Ο Νιόνιος της ευαισθησίας, του σαρκασμού, και των χρωμάτων

 Γράφει ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

 Ο Διονύσης Σαββόπουλος, ο Νιόνιος των νεοελλήνων, έγινε προχθές 78 χρόνων!

Ο άνθρωπος μελωδός, ποιητής, ατακαδόρος, λαϊκός φιλόσοφος. Τραγουδοποιός των βαθιών εννοιών, των χρωμάτων και των εικόνων, ενίοτε Καρυωτακικού επηρεασμού. Πάντοτε όμως με συγκινητική ευαισθησία, σαρκασμό, σπουδαία σπαράγματα και αγώνες χωρίς παραίτηση.

Ο Νιόνιος με το διερευνητικό βλέμμα, που σχολιάζει, παροτρύνει, γυμνώνεται, εκτίθεται, στέκεται

στον αφρό της δημόσιας συζήτησης και του λογικού νεοσυντηριτικού –φιλελεύθερου λόγου. Δεν είναι τέλειος αλλά είναι τέλεια τα περισσότερα τραγούδια του.

Ο Νιόνιος της Θεσσαλονίκης που αναζήτησε το μεγάλο και κάποια στιγμή έκανε ωτοστόπ σ’ ένα φορτηγό Scania  με το οποίο έφτασε στην Αθήνα.  Πού νάξερε ο νταλικέρης τι άνθιζε δίπλα του και τι μουσικό ταξίδι ξεκινούσε ο νέος που πήρε μαζί του…
Ο Νιόνιος  που ερωτεύθηκε τον Τσιτσάνη χωρίς.. μπουζούκι αλλά μ’ ένα βιολί. Που έμαθε μουσική από το μικρό ραδιοφωνάκι πολύ πριν πάει στο ωδείο. Που εντρύφησε τους ποιητές της πόλης του, με χαρακτηριστικό παράδειγμα το αριστούργημα που έγραψε, τη    «θανάσιμη μοναξιά του Αλέξη Ασλάνη», που αναφέρεται στον Θεσσαλονικιό ποιητή Νίκο – Αλέξη Ασλάνογλου (1931-1996).

Ο Νιόνιος  που με το λογοτεχνικό περιοδικό «Η Διαγώνιος» (ιδρύθηκε από τον Ντίνο Χριστιανόπουλο το 1958) γνώρισε παντοιοτρόπως τις κορυφαίες φυσιογνωμίες του πνεύματος στην πόλη του. Τον Ντίνο Χριστιανόπουλο, τον Μανόλη Αναγνωστάκη, το Γιώργο Θέμελη, τη Ζωή Καρέλλη. 

Ο Νιόνιος που όταν έφυγε για την Αθήνα έκανε τον Ντίνο Χριστιανόπουλο να βουρκώσει και να τον συμβουλέψει: «Διονύση πρόσεχε, η Αθήνα είναι γάτα και θα σε κατουρήσει». Κι ύστερα έγραψε σε μια χαρτοπετσέτα και του έδωσε ένα στίχο:

«Τι να τα κάνω τα τραγούδια σας/ ποτέ δε λένε την αλήθεια/ ο κόσμος υποφέρει και πεινά/ κι εσείς τα ίδια παραμύθια»…

Ο Νιόνιος όλων μα και κανενός. Ο «αδελφός» του Μάνου!

Όπως τον Χατζηδάκι διέσυρε το λουμπεναριό του ΠαΣοΚ της Αυριανής, που δημιούργησε την αρχή της παρακμής μας, έτσι και τον Σαββόπουλο τον «έφτυσαν» κατά περιόδους όλοι. Οι Αριστεροί επειδή έγινε Δεξιός και καπνίζει πούρα. Οι Δεξιοί επειδή ήταν Αριστερός και λέει τους Έλληνες… κωλοέλληνες.  Άλλοι από φθόνο, άλλοι από μικροπρέπεια κι ανοησία επειδή πιστεύουν ότι δεν ανήκει στο κόμμα τους. Στο μικρό χωριό που ζούμε, με τα χιλιάδες χοιροστάσια ολούθε,  δεν χωράνε οι σημαντικοί.

Ο Νιόνιος στις 10 και στις 11 Δεκεμβρίου, επιστρέφει στο Μέγαρο Μουσικής, 22 ολόκληρα χρόνια μετά την τελευταία του εμφάνιση εκεί και το  «Σαββόραμα».

Κι αν τότε είχε εμφανιστεί με τα τραγούδια σε συμφωνική μορφή  από την Ορχήστρα των Φίλων της Μουσικής, τώρα θα εμφανιστεί με τα τραγούδια του ανασυνθεμένα από δυο νέους συνθέτες κι ενορχηστρωτές (Λάζαρος Τσαβδαρίδης και

Αντώνης Σουσάμογλου) που θα μεταγράψουν σε συμφωνική μορφή τις μουσικές από γνωστά τραγούδια του. Με τη συμφωνική ορχήστρα της ΕΡΤ (αν δεν κάνει …στάση εργασίας ή …. απεργία) και τη Χορωδία του Δήμου Αθηναίων.

Προσωπικά θα είμαι εκεί. Για να ξαναδώ κι ακούσω τον Νιόνιο και να του ψιθυρίσω το μικρό και ταπεινό μου «ευχαριστώ», επειδή κάποτε με την νταρντάνα τη Φωφώ μ’ έβαλε σ’ ατέλειωτους και πάσης φύσεως πειρασμούς. Κυρίως μουσικούς πειρασμούς από εκείνους που δεν ήταν κίβδηλοι…