Ο ΣΥΡΙΖΑ κι ο Πέτρος του Σωκράτη

Γράφει
ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

Ο κόσμος το είχε τούμπανο και ο Πέτρος Κόκκαλης κρυφό καμάρι.

Επισημοποιήθηκε, λοιπόν,  η κάθοδος του γιου του πρώην ηγέτη του Ολυμπιακού Σωκράτη Κόκκαλη, του αποκαλούμενου κάποτε «εθνικού προμηθευτή», ως υποψηφίου ευρωβουλευτή με τον ΣΥΡΙΖΑ!  Προφανώς ως πολέμιος της… διαπλοκής και γνήσιος Αριστερός, εγγονός του υπουργού της κυβέρνησης του βουνού, στον εμφύλιο.

Και ξέρετε τι σκέφτομαι; Ότι η όποια, ακόμη, δύναμη του

ΣΥΡΙΖΑ και της Αριστεράς συνίσταται σ’ αυτό. Στο ότι μπορεί να βάζει τον Πέτρο Κόκκαλη στα ψηφοδέλτια κι αυτό να θεωρείται ως φυσιολογικό,  ενώ αν το είχε κάνει το ΠαΣοΚ ή η Νέα Δημοκρατία θα έτρωγαν το ξύλο της αρκούδας, κατά πως λέει ο λαός.

Σκέφτομαι κάτι ακόμη. Ότι όλα αυτό και πολλά άλλα τα αποδέχεται  ο θολωμένος από ιδεοληψίες ψηφοφόρος του ΣΥΡΙΖΑ. Ιδεοληψίες και στερεότυπα μπερδεμένα με την ημιμάθεια, το μίσος και τον φανατισμό. Που μπορεί εύκολα να βρίζει την οικογένεια Κόκκαλη κι λίγο μετά να δικαιολογεί την επιλογή του Αλέξη Τσίπρα στο πρόσωπο του γιου του. Από τη μια να δαιμονοποιεί την οικονομική ολιγαρχία και τις ελίτ που καταπιέζει τις κοινωνικές τάξεις και από την άλλη, αίφνης, να συναγελάζεται μαζί τους!

Στην Αριστερά στον τομέα αυτό είναι ασυναγώνιστοι. Έχουν κατορθώσει να βάζουν υποψήφιο τον Πέτρο Κόκκαλη ο οποίος στην πρώτη του δήλωσή -μεταξύ των άλλων -λέει ότι το πρόβλημα της διαπλοκής είναι ένα σοβαρό πρόβλημα για τον τόπο.

Προφανώς ο Πέτρος δεν πιστεύει ότι τον  ίδιο και τον πατέρα του τον αγγίζει αυτό. Λες κι ο ίδιος δεν ήταν στα συμβούλια των εταιρειών του πατέρα του. Άρα συμμέτοχος και στις … εθνικές προμήθειες και στα κέρδη τους. Λες κι ο ίδιος δεν ήταν «εκεί» στις ιστορίες της Siemens και τους εναγκαλισμούς με τις οικογενειακές επιχειρήσεις. Λες κι εκείνος δεν ήταν για 14 ολόκληρα χρόνια διευθυντής Marketing στον Ολυμπιακό και δη σε εποχές που ο αρχιπαραγκάρχης έλεγε «ο Ολυμπιακός και το Αιγάλεω να κερδάνε κι οι άλλοι να πάνε να γαμ**ούνε».  

Έχω προσπαθήσει να δώσω πολλές φορές εξηγήσεις για το φαινόμενο αυτό αλλά τώρα σηκώνω ψηλά τα χέρια. Η προσέγγιση του θέματος δεν είναι εύκολη. Χρειάζονται ψυχολόγοι, ψυχαναλυτές, κοινωνιολόγοι και ολόκληροι κλάδοι επιστημόνων. Και βαθειά ψυχανάλυση της κοινωνίας…

Στην προκειμένη περίπτωση πάνε περίπατο τα παλιά πύρινα πρωτοσέλιδα των νυν φιλοκυβερνητικών εφημερίδων. Πάνε περίπατο οι οργίλες αντιδράσεις του Σκουρλέτη.

Να θυμίσω ειδικά για τον Σκουρλέτη. Όχι για κανένα άλλο λόγο αλλά επειδή δεν διαθέτουμε όλοι κοντή μνήμη, όπως κάποιοι πιστεύουν.

Είμαστε στα 2014. Ο ΣΥΡΙΖΑ στην αντιπολίτευση, στις πλατείες και στα πεζοδρόμια. Στις Σπέτσες γίνεται ένας παραμυθένιος γάμος δυο λαμπερών γόνων της εγχώριας μπουρζουαζίας. Τα τέκνα των οικογενειών Κόκκαλη και Μαρτίνου (Ντίνος και Αταλάντη) ήλθαν εις γάμου κοινωνία υπό τα όμματα και τις ευχές περίπου 800 προσκεκλημένων από την παγκόσμια επιχειρηματική κι εφοπλιστική ελίτ.  Που έφτασαν στο πανέμορφο νησί του Αργοσαρωνικού με τα ιδιωτικά τους αεροπλάνα και τα «χρυσά» τους σκάφη από όλες τις γωνιές του πλανήτη.

Την επόμενη ημέρα, η εφημερίδα «Κόντρα News» που μόλις είχε εκδοθεί από τον Κουρή, βγαίνει με πρωτοσέλιδο που αναφέρει ότι … μεταξύ των προσκεκλημένων έγινε … έρανος για να συγκεντρωθούν χρήματα, προκειμένου να διοχετευθούν σε… βουλευτές! Ο … έρανος έγινε, κατά την εφημερίδα του Κουρή, προκειμένου να… συγκεντρωθεί ο αριθμός «180» και να ψηφιστεί πρόεδρος της Δημοκρατίας, για να παραμείνει στην εξουσία ο Σαμαράς!

Πριν ακόμη κυκλοφορήσει στα περίπτερα η εφημερίδα,  ο τότε εκπρόσωπος τύπου του ΣΥΡΙΖΑ Πάνος Σκουρλέτης είχε καταγγείλει οργίλος ακριβώς το ίδιο!

Προφανώς επειδή νόμιζε ότι σε τέτοιου είδους συνάξεις ανθρώπων τέτοιας οικονομικής επιφάνειας βγάζουν δίσκο για να ρίξουν το κάτι τις οι συγκεντρωμένοι…

Να μη τα πολυλογούμε, έγινε χαμός στα social media κι ειδικά με τα twit και τις αναρτήσεις που κόστιζαν στον ΣΥΡΙΖΑ…. 60 λεπτά! Άλλωστε, εκείνη την περίοδο που δεν ήξερε κανένας τον ΣΥΡΙΖΑ, ότι έλεγε ή διέρρεε το πίστευαν όλοι. Επενέβη εισαγγελέας, έγινε έρευνα (!!!) και τελικά απεδείχθη ότι τόσο το δημοσίευμα της εφημερίδας όσο κι η επανάληψη του από τον Σκουρλέτη ήταν μη ισχύοντα. Δηλαδή, παραμύθια της Χαλιμάς.

Η δουλειά όμως είχε γίνει. Είχε καταγγελθεί ο Κόκκαλης ότι σχεδιάζει την στήριξη της κυβέρνησης Σαμαρά. Για να κλείσει ο δρόμος στον ΣΥΡΙΖΑ! Για να κυβερνούν οι Νενέκοι και να μοιράζουν τα λεφτά του λαού στις ελίτ…  

Επιπλέον, ο Κόκκαλης είχε καταγγελθεί συστηματικά και από όλα σχεδόν τα προσκείμενα στον ΣΥΡΙΖΑ ΜΜΕ. Όχι μόνο τότε, αλλά και στο διάστημα που ήδη ο ΣΥΡΙΖΑ βρισκόταν στην εξουσία και κατηγορούσε τη… διαπλοκή. Ενώ στην εξεταστική επιτροπή για την υπόθεση SIEMENS οι εκπρόσωποι του ΣΥΡΙΖΑ χαλούσαν τον κόσμο για το καρτέλ Siemens – Intracom.

Από τότε, κύλησε πολύ νερό στον μύλο. Οι Ροβεσπιέροι του  ΄12, του ΄13, του ’14, είναι πια εξουσία και μάλιστα καταρρέοντες. Κι ο Αλέξης Τσίπρας έκανε …  «πλατιά απεύθυνση» στις «προοδευτικές δυνάμεις» και στις πλατιές λαϊκές μάζες. Αυτές, όμως, του γύρισαν την πλάτη. Πλην του… Πέτρου Κόκκαλη. Ο οποίος μόλις τα «έσπασε» με τον Μαρινάκη στον Πειραιά για θέματα που αφορούν την ιδιοκτησία του γηπέδου του Ολυμπιακού (που ουσιαστικά ανήκει στην οικογένειά του και στον Λαυρεντιάδη), έσπευσε ν’ ανταποκριθεί στο…. πλάτεμα και στο… βάθεμα της δημοκρατίας παρά τω πλευρώ του Αλέξη Τσίπρα. Μάλιστα,  ο τότε καταγγέλλων  Σκουρλέτης, τάχθηκε αναφανδόν υπέρ της υποψηφιότητάς του!

Γελάνε κι οι κότες!

Θα πει κάποιος: Μα καλά, κρίνεις τον γιο Κόκκαλη για τις κατηγορίες που είχαν να κάνουν με τον πατέρα του; Υιοθετείς, δηλαδή, την οικογενειακή ευθύνη;

Όχι, απαντώ!

Δεν κρίνω τον γιο Κόκκαλη, ανεξαρτήτως αν σε όσα κατήγγειλε τότε ο ΣΥΡΙΖΑ για την οικογένειά του, ήταν κι εκείνος «παρών» στα διοικητικά συμβούλια ή σε θέσεις ευθύνης των οικογενειακών επιχειρήσεων.  

Δεν είναι θέμα «οικογενειακής ευθύνης» αλλά ταξικής θέσης  και των δήθεν ιδεών που «πουλάει» ο ΣΥΡΙΖΑ.

Κρίνω το γεγονός μιας –ακόμη- πολιτικής ασυνέπειας λόγων και έργων του ΣΥΡΙΖΑ… Κρίνω το «άλλα λέγαμε χθες» κι άλλα κάνουμε σήμερα.

Το έχουμε εμπεδώσει πια και δη πολλές φορές από τον Ιανουάριο του 2015.

Αλλά, δεν μπορεί συνεχώς να μας βγάζουν τρελούς, ε;