Στο Τουρκολίμανο, τα καλά χρόνια...

Γράφει
ο Δημήτρης Καπράνος

Διαβάζω εσχάτως ότι "αρχίζουν τα έργα για την ανάπλαση του Μικρολίμανου". Μακάρι να τελειώσουν και να αλλάξει η περιοχή, που σήμερα ασφυκτιά και-είναι κοινή ομολογία- δεν είναι καθαρή.

Το Τουρκολίμανο, όπως το μάθαμε εμείς, ήταν ένα από τα γραφικά σημεία του Πειραιά. Ταβερνάκια, ψαράκι, κιθαρίτσες. Διασκέδαση κοσμία. Κατέβαιναν και πολλοί αθηναίοι, αλλά ήσυχα πράγματα.
Στις αρχές του '70, που έκλεισε η «Σπηλιά» και

το κέντρο του Τακούση, όπως και η μπουάτ της Καίτης επισκόπου στην Καστέλα, πήραν τα σκήπτρα το «Κάβο ντ 'Όρο», στο ξενοδοχείο του Λεωνίδα Φωτάκου, στην Καστέλα, που έφερε Βοσκόπουλο και Μαρινέλα και αργότερα ο «Διογένης"»κι αυτός στεγαζόμενος στο ομώνυμο ξενοδοχείο του Παπαθεοχάρη, στην Βασιλέως Γεωργίου.

Το Τουρκολίμανο είχε αρχίσει να φθίνει, οι «πίστες» δεν κράτησαν πολύ στον Πειραιά και η διασκέδαση είχε πάρει τα κάτω της. Ώσπου εμφανίστηκε στο «Μικρολίμανο» πλέον, μια ξεχωριστή μορφή.

Ο Νίκος Τζερεφός!
Ένα παιδί από τη Νεάπολη Βοιών ,ήρθε στον Πειραιά για να μπαρκάρει, εξελίχθηκε σε έναν από τους καλύτερους σεφ στην Ευρώπη.
Ταξίδεψε ως επί κεφαλής της κουζίνας σε μεγάλα υπερωκεάνια, διέπρεψε εις Παρισίους, και Νέα Υόρκη, γοήτευσε με τις δημιουργίες του τη Βασίλισσα Φρειδερίκη και του ανατέθηκε η διεύθυνση των Σχολών Τουριστικών Επαγγελμάτων που μόλις είχαν ιδρυθεί, αρχικά στη Ρόδο και έπειτα στην Πάρνηθα, τότε που υπήρχε το «Ξενία» και μια διαφορετική ελληνική κοινωνία.
Αργότερα, ο Τζερεφός έφτιαξε το πολυτελές για την εποχή και για τον Πειραιά ξενοδοχείο «Ομηρίδειον» στην οδό Χαριλάου Τρικούπη και στο ισόγειο λειτούργησε μια από πρώτες για την εποχή «ντισκοτέκ».
Το επόμενο βήμα, το έκανε στο Τουρκολίμανο, όπου δημιούργησε ένα πολυτελές συγκρότημα που σύντομα έγινε το σημείο αναφοράς της περιοχής, το «Αγλαμαίρ» (από το Αγλαΐα και Μαίρη τα ονόματα της μάνας και της αδελφής του).
Σε μικρό σχετικά διάστημα με καταπληκτική κουζίνα και τιμές προσιτές το «Αγλαμαίρ» συγκεντρώνει όλους τους επώνυμους της κοινωνίας.
Το «Αγλαμαίρ» ήταν για όλους.

Από εκεί πέρασαν ο Ωνάσης με την Κάλας, ο Νιάρχος πάντα με συντροφιά τον Μίμη Κουτρουμπούση και αμίλητος, ο Νίκος Γουλανδρής, ο μέγας πρόεδρος του Ολυμπιακού, ο Παναγής Γιανουλάτος, ο Σταύρος Νταϊφάς, ο Πάνος Εμμανουηλίδης, ο Αντώνης Χανδρής, οι αδελφοί Τυπάλδοι, ο Δημήτρης Καρέλας, ο Ανδρέας Ποταμιάνος, ο μακαρίτης ο Δημήτρης Μανιός, όλος ο κόσμος της Ναυτιλίας
Το «Αγλαμαίρ» είχε ένα πιάνο με ουρά και τον πιανίστα Κίμωνα Βασιλά. Τραγουδούσε δε, ο Τζίμης Κασσαβέτης που είχε αφήσει -για χάρη του Νίκου-την διάσημη ορχήστρα του μαέστρου Λούκας.
«Θυμάμαι που ήρθε ένα βράδυ ο Κωνσταντίνος Καραμανλής με τον Λαμπρία, και τον Ράλλη. Σε ένα άλλο τραπέζι καθόταν ο Κώστας Μητσοτάκης και ο Ρέντης με την παρέα τους. Πριν λίγη ώρα ο Καραμανλής τους είχε κόψει από τα ψηφοδέλτια των εκλογών του 1974. Έπρεπε να δεις τα βλέμματα που αντάλλαξαν»...
«Τακτικός πελάτης μου ήταν ο Ανδρέας Παπανδρέου, παρέα με τον Γιώργο Κατσιφάρα, τον Κίμωνα Κουλούρη και τον μεγαλύτερο τότε δικηγόρο της Ναυτιλίας Βασίλη Σαραντίτη. Ένα βράδυ ο Ανδρέας γνώρισε εδώ την Ρίτα Σακελλαρίου. Και εκείνη του τραγούδησε «Αυτός ο άνθρωπος αυτός». Νομίζω ότι η Δήμητρα έβγαζε καπνούς από τ’ αυτιά, για τη συνέχεια δεν ξέρω, φαντάσου τη», λέει ο Νίκος, που μένει πάντα στον Πειραιά...
Θυμάται: «Η Μελίνα μου έλεγε, «Νίκο όταν κατεβαίνω στο μαγαζί σου αισθάνομαι σαν το σπίτι μου» κι εγώ φρόντιζα να πηγαίνει το καλύτερο πιάτο σε εκείνον τον υπέροχο άνθρωπο ,τον Ζιλ Ντασέν»...

Από το «Αγλαμαίρ» πέρασαν ο Μαρτσέλο Μαστρογιάννι, ο Αντονι Κουήν, η Ειρήνη Παππά, η Ζακλίν Μπισέ, η Κατρίν Ντενέβ,η Μπρουκ Σηλντς.
« Ήρθε και έφαγε στο μαγαζί ο Φρανκ Σινάντρα μετά τη συναυλία που έδωσε στο Ολυμπιακό Στάδιο. Είχε τηλεφωνήσει ο μάνατζέρ του και μου είπε πως θέλει να είναι όλα μπλε. Τραπεζομάντηλα, πετσέτες, κηροπήγια, τα πάντα. Του κάναμε το χατίρι.
Ο Γιάννης Λάτσης ερχόταν τακτικά με τη γυναίκα του την Εριέττα και την κόρη του Μαριάννα. Μια φορά ήρθαν με τον υπουργό Πετρελαίων της Σαουδικής Αραβίας, Σεϊχη Γιαμανί. Ενθουσιάστηκε με το φαγητό και μου χάρισε το πανάκριβο «Πατέκ Φιλίπ» που φοράω μέχρι σήμερα»!
Από το «Αγλαμαίρ» πέρασαν όλοι σχεδόν οι ηθοποιοί του ελληνικού κινηματογράφου. Βουτσάς, Χατζηχρήστος, Κούρκουλος, Κωνσταντάρας, Φούντας, Αυλωνίτης, Σταυρίδης, Ξενίδης, Βασιλειάδου.
«Ερχόταν και η Αλίκη με τον Δημήτρη και όταν χωρίσανε ερχόταν η Αλίκη με τον Μομφεράτο που τον σκότωσε η «17Ν».
Μου δείχνει μια φωτογραφία με τον Μιχαήλ Γκορμπατσόφ την ώρα που μπαίνει στο «Αγλαμαίρ». «Μου είπε ότι δεν είχε φάει καλύτερη ψαρόσουπα στη ζωή του. Που να την φάει; Στη Μόσχα;».
- Τι σου είχε πει ο Ωνάσης για το μαγαζί;
- Όταν τον έδιωξαν από το Μονακό, ήρθε και μου ζήτησε το «Αγλαμαίρ» να το αγοράσει και «να κάνει τον Πειραιά Μονακό». Δεν το έδωσα και ακόμα με βρίζουν οι Πειραιώτες. Ο Νιάρχος ερχόταν συνήθως με την κόρη του και τον απίθανο γλεντζέ Μίμη Κουτρουμπούση.
- Οι τιμές σου ήταν λογικές απ’ ότι θυμάμαι.
- Ναι, γιατί ήθελα να προσφέρω ποιότητα και συνάμα να μπορούν να φάνε στο «Αγλαμαίρ» από τον Βασιλιά μέχρι τον υπάλληλο. Δεν είμαι υπέρ της ακρίβειας στα «καλά» μαγαζιά.