Ο εξυπνότερος λαός και οι ψυχώσεις του

 Γράφει ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

 Στην ιστορική διαδρομή της χώρας, έχουν κοστίσει πολλές φορές οι ανοησίες της κοινωνίας, οι ψυχώσεις της, οι συναισθηματισμοί αλλά κι αφροσύνη μαζί με τον λαϊκισμό της πολιτικής. Υπάρχουν ουκ ολίγα τρανταχτά παραδείγματα. Τι να πρωτοθυμηθούμε; Το 1897 και τις ανοησίες του εθνικισμού της εποχής που οδήγησαν σε καταστροφή; Την καταψήφιση του Βενιζέλου το 1920, που ήταν προάγγελος όσων τραγικών συνέβησαν το 1922; Τις επιχειρήσεις των κομμουνιστών να καταλάβουν το κράτος μετά τον πόλεμο και τον εμφύλιο που ακολούθησε κι ακόμη ταλανίζει τη χώρα; Τόσα και τόσα… Με κορύφωση την

παράδοση της Ελλάδας στην εξουσία ενός πολιτικού θιάσου Αριστεράς και ψεκασμένης Δεξιάς, το 2015.

Τέτοιες ψυχώσεις και ανοησίες βλέπουμε να παρατηρούνται και σήμερα. Τμήματα της κοινωνίας μα και πολιτικά κόμματα- άλλα φανερά κι άλλα υποδορίως-  θαυμάζουν τον Πούτιν. Βλέπετε είναι ι αυτή η αναθεματισμένη ψύχωση ότι το ξανθό γένος θα πάρει την πόλη και θα μας τη δώσει!! Είναι κι η λογική της αριστερίλας που λέει ότι αφού ο Ρώσος τα βάζει με τον Αμερικάνο και τη Δύση, τον αγαπάμε. 

Η ανοησία σε όλο της το μεγαλείο. Αν ακούγαμε αυτούς τους τύπους θα αυτοκτονούσαμε ως έθνος.

Προσέξτε: Οι τύποι αυτοί, επί παραδείγματι σαν εκείνους που υποστηρίζουν το κόμμα που εμπορεύεται τις επιστολές του Χριστού, είναι φανατικοί πολέμιοι του Ερντογάν. Όμως ο Ερντογάν περιτριγυρίζει τον Πούτιν κι ο δεύτερος του πρότεινε να γίνει η Τουρκία ενεργειακός κόμβος για να εξαρτάται η Δύση –κι η Ελλάδα φυσικά- από τις διαθέσεις τους.  Το θέλουν αυτό οι υποστηρικτές του Πούτιν στην Ελλάδα;  Και πώς στα κομμάτια τον υποστηρίζουν όταν κάνει στην Ουκρανία ότι έκαναν στην Κύπρο οι Τούρκοι;

Προσφάτως σε μια έρευνα (YouGov-Cambridge) σε 25 χώρες της υφηλίου αναφορικά με το πώς βλέπουν οι κοινωνίες την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, στη συντριπτική πλειοψηφία οι πολίτες τάσσονται εναντίον της Ρωσίας.

Υπάρχουν  κι οι εξαιρέσεις. Ουγγαρία και Ελλάδα. Όπου το 32% των Ούγγρων και το 37% των Ελλήνων τάσσεται εναντίον κάθε κύρωσης. Ουσιαστικά δηλαδή, λένε ότι …καλώς ο Πούτιν εισέβαλλε σ’ ένα ανεξάρτητο κράτος.

Όσο για την αποστολή οπλισμού στην Ουκρανία για να αμυνθεί υπέρ της ελευθερίας της; Δυστυχώς το ποσοστό των Τούρκων που τάχθηκαν υπέρ της αποστολής οπλισμού, ήταν μεγαλύτερο από εμάς (28% έναντι 20%). Πόσο κρίμα, ε;

Ομαδική ψύχωση; Άγνοια; Ανοησία;  Απεμπόληση των αξιών της δημοκρατίας και των συνόρων; Ή δεν νοιάζει κάποιους συμπατριώτες μας ο αναθεωρητισμός του Πούτιν, που ακολουθεί κι ο Ερντογάν;

Μπορούμε να το πάρουμε αλλιώς;

Ίδωμεν…