Κατά τα άλλα… έρχεται ο… ακροδεξιός Μητσοτάκης

Γράφει
ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

Η υπόθεση που κυριαρχεί αυτό το Σαββατοκύριακο ήταν η σύλληψη του εκδότη, του διευθυντή και των δημοσιογράφων της εφημερίδας «Φιλελεύθερος», που  έχει σηκώσει μεγάλο αχό. 

Οι δημοσιογράφοι παραδόθηκαν/ κρατήθηκαν μετά από μήνυση του Πάνου Καμμένου επειδή η εφημερίδα είχε πρωτοσέλιδο τίτλο την περασμένη Παρασκευή «Ανήθικο πάρτι». Αναφερόμενη στο 1,6 δις ευρώ που ο

επίτροπος Δημήτρης Αβραμόπουλος ανέφερε ότι έχουν εισρεύσει στην Ελλάδα για ν’ αντιμετωπιστεί η προσφυγική και μεταναστευτική κρίση. Κι ύστερα από τις δηλώσεις του Κυριάκου Μητσοτάκη, που είπε  ότι «Παρ’ ότι έχουν διατεθεί για την αντιμετώπιση του προσφυγικού προβλήματος, εκατοντάδες εκατομμύρια, φαίνεται ότι έχουν χαθεί στους σκοτεινούς διαδρόμους της κυβερνητικής αδιαφάνειας».

H εικόνα των δημοσιογράφων του «Φιλελεύθερου» στα αστυνομικά τμήματα και η είσοδος αστυνομικών στα γραφεία της εφημερίδας για δημοσίευμά της, ύστερα από μήνυση υπουργού, ο οποίος μάλιστα κρυπτόμενος πίσω από την ασυλία λοιδορεί τους πάντες, θυμίζει άλλες εποχές και άλλα καθεστώτα. Θυμίζει ολοκληρωτική αντίληψη.

Για να πω την αλήθεια, η υπόθεση των δημοσιογράφων του Φιλελεύθερου μου δημιουργεί ανάμικτα συναισθήματα.

Από τη μια θλίψη που δημοσιογράφοι σύρονται ως εγκληματίες και διανυκτερεύουν σε κελιά της Ασφάλειας και των αστυνομικών τμημάτων, με διαδικασίες δακτυλικών αποτυπωμάτων κι άλλα παρόμοια και δη σε μια χώρα της Δύσης και της ελευθερίας, μόνο και μόνο επειδή τόλμησαν ν’ ασκήσουν κριτική κι έλεγχο.

Από την άλλη με καθιστά ευτυχή επειδή ενδυναμώνει την πίστη μου στις αξίες της Δύσης και τους θεσμούς που πάση θυσία οφείλουμε να προασπίσουμε.

Υπάρχει κι ένας τρίτος λόγος των ανάμεικτων συναισθημάτων μου, αφού η κράτηση των δημοσιογράφων, όπως ισχυρίζεται κι ο Ευάγγελος Βενιζέλος,  είναι αντισυνταγματική κι η αυτόφωρη διαδικασία στα αδικήματα τύπου απαγορεύεται από το 2001 με ρητή αναθεώρηση του άρθρου 14 παρ. 7 του Συντάγματος.

Συνεπώς, η εφαρμογή της διαδικασίας των αυτόφωρων εγκλημάτων στο πεδίο της ποινικής ευθύνης του Τύπου και των άλλων Μέσων Ενημέρωσης είναι αποτέλεσμα ενός σκανδαλώδους συνδυασμού αυταρχισμού και αδράνειας.

Κι αυτό το τρέμω.

Η κυβέρνηση ευθύνεται στο μέτρο που ασκεί τον διοικητικό έλεγχο της αστυνομίας. 

Η δε Δικαιοσύνη οφείλει συνεχώς κι αδιαλείπτως ν’ ανάγεται απευθείας στο Σύνταγμα. 

Το Σύνταγμα ήδη από το 2001 όχι μόνο δεν επιβάλλει, αλλά απαγορεύει τον χαρακτηρισμό των τυχόν αδικημάτων του Τύπου ως αυτοφώρων.

Άλλωστε για να υπάρχει αυτόφωρο έγκλημα, πρέπει να υπάρχει έγκλημα. 

Στην περίπτωση των δημοσιευμάτων και προφορικών σχολίων των ΜΜΕ, ποιος καθορίζει την ύπαρξη εγκλήματος; Μόνος ο εγκαλών με μόνη την υποβολή έγκλησης, χωρίς καμία εισαγγελική αξιολόγηση; Τι σχέση έχει αυτό με τον ορισμό του αυτόφωρου εγκλήματος ( άρθρο 242 ΚΠΔ) ; Κανένα. Ο αυτόφωρος χαρακτήρας των αδικημάτων Τύπου ήταν νομικό πλάσμα προβλεπόμενο ρητά από το Σύνταγμα πριν την αναθεώρηση του 2001. Τώρα αυτό δεν υπάρχει. Η κράτηση, έστω για ώρες, δημοσιογράφων λόγω δήθεν αυτόφωρου συνιστά προσβολή των άρθρων 5 και 6 του Συντάγματος και της ΕΣΔΑ και διάπραξη του εγκλήματος της κατακράτησης παρά το Σύνταγμα από όποιον διέταξε την κράτηση ή συνέπραξε σε αυτήν.

Από την άλλη πλευρά, είναι σαφές και ξεκάθαρο ότι η ουσιαστική πληροφόρηση των πολιτών διασφαλίζεται μόνο με την πλήρη ελευθερία στον Τύπο κι αποτελεί ακρογωνιαίο λίθο της Δημοκρατίας και του κοινοβουλευτικού μας πολιτεύματος.

Πριν λίγες ημέρες, περιπολικά έτρεχαν να βρουν και να συλλάβουν την αναπληρώτρια εκπρόσωπο Τύπου της Νέας Δημοκρατίας Σοφία Ζαχαράκη. Τώρα περιπολικά έτρεχαν να βρουν και να συλλάβουν τους δημοσιογράφους του Φιλελεύθερου.

Και δη με κυβερνώσα την Αριστερά και το Δεξιό κυβερνητικό του εταίρο.

Φαινόμενα σαν αυτά στις χώρες του Μαδούρο και του Ερντογάν.

Φαινόμενα απωθητικά.

Θα μπορούσε κάποιος να μιλήσει για απόπειρες χειραγώγησης των φορέων ενημέρωσης, τη στιγμή μάλιστα που από την κρατική τηλεόραση παρομοιάζεται  ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης με τον θεωρητικό του εθνικισμού στον ιταλικό φασισμό του Μουσολίνι κι οι κυβερνητικοί αποθεώνουν αυτή τη χυδαία έκφραση.

Σκέφτομαι ότι εκείνοι που ήρθαν να εκφράσουν το νέο, εκφράζουν το πιο παλιό απ’ το παλιό. 

Κατά τα άλλα, ισχυρίζονται ότι πρέπει να φοβόμαστε επειδή έρχεται… ο ακροδεξιός Μητσοτάκης…

Στην Ελλάδα, όμως, δεν έχει θέση ο καθεστωτισμός.

Κι είναι εντυπωσιακή η ταχύτητα με την οποία ανταποκρίθηκε η Δικαιοσύνη σε άλλη μια μήνυση του υπουργού Εθνικής Άμυνας κατά δημοσιογράφων. Η ελευθερία του λόγου και η ελευθερία του τύπου, μολονότι αποτελούν βασικά δικαιώματα στο Σύνταγμα μας και στο Σύνταγμα κάθε δημοκρατικής χώρας, προφανώς δεν υπηρετούνται με την τρομοκράτηση όσων αποκαλύπτουν μιαν άλλη πραγματικότητα από εκείνη που προβάλλει η κυβέρνηση. 

Κι έχει απόλυτο δίκιο  ο Μίκης Θεοδωράκης, που δήλωσε ότι «η φίμωση του Τύπου υπήρξε πάντοτε η απαρχή ζοφερών εξελίξεων»…