Η Θεσσαλονίκη των υποσχέσεων ή αλλιώς μια μερίδα όραμα

Γράφει
ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

Υπό ασφυκτικό κλοιό που δημιούργησαν 67 διμοιρίες ΜΑΤ, χιλιάδες αστυνομικοί και άνδρες του FBI, αλλά και το ατέλειωτο ξύλο και τα επεισόδια προς όσους διαδήλωναν για το Σκοπιανό, ο Αλέξης Τσίπρας παρουσίασε από τη Θεσσαλονίκη των υποσχέσεων ένα νέο τετραετές σχέδιο ανάπτυξης της χώρας. 

Φυσικά, με την άνεση του μέγιστου δημαγωγού που υπόσχεται κάτι που θα κληθεί να υλοποιήσει άλλος.

Ο πρωθυπουργός που

υποθήκευσε ακόμη και τις πέτρες της Ελλάδας, ο πρωθυπουργός που από τις καταλήψεις και τις πορείες στην αμερικανική πρεσβεία… ανακάλυψε ξαφνικά πόσους κοινούς αγώνες έχει η Ελλάδα με τις ΗΠΑ, επένδυσε  στο συναίσθημα και στο όραμα.

Άλλωστε πάντα τα οράματα δημιουργούν προσδοκίες. Ακόμη κι αν είναι ουτοπίες.

Ξεκίνησε ισχυριζόμενος ότι δεν πήγε στη Θεσσαλονίκη να μοιράσει παροχές και κατέληξε σε αυτές. Μέχρι και δημόσιο χώρο για το γήπεδο του ΠΑΟΚ.

Ο Αλέξης Τσίπρας είπε πολλά και τελικά …τίποτα.

Προσέξτε:

Είπε ότι το χρέος που κατεγράφη κατά την έξοδο από το δικό του μνημόνιο, δηλαδή τα 360 δις ευρώ, είναι βιώσιμο!!! Αλλά δεν είπε πώς είναι δυνατόν αυτό, όταν ο ίδιος έλεγε ότι τα 330 δις χρέους στην αρχή της κρίσης ή τα 324 δις χρέους του 2014, το καθιστούσαν, τότε,  μη βιώσιμο.

Προσέξτε:

Είπε ότι λόγω της βιωσιμότητας του χρέους οι επενδυτές τρέχουν στην Ελλάδα επειδή είναι ασφαλής!!! Πέραν του ότι ουδένα έχουμε δει να προστρέχει, δεν είπε κουβέντα για το γεγονός ότι το δεκαετές ομόλογο της χώρας βρίσκεται σε «κόκκινα» πλαίσια, στο 4,6%. 

Δεν είπε κουβέντα για το γεγονός ότι μόλις προχθές το χρηματιστήριο βούλιαξε στις 688 μονάδες!!! Δηλαδή πιο κάτω κι από το μισό εκείνου που είχε αφήσει η προηγούμενη κυβέρνηση. 

Δεν είπε κουβέντα για το πώς γίνεται η κυβέρνησή του να έχει καταφέρει μέσω της εξοντωτικής φορολόγησης των Ελλήνων να εξισορροπήσει έσοδα κι έξοδα του κράτους, να μην υπάρχει επενδυτικό ενδιαφέρον για την Ελλάδα.

Την απάντηση την ξέρουμε όλοι. 

Ο Αλέξης Τσίπρας κι η κυβέρνησή του, όσα κι αν λένε περί του αντιθέτου, δεν διάκεινται ευμενώς στην επενδυτική – επιχειρηματική δραστηριότητα. Το δε κράτος που θέλει να συνεχίζει να στηρίζει αποτελεί την κορωνίδα της εχθρότητας προς την επιχειρηματικότητα. Είτε με τη γραφειοκρατία, είτε με την πολυνομία, είτε με τις αγκυλώσεις του. Κράτος χωρίς σταθερό κι ευνοϊκό φορολογικό σύστημα, χωρίς δομές κι υπηρεσίες ευέλικτες, που αντί να στηρίζει τον επενδυτή του δημιουργεί συνεχή προσκόμματα.

Ο Αλέξης Τσίπρας παρουσίασε τρεις πυλώνες για το μέλλον.

1. Αναφέρθηκε στη «Δίκαιη ανάπτυξη». Δεν είναι κάτι νέο. Το λέει από το καλοκαίρι του 2016. Τότε στο Μουσείο της Ακρόπολης. Μα δυο χρόνια τώρα ουδείς έχει συναντήσει την ανάπτυξη. Ούτε τη… δίκαιη ούτε την …άδικη. Άρα ήταν ένας ακόμη πομφόλυγας χωρίς νόημα.
2. Αναφέρθηκε στο «Κοινωνικό κράτος». Δεν είναι νέο. Όλο το λέει και το ξαναλέει. Μα όλοι ξέρουμε ότι ο ίδιος αποδιάλυσε το ήδη πάσχων από καρκίνο κοινωνικό κράτος. Το γνωρίζουν όσοι επισκέπτονται νοσοκομεία, το γνωρίζουν οι χρόνιοι ασθενείς, οι χήρες και τα ορφανά, οι γονείς που δεν βρίσκουν βρεφονηπιακούς σταθμούς, οι άνεργοι.
3. Αναφέρθηκε στην ενίσχυση του κόσμου της εργασίας. Κι είπε τα όμορφα λόγια που λέει κάθε Αριστερός για την προάσπιση των κάθε είδους εργασιακών δικαιωμάτων. Δεν είπε όμως ότι εκείνος κι η κυβέρνησή του δημιούργησε (με τον νόμο Κατρούγκαλου) τις μεσαιωνικές μορφές και συνθήκες δουλειάς. Με εργαζομένους των 10 και 12 ωρών, με υποκατώτατο μισθό κι αυτόν να καταβάλλεται μετά από μήνες.

Πάμε και στο μέγα θέμα των συντάξεων, το οποίο ο πρωθυπουργός κι η κυβέρνηση έχουν κάνει σημαία από τη στιγμή που ο ίδιος υπέγραψε το νέο τσεκούρωμά τους. 

Ο Αλέξης Τσίπρας δεν είπε τίποτα ουσιαστικό πέραν του ότι οι προβλέψεις του ΔΝΤ ατύχησαν κι ότι η περικοπή τους είναι αχρείαστη, όπως ΘΑ εξηγήσει στους θεσμούς με την παρουσίαση του προϋπολογισμού.

Προσέξτε αντίφαση:

Από τη μια έλεγε ότι τελειώσαμε με τα μνημόνια και την επιτροπεία και τώρα θ’ αποφασίζουμε μόνοι μας κι από την άλλη έλεγε ότι θα συζητήσει για τις συντάξεις με τους θεσμούς!!!

Προσέξτε νέο παραμύθι:

Ενώ υπάρχουν δικαστικές αποφάσεις για τις επιστροφές αναδρομικών σε ένστολους και δικαστικούς, ο πρωθυπουργός το παρουσίασε ως …έργο του.

Προσέξτε κι άλλο:

Υποσχέθηκε από το νέο έτος μείωση των ασφαλιστικών εισφορών, επιδότηση ενοικίου, μείωση του ΕΝΦΙΑ, του ΦΠΑ, του φόρου των επιχειρήσεων κλπ. Δεν είπε όμως πως θα γίνει αυτό και ποιος θα πληρώσει τη διαφορά.

Τα νέα οράματα του Αλέξη Τσίπρα δεν σταμάτησαν εδώ.

Προσέξτε:

Επειδή, όπως είπε, η Θεσσαλονίκη πρέπει να γίνει η πρωτεύουσα των Βαλκανίων, στοχεύοντας στο συναίσθημα της κοινωνίας της Θεσσαλονίκης και της Βόρειας Ελλάδας όπου δημοσκοπικά καταποντίζεται, υποσχέθηκε ότι θα παραχωρήσει στον ΠΑΟΚ δημόσια γη για την ανακατασκευή της Τούμπας. 

Δεν είπε, όμως, πώς είναι δυνατόν το κράτος να χαρίζει γη σε ιδιώτες και ανώνυμες εταιρείες; 

Δεν είπε ότι το ίδιο είχε ….υποσχεθεί και στον Παναθηναϊκό για την περιοχή του Γουδή κι όλοι ξέρουμε τα αποτελέσματα…

Κι αφού στον ΠΑΟΚ, γιατί όχι και στον Άρη και στον Ηρακλή ή στον Απόλλωνα Καλαμαριάς;

Είπαμε όμως. Έχει  την άνεση να λέει και να υπόσχεται κάτι που θα κληθεί να υλοποιήσει άλλος.

Η αλήθεια είναι πια (το δείχνουν κι οι χθεσινές δημοσκοπήσεις) ότι ο Αλέξης Τσίπρας γίνεται παρελθόν κι αφήνει πίσω του μια αχρείαστη (από την σπουδή του να καταλάβει την εξουσία παντοιοτρόπως) καταστροφή.

Η αλήθεια είναι ότι κάθε σοβαρός άνθρωπος με νου και γνώση αδυνατεί να τον πιστέψει.

Η αλήθεια είναι ότι με τα οράματα που παρουσίασε ουδείς μπορεί να συντάσσεται μαζί του για το μέλλον.

Μ’ αυτά και μ’ εκείνα έρχεται στο μυαλό μου μια ρήση του Τζόνσον: «Το χθες δεν είναι δικό μας για να το διορθώσουμε, αλλά το αύριο είναι δικό μας για να το κερδίσουμε ή να το χάσουμε»…