Πόσους πολακοκουρουμπλήδες αντέχουμε πια;

 Γράφει ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

Η διαγραφή του Κουρουμπλή από τον Αλέξη Τσίπρα ήταν όντως μια αιφνιδιαστική κίνηση. Δεν είχαμε συνηθίσει σε τέτοιες κινήσεις «ευπρέπειας». Πολύ περισσότερο όταν πολλά στελέχη του – με πρώτιστο τον Πολάκη- τον καθιστούν  συνεχώς απολογούμενο για τον τοξικό τους λόγο.

Ήταν όμως, όντως μια κίνηση πολιτικής ευπρέπειας; Δηλαδή, δεν άντεξε ούτε οι ίδιος ένα

βουλευτή του να αποκαλεί συνεχόμενα «δολοφόνους» τους αντιπάλους του; Κι αν δεν άντεξε και διέγραψε τον Κουρουμπλή, γιατί δεν έκανε το ίδιο με τον Πολάκη που υπέπεσε στο ίδιο ακριβώς ατόπημα; Ο ένας το φώναζε στη Βουλή, ο άλλος στο διαδίκτυο! Ο χώρος κι ο τόπος κάνει τη διαφορά;

Η ερμηνεία λοιπόν που μπορεί να δοθεί κι η απάντηση στα ερωτήματα γιατί ξαφνικά διαγραφή αλλά και  γιατί διαγραφή του ενός κι όχι του άλλου, μάλλον είναι αυτονόητη: Ανδρουλάκης! Και δημοσκοπική πίεση από το ΚΙΝΑΛ. Όλες οι μετρήσεις το καταγράφουν. Όπως η τελευταία (χθες Κυριακή) που καταγράφει 19,2% στον ΣΥΡΙΖΑ και 15,2% στο ΚΙΝΑΛ, με τη ΝΔ σε τροχιά ακόμη κι αυτοδυναμίας με απλή αναλογική!

Όσοι γνωρίζουν λοιπόν τον Αλέξη Τσίπρα και την πολιτική του διαδρομή ξέρουν πως όταν βρίσκεται σε πίεση γίνεται απρόβλεπτος κι οι στροβιλισμοί του είναι παροιμιώδεις.  Επιπλέον, δεν μας έχει πείσει ότι έχει εγκαταλείψει τον λαϊκισμό. Ούτε την συνεχή καταγγελτική τακτική που τις κρίσεις τις παρουσιάζει ως «εγκλήματα». Ξεχνάμε ότι κι ο ίδιος χρησιμοποίησε τη λέξη «αυτουργός» εις βάρος του αντιπάλου του, χρεώνοντάς  του το κόστος μιας παγκόσμιας πανδημίας;

Τώρα λοιπόν, ο ΣΥΡΙΖΑ και με την απειλή της νέας ηγεσίας του ΚΙΝΑΛ, είναι το μοναδικό κόμμα στην Ευρώπη που ασκεί αντιπολίτευση για την πανδημία. Όταν παντού κι οι πάντες προσπαθούν κι επιχειρούν ν’ αντιμετωπίσουν από κοινού την φονική πανδημία κι ο ένας βάζει πλάτη στον άλλο, ο Τσίπρας κι ο ΣΥΡΙΖΑ θεωρούν ότι θα φτάσουν πάλι στην εξουσία μέσω αυτής. Καταγγέλλουν, καταγγέλλουν, καταγγέλλουν, μα ένα μέτρο δεν πρότειναν.

Προσέξτε:  Την προηγούμενη εβδομάδα στη Βρετανία, 92 βουλευτές του συντηρητικού κόμματος – εκ της μεγάλης μερίδας των ψεκασμένων που εκτός άλλων οδήγησαν τη χώρα τους κι εκτός ΕΕ- καταψήφισαν τα νέα μέτρα του αλλοπρόσαλλου κι απερίσκεπτου  Τζόνσον για την αναχαίτιση της πανδημίας. Τέθηκε ακόμη και  ζήτημα απώλειας της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας. Όμως, ο ηγέτης των Εργατικών, ο Στάρμερ, αντί  να βρίζει την κυβέρνηση για τις ανοησίες της (μέχρι κι η μάσκα ήταν προαιρετική μέχρι προσφάτως) και να οδηγήσει τα πράγματα στα άκρα για να επωφεληθεί, στήριξε τα μέτρα της κυβέρνησης.  Τα ίδια έγιναν στην Ολλανδία που από χθες βρίσκεται σε αυστηρό και καθολικό lockdown με πλήρη πολιτική συναίνεση, τα ίδια στη Γερμανία με τις ΜΕΘ, τα ίδια παντού. Οι άνθρωποι είναι λογικοί και γνωρίζουν ότι όσες ΜΕΘ και να είχαν, πάλι θα έλειπαν. Παντού συμφωνίες, παντού συναίνεση. Εκτός από την ψωροκώσταινα.  Σχεδόν δυο χρόνια τώρα που διαρκεί η πανδημία κι ο ΣΥΡΙΖΑ ΔΕΝ έχει ψηφίσει ούτε ένα κυβερνητικό μέτρο! Ούτε καν την αυτονόητη υποχρεωτικότητα των εμβολιασμών στους υγειονομικούς ή τις ποινές στους αρνητές γονείς που δεν στέλνουν τα παιδιά τους σχολείο! «Όχι σε όλα»! Δεν υπάρχει άλλη τέτοια αντιπολίτευση στην υφήλιο. Ίσως επειδή πουθενά αλλού υπάρχει Αριστερά! Ο Τσίπρας αντέγραψε τον μεγαλύτερο Έλληνα λαϊκιστή (μέχρι την εμφάνιση του ίδιου), τον Θεόδωρο Δηληγιάννη που έλεγε «ότι είμαι εναντίον κάθε τι, υπέρ του οποίου είναι ο Τρικούπης»! Αυτό όμως ήταν πριν 139 χρόνια κι όχι σήμερα κι εν καιρώ πανδημίας.

Σ’ αυτό το σκηνικό λοιπόν, ήρθε το παραλήρημα του Κουρουμπλή και του Πολάκη ως αποτέλεσμα αυτών των πολιτικών. Ο ένας διαγράφηκε ο άλλος θωπεύτηκε.

Αμετροέπεια κι υποκρισία! Λαϊκισμός του αισχίστου είδους.

Εδώ λοιπόν επανέρχεται το ερώτημα: Πόσους Κουρουμπλήδες και Πολάκηδες μπορούμε πια να αντέχουμε; Όχι μόνο ελέω του λαϊκισμού τους αλλά κι εν συνόλω της πολιτικής διαδρομής τους… Δεν είναι οι μόνοι, απλά είναι στην επικαιρότητα. Άλλωστε, μόλις χθες ο υφυπουργός επί ΣΥΡΙΖΑ, Μαυραγάνης, επέμενε σε τηλεοπτικό κανάλι ότι τα εμβόλια περιέχουν … τσιπάκια! Με μηδενική αντίδραση από τον Τσίπρα.

Μακάρι η άνοδος Ανδρουλάκη στην ηγεσία του ΚΙΝΑΛ να αποκαταστήσει την πολιτική κανονικότητα και να στείλει εκεί που πρέπει τους λαϊκιστές κι υποκριτές κι εκείνους που θεωρούν ότι όλοι έχουμε κοντή μνήμη. Δεν αντέχονται άλλο.

Κάτι τελευταίο:  Ας μη ξεχνάμε ότι ο  διαγραφείς Κουρουμπλής, τριτοκλασάτο στέλεχος του ΠαΣοΚ που έγινε …υπουργός όταν πήγε ΣΥΡΙΖΑ (όπως ο Καμμένος από την άλλη πλευρά), είχε ψηφίσει το πρώτο μνημόνιο. Κι όταν ήρθε το δεύτερο και οσμίστηκε τη συρρίκνωση του ΠαΣοΚ και τη μη εκλογή του, δεν το ψήφισε και πήγε στον ΣΥΡΙΖΑ! Όπου, αφού εξελέγη, δεν είχε κανένα πρόβλημα πια να ψηφίσει το … τρίτο μνημόνιο, το πιο επώδυνο και το λιγότερο αναγκαίο…  Κι επειδή δεν θα εξελέγετο στην Αιτωλοακαρνανία έκανε στα γεράματα μεταγραφή στην Αθήνα, όπου εξελέγη μέσω εκλογοδικείου…