Η Αριστερά, οι διαδηλώσεις και η αλήθεια

Γράφει

ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

Άκουγα προχθές έναν πρώην υπουργό της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ ν’ αναρωτιέται δημοσίως αν στη Γαλλία ζητήθηκε άδεια από τα  «Κίτρινα Γιλέκα» για να διαδηλώσουν. 

Αυτό έγινε με αφορμή το νομοσχέδιο της κυβέρνησης για να σταματήσει επιτέλους η ασυδοσία που παρατηρείται στη χώρα μας, όπου ο κάθε πικραμένος κλείνει δρόμους και

σταματά την οικονομική δραστηριότητα ή προκαλεί «εμφράγματα» στις πόλεις.

Αν είχα την δυνατότητα θα έλεγα σ’ αυτόν το πρώην υπουργό (νομίζω ότι ήταν ο πολύς Σπίρτζης) ότι το νομοσχέδιο δεν περιορίζει τα αντίστοιχα «Κίτρινα Γιλέκα» του τόπου μας, ούτε κάποιο μαζικό συλλαλητήριο.

Το νομοσχέδιο κι ο νόμος που θα ψηφιστεί δεν γίνεται και δεν αφορά τέτοιες περιπτώσεις. Δεν αφορά μαζικές διαδηλώσεις σαν αυτές των αντιμνημονιακών χρόνων ή άλλων μεγάλων κοινωνικών αιτημάτων.

Αφορά ΜΟΝΟ τον χωροταξικό περιορισμό των ολιγομελών διαδηλώσεων που κρατούν ομήρους εκατομμύρια ανθρώπους.

Προσέξτε:  Στην Αθήνα κατά ΜΟ γίνονται δύο διαδηλώσεις την ημέρα - περισσότερες από 140 στο τελευταίο δίμηνο και μάλιστα εν μέσω πανδημίας. Οι περισσότερες εξ αυτών αριθμούσαν λιγότερα των 100 ατόμων.

Μπορεί να συνεχίζεται αυτό; Σε ποια πολιτισμένη χώρα συμβαίνει; Πού αλλού 100-200 άτομα κρατούν ομήρους, καταστηματάρχες, οδηγούς κι όλη την οικονομική δραστηριότητα;

Πρέπει να πούμε κάτι ακόμη: Η Αριστερά αντιδρά λυσσαλέα επειδή το «πεζοδρόμιο» αποτελεί το οξυγόνο της. Αυτή είναι η κληρονομημένη συνήθεια ή πολιτική κουλτούρα της από τα χρόνια του ΕΑΜ ή και του «114» που λειτουργούν ως «μπούσουλες» κινητοποίησης ή … επανάστασης.

Πρέπει να πούμε κάτι ακόμη που οι αντιδράσεις της Αριστεράς δεν έχουν επιτρέψει να αναδειχθεί. Η Αριστερά αντιδρά επειδή το νομοσχέδιο αναφέρει για την παρουσία της αστυνομίας στις συγκεντρώσεις καθώς και στην αρμοδιότητα που της δίνεται να κρίνει ποιες συγκεντρώσεις επιτρέπονται και ποιες όχι».

Ακούστε: Αυτή η διάταξη δεν περιέχεται στο νομοσχέδιο αλλά στο Σύνταγμα! Στο άρθρο 11.2 που αναφέρει: « Μόνο στις δημόσιες υπαίθριες συναθροίσεις μπορεί να παρίσταται η αστυνομία. Οι υπαίθριες συναθροίσεις μπορούν να απαγορευτούν με αιτιολογημένη απόφαση της αστυνομικής αρχής, γενικά, αν εξαιτίας τους επίκειται σοβαρός κίνδυνος για τη δημόσια ασφάλεια, σε ορισμένη δε περιοχή, αν απειλείται σοβαρή διατάραξη της κοινωνικοοικονομικής ζωής, όπως νόμος ορίζει».
Άρα ο ρόλος της αστυνομίας στη διενέργεια των διαδηλώσεων, γεγονός που προκαλεί μεγάλες αντιδράσεις από την αντιπολίτευση, υπάρχει στο Σύνταγμα και μάλιστα είναι σαφώς διατυπωμένος. Αυτό δεν άλλαξε ούτε στην αναθεώρηση του Συντάγματος επί ημερών ΣΥΡΙΖΑ… Κι ο νοών νοείτο.

Εδώ, λοιπόν.  προκύπτει το ερώτημα: Η Αριστερά με τις αρνήσεις αποδοχής του νομοσχεδίου κι αυριανού νόμου, αντιτίθεται ευθέως στο Σύνταγμα; Μια απάντηση θα ήταν χρήσιμη…

Προσωπικά θεωρώ ότι το συγκεκριμένο νομοσχέδιο της κυβέρνησης αποτελεί την επιτομή της κοινής λογικής. Πολύ περισσότερο αφού τα στοιχεία αναφέρουν ότι από το 2010 μέχρι και σήμερα (κρατηθείτε) έγιναν στην Αθήνα περίπου 45000 διαδηλώσεις. Μια στις τρεις είχε συμμετοχή μικρότερη των 200 ατόμων!

Έλεος, πια…

Όπως … έλεος πρέπει να ζητήσουν οι πολίτες κι από τον Τσίπρα. Που προσπαθώντας να ξυπνήσει κάποια  «αντιδεξιά» αντανακλαστικά ταυτίζεται και πάλι με τον παραλογισμό. Ενώ γνωρίζει ότι με το νομοσχέδιο δε θίγεται το δικαίωμα στη συνάθροιση και τη διαμαρτυρία, αλλά μόνο η αυθαιρεσία των λίγων σε βάρος των πολλών, ο ίδιος και το κόμμα του παραπλανούν συνειδητά την κοινή γνώμη. Ο ίδιος και το κόμμα του επιδίδονται σε κραυγές που προσβάλλον και τη νοημοσύνη των πολιτών μα συνιστούν και ύβρη  στη λειτουργία της Δημοκρατίας μας.

Εν κατακλείδι τονίζω και πάλι ότι το νομοσχέδιο που θα γίνει νόμος αποτελεί την επιτομή της κοινής λογικής και το μεγάλο στοίχημα θα είναι η εφαρμογή του…