα τα χρήματα που μας αναλογούν, ήρθε το ηχητικό ντοκουμέντο που αποκάλυψε την προσπάθεια συγκάλυψης για τα αίτια της τραγωδίας στο Μάτι να μας θυμίσει το εξής: Αν δεν αλλάξουμε το κράτος μας δομικά, όλα τα λεφτά του κόσμου και η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση μαζί δεν είναι αρκετά για να γίνουμε κανονική χώρα.

Τι να πρωτοπεί κανείς για αυτά που ακούστηκαν στο ηχητικό… Όταν ο τότε αρχηγός της Πυροσβεστικής λέει ότι ο τάδε δεν έστειλε εναέρια μέσα πυρόσβεσης στον δείνα γιατί είχε προσωπικά μαζί του, τότε, συγγνώμη, αλλά όλη η πυροσβεστική υπηρεσία θέλει ξήλωμα. Να την γκρεμίσουμε το φθινόπωρο και να έχουμε φτιάξει άλλη μέχρι το επόμενο καλοκαίρι… Δεν είναι ακριβώς αδύνατο. Αντιθέτως, κάποιοι τομείς παραείναι σοβαροί για να παραμένουν σάπιοι.

Για να συμβούν όμως αλλαγές εκ βάθρων στο σύστημά μας και ειδικά στην ιερή μας αγελάδα που λέγεται δημόσιο, χρειάζεται κι ένας σχετικά υψηλός βαθμός πολιτικής συναίνεσης. Όταν ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν στην εξουσία, γράφαμε ότι η συναίνεση είναι πρωτίστως δουλειά της κυβέρνησης και μετά όλων των άλλων. Το ίδιο ισχύει και τώρα, με ΝΔ, αλλά τι στην ευχή σκέφτεται η αξιωματική αντιπολίτευση όταν κατηγορεί τα ΜΜΕ και το «παλιό καθεστώς» ότι θέλουν υποτίθεται να την πλήξουν, την ώρα που ξεγυμνώνεται μπροστά της και μπροστά σε όλους μας ολόκληρη η φαυλότητα του ελληνικού κρατικού μηχανισμού; Σε μία κανονική χώρα υποτίθεται πως όταν δημοσιεύονται τέτοια τέρατα, υπάρχει και μία ανάλογη πολιτική αντίδραση…

Γιατί δεν «ορμά» σύσσωμος ο ΣΥΡΙΖΑ στον αρχηγό της Πυροσβεστικής, που στο ηχητικό ισχυρίζεται ότι εκτελεί εντολές άνωθεν, και γιατί δεν απαιτεί την εξυγίανση της πυροσβεστικής υπηρεσίας; Γιατί, για την τραγωδία στο Μάτι, δεν μπορεί, κάποιος φταίει… Είτε η πυροσβεστική υπηρεσία είτε η πολιτική ηγεσία είτε και οι δύο. Κανένας από τους δύο, αποκλείεται. Όταν όμως η τότε υπουργός Προστασίας του Πολίτη μηνύει την εφημερίδα που αποκάλυψε το ηχητικό, ουσιαστικά μας λέει ότι δεν φταίει κανένας για τίποτα από όσα έγιναν τότε. Ούτε καν για την προσπάθεια συγκάλυψης…!

Τούτων δοθέντων, καλή η πολιτική συναίνεση, χρειάζεται, αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ έχει σοβαρό αξιακό πρόβλημα. Αυτό δεν κάνει δύσκολη απλά τη συναίνεση, κάνει δύσκολη τη συνεννόηση. Το αν πιστεύει αυτά που κάνει και λέει ή απλά έχει κάτι να κρύψει, είναι αδιάφορο πολιτικά. Σημασία έχει πως εκεί που βλέπουμε όλοι μία εθνική τραγωδία, ο ΣΥΡΙΖΑ βλέπει μία ακόμα «στραβή στη βάρδιά του» και εκεί που είδαμε όλοι ένα βαριά άρρωστο δημόσιο, είδε «παρακρατικό μηχανισμό» ηχογραφήσεων. Σε ποιον πλανήτη, ποιου παράλληλου σύμπαντος, μπορεί να θεωρηθεί παρακρατικός μηχανισμός ο πραγματογνώμονας που δέχεται ευθείες απειλές για να αλλοιώσει τα στοιχεία και τα αποτελέσματα της έρευνάς του;

Ειδικότερα περί παρακράτους, νομικά μπορεί μία ηχογράφηση ως πρακτική συλλογής στοιχείων να μη θεωρείται θεμιτή – εξαρτάται από την περίπτωση –, αλλά πολιτικά έχει σημασία τι ακούν τα αυτιά μας. Πολύ μεγαλύτερη σημασία πολιτικά, δε, έχει το πώς αντιδρά μία πολιτική δύναμη σε αυτά που ακούν τα αυτιά μας. Στον πλανήτη ΣΥΡΙΖΑ, λοιπόν, παρακράτος δεν είναι κάποιοι κρατικοί αξιωματούχοι που έχουν κάνει τις υπηρεσίες τσιφλίκι τους, αλλά αυτοί που προσπαθούν να τους ξεμπροστιάσουν.

Και να σκεφτεί κανείς πως υπάρχουν κάποιοι που ακόμα περιμένουν τη στροφή του ΣΥΡΙΖΑ στη σοσιαλδημοκρατία…