Ο δολοφόνος & ο Αξαρλιάν

 

Γράφει ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

 Πέρασαν τριάντα ολόκληρα χρόνια από εκείνο το μεσημέρι, που στη γωνία Καραγεώργη Σερβίας  και Βουλής, στην καρδιά της πρωτεύουσας, έπεσε νεκρός ο εικοσάχρονος Θάνος Αξαρλιάν από τα θραύσματα της ρουκέτας που εξαπέλυσε ο δολοφόνος Κουφοντίνας, στοχεύοντας τον τότε υπουργό Οικονομικών Γιάννη Παλαιοκρασά.  Ο δε φονιάς, μαζί με κάποιους εξακολουθούν να τον θεωρούν … παράπλευρη απώλεια για τους σκοπούς της… επανάστασης! 

Να υπενθυμίσουμε ότι η δολοφονική οργάνωση είχε αποφασίσει να δολοφονήσει τον Παλαιοκρασά αν ήταν μόνος του.  Όμως και παρά το

γεγονός ότι ο τότε υπουργός Οικονομικών συνοδευόταν από την σύντροφο και μια ανιψιά του, ο φαρμακοχέρης κτύπησε με αποτέλεσμα τον θάνατο του Θάνου Αξαρλιάν, που απλώς περνούσε από το σημείο. Κι όταν ο συνεργός του Τζωρτζάτος τον ρώτησε γιατί δεν ανέβαλε το κτύπημα αφού ο Παλαιοκρασάς δεν ήταν μόνος, ο στυγνός δολοφόνος απάντησε ότι … δεν γινόταν επειδή τον πίεζε η γυναίκα του να φύγουν διακοπές!!!

Απάνθρωπος δολοφόνος, αρρωστημένο μυαλό της Αριστεροφροσύνης. Κι αντί να βρίσκεται εσαεί σε κοινωνική και κάθε άλλου είδους απομόνωση, η ημέτερη Αριστερά τον θωπεύει, του δίνει βήμα ακόμη και σε εφημερίδες της για να …προτρέπει ποια εξωτερική πολιτική πρέπει να ακολουθεί η χώρα, ενώ κάποιοι φτάνουν στο σημείο να διαδηλώνουν υπέρ του. Ακόμη και μέσα στη Βουλή μερικοί του αναγνωρίζουν… αγνότητα προθέσεων.  Απίστευτο!

Κι από την άλλη είχαμε κι έχουμε τους δυο διαφορετικούς κόσμους της κοινωνίας μας. Ο Αξαρλιάν της αστικής οικογένειας που δούλευε από παιδί  τα καλοκαίρια για να βγάζει το χαρτζιλίκι του κι ο Κουφοντίνας του Αριστερού παρασιτισμού που τα «τσέπωνε» χάριν της επανάστασης από ληστείες και δολοφονίες!!

Σκέφτομαι ότι χθες ο Θάνος Αξαρλιάν θα ήταν πενήντα χρόνων. Μα δολοφονήθηκε στα είκοσι χρόνια του από εκείνον που κάποιοι σήμερα θεωρούν …πολιτικό κρατούμενο! Ίσως αυτό να θεωρείται ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς.

Σκέφτομαι, επίσης, ότι η μάνα αυτού του παιδιού, όπως η μάνα του αστυνομικού Γιάννη Βαρή, όπως οι μάνες όλων των ανθρώπων που δολοφόνησε η τρομοκρατία, στάθηκαν με παροιμιώδη αξιοπρέπεια μπροστά στους τάφους των δικών τους. Ούτε κραυγές, ούτε αναθέματα, ούτε κυνήγι βουλευτικών εδράνων, ούτε παραστάσεις στις τηλεοράσεις.

Σκέφτομαι ακόμη ότι γι’ αυτό το νεαρό παιδί, δεν έγραψαν λαλίλαστοι τράπερ, δεν τύπωσαν μπλουζάκια με το σύνθημα «γαμ&&σαι Κουφοντίνα», δεν νοιάστηκε ουδόλως η υποκριτικότερη της υποκρισίας Αριστερά…

Κι ο στυγνός δολοφόνος σχεδιάζει να σουλατσάρει ελεύθερος σε λίγο καιρό και να χλευάζει την κοινωνία. Ποιος ξέρει; Μπορεί να τον δούμε και στα βουλευτικά έδρανα…