Εδοξάσθη αθλούμενη & κατεποντίσθη πολιτευόμενη

Γράφει
ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

Η Σοφία Σακοράφα με είχε κάνει να «μισώ» την σπουδαία Φινλανδή βασική  αντίπαλό της στον ακοντισμό, την Τίνα Λίλακ, εκεί στις αρχές της δεκαετίας του ΄80, του περασμένου αιώνα.  Μέχρι τις 26 Σεπτεμβρίου 1982, η Σοφία έβλεπε σχεδόν πάντα, την πλάτη της Φινλανδής. 

Κι εγώ, έβλεπα την Λίλακ ως μέγιστο …εθνικό εχθρό.  Της το είπα αργότερα

που γνωριστήκαμε (στους Ολυμπιακούς της Αθήνας που είχε έρθει ως επισκέπτης) και ένιωθα ότι μόνο από την κλασική της ευγένεια δεν με … διαολόστειλε, επειδή στον κλασσικό αθλητισμό εγώ είχα καταφέρει ν’ ανακαλύψω … εχθρό! Πάντως, μπορεί να μη μου είπε το παραμικρό, αλλά  εξακολουθώ να έχω την αίσθηση ότι με κοιτούσε με οίκτο. Σαν να έλεγε μέσα της… «τον κακομοίρη τι του ‘λαχε να πάθει»…

Τότε, λοιπόν, στις 26 Σεπτεμβρίου του 1982, γινόταν στην Κρήτη (Χανιά) το Πανελλήνιο πρωτάθλημα στίβου. Στο στάδιο «Έλενας Βενιζέλου». 

Την ώρα που ξεκινούσε ο ακοντισμός των γυναικών το παγκόσμιο ρεκόρ ήταν 72,40 και το κατείχε η Λίλακ. Όταν τελείωσε ο ακοντισμός, το παγκόσμιο ρεκόρ είχε εκτοξευθεί στα 74.20 και το κατείχε πια η Σοφία Σακοράφα. 

Πανέμορφη, θελκτική μ’ εντυπωσιακή κορμοστασιά και συνάμα πνευματικά χαρίσματα, η Σοφία Σακοράφα ήταν ίνδαλμα! Δικό μου και πολλών ακόμη.

Προσέξτε: Το παγκόσμιο ρεκόρ, τότε, της Σοφίας Σακοράφα ΔΕΝ το περίμεναν πολλοί. Άλλωστε οι «μέσες» επιδόσεις της ήταν περίπου τρία ή και περισσότερα μέτρα κάτω από το παγκόσμιο ρεκόρ που έκανε. Επί παραδείγματι,  στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Στίβου, που διεξήχθη 3-12 Σεπτεμβρίου 1982 στην Αθήνα, κατέκτησε την τρίτη θέση (67,40 μ.), πίσω από την Άννα Βερούλη και την Ανατολικογερμανίδα Κέμπε. Ήταν από τις λίγες φορές που πέρασε την Λίλακ που κατετάγη τέταρτη. Στις 10 Απριλίου της ίδιας χρονιάς είχε κάνει πανελλήνιο ρεκόρ (63,84 μ.), ενώ στις 13 Μαΐου, στην Αθήνα είχε ρίξει 65,22 μ. και στις 22 Μαΐου στα Χανιά (νομίζω στα Βενιζέλεια) 68,86 μ. Να προσθέσω για την ιστορία ότι η Σοφία Σακοράφα παρέμεινε κάτοχος του παγκοσμίου ρεκόρ μέχρι τις 13 Ιουνίου 1983, όταν το κατέρριψε πάλι η Τίνα Λίλακ με επίδοση 74,76 μ.

Γιατί τα θυμήθηκα όλα αυτά; Επειδή για μια ακόμη φορά συνειδητοποίησα ότι ένα ίνδαλμα της νιότης «πνίγηκε» μέσα στις πολιτικές της ιδεοληψίες, τα παραμυθένια οράματα και τις ουτοπίες.  

Την είδα προσφάτως στο περιστύλιο της Βουλής. Να είναι κολλημένη στο πλάι του Βαρουφάκη για να χωρέσει στο τηλεοπτικό πλάνο, την ώρα που ο Γιάνης μ’ ένα «νι», πρότεινε τη μητέρα του δολοφονημένου Φύσσα για… Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Χωρίς η χαροκαμένη μάνα να γνωρίζει το παραμικρό! 

Ναι, η Σοφία Σακοράφα κι η εικόνα της μου προκάλεσαν για άλλη μια φορά απέχθεια. Όπως τότε, στους Ολυμπιακούς αγώνες της Αθήνας, που εμφανίστηκε με τα χρώματα και τη σημαία της … Παλαιστίνης!!!  Να σας πω την αλήθεια, ήθελα να τη ρωτήσω τότε, αν ένιωσε έστω κι ελάχιστο ίχνος ντροπής, αλλά το απέφυγα. Δεν θα είχε νόημα… Κάποιοι άνθρωποι άλλωστε γεννιούνται και πορεύονται για να καταδεικνύουν τι σημαίνει το λήμμα «γραφικότητα» στα λεξικά.

Η Σοφία Σακοράφα από αρχόντισσα της ΚΝΕ στη Θεσσαλονίκη και στη σχολή της, είδε φως και μπήκε στο ΠαΣοΚ, το κόμμα legend  του πελατειακού συστήματος και του κορπορατισμού. Το 1993. Ο Λιάνης ήταν ο άνθρωπος που την προσκάλεσε και την έβαλε εντός του «μαγαζιού». Κι έκανε τα πάντα για να την εκλέξουν οι σύντροφοί του μέλος της ΚΕ του ΠαΣοΚ! Κάπου εκεί, ξεκίνησε ο μεγάλος της σύνδεσμος με τον Λαλιώτη, ο οποίος έγινε για πολλά χρόνια πολιτικός της μέντορας. Μαζί τους εξαφάνισε αργότερα ο Σημίτης.

Ένα χρόνο μετά την βαρύγδουπη είσοδό της στο ΠαΣοΚ, το 1994, ο Πάγκαλος την έβαλε στο ψηφοδέλτιό του για τις δημοτικές εκλογές του δήμου Αθηναίων. Εξελέγη κι η θητεία της δεν έχει κάτι ιδιαίτερο προς καταγραφή.

Το 2002, στις δημοτικές εκλογές, το ΠαΣοΚ στηρίζει στο Μαρούσι ως υποψήφιο δήμαρχο τον Παναγιώτη Τζανίκο. Μα η Σοφία Σακοράφα βγαίνει στο αντάρτικο απέναντι σε Γιαννίκο και ΠαΣοΚ.  Δεν επιτυγχάνει να εκλεγεί δήμαρχος, ούτε να μην εκλεγεί δήμαρχος ο Γιαννίκος, μα εκλέγεται η ίδια δημοτικός σύμβουλος.

Λέγεται ότι ο Σημίτης έπνεε μένεα εναντίον της και την απέκλεισε από τους συνδυασμούς του ΠαΣοΚ, στις εκλογές του 2004. Μέχρι που εμφανίζεται με το δακτυλίδι του προέδρου του ΠαΣοΚ ο Γιώργος Παπανδρέου και την ξαναβάζει εντός κόμματος και υποψήφια στη Β’ Αθηνών.

Ομολογώ ότι τότε αναρωτήθηκα τι μπορεί να γύρευε μια «βαθιά Αριστερή» στο συγκεκριμένο κόμμα. Μα περί ορέξεως κολοκυθόπιτα. Οι πολίτες της Β’ Αθηνών τη «σταύρωσαν» 33 χιλιάδες φορές και την έστειλαν στη Βουλή.  Κι έκαναν το ίδιο και στις εκλογές του 2009.

Όταν ο Γιώργος Παπανδρέου έφερε για ψήφιση στη Βουλή το πρώτο μνημόνιο, η Σοφία Σακοράφα ψήφισε «παρούσα» και διεγράφη. Κι ύστερα βρήκε θέση στον ΣΥΡΙΖΑ. Ο Τσίπρας, το 2011 έδωσε κοτζάμ συνέντευξη Τύπου για την υποδεχτεί! Θα μου πείτε ότι το ίδιο έκανε και με τους Μπίστη, Ραγκούση και Παπακώστα. Δίκιο έχετε…

Στον ΣΥΡΙΖΑ της πλειάδας Αριστερών συνιστωσών, συνετάχθη αμέσως με τις «βαθιές» κι απροκάλυπτα νεοκομμουνιστικές ομάδες του. Εξελέγη πρώτη σε ψήφους (71 χιλιάδες σταυρούς) στην Β’ Αθηνών, στις εκλογές του 2012. Κι ύστερα ζήτησε να μετακομίσει στην Ευρωβουλή, όπως κι έγινε στις ευρωεκλογές της άνοιξης του 2014.

Στην άγρια περίοδο του πεζοδρομίου και των πλατειών, η Σοφία Σακοράφα ήταν εντόνως παρούσα. Όλοι μαζί ήταν εκεί. Όλος ο ΣΥΡΙΖΑ αλλά κι οι ψεκασμένοι Δεξιοί μαζί με τους ναζιστές του Μιχαλολιάκου!

Η Σακοράφα είχε την πεποίθηση ότι η επανάσταση δεν μπορεί να περιμένει κι με πύρινους λόγους (τους οποίους έγραφε και γράφει ο σύζυγός της Κώστας Μπιτσάνης, παλιός μαοϊκός, που ασχολείται επαγγελματικά ως σύμβουλος επενδύσεων !!!!) καλούσε τους Έλληνες να πουν … go home στη Μέρκελ και να διώξουν τους … υποτελείς σ’ εκείνη Σαμαρά και Βενιζέλο.

Μετά την κωλοτούμπα Τσίπρα, το 2015,έφυγε από τον ΣΥΡΙΖΑ μαζί με τις ομάδες της Ζωής Κωνσταντοπούλου και Παναγιώτη Λαφαζάνη. Δεν επέστρεψε όμως την έδρα του ευρωκοινοβουλίου.

Μ’ ένα σμπάρο δυο τρυγόνια. Και επανάσταση και τα χιλιάδες ευρώπουλα της Ευρώπης…

Αφού συσκέφθηκε με τον Αλέκο Αλαβάνο και τους άλλους ξέμπαρκους της Αριστεράς, λίγο πριν τις εθνικές εκλογές του 2019 αναζήτησε έψαξε πάλι την τύχη της, Την βρήκε δίπλα στον Γιάνη μ’ ένα «νι», τον παραλίγο μοιραίο άνθρωπο για τη χώρα!

Προσφάτως, βγήκε και δήλωσε ότι «οι καταλήψεις συνιστούν κοινωνική χρησικτησία»!!! 

Μόλις το άκουσα αναρωτήθηκα μέχρι πού μπορεί να φτάσει η κατρακύλα μιας γυναίκας που θαύμασα στη νιότη της και νιότη μου… Κατρακύλα όχι επειδή πιστεύουμε διαφορετικά πράγματα. Άλλωστε αυτό είναι θεμιτό. Κατρακύλα επειδή όσα λέει δεν έχουν καμιά σχέση με την λογική και την πραγματικότητα. Είναι αντίθετα ακόμη και στους νόμους! Ζούμε στο πρώτο τέταρτο του 21ου αιώνα κι εκείνη ζει στον 19ο... 

Τα θυμήθηκα όλα αυτά διαβάζοντας ένα παρόμοιο άρθρο του φίλου και συναδέλφου Νίκου Μολδοβανίδη στο goodnet.gr αλλά και μια διαδικτυακή ανάρτηση του Kyriakos Berberidis.

Όπου έχει ως επίλογο το εξής, με το οποίο συμφωνώ κι επαυξάνω: 

«Λέει ο σοφός λαός ότι όσο ανεβαίνει ψηλά η μαϊμού φαίνεται ο άσχημος πισινός της. Η πιο καλά παραφρασμένη είναι η  ιστορική φράση του γέρου της Δημοκρατίας «η Σακοράφα εδοξάσθη αθλούμενη και κατεποντίσθη πολιτευόμενη...»…